Burgeroorlog, economische crisis, politieke instabiliteit en de pandemie hebben de bevolking van het Midden-Oosten geteisterd. Velen zien geen toekomstperspectief meer en honderdduizenden zijn naar het buitenland gevlucht of leiden een miserabel leven als binnenlandse ontheemden. De regio blijft een prioriteit voor Kerk in Nood. Het primaire doel van onze hulp is om de Christenen er hoop te geven en hen te steunen om in hun thuisland te blijven, de bakermat van het christendom.
Veel Christenen in het Midden-Oosten lijden nog steeds onder de gevolgen van oorlog en IS-terreur. Ook de economische en politieke situatie boezemt de mensen angst in, zodat velen een betere toekomst in het buitenland blijven overwegen. Regelmatig ontvangen we berichten over aanslagen, intimidatie door milities en verhalen over de misère die het gevolg is van een mengeling van sancties, verwoesting en corruptie.
Een documentaire over de jarenlange genocide op Christenen in Irak en hun dilemma: blijven in wat eens de bakermat van het Christendom was... of vertrekken. Vanwege internationale filmrechten is deze film van CRTN, onderdeel van Kerk in Nood, alleen met een wachtwoord te zien. Meld u aan en krijg gratis toegang.
Een lichtpuntje voor de christenen in het Midden-Oosten was de reis van de paus naar Irak in maart 2021. Het bezoek bemoedigde de gelovigen en bood hen nieuw zelfvertrouwen - niet alleen in Irak zelf, maar in het hele Midden-Oosten. Christenen nieuwe hoop geven is ook ons doel in de regio. Zo konden we in 2021 voor meer dan 10,8 miljoen euro projecthulp verlenen in de prioritaire landen Syrië en Libanon. Dit omvatte noodhulp voor voedsel en medicijnen, steun voor senioren en studenten, materiële hulp voor zusters, Misintenties voor priesters en fondsen voor de wederopbouw van pastorale structuren, alsmede noodhulp voor kerkelijke scholen en ziekenhuizen.
Terwijl in Egypte een akkoord lijkt te zijn gesloten tussen Israëlische gezanten en Hamas, begint de hoop op vrede voorzichtig wortel te schieten in het bisdom van het Heilige Land. De pastoor van de katholieke parochie in Gaza sprak met Kerk in Nood (ACN) over de zware tol die twee jaar oorlog heeft geëist.
“Twee jaar oorlog. Het lijkt ongelooflijk”, begint pater Gabriel Romanelli, pastoor van de Heilige Familieparochie, de enige katholieke parochie in Gaza-stad, tegenover Kerk in Nood (ACN). Nu Gaza het derde jaar van oorlog ingaat en onderhandelingen over een akkoord nabij lijken, naar aanleiding van het vredesplan van de Amerikaanse president Donald Trump, ontstaat er een sprankje hoop.
Voorlopig zijn de gevechten nog niet gestopt. Ook de afgelopen dagen zijn er bombardementen geweest op slechts 300 meter van de muren van het katholieke complex in Gaza. Daar verblijven bijna 450 vluchtelingen. Pater Romanelli: “De gemeenschap hoopt op het einde van de oorlog. In de tussentijd moeten we goed ons best blijven doen om te proberen bouwers van vrede te zijn”.
De Argentijnse priester geeft aan dat hij meer verlangt dan alleen het zwijgen van de wapens: “We hopen dat het einde van het conflict gepaard gaat met gerechtigheid en verzoening. Daar bidden we voor en daar werken we naartoe. We houden van iedereen.”
Hierbij kan de pastoor van Gaza rekenen op de hernieuwde steun van de Heilige Vader. “Paus Leo heeft mij een bericht gestuurd waarin hij ons verzekert van zijn gebeden voor vrede. Hij zegt dat zijn gebeden met ons zijn en zendt ons allen zijn zegen”, schreef pater Gabriel Romanelli dinsdag nog op zijn X-account.
Bovendien heeft Leo XIV 11 oktober uitgeroepen tot een dag van vasten en gebed voor vrede. Kardinaal Pierbattista Pizzaballa, Latijns patriarch van Jeruzalem heeft de parochies en religieuze gemeenschappen in zijn bisdom die diep gekwetst zijn door deze twee jaar van oorlog – waaronder de parochie in Gaza– uitgenodigd om zich bij hem aan te sluiten.
De zware tol van de oorlog is te zien in de cijfers die de priester in Gaza aan Kerk in Nood heeft verstrekt: “Na de verschrikkelijke aanslagen van 7 oktober 2023, waarbij meer dan 1.200 mensen in Israël omkwamen, heeft de oorlog ook meer dan 1.000 mensen het leven gekost op de Westelijke Jordaanoever, het andere deel van Palestina, en Oost-Jeruzalem. In de Gazastrook heeft de oorlog meer dan 67.000 doden veroorzaakt. Onder hen meer dan 18.000 kinderen, honderden families (ouders en kinderen) die volledig zijn uitgeroeid en meer dan 166.000 gewonden. Velen van hen hebben medische zorg nodig.”
