Volgens een verklaring die het bisdom naar Kerk in Nood (ACN) stuurde, drongen de aanvallers zondagavond 28 oktober rond 19 uur het kleinseminarie binnen. Daar schoten ze eerst in de lucht en ontvoerden vervolgens twee studenten van de school.

Priester bood zichzelf als gijzelaar aan
Toen hij de schoten hoorde, ging priester Thomas Oyode, rector van het kleinseminarie, de binnenplaats op en confronteerde de bandieten. Toen hij het lot van de twee studenten zag, bood hij in ruil zichzelf aan als gijzelaar. De aanvallers accepteerden het verzoek van de priester en lieten de studenten gaan. Priester Thomas werd vervolgens door de bandieten ontvoerd. Ondertussen is er een klopjacht gestart om de ontvoerders te vinden en priester Thomas te bevrijden.

In de verklaring aan Kerk in Nood (ACN) bevestigt het bisdom Auchi het incident en voegde eraan toe: ‘De vicerector en alle seminaristen zijn gelokaliseerd en veilig en zijn tijdelijk overgebracht naar een veilige plek totdat de veiligheidsmaatregelen rond het kleinseminarie worden aangescherpt.’

Losgeld gevraagd
Ondertussen meldt de Nigeriaanse pers dat er al losgeld is gevraagd voor de vrijlating van pater Thomas. Het bisdom Auchi ligt in het zuiden van Nigeria, dat overwegend christelijk is, wat betekent dat het zeer waarschijnlijk is dat de ontvoerders puur uit financieel gewin handelden, in plaats van gemotiveerd door antichristelijke vooroordelen, maar hierover is weinig informatie beschikbaar.

In 2023 werden in Nigeria in totaal 25 priesters, seminaristen en religieuzen ontvoerd, van wie er één later werd vermoord. In hetzelfde jaar werden nog eens drie priesters in het land vermoord.  Kerk in Nood (ACN) roept vrienden en weldoeners op om gebed voor de Nigeriaanse priester voor en Nigeriaanse christenen in het algemeen.

In een recent rapport – dat hier gratis verkrijgbaar is – over de vervolging van christenen geeft Kerk in Nood (ACN) uitleg over de ‘toenemende aanvallen op christenen’ in Nigeria.

Foto: Shalom World News

“Overlevenden van bloedbaden door extremisten in de Middle Belt in Nigeria hebben geen vertrouwen in hun leiders nu ze voortdurend worden geconfronteerd met aanvallen op hun boerderijen en een toenemend voedseltekort”, stelt priester Andrew Dewan.

Geen bescherming of steun
De directeur communicatie van het bisdom Pankshin vertelde aan de katholieke hulporganisatie Kerk in Nood (ACN) dat gekozen functionarissen gewoon niet geïnteresseerd zijn in het welzijn van de mensen. “Ze bieden geen bescherming of andere praktische steun aan de christelijke gemeenschappen wier huizen en middelen van bestaan zijn verwoest.” In plaats daarvan zei hij dat de Kerk en niet-gouvernementele organisaties (NGO’s) onderdak, voedsel, kleding en andere basisbehoeften hebben verstrekt aan ontheemden en anderen die worstelen om te overleven.

Nieuwe moorden en wreedheden
De priester – die helpt bij de opvang van ontheemden in de katholieke St. Thomaskerk in Bokkos – vertelt dat hij regelmatig berichten ontvangt over nieuwe moorden en andere wreedheden. Hij stelt dat terroristen afgelopen zaterdag (13 juli) een christelijke vrouw en haar dochter ontvoerden en dat gewapende Fulani-herders op zondag (14 juli) opnieuw een christelijke gemeenschap in Bokkos bestormden en “het dorpshoofd doodden.”

