Volgens een analyse werden tussen januari 2021 en juni 2022 meer dan 7.600 Christenen gedood en 5.200 Christenen ontvoerd. In 2021 werden ook meer dan 400 kerken en christelijke instellingen aangevallen. Kerkleiders stellen daarom dat er een militante islamistische agenda is om “het Christendom weg te vagen.” De katholieke Kerk in Nigeria staat de slachtoffers van geweld en vervolging bij met traumazorg en noodhulp. Met uw hulp kunnen priesters, religieuzen en leken vanuit hun parochies hulp blijven bieden.
De nieuwe moslim president, Bola Tinubu, beloofde dat de overheid hard zou treden tegen terreur. Toch zuchten Christenen in gebieden waar zij een minderheid vormen onder meer aanvallen op kerken en ontvoeringen dan ooit. Waar eerder Boko Haram de grootste bedreiging vormde, zijn het nu aanvallen door Fulani’s die zorgen voor duizenden doden en gewonden per jaar en voor miljoenen vluchtelingen. De vraag rijst: is hier sprake van genocide?
In Nigeria leven miljoenen Christenen en Moslims die op dit moment sterven, gewond raken of een veilig heenkomen zoeken in troosteloze vluchtelingenkampen vanwege aanslagen door Boko Haram en spanningen tussen christelijke landbouwers en merendeels islamitische herders. De weg naar vrede is niet eenvoudig, zoals deze documentaire toont. In Nederland alleen op deze website te zien!
De katholieke Kerk in Nigeria staat de slachtoffers van geweld en vervolging bij met traumazorg en noodhulp. Met uw hulp kunnen priesters, religieuzen en leken vanuit hun parochies hulp blijven bieden. Het leven met trauma’s en de voortdurende dreiging van extremistische terreur is zenuwslopend. De Kerk heeft een sleutelrol in het genezen van de wonden van de vele slachtoffers. Helpt u mee, zodat priesters, religieuzen en leken opgeleid kunnen worden in het helpen van deze mensen?
Meer dan 400 mensen werden gedood en meer dan 100 anderen werden gewond, verkracht of ontvoerd bij aanvallen op nederzettingen en boerengemeenschappen in slechts één Nigeriaanse deelstaat in 2023, aldus een rapport dat naar Kerk in Nood (ACN) is gestuurd.
Het rapport komt een maand na een reeks bloedbaden op kerstavond waarbij honderden doden vielen in de Nigeriaanse deelstaat Plateau. Volgens pr. Remigius Ihiyula, een projectpartner van Kerk in Nood (ACN) die aan het hoofd staat van de Stichting voor Gerechtigheid, Ontwikkeling en Vrede (FJPD) van het bisdom Makurdi, werden er tussen 2 januari en 27 december vorig jaar 119 aanvallen geregistreerd in de staat Benue.
In het rapport dat naar Kerk in Nood (ACN) is gestuurd, worden vooral de vele aanvallen door leden van de etnische Fulani-groep aan de kaak gesteld. Nomadische herders van deze stam trekken steeds verder het zuiden van Nigeria in , op zoek naar betere weidegronden voor hun dieren. Daarbij komen ze vaak in conflict met boerengemeenschappen voor toegang tot land.
“De Middle Belt van Nigeria, waartoe ook de deelstaat Benue behoort, waar het bisdom Makurdi ligt, staat bekend om zijn vruchtbare grond. Het is een strijdtoneel geworden voor deze conflicten. De Fulani komen van ver: vanuit de noordelijke staten Sokoto of Katsina en zelfs landen als Niger. Ze reizen helemaal naar beneden, vermomd als nomaden op zoek naar groen voor hun kudde. Maar ze handelen als jihadisten, om de Islam als ideologie te propageren. Ze zijn bewapend met zware wapens en verdrijven hele dorpen bij verrassingsaanvallen. Ze doden en verstoren economische en sociale activiteiten zonder duidelijke reactie van de Nigeriaanse regering”, legt pater Remigius uit.