Ook wijst pater Romanelli op andere realiteiten: “Duizenden mensen, waaronder kinderen, hebben amputaties ondergaan. En meer dan 400 mensen zijn gestorven aan ondervoeding.” Wat de infrastructuur betreft, stelt de missionaris van het Instituut van het Vleesgeworden Woord dat “90% van de gebouwen nu beschadigd of volledig verwoest is. Ook de meeste scholen zijn zwaar getroffen of verwoest.” En dan is er nog het onbeschrijfelijke psychologische trauma.
Ondanks alles is er hoop, zoals blijkt uit de woorden van kardinaal Pierbattista Pizzaballa. “Voor het eerst (...) melden de media een mogelijke nieuwe positieve ontwikkeling: de vrijlating van Israëlische gijzelaars, enkele Palestijnse gevangenen en de stopzetting van de bombardementen en militaire offensieven”, liet de patriarch van Jeruzalem zaterdag al weten aan zijn gelovigen.
“Het is een belangrijke en langverwachte eerste stap is. Er is nog niets helemaal duidelijk en vastomlijnd, veel vragen blijven onbeantwoord, er moet nog veel worden bepaald en we mogen ons geen illusies maken. Maar we zijn blij dat er nog steeds iets nieuws en positiefs aan de horizon verschijnt.”
Kerk in Nood (ACN) verstrekt noodhulp voor christenen op de Westelijke Jordaanoever en in Gaza. In een recent bericht aan de hulporganisatie bedankt het patriarchaat de weldoeners van Kerk in Nood (ACN) voor hun steun: “Wij danken ieder van u voor uw liefde en toewijding aan het Heilige Land, vooral in deze moeilijke tijden. Sinds het uitbreken van deze afschuwelijke oorlog hebt u blijk gegeven van de grootste vrijgevigheid en verantwoordelijkheid. Daardoor hebben wij zoveel kunnen doen voor de armste en meest kwetsbare gemeenschappen in de hele regio!” De christenen in het Heilig Land steunen kan nog steeds via deze pagina.
In Aleppo, Syrië, zijn zondag beschietingen geweest die voor veel angst zorgden. Pater Hugo Alaniz vertelt erover aan Kerk in Nood (ACN). "Het is een van de moeilijkste dagen die de christelijke gemeenschap de afgelopen maanden heeft meegemaakt." Op de achtergrond klinkt het geluid van luide explosies en zware wapens.
“Er waren hevige gevechten tot 3 uur ’s nachts. Overal waren explosies te horen. Nu is de situatie iets rustiger, maar de mensen zijn erg bang. We hebben gezinnen opgevangen in de kelder van onze kerk. Daar houden we gewoonlijk gemeenschapsactiviteiten”, laat hij weten aan Kerk in nood (ACN)
Syrië hield op maandag 6 oktober parlementsverkiezingen, de eerste sinds de val van het regime van Bashar al-Assad. De verkiezingen vonden plaats in een context van spanningen tussen de centrale autoriteiten en Koerdische strijdkrachten. Die willen hun autonomie behouden.
In de stad Aleppo, waar twee wijken door Koerdische strijdkrachten worden bestuurd, vinden directe gevechten tussen de twee facties plaats. De gevolgen zijn sterk voelbaar onder de burgerbevolking. Die is bang voor een nieuwe golf van geweld. “Vandaag zijn de scholen gesloten gebleven vanwege de gevechten”, bevestigt de missionaris. Hij werkt al meer dan tien jaar in Aleppo.
Pater Hugo Alaniz van het congregatie Instituut van het Vleesgeworden Woord (IVE) is er pastoor van Onze-Lieve-Vrouw van de Hemelvaart. Hij is verantwoordelijk voor de pastorale en humanitaire zorg voor honderden gezinnen. Allen zijn getroffen door de oorlog en door de economische crisis die volgt op jaren van conflict en belegering.
Zijn kerk is, niet voor het eerst, een noodopvang voor inwoners die bescherming zoeken tegen aanvallen en beschietingen. “Er zijn twee raketten in onze buurt gevallen. Eén op driehonderd meter van onze kerk. Andere zijn in een ander deel van de stad terechtgekomen, vlakbij het Latijnse bisdom.”
Aleppo werd eeuwenlang beschouwd als het economische en culturele hart van Syrië. Nu is het een van de steden die het zwaarst zijn getroffen door het conflict. De wederopbouw vordert langzaam. De wonden van de oorlog zijn daarom nog steeds zichtbaar in de oostelijke en noordelijke wijken van de stad.
De spanning begon gedurende de dag toe te nemen, vertelt pater Hugo aan Kerk in Nood. “Er was veel beweging van mensen. Men was op de vlucht; de straten zijn nu half leeg.” Samen met andere priesters en religieuze zusters blijft hij, om dicht bij de mensen te zijn. “Het is onze missie om te troosten, te luisteren en te helpen waar we maar kunnen. We vragen alleen dat u voor ons bidt. Op een dag als vandaag, waarop de Heilige Vader ons heeft gevraagd om de rozenkrans voor de vrede te bidden, vergeet Syrië dan niet.”
