Het duurt ongeveer 20 minuten om van Ain 'Arik naar Ben Gurion Airport te rijden. Althans het zou kunnen, ware het niet dat er wegversperringen zijn en dat Palestijnen sinds het begin van de oorlog in Gaza geen gebruik meer mogen maken van Ben Gurion.
Nieuw normaal
De gevolgen van deze obstakels zijn zeer reëel voor de 85 jonge Palestijnse christenen die van plan zijn om naar Rome te reizen voor het Jubeljaar van de Jeugd in juli en augustus. In plaats van een ritje van 20 minuten naar het vliegveld, moeten ze nu een busrit van een nacht naar Jordanië maken en de kosten flink verhogen.
Dit is het nieuwe normaal in de Palestijnse gebieden in het Heilige Land, vertelde pater Louis Salman, die verantwoordelijk is voor het pastorale jongerenpastoraat in de hele Westelijke Jordaanoever, Gaza en Jeruzalem, aan een delegatie van Kerk in Nood (ACN) die het Heilige Land bezocht. Door de reisbeperkingen voelen de mensen zich geïsoleerd en opgesloten, door het gebrek aan werkgelegenheid zijn hun vooruitzichten beperkt en door de voortdurende blootstelling aan geweld zijn ze getraumatiseerd.
Beveiliging verder verscherpt
Met het staakt-het-vuren dat onlangs in Gaza van kracht werd, ziet de toekomst er misschien wat rooskleuriger uit voor christenen in het Heilige Land? “Eerlijk? Voor ons, op de Westelijke Jordaanoever, heeft het staakt-het-vuren de situatie alleen maar erger gemaakt,” vertelt priester Louis.
“Sinds het staakt-het-vuren hebben ze nog meer wegen afgesloten en reizen nog moeilijker gemaakt. De weg van Jifna naar Zababdeh duurde vroeger ongeveer twee uur, nu vier uur,” legt de in Jordanië geboren priester uit. In het kader van het staakt-het-vuren verplichtte Israël zich om Palestijnse gevangenen vrij te laten, van wie er velen terugkeerden naar de Westelijke Jordaanoever. “Vanwege de gevangenenruil hebben ze de beveiliging verscherpt.”
Meer annexaties van land
Kardinaal Pierbattista Pizzaballa, de Latijnse patriarch van Jeruzalem, is het hiermee eens. “Absoluut, de situatie op de Westelijke Jordaanoever is slechter. Toen het staakt-het-vuren in Gaza inging, begonnen ze operaties op de Westelijke Jordaanoever, met honderden controleposten en operaties in Jenin (een belangrijke Palestijnse stad).”
Sami El-Yousef van het Latijnse Patriarchaat van Jeruzalem, onderbouwt de standpunten met feiten. “We hebben meer annexaties van land gezien op de Westelijke Jordaanoever, evenals de uitzetting van ongeveer 16.000 mensen uit vluchtelingenkampen in Jenin, waarbij de fysieke infrastructuur met de grond gelijk is gemaakt, zodat ze nergens naar terug kunnen keren. De Westelijke Jordaanoever is nu volledig gefragmenteerd met 185 poorten en meer dan 900 controleposten, maar door wat er in Gaza gebeurt, krijgt dit alles niet veel internationale aandacht.”
Bijdrage aan samenleving
“Ik weet niet hoe we nog overeind staan. Het tij is erg tegen ons,” zei Sami El-Yousef. Toch probeerde hij een lichtpuntje in de hele situatie te vinden. “Als Kerk hebben we het gevoel dat we sterker zijn dan anderhalf jaar geleden, vooral door onze bijdragen aan de maatschappij in het algemeen. We waren in staat om onze diensten in stand te houden, op sommige punten uit te breiden en de gemeenschappen in Gaza en op de Westelijke Jordaanoever te dienen die het zwaarst getroffen waren door de oorlog, en we bereiden ons voor om na de oorlog nog meer van dienst te kunnen zijn.”
Hij legt uit dat het Latijnse Patriarchaat van Jeruzalem, nadat patriarch Pizzaballa de bezorgdheid had geuit dat de mensen in Gaza te lijden hadden onder een gebrek aan verse producten, erin geslaagd was om de levering van fruit en groenten aan Gaza gedurende enkele maanden veilig te stellen, en niet alleen aan de kleine gemeenschap van christenen die nog steeds in de katholieke en orthodoxe compounds wonen.
“Tot op de dag van vandaag praten mensen over hoe de Kerk voor hen opkwam. In overeenstemming met de wensen van de patriarch hebben we onze vrijgevigheid uitgebreid naar onze buren. We zijn erg trots op wat we in deze periode hebben gedaan,” legt Sami El-Yousef uit.
Hulp van weldoeners Kerk in Nood
Veel van dit werk is alleen mogelijk geweest dankzij de hulp van de weldoeners van Kerk in Nood (ACN), een feit dat de CEO van het Latijnse Patriarchaat met grote dankbaarheid vermeldt. “De afgelopen anderhalf jaar hebben bevestigd wat wij christenen al wisten, namelijk dat we vrienden over de hele wereld hebben, die ons niet alleen met geld helpen, maar ook met morele steun,” legde hij uit.
Ondertussen maakt de omgeving in het Heilige Land pater Louis Salman vastberadener om jonge christenen kennis te laten maken met internationale ervaringen, zoals de komende Jubileumvieringen in Rome. “Na een jaar oorlog zijn de meeste van onze jongeren wanhopig, en het idee is om hun geest te stimuleren. Het doel is om een diepe geestelijke ervaring te hebben, niet alleen om plezier te maken. Psychologisch is het belangrijk om deel te nemen aan internationale activiteiten om te begrijpen dat ze wereldwijd geen minderheid zijn.”
Nauwelijks hoop
Het thema van het jubileum van dit jaar is hoop, maar voor veel Palestijnse christenen is hoop er niet of nauwelijks. Zittend in het hoofdkwartier van het jongerenpastoraat van Jezus' vaderland, dat met hulp van Kerk in Nood werd opgeknapt, leg pr. Louis Salman uit dat het een deel van zijn missie als hoofd van het jongerenpastoraat is om hen uit te leggen waar echte hoop ligt. “Helaas is er vandaag de dag geen hoop. Maar we willen hen altijd hoop brengen, een hoop die niet van de politiek komt, maar van Jezus. En daarom hebben wij, als christenen uit het thuisland van Jezus, de plicht om hier te blijven, waar Hij leefde, waar Hij stierf en waar Hij weer opstond.”
Foto: © Latin Patriarchate of Jerusalem