Hoewel de onderliggende reden voor de aanvallen te maken heeft met een eeuwenoude spanning tussen nomadische herders en gevestigde boeren, worden de geschillen in deze regio’s van Nigeria verergerd door tribale en religieuze verschillen. De Fulani-herders zijn overwegend moslim, terwijl de gevestigde boerengemeenschappen over het algemeen christelijk zijn. In recente gevallen zijn de aanvallen in andere delen van Nigeria beschreven als selectief gericht op christenen, wat een religieus element in het geweld bevestigt.
“In het verleden ging het conflict over weidegronden nooit gepaard met de moorden en vernielingen van vandaag. Vroeger was het niet de bedoeling om gemeenschappen te bezetten en te verplaatsen zoals nu gebeurt. Er waren ook mechanismen voor vreedzame oplossingen en minnelijke schikkingen, maar die zijn er vandaag de dag niet”, betreurt pater Remigius.
Volgens het rapport zijn bij de 119 aanvallen tenminste 414 christenen gedood in een groot aantal gemeenschappen binnen het bisdom Makurdi en andere delen van de staat Benue. Het betreft echter alleen de slachtoffers die geïdentificeerd en geteld zijn. “In zeker twee gevallen wordt het aantal doden slechts beschreven als ‘tientallen.’ In een ander geval werd ‘gevreesd voor veel doden.’ Dus het volledige aantal dodelijke slachtoffers ligt zeker veel hoger”, aldus pr. Remigius. Nog eens 96 mensen raakten gewond en er waren minstens vier gevallen van verkrachting en 35 ontvoeringen voor losgeld.
Donateurs van Kerk in Nood (ACN) steunen sinds enige tijd het werk van het bisdom Makurdi met intern ontheemden in Guma en Daudu Camp in de staat Benue. Naast pastorale zorg biedt de Kerk traumabegeleiding, studiebeurzen, voedsel en andere vormen van humanitaire hulp.
Drie weken nadat extremisten meer dan 300 mensen hebben vermoord, hele dorpen in brand hebben gestoken en voedselvoorraden hebben vernietigd tijdens gecoördineerde aanvallen in de Nigeriaanse deelstaat Plateau, is geen van de daders ter verantwoording geroepen.
Masara Kim, een plaatselijke journalist wiens neef werd gedood, vertelde aan de katholieke liefdadigheidsorganisatie Kerk in Nood (ACN) dat honderden overvallers op kerstavond 2023 ruim 30 dorpen bestormden – waarvan ten minste 20 tegelijkertijd. Daarbij schoten ze met machinegeweren op mensen en staken ze huizen in brand. Duizenden mensen raakten ontheemd nadat ze hun huizen waren kwijtgeraakt.
Geweld houdt aan
“Velen van hen verblijven in kerkgebouwen”, vertelt pater Andrew Dewan, directeur communicatie in het bisdom Pankshin, waar de meeste aanvallen plaatsvonden. “Er zijn wel 16 opvangplekken voor ontheemden in de stad Bokkos, de meeste binnen kerkgebouwen. In dit soort situaties haasten mensen zich vaak naar kerken in plaats van naar politiebureaus, omdat ze geen vertrouwen hebben in overheidsinstellingen.”
Volgens de priester houdt het geweld ook nu nog aan. Hij zei dat er de afgelopen 24 uur meerdere moorden zijn gepleegd in het gebied en dat de mensen zich niet veilig voelen bij “dezelfde oude leden van de veiligheidstroepen die af en toe patrouilleren en geen kogel hebben afgevuurd tijdens de aanvallen.”
Geen vervolging
Vader Dewan voegde eraan toe: “We hebben gehoord van enkele arrestaties maar niet over gerechtelijke vervolging, tot grote frustratie van de overlevenden en de families van de slachtoffers. We zijn gewend aan deze schertsvertoning – aanvallers worden vaak gearresteerd en later weer vrijgelaten. Politici houden toespraken die geen greintje waarheid bevatten. Ze doen beloftes en beloven dat ze alle ontheemden zullen rehabiliteren en terugbrengen naar hun voorouderlijke huizen, maar dat is vaak niet het geval.”