Religieuze dimensie
Tegenover Kerk in Nood legt hij uit dat, hoewel conflicten over land ook een factor zijn, er een duidelijke religieuze dimensie aan de aanvallen zit. De Fulani – een volk met een grote moslimmeerderheid – hebben volgens hem gemunt op overwegend christelijke boerengemeenschappen. Hij voegde eraan toe dat de reeds bestaande hongersnood is verergerd doordat extremisten boeren dwingen hun land te verlaten, voedselvoorraden vernietigen en mensen aanvallen die proberen terug te keren naar hun land: “De honger zal het komende jaar toenemen door een gebrek aan bescherming voor boeren. De voedselprijzen zijn alleen de afgelopen maand al meer dan verdubbeld.”

Geloof op de proef gesteld
Pater Andrew zei dat het geloof van de christelijke gemeenschap op de proef wordt gesteld. “Velen verliezen hun geduld, ondanks de pogingen van de Kerk om volharding en vergeving te bevorderen. Ze voelen zich hulpeloos, omdat we hen als priesters, als zielenherders blijven aanmoedigen om hoopvol te zijn, om veerkrachtig te zijn, maar de zaken er niet beter op lijken te worden. Er heerst dus een sfeer van hopeloosheid.”

Hoewel het tegenwoordig meestal gebruikt wordt om naar de paus te verwijzen, worden bisschoppen in de katholieke kerk van oudsher “pontifex” genoemd: Latijn voor “bruggenbouwer”. Deze titel is bijzonder toepasselijk in het geval van bisschop Gerald Mamman Musa van Katsina, in het noorden van Nigeria. In 2023 werd hij de eerste bisschop van de etnische groep Hausa. Dit is vooral belangrijk omdat de overgrote meerderheid van de Hausa’s moslim is, net als veel van zijn familie.

Pas tweede generatie christen
Van vaderskant is hij dan ook pas de tweede generatie christen. Zijn vader bekeerde zich op 12-jarige leeftijd. “Hij had echter het doorzettingsvermogen van een volwassen man nodig om christen te blijven”, vertelt de bisschop. “De Society of African Missions richtte een school op, waar mijn vader het voorrecht had om naartoe te gaan. Maar de school ging dicht en de missie ook. Een groot aantal bekeerlingen tot het christendom keerde terug naar de islam. Voor zover ik weet, was mijn vader de enige die christen bleef.”

Later zou hij leraar worden en vervolgens hoofdonderwijzer. Hij leidde ook bijna 40 jaar lang catechisten op en hielp bij het vertalen van de Bijbel en andere religieuze boeken in Hausa. Waarom bleef hij christen toen al zijn vrienden zich bekeerden?

Liefde voor de Eucharistie
“Hij zei dat hij iets anders zag in het christendom. De liefde die de missionarissen hem toonden, de liefde die hij van hen ervoer en het onderwijs veranderden zijn leven volledig. Zelfs toen anderen zich bekeerden, weigerde hij terug te keren naar de Islam, omdat hij liefde en vreugde vond. Wat opmerkelijk aan hem was, was zijn liefde voor de Eucharistie. Hij zei dat hij 40 jaar lang, non-stop, nauwelijks een dag de mis miste. Hij koesterde de Eucharistie, en hij had een heel diep geloof. Hij omarmde niet alleen het geloof, maar hij bestudeerde ook de inhoud van het geloof om het verschil te zien met anderen, zowel traditionele geloven als de Islam. Hij kon het verschil duidelijk zien, en aanvaardde het christelijk geloof van harte.”

Verrassende reacties op bisschopswijding
De laatste jaren is het noorden van Nigeria een moeilijke regio om christen te zijn, met toenemende vervolging en nieuwe vormen van radicale Islam. In deze situaties keren families zich soms tegen familieleden die een ander geloof aanhangen. Het was dan ook met enige aarzeling dat de bisschop zijn uitgebreide familie op de hoogte bracht van het feit dat hij tot bisschop benoemd was. De reactie verraste hem echter.

