“Heel erg bedankt voor uw steun in deze tijd. Ik ben in staat om terug te keren naar mijn parochie, de Heilige Familie in Gaza. Het is moeilijk om mijn gevoelens uit te leggen, want ik ben bijna 19 jaar missionaris in Gaza. Nu ik eindelijk terug kan komen, zijn veel van mijn mensen er niet meer,” vertelt pater Gabriel Romanelli aan de internationale katholieke hulporganisatie Kerk in Nood (ACN). De priester van het Instituut van het Mensgeworden Woord voelt echter dat hij een doel heeft: onvermoeibaar werken en alles doen wat hij kan om het lijden te verlichten en hoop te brengen aan degenen die door de oorlog zijn getroffen.
Rouwen om verlies
Het recente conflict in Gaza heeft een spoor van vernieling en ontelbare verwoeste levens achtergelaten. De christelijke gemeenschap, orthodox en katholiek, is veel kleiner geworden. Sommige christenen konden over de Egyptische grens vluchten. “Maar ik rouw om het verlies in de christelijke gemeenschap van 36 personen, van wie er 20 omkwamen door bombardementen van het Israëlische leger of door scherpschuttersvuur. De anderen bezweken voornamelijk door gebrek aan medicijnen. We verloren een kind uit het weeshuis van Moeder Teresa. Dus ja, het is pijnlijk, maar tegelijkertijd weten we dat ze bij God zijn. Ze zijn aanwezig in de Hemel om voor ons allemaal en voor degenen die in oorlog zijn voorbede te doen voor vrede, gerechtigheid en vergeving van zonden.”
De Argentijnse priester was in Bethlehem toen het verschrikkelijke conflict begon. Na meer dan zeven maanden in Jeruzalem, waarin hij niet naar zijn parochie kon terugkeren, vergezelde hij Zijne Zaligheid Kardinaal Pierbattista Pizzaballa, de Latijns Patriarch van Jeruzalem, op diens bezoek aan Gaza van 15 tot 19 mei.
Plicht om in Gaza te blijven
Op de vraag waarom hij in Gaza wil blijven, terwijl de meeste mensen het oorlogsgebied willen verlaten, legt pater Gabriel aan ACN uit dat zijn missie geworteld is in zijn geloof en de leiding van zijn oversten. Hij is er vast van overtuigd dat zijn plaats in Gaza is, waar hij spirituele, morele en existentiële steun kan bieden aan christenen, moslims en mensen van alle achtergronden. “Ik wil hier blijven omdat dit mijn missie is,” zegt de missionaris. “Misschien word ik in de toekomst ergens anders geroepen om te dienen, maar ik ben ervan overtuigd dat het op dit moment mijn plicht als pastoor en parochiepriester is om hier te zijn en op alle mogelijke manieren hulp te bieden.”
Te midden van de chaos blijven pater Gabriel en zijn gemeenschap vurig bidden voor een einde aan de gesel van de oorlog die de mensen teistert. Ze zijn ervan overtuigd dat oorlog niet de wil van God is, maar het resultaat van menselijk handelen. Hun gebeden gaan uit naar alle slachtoffers en ze pleiten onvermoeibaar voor gerechtigheid, vrede en verzoening. “Ik ben geen redder. Onze Redder is onze Heer Jezus Christus, maar ik heb het gevoel dat ik hier tenminste iets kan doen zodat niemand achterblijft en dat ik een beetje gerechtigheid en vrede kan zaaien. We moeten ons uitspreken voor gerechtigheid, vrede en de bevrijding van mensen die van vrijheid verstoken zijn. We hebben humanitaire hulp nodig om de duizenden gewonden te genezen en om de ontheemden terug te laten keren naar hun huizen in de Gazastrook. Op dezelfde manier moeten de duizenden ontheemden uit het noorden van Israël naar hun huizen kunnen terugkeren.”
Enorme uitdagingen
Pater Gabriel erkent de enorme uitdagingen waar de mensen in Gaza voor staan en bedankt organisaties zoals Kerk in Nood en het Latijns Patriarchaat van Jeruzalem voor het mogelijk maken van de levering van de broodnodige hulp. Pater Gabriel bedankt Kerk in Nood: “De situatie in de steden is verschrikkelijk. Er is geen enkel bouwwerk dat niet beschadigd is. Hier in de parochie hebben we ongeveer 500 vluchtelingen. Daarvan zijn er ongeveer 50, voornamelijk kinderen, onder de hoede van de Zusters van Moeder Teresa. Daarnaast bieden we hulp aan duizenden mensen in de buurt met water, voedsel en medicijnen. We danken de weldoeners van Kerk in Nood (ACN) voor alles wat ze doen. Ook moedigen we hen aan om door te gaan met het bieden van geestelijke en materiële hulp om zo het lijdende Hart van Jezus te troosten in alle mensen die lijden. Moge de Maagd Maria ons zegenen, en nogmaals bedankt voor alles.”