Hij zei dat sommige boeren na de aanvallen teruggingen naar de velden en “Fulani-herders hun oogst en andere voedselproducten zagen vernietigen”. Pater Dewan en andere lokale bronnen vertelden Kerk in Nood dat de extremisten veel boerderijen en schuren voor voedselopslag in brand hebben gestoken, waardoor er een ernstig voedseltekort is ontstaan.
Hongersnood dreigt
“De bestaande situatie van honger en hongersnood is verergerd door deze aanvallen. Tijdens het afgelopen landbouwseizoen konden veel boeren niet naar hun boerderijen vanwege eerdere aanvallen. Degenen die erin slaagden om te boeren en hun gewassen te oogsten, hebben gemerkt dat alles in de as is gelegd tijdens deze laatste episode van aanvallen.”
Pater Dewan zei dat de terroristen het specifiek gemunt hadden op christelijke gemeenschappen. Daarom vindt hij het verhaal waarin het bloedbad wordt voorgesteld als slechts een conflict over land tussen herders en boeren zonder religieuze component “belachelijk”.
Hij benadrukt: “Zeggen dat wat er gebeurde een botsing was tussen boeren en herders is suggereren dat alleen boeren werden aangevallen die op hun boerderij werkten. Mensen waren thuis, het was ‘s avonds. Het was op zondag – mensen werken niet op boerderijen op zondag. Negenennegentig procent van de doden was thuis. Sommige mensen werden in hun slaap gedood.”
10 familieleden verloren
Lokale bronnen zeiden dat veel van de slachtoffers vrouwen en kinderen waren. Jalang Mandong, een overlevende die 10 familieleden verloor in het bloedbad, stelt dat de aanvallen waren opgezet om “christenen als doelwit te nemen” en “de viering van Kerstmis te verstoren”, terwijl ook werd geprobeerd om “het land van deze gemeenschappen over te nemen”.
Meneer Mandong zei dat hij en enkele andere dorpelingen aanvankelijk probeerden om hun families te verdedigen, maar dat ze in de minderheid waren en geen wapens hadden om terug te vechten tegen de schutters.
Pater Dewan zei dat er overeenkomsten waren tussen de huidige situatie in Nigeria en de ervaring van de eerste generatie christenen. “We trekken parallellen met de verhalen van de vroege Kerk over hoe christenen vervolgd werden, zoals opgenomen in de Handelingen van de Apostelen. Het is onze taak om te blijven prediken en hoop te verspreiden, in de overtuiging dat het ooit beter zal gaan.”
Terroristen hebben tijdens de kerstvakantie dood en verderf gezaaid onder de christelijke gemeenschappen in Bokkos, Barkin Ladi en Mangu in de staat Plateau, centraal Nigeria. Er zijn bijna 170 doden bevestigd en het dodental zal waarschijnlijk nog stijgen.
Pater Andrew Dewan van het bisdom Pankshin, waar de aanvallen plaatsvonden, sprak met Kerk in Nood (ACN) over wat er plaatsvond in een reeks gecoördineerde aanvallen op 26 dorpen die begonnen op 23 december en pas eindigden op 26 december.
Volgens de eerste berichten zijn er ongeveer 170 mensen gedood bij deze laatste episodes van geweld. Bevestigt u deze cijfers?
Ja. De cijfers van de dodelijke slachtoffers wijzen tot nu toe op 164 of 167. Maar dit aantal zal zeker stijgen, want er liggen nog steeds veel mensen in ziekenhuizen, met verschillende gradaties van verwondingen en verwondingen.
Zijn de slachtoffers allemaal christenen, of waren de aanvallen willekeurig?
De niet-uitgelokte aanvallen waren goed gecoördineerd en opzettelijk gericht op gemeenschappen die specifiek christenen waren. Ik woon in dezelfde gemeenschap en kan bevestigen dat in de gebieden waar deze aanvallen plaatsvonden de slachtoffers 100% christenen zijn, op een paar na. Maar zelfs dan waren de niet-christenen geïsoleerd.
U spreekt van goed gecoördineerde aanvallen. Hoe gingen de terroristen te werk?
Het geweld begon ‘s nachts in een plattelandsgemeenschap genaamd Mushu. Ongeveer 18 mensen werden gedood en verschillende anderen raakten gewond.