“Ik vertelde hen over mijn bisschopswijding en ze kwamen allemaal, uit verschillende steden. Ze vulden twee bussen! Ik dacht dat het religieuze verschil hen misschien zou tegenhouden, maar ze kwamen in groten getale en ze waren blij. Je kon het geluk van hun gezichten aflezen en het was de genade van God”, zegt bisschop Gerald Musa.

“Niet alleen mijn relaties, maar ook mijn klasgenoten van de basisschool die voor 95% moslim zijn – we houden nog steeds contact – stuurden ook vijf vertegenwoordigers van deze klas naar de wijding en je kon het geluk en de vreugde zien. Ze zagen de bisschopswijding ook als iets speciaals. Ik weet niet precies wat ze erin zagen, maar ze waren blij. Voor mij was dat echt geweldig. Ze waren oprecht blij voor me.”

Interreligieuze dialoog
Ook al nemen deze ervaringen niet de vorm aan van diepe theologische discussies, ze zijn toch een vorm van interreligieuze dialoog, legt de bisschop uit. “Er zijn vier vormen van dialoog: Dialoog van het leven, theologische dialoog, geestelijke dialoog en ook sociale dialoog. In het bisdom Katsina zou ik zeggen dat wat er meer plaatsvindt de sociale dialoog van het dagelijks leven is. Moslims die christenen als buren hebben en vreedzaam samenleven. Dan is er interactie. Bijvoorbeeld wanneer we Kerstmis vieren, brengen de moslims ons eten en kleding om te helpen vieren, te delen in onze vreugde. En wanneer we eten hebben gekookt met Kerst, delen we dat met onze moslimburen. Wanneer zij Eid al-Fitr en Eid al-Kabir vieren, delen we ook met hen, als een teken van goede wil naar hen toe. Vieringen, ceremonies, huwelijken, dingen zoals mijn wijding, dit is een dialoog van het dagelijks leven en activiteiten.”

Sharia in deelstaat
“Nigeria is een diverse natie en bestaat voornamelijk uit christenen, moslims en beoefenaars van traditionele religies of animisten. Het vroegere onderscheid tussen een islamitisch noorden en een christelijk zuiden is nu vervaagd door de verspreiding van het christendom in het noorden en de aanwezigheid van veel moslims in het zuiden”, vertelt bisschop Musa.

Zijn persoonlijke ervaring als brug tussen gemeenschappen verblindt hem niet voor het feit dat er moeilijkheden zijn. Een daarvan is het feit dat zijn bisdom zich in de deelstaat Katsina bevindt, die enkele jaren geleden officieel de sharia-wetgeving aangenomen heeft. “Onze persoonlijke ethiek, moraal en spiritualiteit zijn diep geworteld in onze diverse religies. We hebben echter een uniform rechtssysteem nodig dat onze culturele en religieuze waarden integreert voor nationale eenheid.”

Misdaden zonder consequenties
Hoewel Nigeria goede wetten heeft, ligt de uitdaging in de handhaving ervan. “Noch de sharia, noch de canonieke wetten kunnen doeltreffend zijn als de burgers de burgerlijke wetten niet respecteren. De wijdverspreide corruptie en ongelijkheid zijn het gevolg van een gebrek aan rechtsorde, waardoor individuen ernstige misdaden kunnen plegen zonder consequenties.”

Volgens hem voelen mensen zich steeds meer aangetrokken tot landen waar de rechtsstaat wordt gehandhaafd. Op dit moment is religie in veel delen van de wereld meer een uiterlijk vertoon geworden in plaats van een betekenisvolle invloed op het dagelijks leven”, aldus de bisschop.

“Jezus bekritiseerde de Farizeeën omdat ze zich concentreerden op kleine religieuze rituelen terwijl ze essentiële aspecten van het geloof en de moraal negeerden [Matteüs 23:23]. Op dezelfde manier bestaat er in Nigeria de neiging om de cruciale elementen van de wet te verwaarlozen ten gunste van oppervlakkige religieuze praktijken. Ondanks alle religieuze activiteiten van christenen, moslims en volgelingen van traditionele religies, blijven corruptie en ongelijkheid bestaan omdat sommige individuen zichzelf boven de wet plaatsen.”