Syrische christenen hebben zwaar geleden onder de gevolgen van de burgeroorlog. Momenteel is naar schatting nog maar een derde over van de 1,5 miljoen christenen die voor de oorlog in Syrië woonden. In Aleppo zijn de cijfers nog dramatischer. Volgens de plaatselijke kerken woonden daar vóór de oorlog ongeveer 180.000 christenen. Daarvan zijn er nog maar 30.000 over. Voor Kerk in Nood is een van de belangrijkste taak dan ook om de christenen in de regio aan te moedigen opnieuw een levensvatbare toekomst te zoeken in hun thuisland. Kijk hier wat u kunt doen.
De Gazastrook maakt momenteel een van de donkerste periodes uit haar recente geschiedenis door. Diep geraakt heeft paus Leo XIV opnieuw zijn stem verheven om de internationale gemeenschap op te roepen een andere oplossing te vinden dan de gedwongen ballingschap waarmee de burgerbevolking momenteel wordt geconfronteerd: “We moeten een andere weg vinden”, verklaarde hij. De parochie in Gaza-stad kent naast veel lijden ook momenten van vreugde.
Woensdag concludeerde een onafhankelijke onderzoekscommissie van de Verenigde Naties dat Israël genocide heeft gepleegd op de bevolking van Gaza, en veroordeelde zij de misdaden tegen de menselijkheid in het conflict dat al bijna twee jaar aan de gang is.
In deze context van geweld en chaos blijft de katholieke parochie van de Heilige Familie in de wijk Zeitoun, in het centrum van Gaza-stad, een oase van leven te midden van de verwoesting. De pastoor, de Argentijn Gabriel Romanelli, zorgt samen met twee andere priesters, twee zusters van het Instituut van het Vleesgeworden Woord en drie Missionarissen van Naastenliefde voor ongeveer 450 vluchtelingen. Onder hen voornamelijk katholieken en orthodoxen, maar ook moslims en mensen met een beperking.
“We maken het goed, godzijdank, hoewel de situatie verschrikkelijk is. Niemand weet waar deze oorlog naartoe gaat”, meldde pater Romanelli afgelopen weekend nog aan de pauselijke stichting Kerk in Nood (ACN). “We delen wat we hebben met onze buren, maar wat echt belangrijk is, is dat de oorlog eindigt.”
Vanuit Jeruzalem bevestigde George Akroush, directeur van het Ontwikkelingsbureau van het Latijnse Patriarchaat, donderdag dat de situatie van de mensen in Gaza de afgelopen weken verder is verslechterd. “De burgerbevolking blijft lijden onder bombardementen, ontheemding en een acuut tekort aan voedsel, medicijnen en elektriciteit.”
Nieuw is dat het Israëlische leger de afgelopen dagen is begonnen met het slopen van huizen op slechts een paar honderd meter van het katholieke complex. “Dit kennelijk ter voorbereiding op een aanstaande grondoperatie, aangezien de straten in Gaza-stad te smal zijn voor tanks of grote militaire voertuigen. Deze sloopwerkzaamheden in de buurt houden gezinnen in voortdurende angst en ongerustheid.”
Ondanks de intensivering van het Israëlische militaire offensief tegen Gaza-stad hebben de religieuzen die de parochie dienen besloten te blijven. “Geconfronteerd met de realiteit van ouderen, zieken, uitgeputten, depressieven en kinderen, lijkt het ons dat de Heer ons vraagt om te blijven en door te gaan met het dienen van hen die lijden. Dit is een eenvoudig menselijke en geestelijke observatie”, zegt pater Romanelli.
George Akroush verzekerde Kerk in Nood dat het patriarchaat eveneens meent dat blijven, gezien de omstandigheden, de juiste keuze is. “Het is een verstandige beslissing van onze mensen om op het terrein te blijven, aangezien nergens in Gaza echt als veilig kan worden beschouwd. Degenen die zijn vertrokken, maken een van de ergste situaties van hun leven door: er worden tenten midden op straat opgezet, de hygiënische omstandigheden zijn uiterst slecht en er is een ernstig tekort aan alles. Bovenal is de dood overal aanwezig en is er feitelijk geen veilige plek in Gaza.”
De gruwel van deze humanitaire tragedie heeft niet alle sporen van vreugde kunnen uitwissen. De afgelopen weken was de parochie getuige van gebeurtenissen die elders en in andere tijden heel gewoon zouden zijn. Hier grenzen ze aan het wonderbaarlijke: een huwelijk tussen twee jonge vluchtelingen, de geboorte van de kleine Marco – de jongste christen in de gemeenschap – en de uitreiking van scapulieren aan een groep kinderen, jongeren en volwassenen op de feestdagen van Onze-Lieve-Vrouw.
Pasgeborene en hervatting school
“De Heer heeft zijn goedheid en zijn aanwezigheid getoond in deze pasgeborene”, aldus pater Romanelli in zijn boodschap. De activiteiten in het Sint-Jozef-oratorium werden eind augustus hervat na een onderbreking van twee maanden. Pater Gabriel vertelde Kerk in Nood twee dagen voor het Israëlische offensief van dinsdag zelfs dat hij aan het einde van de week weer met school wil beginnen.
Aan deze tekenen van leven kwam nog een andere reden voor vreugde bij, namelijk de nabijheid van de paus. Die heeft meerdere keren gebeld om naar de gemeenschap te informeren en haar te zegenen.