Net toen de mensen probeerden te verwerken wat er in Mushu was gebeurd, werd Tudun Mazat aangevallen. De aanvallers bestormden de gemeenschap ‘s avonds, net op het moment dat de meeste mensen aan het eten waren en degenen die klaar waren op bezoek waren bij vrienden. Voordat de mensen alarm konden slaan, waren de bandieten er al. Mensen werden doodgeschoten, huizen en geoogst graan werden in brand gestoken. Ook kerken en klinieken werden in brand gestoken. Ik was die ochtend naar deze zelfde gemeenschap gegaan voor de Kerstmis voor de katholieke gemeenschap. Vanuit Tudun Mazat daalden de Fulani-terroristen neer op Maiyanga, waarbij dertien doden vielen. Ongeveer 20 andere gemeenschappen werden die nacht aangevallen.
Kent u de identiteit van de aanvallers en hun motieven?
Overlevenden en ooggetuigen hebben categorisch gezegd dat het duidelijk Fulani milities zijn, of huurlingen, zoals sommige berichten ook beweren. In gemeenschappen waar christenen en Fulani’s naast elkaar leven, is geen enkele Fulani getroffen en zijn er geen Fulani huizen afgebrand, dus er bestaat geen twijfel over dat de aanvallers Fulani’s waren.
Wat het motief betreft, weet ik het niet zeker, maar het kan te maken hebben met aanvallen die plaatsvonden in de naburige gemeente Mangu. De Fulani’s vielen de gemeenschappen daar aan, en ze hadden verwacht dat de christenen in Bokkos, vooral de gemeenschappen die aan Mangu grenzen, hen toegang zouden verlenen, maar die weigerden. Dus ik denk dat ze daarom terugkwamen om de gemeenschappen aan te vallen.
Deze aanvallen hebben een lange geschiedenis. De Fulani veehouders, of herders, komen oorspronkelijk uit de Sahel, de noordelijke corridor van Afrika, die ooit bewoonbaar was en weidegrond had voor de veehouders, maar die nu woestijn is. De Fulani’s en hun vee zijn dus naar het zuiden getrokken, naar groenere weiden in het Middle Belt-gebied, waar deze aanvallen voortdurend plaatsvinden. Want om onbelemmerde toegang tot deze weidegronden te krijgen, zouden ze de oorspronkelijke bewoners, die christenen zijn, moeten onteigenen.
Het is een strijd om land. De inheemsen zullen soms de Fulani’s tegenhouden, als ze duidelijk zien dat ze erop uit zijn om de gemeenschappen aan te vallen, en ze betalen dat terug door hen aan te vallen, dus ik denk dat dat in dit geval gebeurd is.
Heeft het feit dat het kersttijd was er ook toe bijgedragen, of was dat toeval?
Voor degenen die geloven dat dit conflict niet religieus is, bewijst deze laatste aanval dat het duidelijk een religieus conflict is. Het feit dat het met Kerstmis plaatsvond, en het doelbewust aanvallen van christenen in een gemengde gemeenschap, waar moslims niet worden aangevallen, draagt duidelijk alle kenmerken van een religieus conflict. Ik weet dat niet iedereen dat wil toegeven, maar voor mij, als persoon ter plaatse, draagt het alle kenmerken van een religieus conflict.
Vooraf waren er geruchten in de mainstream en sociale media dat de Fulani’s zouden gaan aanvallen, dat het hele doel was om de christenen pijn te doen en maximale verwoesting aan te richten. Velen van ons hadden het verworpen, maar de aandacht van de veiligheidstroepen werd getrokken, hoewel er, zoals altijd, niets werd gedaan totdat deze tragedie zich voordeed.
Slachtoffers van dit soort situaties in Nigeria klagen vaak over een gebrek aan reactie van de veiligheidstroepen. Heeft u dezelfde klacht?
Ja, die heb ik. Ik heb rapporten gelezen die suggereren dat het leger en de veiligheidstroepen hier medeplichtig aan zijn. Want als ze echt hun best hadden gedaan, hadden ze inlichtingen moeten inwinnen. Zoals ik zei, waren er geruchten, ook over de tijdstippen waarop ze zouden gaan aanvallen. Dat had de beveiliging op scherp moeten zetten, maar zoals zo vaak werden ze verrast.
Wat hebben de politieke leiders gedaan?
We hebben te maken met afwezige leiders. Onze leiders wonen niet in de gemeenschap, dus ze begrijpen de problemen waar de mensen last van hebben niet. We komen op het punt dat als er niet drastisch iets aan deze opkomende storm wordt gedaan, de neiging voor mensen om het recht in eigen hand te nemen vrij groot is.
Veel mensen moeten zich tot u wenden voor troost en spirituele steun. Hoe belangrijk is uw rol voor de gemeenschap nu?
Het is een hele uitdaging op dit moment, omdat we te maken hebben met een enorme toestroom van intern ontheemden. Christenen uit de dorpen stromen naar de stadscentra voor onderdak, voedsel en kleding, terwijl het weer erg koud is, vergelijkbaar met het weer in Europa op dit moment. Door het gebrek aan een officiële reactie worden de kerken vaak aan hun lot overgelaten om op dergelijke noodsituaties te reageren. Honderden ontheemden worden in de kerkcomplexen gezien en de kerken moeten voedsel, kleding en financiële middelen zien te vinden om in deze noodsituaties in te grijpen. De situatie is inderdaad nijpend. Hoewel een paar christenen die gedesillusioneerd zijn door deze onuitgelokte aanvallen in de verleiding komen om terug te keren naar Afrikaanse traditionele methoden (syncretisme) om op deze noodsituaties te reageren, put de overgrote meerderheid in tijden als deze inspiratie uit de Schriften, het leven van de vroege Kerk en heiligen.
Verpleegster Margaret Attah is de eerste persoon die de ‘Courage to be Christian’ onderscheiding van Kerk in Nood (ACN) in het Verenigd Koninkrijk ontvangt. De onderscheiding wordt op RedWednesday, woensdag 22 november, uitgereikt in de kathedraal van St. George in Southwark.
Attah verloor beide benen en het zicht aan één oog toen op Pinksterzondag 2022 een bom afging in de St Francis Xavierkerk in Owo, Nigeria. Terreurbeweging Islamitische Staat in West-Afrika (ISWAP) eiste de verantwoordelijkheid op voor de aanslag. Daarbij openden de schutters ook het vuur op de aanwezigen. Ruim 70 mensen raakten gewond, waaronder Margaret Attah. Ze neemt de prijs in ontvangst namens alle kerkganger die onder de gruweldaad geleden hebben.
In een video vertelt de moeder van vier kinderen hoe lastig het is om naar de kerk te gaan. “Ik kijk de hele tijd rond. Het is niet gemakkelijk. Ik ben sindsdien nog maar twee keer naar de kerk geweest. Ik voel me onveilig.” Ondanks haar trauma vertelt ze dat haar geloof standhoudt.
Dr. Caroline Hull, nationaal directeur van Kerk in Nood (ACN) in het Verenigd Koninkrijk: “We zijn ontzettend blij dat Margaret naar het Verenigd Koninkrijk komt om onze gast te zijn en onze allereerste ‘Courage to be Christian’-onderscheiding in ontvangst te nemen. Onze harten en gebeden gaan uit naar iedereen die geleden heeft tijdens de aanval op de kerk.”
Een door Kerk in Nood (ACN) gesteund project werpt zijn vruchten af in het zuidwesten van Nigeria. Christelijke en moslimleiders in de staat Osun werken er nu samen om vrede te bevorderen. Dit door de katholieke Kerk geleide project maakt een verschil in een land dat bekend staat om interreligieuze conflicten en vervolging van Christenen.
Het bisdom Osogbo brengt moslim- en christelijke leiders samen om spanningen te verminderen en het soort interreligieuze conflicten te vermijden dat honderden, zo niet duizenden doden heeft veroorzaakt in andere delen van het land.