Met de recente verklaring van de Verenigde Naties sluit Kerk in Nood (ACN) zich aan bij de recente oproep van paus Leo XIV aan de internationale gemeenschap om een dringende en gecoördineerde inspanning te leveren om wegen naar vrede te openen, de kwetsbaren te beschermen en voldoende humanitaire hulp te garanderen. “We blijven bidden en we proberen iedereen goed te doen”, besluit pater Romanelli. “Dank aan iedereen die ons steunt. Blijf bidden voor ons en voor iedereen die zich inzet voor vrede.”
Dank aan weldoeners van Kerk in Nood
Kerk in Nood (ACN) verstrekt noodhulp voor christenen op de Westelijke Jordaanoever en in Gaza. In een recent bericht aan de hulporganisatie bedankt het patriarchaat de weldoeners van Kerk in Nood (ACN) voor hun steun: “Wij danken ieder van u voor uw liefde en toewijding aan het Heilige Land, vooral in deze moeilijke tijden. Sinds het uitbreken van deze afschuwelijke oorlog hebt u blijk gegeven van de grootste vrijgevigheid en verantwoordelijkheid. Daardoor hebben wij zoveel kunnen doen voor de armste en meest kwetsbare gemeenschappen in de hele regio!” De christenen in het Heilig Land steunen kan nog steeds via deze pagina.
Christenen die jihadistische aanslagen in Noord-Irak hebben overleefd, zijn samengekomen om een groot festival te vieren dat het geloof nog steeds leeft in de regio. Aartsbisschop Warda vertelt erover tegen Kerk in Nood (ACN).
Tot 13 september 2025 komen christenen uit verschillende tradities in de regio – de Assyrische Kerk van het Oosten, de Chaldeeuwse, Syrisch-katholieke en Syrisch-orthodoxe Kerk – samen voor een uitgebreide viering van het feest van de Verheffing van het Heilig Kruis.
De Chaldeeuwse aartsbisschop Bashar Warda vertelt de katholieke hulporganisatie Kerk in Nood (ACN) dat het een teken is dat het geloof nog steeds leeft. “De timing van het festival is zeer symbolisch. Tien jaar geleden probeerde Daesh het christendom uit dit land uit te roeien. Vandaag zullen diezelfde gemeenschappen het kruis hoog houden op openbare pleinen, in kerken en in vreugdevolle processies. Wat ooit tot zwijgen moest worden gebracht, is een proclamatie geworden – het geloof heeft standgehouden en de hoop is sterker dan de dood.”
De islamitische extremistische groepering Daesh (ISIS) controleerde van 2014 tot 2017 delen van de Nineveh-vlakte in Noord-Irak. Meer dan 120.000 christenen zochten hun toevlucht in Erbil, in de semi-autonome regio Koerdistan in Irak, nadat ze in augustus 2014 hun huizen waren ontvlucht. Kerk in Nood steunde christelijke vluchtelingen die in 2014 waren gevlucht en hielp na de nederlaag van Daesh bij de wederopbouw van christelijke steden en dorpen, zodat de gemeenschappen naar hun huizen konden terugkeren.
De evenementen begon gisteren met een 2 km lange kaarslichtprocessie in de voorstad Ankawa van Erbil. Gelovigen liepen van het Chaldeeuwse heiligdom van St. Elia naar de Assyrische kathedraal van St. Johannes de Doper. Daarna volgden gebeden een preek door patriarch Mar Awa III van de Assyrische Kerk van het Oosten en een gezamenlijke maaltijd. Het programma omvat verder gebeden, muziek, culturele evenementen, sportactiviteiten en wedstrijden in de aanloop naar de wake van de Verheffing van het Heilig Kruis op 13 september.
Het vijfdaagse festival wordt nu een jaarlijks terugkerend evenement op de kerkelijke kalender, na een eerste oecumenische viering in 2024. Het festival bouwt voort op de activiteiten van vorig jaar en “heeft niet alleen tot doel het succes te herhalen, maar ook de reikwijdte ervan uit te breiden, de inhoud te verdiepen en meer jongeren en gezinnen uit de verschillende kerken erbij te betrekken”.
Aartsbisschop Warda bracht hulde aan het Gezamenlijk Jeugdcomité. Tintig vrijwilligers uit de vier kerken hebben een leidende rol gespeeld. “Jongeren uit alle kerken hebben het festival samen gepland – ze organiseerden gebeden, sport, marathons, concerten, kinderspellen en culturele evenementen. Hun samenwerking werd een zichtbaar teken van een nieuwe toekomst. Oudere generaties keken met bewondering toe hoe de jongeren ontdekten dat wat hen verenigt – hun geloof in Christus – veel groter is dan wat hen verdeelt. In hun handen wordt de droom van christelijke eenheid in Irak al werkelijkheid.”
Het festival wordt gezien als essentieel voor de toekomst van het christendom in het land. Volgens de laatste volkstelling van Saddam Hoessein waren er 1,4 miljoen gelovigen, maar dat aantal is gedaald tot ruim onder een kwart miljoen.