Interreligieuze harmonie essentieel
“Het bisdom telt ongeveer vijf miljoen inwoners. Ongeveer drie miljoen daarvan zijn moslims en twee miljoen christenen, waaronder ongeveer 600.000 katholieken”, zegt bisschop John Oyejola van Osogbo tijdens een bezoek aan het internationale kantoor van Kerk in Nood (ACN) in Duitsland. De bisschop voegt eraan toe dat ondanks het feit dat ze een minderheid vormen, katholieken de meeste projecten en instellingen voor sociale ontwikkeling en hulp in de regio leiden.
Vanwege de demografische situatie gelooft bisschop John dat het opbouwen van harmonie tussen de religies essentieel is om de vrede te bewaren en de Kerk in staat te stellen haar missie uit te voeren. “We kunnen het christendom niet prediken als er geen vrede is. Laten we dus met iedereen vrede sluiten. Wij respecteren uw religie, respecteert u alstublieft de onze.”
Wat er in Osogbo is gebeurd, gaat echter veel verder dan alleen wederzijds respect en heeft de vorm aangenomen van een diepe vriendschap, zegt pater Peter Akinkunmi. Hij volgde een cursus Arabische en Islamitische studies in Rome voordat hij naar Nigeria terugkeerde om de functie van diocesaan directeur voor de interreligieuze dialoog op zich te nemen.
Eenheid 15 jaar geleden verbrijzeld
Pater Akinkunmi zegt dat de relaties tussen christenen en moslims van oudsher erg goed waren in de staat Osun, maar dat dit ongeveer 15 jaar geleden begon te veranderen. De toenemende vervolging in het noorden van het land dwong toen veel mensen uit het zuidwesten om terug te keren naar hun thuisland. “De verhalen waarmee ze terugkwamen, de verhalen en de mentaliteit begonnen onze jeugd te beïnvloeden. Ze zagen mensen met lege handen terugkomen, hun levens verwoest, en dit begon bitterheid te kweken.”
De situatie werd nog erger toen de lokale overheid een wet aannam die moslimmeisjes toestond om de hijab te dragen in christelijke scholen. “De moslim- en christengemeenschap sleepten elkaar voor de rechter en de rechtbanken stelden wetten in het voordeel van de moslims op. Dat was de druppel. Alle punten van eenheid tussen christelijke en moslimleiders werden verbrijzeld, en ze kwamen niet meer samen in de verschillende fora voor dialoog”, zegt pater Peter.
Diepe vriendschap
Toen bisschop Oyejola in 2016 aantrad, waren de relaties bevroren, maar hij nam het initiatief om het vertrouwen weer op te bouwen. Wat begon als goede wensen en beleefdheidsbezoeken aan de groot-imam groeide al snel uit tot een goede vriendschap. De twee religieuze leiders wisten dat ze hun invloed moesten aanwenden voor het welzijn van de hele gemeenschap. Ze begonnen samen te overleggen en zich uit te spreken over belangrijke kwesties, “om een nieuwe visie te creëren van christelijk en islamitisch leiderschap, samen optrekken voor het welzijn van de hele staat”, zegt pater Peter.
Deze nieuwe sfeer van dialoog begon al snel vruchten af te werpen. “De meest gevoelige periode in ons leven als natie zijn altijd de verkiezingen geweest. De staat Osun is bovendien bijzonder omdat we onze gouverneursverkiezingen acht maanden voor de algemene en presidentsverkiezingen houden. Dus Osun is meestal de politiek meest gespannen staat van het land.”
“We organiseerden een Forum voor de Bevordering van Vrede en Solidariteit met de steun van Kerk in Nood (ACN). Het ging erom dat de bisschop en de groot-imam, met hun assistenten, bij elkaar kwamen zitten en de ontwikkelingen in de staat bekeken. Wat is de situatie? Hoe bereiden we ons voor op de verkiezingen? En zich dan uitspreken over zaken die de vrede in de gemeenschap zouden kunnen bedreigen.”
Het door Kerk in Nood gefinancierde programma omvat ook een wekelijkse live radio-uitzending waarin diverse religieuze leiders inzicht geven in de leer van hun religieuze traditie met betrekking tot vrede en interreligieuze broederschap. Ook waren er rond verkiezingstijd gezamenlijke persconferenties door christelijke en islamitische religieuze leiders en door christelijke en islamitische vrouwen.