Aartsbisschop Bashar Warda: “Het Festival van het Kruis is meer dan een lokale viering. Het is een boodschap aan de wereldwijde Kerk. Uit het land van Abraham, waar christenen ballingschap en vervolging hebben ondergaan, komt een woord van hoop: we zijn er nog steeds. We zijn één in Christus. Het kruis is niet tot zwijgen gebracht, en in Irak heeft een kleine en gekwetste kerk de wereld de kracht van eenheid, de moed van het geloof en de vreugde van het opstandingsleven laten zien.”
Sofia werd vervolgd vanwege haar geloof en bijna vermoord. Ze ontvluchtte Irak... om in Syrië opnieuw geweld van de oorlog daar te ervaren. Uiteindelijk vond ze in God troost en de kracht om haar vervolgers te vergeven.
Op 6 augustus 2014 moesten honderdduizenden Iraakse christenen alles achterlaten en hun vaderland ontvluchten. Terroristen van Islamitische Staat veroverden hun dorpen en steden op de vlakte van Nineveh. Onder hen Sofia, toen nog een 12-jarig meisje. Gekweld door angst en onzekerheid kon ze niet weten waar die reis haar uiteindelijk zou brengen.
“We hadden niets bij ons, omdat we geen tijd hadden en niet wisten wat er zou gebeuren. We hadden alleen onze paspoorten bij ons. Sommigen van ons werden onderweg opgepakt en ontvoerd. Vooral vrouwen en kinderen. Door Gods genade zijn mijn familie en ik veilig ontsnapt. Maar ze hebben ons huis en al onze bezittingen in brand gestoken. Ik was twaalf jaar oud”, vertelt ze in een korte documentaire gemaakt door universitair student Sara Isabel in Portugal.
Het gezin verhuisde naar Syrië, maar ook daar werden ze vervolgd. “Ze bombardeerden kerken omdat ze wisten dat christenen elke zondag naar de kerk gaan”, herinnert ze zich. “Op een zondag maakte ik me klaar voor de Mis. Plotseling kwam er uit het niets een vrouw tevoorschijn die ons toeriep dat we ons in de kerk moesten verstoppen. Daarna verdween ze. Ze had gezien dat er raketten op het gebied zouden vallen.”
“We gingen de kerk binnen, maar hadden geen tijd om ons te verstoppen. Het was te laat. Ik stond voor de deur en daar viel een raket. Alles explodeerde. Ik kon niets horen of zien. Ik wist niet of ik dood was of niet. Toen ik mijn ogen opende, zag ik stukjes gebroken glas langs mijn lichaam vliegen, maar ze raakten me niet.”
“Ik wist dat het een wonder was, fysiek was het onmogelijk. Mijn dood was zeker. Mijn twee broers en zussen waren naast me, maar het stof was zo dik dat ik ze niet kon zien. Even was het angstaanjagend omdat ik niet wist of ze nog leefden. Toen alles weer rustig was, zag ik dat ze helemaal ongedeerd waren. Het wonder dat mij was overkomen, was ook hen overkomen”, vertelt de jonge vrouw.
Uiteindelijk bereikte haar familie Engeland en vond ze rust. Het geloof bleef een veilige haven voor hen, maar Sofia kon niet vermoeden wat God nog voor haar in petto had. Toen Wereldjongerendagen 2023 naderden, solliciteerde ze naar een functie bij Ensemble 23, een groep jonge dansers die zou optreden tijdens enkele belangrijke evenementen van de bijeenkomst. Tot haar grote verrassing werd ze aangenomen.
“Ik besefte dat dit het mooiste cadeau was dat God me kon geven. Ik ontmoette nieuwe mensen met verschillende achtergronden. We werden gezien door katholieken uit de hele wereld. Ik kon een boodschapper van Gods woord zijn. We deden een Via Crucis en aan het einde konden we voelen hoe we de harten van andere mensen hadden geraakt. We konden de emotie op hun gezichten zien.”
“De paus keek naar ons en gebaarde ons om naar hem toe te komen. Toen barstte ik in tranen uit voor zijn voeten en legde hij zijn hand op mijn hoofd. Na alles wat ik had meegemaakt, voelde zijn hand zachter aan dan wat dan ook ter wereld. Mijn vertrouwen in God deed me beseffen hoe Hij al zo lang bij me was geweest, hoe Hij me had beschermd tegen de dood, verkrachting, schoten, ontvoering en alle verschrikkelijke dingen die ze ons christenen aandeden”, zegt Sofia in de documentaire, die hier te bekijken is.
Het getuigenis van de jonge Iraakse vrouw eindigt met een ontroerende uitspraak. “Ze zijn vergeven. Alle mensen die mij in het verleden pijn hebben gedaan. Gods liefde is groter dan alle menselijk kwaad. Als Jezus naar de aarde kwam, stierf aan het kruis en hen vergaf, wie ben ik dan om niet te vergeven?”
Toen islamitische terroristen christenen zoals Sofia dwongen hun vaderland te ontvluchten, kwamen weldoeners van Kerk in Nood (ACN) in actie. Ze steunden direct noodhulp en hielpen de wederopbouw van huizen in christelijke dorpen in Irak financieren. Daardoor kon de bevolking terugkeren. De pauselijke stichting blijft nauw samenwerken met de lokale kerken in zowel Irak als Syrië om een blijvende christelijke aanwezigheid in de regio te ondersteunen.