Afstand nemen van beschuldigingen
Het resultaat waren een aantal vreedzame verkiezingen. Bij de laatste werd een christelijke gouverneur gekozen, wat een heel nieuw probleem dreigde te veroorzaken. “Een groep genaamd Muslim Rights Concern begon de gouverneur te bekritiseren en beschuldigde hem ervan voornamelijk christenen te benoemen en de islamitische gemeenschap te negeren. Dit soort kwesties dreigden de bitterheid weer aan te wakkeren. Maar de lokale islamitische gemeenschap sprak zich uit en distantieerde zich volledig van de uitspraken, door te zeggen dat zij niet de mening van de moslims in de staat Osun vertegenwoordigen.”
Pater Peter herinnert zich een derde geval toen gewelddadige anti-regeringsprotesten over instabiele valuta en brandstoftekorten het hele land op zijn grondvesten deden schudden. “Religieuze leiders uit de gemeenschappen werden opgeroepen voor seminars en workshops om na te denken over hoe de situatie te beheersen, zodat die niet zou escaleren in geweld. Als gevolg daarvan werd er op vrijdag en zondag in de preken speciale aandacht besteed aan het aansporen van mensen tot vreedzaam gedrag, en in de staat Osun waren er geen protesten.”
Bisschop Sheikh
Het vertrouwen tussen de gemeenschappen is zo gegroeid dat moslimvertegenwoordigers werden uitgenodigd om de diocesane synode bij te wonen, en de groot-imam verleende de eretitel van sheikh aan bisschop Oyejola. Daarbij legde hij uit dat de term in het Arabisch verwijst naar een wijze oude man.
“De voortdurende samenwerking tussen de imam en de bisschop, die we via dit project in de media bekend hebben gemaakt, heeft het vermogen van politici om religie te gebruiken om onze mensen te manipuleren, al geneutraliseerd”, zegt pater Peter. Volgens bisschop Oyejola zijn naburige bisdommen begonnen het model dat in Osogbo wordt gebruikt te kopiëren.
Ook andere instellingen in Osun hebben het voorbeeld gevolgd. Voor de recente verkiezingen kwamen de lokale afdelingen van de Federatie van Moslimvrouwen en van de vrouwenafdeling van de Nationale Christelijke Associatie samen om met succes te lobbyen om zwangere vrouwen, zogende moeders en oudere dames voorrang te geven in de stemhokjes. Ook bij liefdadigheid wordt niet langer als eerste gekeken naar de geloofovertuiging.
De grote vruchten van dit project zouden niet mogelijk zijn geweest zonder de steun van Kerk in Nood, zegt bisschop Oyejola, die de donateurs van de pauselijke stichting dankbaar is. “We willen het volhouden en ervoor zorgen dat we meer resultaten boeken, want wat we nodig hebben is vrede.”
De ontvoering van priesters en religieuzen in Nigeria is zo gewoon geworden dat er nauwelijks nieuwe gevallen worden geregistreerd. Hoewel de meesten uiteindelijk worden vrijgelaten in wat een lucratieve business voor criminelen is, zijn er ook gevallen met dodelijke afloop.
Volgens gegevens van de internationale stichting Kerk in Nood (ACN) staat het totale aantal ontvoeringen van priesters, religieuze zusters en seminaristen in 2023 op 23. Eén van hen werd op brute wijze vermoord, terwijl de andere 22 werden vrijgelaten. Nog eens twee priesters en een seminarist werden in de loop van het jaar vermoord.
Levend verbrand in woning
De eerste incidenten in 2023 vonden plaats in januari, met een ontvoering in het bisdom Ekiti en de gruwelijke moord op pater Isaac Achi in Minna, die levend verbrand werd toen zijn parochiewoning werd aangevallen en in brand gestoken. Pater Achi’s collega, pater Collins, werd neergeschoten en raakte gewond toen hij probeerde te ontsnappen, maar overleefde het. Er volgden drie maanden zonder nieuwe gevallen.