Geestelijken en religieuzen in Gaza trotseren een evacuatiebevel van Israël om de stad te verlaten. Ondanks een grondoffensief om Gaza-stad, blijven zij kwetsbare mensen bijstaan die hun toevlucht hebben gezocht op het terrein van de Latijns-katholieke en Grieks-orthodoxe kerken.
De patriarchen van beide Kerken in Jeruzalem melden dat op dinsdag 26 augustus in een verklaring aan onder meer de katholieke hulporganisatie Kerk in Nood (ACN).
“Sinds het uitbreken van de oorlog zijn het Grieks-orthodoxe complex van Sint-Porphyrius en het [katholieke] complex van de Heilige Familie een toevluchtsoord voor honderden burgers. Onder hen bevinden zich ouderen, vrouwen en kinderen. In het Latijnse complex vangen we al vele jaren mensen met een handicap op, die worden verzorgd door de zusters van de Missionarissen van Naastenliefde [beter bekend als de zusters van Moeder Teresa]", aldus kardinaal-patriarch Pierbattista Pizzaballa en patriarch Theophilos III.
“Net als andere inwoners van Gaza-stad zullen de vluchtelingen die in de complexen verblijven, naar eigen geweten moeten beslissen wat ze gaan doen. Veel van degenen die hun toevlucht hebben gezocht binnen de muren van de complexen, zijn verzwakt en ondervoed als gevolg van de ontberingen van de afgelopen maanden. Gaza-stad verlaten en proberen naar het zuiden te vluchten zou neerkomen op een doodvonnis”, aldus de patriarchen. “Om deze reden hebben de geestelijken en zusters besloten te blijven en te door te gaan met zorgen voor iedereen die zich in de complexen bevindt.”
De christelijke leiders citeren paus Leo XIV om te zeggen dat de voortdurende campagne van Israël tegen Gaza en het vasthouden van Israëlische gijzelaars door Palestijnse facties geen oplossing kunnen zijn. "We weten niet precies wat er ter plaatse zal gebeuren, niet alleen voor onze gemeenschap, maar voor de hele bevolking. We kunnen alleen maar herhalen wat we al hebben gezegd: er kan geen toekomst zijn op basis van gevangenschap, ontheemding van Palestijnen of wraak. We herhalen wat paus Leo XIV een paar dagen geleden zei: ‘Alle volkeren, zelfs de kleinste en zwakste, moeten door de machtigen worden gerespecteerd in hun identiteit en rechten, vooral het recht om in hun eigen land te leven; en niemand mag hen tot ballingschap dwingen.’“
De patriarchen roepen op om ”een einde te maken aan deze spiraal van geweld, een einde te maken aan de oorlog en voorrang te geven aan het algemeen belang van de bevolking. Er is genoeg verwoesting geweest, in de gebieden en in het leven van de mensen. Er is geen reden om burgers als gevangenen en gijzelaars in dramatische omstandigheden vast te houden. Het is nu tijd voor genezing van de families die aan alle kanten lang lijden.“ Zij roepen de internationale gemeenschap verder op om ”op te treden voor een einde aan deze zinloze en destructieve oorlog, en voor de terugkeer van de vermiste personen en de Israëlische gijzelaars".
Toen de oorlog in Gaza in 2023 begon, zochten christenen hun toevlucht in de katholieke en orthodoxe parochiecomplexen, die dicht bij elkaar liggen. Momenteel wonen er ongeveer 550 christenen, gelijk verdeeld over katholieken en orthodoxen, in de katholieke parochie van de Heilige Familie. Onder hen ruim 70 mensen met een handicap die worden verzorgd door de zusters van Moeder Teresa. Nog eens 150 mensen wonen in het orthodoxe complex.
De Latijnse parochie is een essentiële toevluchtsoord geworden. Het biedt niet alleen christenen onderdak, medicijnen en ondersteuning, maar biedt hulp aan duizenden mensen buiten het complex die geen basisvoorzieningen hebben. Sinds het begin van de oorlog zijn verschillende christenen omgekomen. Bij een recente Israëlische aanval op de katholieke kerk vielen drie doden en diverse gewonden.
Kerk in Nood (ACN) steunt christenen op de Westelijke Jordaanoever en in Gaza al jaren. In een recent bericht aan de hulporganisatie bedankt het patriarchaat de weldoeners van Kerk in Nood (ACN) voor hun steun. “Wij danken ieder van u voor uw liefde en toewijding aan het Heilige Land, vooral in deze moeilijke tijden. Sinds het uitbreken van deze afschuwelijke oorlog hebt u blijk gegeven van de grootste vrijgevigheid en verantwoordelijkheid. Daardoor hebben wij zoveel kunnen doen voor de armste en meest kwetsbare gemeenschappen in de hele regio!” De christenen in het Heilig Land steunen kan nog steeds via deze pagina.
Foto: © Latin Patriarchate of Jerusalem
Libanon is een land met een rijke christelijke traditie, maar de situatie van christelijke gezinnen staat onder zware druk. De diepe economische crisis, politieke spanningen en blijvende onzekerheid maken het leven voor velen uitzichtloos. Prijzen rijzen de pan uit, en werkloosheid is wijdverspreid. Vooral voor gezinnen met kinderen zijn het zware tijden.