Voor de tweede keer ontvoerd
Sinds april is er echter geen maand voorbij gegaan zonder minstens één ontvoering. Het meest recente geval vond plaats in november, toen pater Andrew Anana werd vastgehouden. Hij was al eerder ontvoerd, in 2019.
In rivier gegooid
Een van de ernstigste gevallen vond plaats op 17 oktober, toen broeder Godwin Eze, een Benedictijner novice, en twee aankomende Benedictijnen met geweld uit hun klooster werden gehaald. Toen de twee postulanten drie dagen later werden vrijgelaten, vertelden ze hun superieuren dat Godwin was doodgeschoten en dat zijn lichaam in een rivier was gegooid.
Drie zusters ontvoerd
Slechts een paar dagen eerder waren ook drie zusters door gewapende mannen meegenomen die op weg waren naar Mbano om de begrafenis van de moeder van één van hen bij te wonen. Rosemary Osiowhemu en Josephine Mary Chinyekwuo, van de Missionaire Dochters van Mater Ecclesiae, en Maria Ngozi Okoye, van de Congregatie van de Verrezen Heer werden samen met een seminarist en hun chauffeur ontvoerd. Allen werden na ongeveer een week veilig vrijgelaten, wat opluchting bracht in de lokale christelijke gemeenschap.
7 september was een bijzonder tragische dag voor Nigeriaanse Christenen, met twee afzonderlijke aanvallen op seminaristen. Ezekiel Nuhu werd samen met zijn vader ontvoerd terwijl hij op vakantie was en bracht bijna twee maanden in gevangenschap door voordat hij in november werd vrijgelaten. Minder fortuinlijk was Na’aman Danlami (27) van het bisdom Kafanchan. Hij verloor zijn leven toen hij twee priesters assisteerde in de pastorie. De twee priesters wisten te ontsnappen, maar Danlami stierf toen de criminelen het huis in brand staken.
Een jaar vol bloed
In 2023 werd er nog een priester vermoord, wat het totaal van vermoorde religieuzen op vier brengt, evenveel als in het hele voorgaande jaar. Vorig jaar waren er 118 afzonderlijke incidenten, waaronder 16 priesters en religieuze zusters die werden vermoord vanwege religieuze vervolging.
Een golf van ontvoeringen, moorden en geweld teistert momenteel Nigeria. “Zelfs tijdens de burgeroorlog was het niet zo erg als nu,” zegt bisschop Matthew N`dagoso. Vooral vrouwen zijn slachtoffer van het geweld. Velen hebben moeten toezien hoe hun mannen en kinderen vermoord, verkracht en uitgebuit werden.
Priester Joseph Fidelis is klinisch psycholoog en geestelijk leider bij het traumacentrum in het bisdom Maiduguri. “Deze terreur laat diepe littekens achter. We zijn er van overtuigd dat een centrum voor traumaverwerking in combinatie met het aanleren van praktische vaardigheden deze krachtige vrouwen die nu weduwe geworden zijn, helpt om voor zichzelf en voor de nog overlevende familieleden te zorgen.”
“In ons centrum voor traumatische hulpverlening schenken we per jaar 150 vrouwen opvang, therapie en psychologisch hulp. Ook leren we vrouwen een vak zoals schoenmaker, bakker en kleermaker.
Alles stellen we in het werk om deze vrouwen te helpen, zich psychisch te herstellen en in hun eigen levensonderhoud te voorzien.”
Wilt u deze moedige vrouwen helpen hun trauma te overwinnen? Met een gift– hoe klein ook – toont u uw betrokkenheid en medeleven en schenkt u kracht om door te gaan.
"Ik nodig u uit om samen met Kerk in Nood overal in de wereld werken van barmhartigheid te realiseren."
Kerk in Nood
Peperstraat 11-13
5211 KM 's Hertogenbosch
info@kerkinnood.nl
(073) 613 08 20
NL27 ABNA 0503 0402 31
RSIN/ANBI 2865841; KVK 41080169
Contactformulier
Projectaanvragen
Privacybeleid
Stichting Kerk in Nood/Voorheen Oostpriesterhulp Nederland
COPYRIGHT © 2024 ACN NEDERLAND - KERK IN NOOD