Toch blijft de Kerk aanwezig. In het zuiden van het land, in het bisdom Sidon, zetten priesters, religieuzen en vrijwilligers zich onvermoeibaar in voor kinderen en jongeren. Ze organiseren al meer dan dertig jaar een zomerkamp voor kinderen – veilige en hoopvolle momenten midden in de chaos. Voor veel kinderen is het kamp het enige uitje dat ze het hele jaar meemaken.
“Het zomerkamp voor kinderen is hét hoogtepunt van het jaar,” vertelt bisschop Maroun Ammar. “Een zomer met God helpt hen daardoor wortel te schieten in hun land en hun geloof.”
De kampen zijn kleinschalig, gedragen door lokale parochies en vrijwilligers. Maar toch zijn ze kostbaar: vervoer, maaltijden, begeleiding, materiaal en soms ook overnachting moeten allemaal bekostigd worden. Door de hoge inflatie en toenemende armoede kunnen ouders dat vaak niet meer zelf betalen.
Met steun van Kerk in Nood hoopt het bisdom dit jaar minstens vijf zomerkampen voor kinderen mogelijk te maken, verspreid over het zuiden van Libanon. De vraag is groot, de middelen schaars.
Een kamp kost per kind relatief weinig: voor slechts € 34 kunnen twee kinderen deelnemen. Toch is dat bedrag voor veel Libanese gezinnen onbereikbaar. Daarom ondersteunt Kerk in Nood deze kampen, zodat ook de armste kinderen een plek krijgen.
Uw steun maakt het mogelijk dat kinderen hoopvol de toekomst tegemoet kunnen gaan – geworteld in geloof, gedragen door de liefde van Christus, en omringd door mensen die naar hen omzien. Zoals kinderen in Nederland naar een zomerkamp kunnen (klik bijvoorbeeld hier) zo gunt u dat toch ook aan kinderen in Libanon?
Met uw gebed én een concrete bijdrage zorgt u ervoor dat kinderen in Libanon deze zomer mogen lachen, spelen en groeien in geloof. Een geschenk dat verder reikt dan één week: het raakt harten en draagt vrucht voor de toekomst.
Meer weten over het nieuws uit het Midden-Oosten? Klik dan hier
De economische crisis in Libanon heeft geleid tot een schrijnend tekort aan medicijnen, vooral voor kwetsbare kinderen met een verstandelijke of lichamelijke beperking. In het El-Saleeb ziekenhuis in Beiroet ziet zuster Marie Makhlouf dagelijks hoe kinderen lijden door het gebrek aan essentiële medicatie. Uw steun kan het verschil maken: met een gift van €19,45 voorziet u een kind van levensreddende medicijnen.
Ik zou willen dat u zuster Marie Makhlouf kon ontmoeten. U zou haar begrijpen, hoewel zij een ander leven in een ander land heeft. U zou haar zorgen begrijpen. De zorgen die zij heeft omdat ze een kind niet de hulp kan geven die het verdient. Zonder medicijnen krijgen sommige kinderen in haar ziekenhuis ernstige gedragsproblemen.
Zo begint een jongen zich ineens in zijn eigen arm te bijten, tot bloedens toe, wanhopig. Gelukkig liep het dit keer goed af voor het kind en onze zuster. Het treurige is dat dit had kunnen worden voorkomen. Heel eenvoudig eigenlijk: door het kind medicijnen te geven met uw donatie. En daarom kom ik bij u.
Iedere dag hopen de zusters van het El-Saleeb ziekenhuis in Beiroet dat u die persoon voor ‘hun’ kinderen wilt zijn. Kinderen met een verstandelijke en/of lichamelijke handicap die hen beperkt en verdrietig of onhandelbaar maakt. Deze kinderen hebben vaak niemand meer. Behalve de zusters in het ziekenhuis. Zusters die de kinderen alle liefde en aandacht geven die ze in zich hebben.
Als u in het ziekenhuis kon zijn, zou u met eigen ogen zien hoe de kinderen opbloeien en hoe dankbaar ze zijn. Maar al die liefde kan helaas niet voorkomen dat de kinderen in El-Saleeb lijden. Dat komt door de medicijncrisis in Libanon.
De mensen in Libanon voelen de economische crisis elke dag. Er was die vreselijke explosie in de haven van Beiroet die u zich misschien nog herinnert. De werkloosheid is enorm. Banktegoeden zijn bevroren. Salarissen zijn niet eens voldoende om naar het werk te reizen of om de huur te betalen. Onder hen Georgette, die voor haar kleinkinderen zorgt. Kerk in Nood sprak eerder met haar over haar situatie en de steun die ze nodig heeft in deze roerige tijden. Ontelbaar veel mensen lijden honger. In het bijzonder de gehandicapte kinderen.
Voor deze kinderen voeren de zusters in El-Saleeb een dagelijkse strijd voor hun bestaan. Een strijd om de kinderen die zij onder hun hoede hebben eten en drinken te geven. Én om hen van hun dagelijkse medicijnen te voorzien. Kinderen met epilepsie die elk moment een aanval kunnen krijgen. Hyperactieve tieners, afhankelijk van hun tabletten omdat ze anders niet eens in slaap vallen. De zusters zien deze arme kinderen lijden, dag in dag uit. Ze voelen zich machteloos. Want geld voor medicijnen - dat hebben ze niet.
Daarom vragen de zusters om steun. En daarom richt ik mij vandaag tot u, in de verwachting dat ik bij u aan het goede adres ben.
Wilt u deze kinderen met hun beperkingen helpen door vandaag een doos met levensreddende medicijnen te kopen? Een doos kost € 19,45. Daarmee verzacht u hun pijn, geeft u ze rust, laat u ze weer lachen, doet u ze hun ellende vergeten. Daarnaast verlicht u met uw gift de zorgen van de zusters. U helpt ze de kinderen zo goed mogelijk te verzorgen. Meer mag natuurlijk ook!
Weet in elk geval dat de zusters en de gehandicapte kinderen in El-Saleeb u onbeschrijfelijk dankbaar zijn voor uw steun en dat u om hen geeft. U bent echt hun reddende engel.
Voor veel ouders in Libanon is de toekomst van hun kinderen een grote zorg. Is er nog wel genoeg geld om het schoolgeld te betalen? U kunt hen helpen!
Want helaas is de economische situatie in Libanon zo slecht dat leraren door de overheid niet of te weinig betaald krijgen. Zij doen hun werk met veel liefde en brengen grote offers, maar hebben thuis ook kinderen die moeten eten.
Scholen hangt sluiting boven het hoofd omdat ze de leraren niet kunnen betalen of omdat ouders het schoolgeld niet kunnen opbrengen. U kunt ervoor zorgen dat kinderen op katholieke scholen onderwijs blijven krijgen! Geeft de kinderen vrede, vreugde en waardigheid.
Met uw bijdrage van € 41 kan een kind een maand naar school. En met uw bijdrage van € 145 kan een leraar ook thuis de eindjes aan elkaar knopen.
Helpt u mee, zodat christelijke gezinnen in dit land van de Bijbel blijven wonen?
U kunt hier doneren of hier:
Honderdduizenden jonge katholieken uit de hele wereld (ook uit Nederland) bereiden zich voor op de Wereldjongerendagen in Lissabon. Jongeren uit Syrië en Libanon kunnen er niet bij zijn. De situatie in deze landen is te kritiek.
Maar de bisschoppen zitten niet bij de pakken neer.
De bisschoppen willen in beide landen eigen Wereldjongerendagen oragniseren voor in totaal 2100 jongeren.
Helaas hebben de jongeren en de Kerk niet het geld om de organisatie te betalen.
Alleen met uw hulp kunnen deze evenementen doorgaan. Deze jonge mensen zijn de hoop van het christendom in het Midden-Oosten!
De jonge katholieken in Syrië en Libanon verdienen uw hulp. Klik op de donatiebutton en help mee.
Libanon telt 327 katholieke scholen. Door de verschrikkelijke economische crisis die Libanon doormaakt, kunnen veel ouders het schoolgeld voor hun kinderen niet meer betalen. Ook semi-openbare scholen hebben het zwaar. Hoewel ze recht hebben op overheidssubsidies, heeft de Libanese staat de afgelopen vier jaar de kosten niet gedekt.
Veel scholen zijn bijna failliet, kunnen de leraren niet betalen en worstelen om de middelen te vinden om overeind te blijven. Het grote risico is dat katholieke scholen gedwongen worden te sluiten. Het zou op langere termijn een ramp zou zijn voor de coëxistentie tussen religies. Katholieke scholen spelen een vitale rol in de betrekkingen tussen christenen en moslims in Libanon. Ze zijn een voorbeeld van coëxistentie voor het hele Midden-Oosten.
Een ander groot probleem voor veel scholen is de elektriciteitsvoorziening. Die functioneert al decennialang notoir slecht. Scholen zijn bij uitval afhankelijk van particuliere generatoren. Vóór de financiële crisis was dat al een enorme kostenpost. Het is een nachtmerrie voor de toekomst van de scholen.
Vindt u ook dat Libanese kinderen naar school moeten kunnen gaan? Wilt u hun een zorgeloze toekomst geven? Maakt u hun dromen waar, zodat de kunnen helpen het land op te bouwen? Voor € 41,00 kan een Libanese scholier een maand naar school. Of geef de helft (€ 20,50) dan is er vast wel een andere weldoener die de andere helft geeft. Met € 145,00 helpt u een docent met een extra toelage de dure decembermaand te overbruggen. Laat uw hart spreken en geef hoop aan de scholieren van Libanon.
"Ik vraag dat God het werk van Kerk in Nood wil zegenen."
Kerk in Nood
Peperstraat 11-13
5211 KM 's Hertogenbosch
info@kerkinnood.nl
(073) 613 08 20
Telefoonnummer call centre (073) 220 40 94
NL27 ABNA 0503 0402 31
RSIN/ANBI 2865841; KVK 41080169
Contactformulier
Projectaanvragen
Privacybeleid
Stichting Kerk in Nood/Voorheen Oostpriesterhulp Nederland
COPYRIGHT © 2025 ACN NEDERLAND - KERK IN NOOD