Tot slot benadrukt de bisschop de noodzaak van het implementeren van een gemeenschappelijk wettelijk kader. “Dat moet het algemeen welzijn, rechtvaardigheid, liefde, vreedzame coëxistentie, integriteit, eerlijkheid, menselijke waardigheid en wederzijds respect bevorderen. Zonder rechtvaardigheid kan vrede niet kan bestaan.”

De pastoor van de katholieke St. Raymond’s kerk in Damba, Zamfara State, was in de vroege uren van zaterdag 22 juni ontvoerd uit zijn pastorie in het bisdom Sokoto. In de dagen  daarna groeide de angst voor zijn veiligheid, vooral nadat er een video was vrijgegeven waarin de gevangen priester waarschuwde voor bedreigingen om hem te doden.

In de videoboodschap verklaarde hij: “[De bandieten] vertelden me dat het doden van een persoon niet moeilijk voor hen is.” Hij voegde eraan toe: “Redt alstublieft mijn leven in de naam van God. Kijk naar mijn hoofd, kijk naar mijn benen. Ik was vastgebonden aan een touw en ik ben de enige op deze plek. Normaal gesproken verspillen ze geen tijd als ze iemand ontvoeren.”

Bij de aankondiging van zijn vrijlating bedankte bisschop Matthew Kukah van Sokoto Kerk in Nood (ACN) voor het bidden voor de veiligheid van pastoor Suleiman: “Heel erg bedankt [aan] de hele ACN-familie. Jullie liefde en steun betekenen zoveel.”

In een videoboodschap die gisteren op Facebook werd gedeeld, verklaarde ook pastoor Suleiman zelf dat hij in goede gezondheid verkeerde: “Ik wil jullie bedanken voor jullie gebeden en jullie steun voor mijn redding. Bij de gratie Gods, ben ik uit handen van de bandieten. Hartelijk dank.”

Op haar verjaardag riep een pastor die dicht bij de familie van Leah Sharibu staat, de Nigeriaanse regering en de internationale gemeenschap op om een einde te maken aan hun “ondoorgrondelijke” en “vreemde stilzwijgen” en te helpen om de vrijlating van de jonge vrouw te bewerkstelligen.

Teleurgesteld over voortduren gevangenschap
De Nigeriaanse christelijke predikant dr. Gideon Para-Mallam, voorzitter van de Gideon en Funmi Para-Mallam Peace Foundation, schreef in een verklaring aan Kerk in Nood (ACN): “Het is uiterst teleurstellend en hartverscheurend dat we zes jaar na dato nog steeds praten over Leah in gevangenschap. Leah had al vrijgelaten moeten zijn, maar hier zijn we dan. In zekere zin moeten we ons afvragen of de hele natie van Nigeria niet in gevangenschap is.”

Hij legt uit: “Leah werd samen met 110 andere schoolmeisjes ontvoerd van de Dapchi middelbare school voor meisjes op 19 februari 2018 door Islamitische Staat West-Afrika. Ongeveer een maand later werden alle meisjes vrijgelaten na onderhandelingen tussen de islamitische terreurgroep en de federale regering van Nigeria. Ze werden allemaal vrijgelaten, maar Leah Sharibu niet.”

Alleen Leah weigerde bekering
“Waarom? Alle ontvoerde meisjes werden bekeerd tot de Islam, maar het 14-jarige christelijke meisje Leah Sharibu koos ervoor om zich niet te bekeren. Ze bleef trouw aan haar christelijke geloof. Haar vrijheid van godsdienst en geloof werd geschonden en vandaag is ze nog steeds in gevangenschap vanwege haar christelijk geloof.”

Hij benadrukt dat Leah zelf een beroep deed op de Federale Regering van Nigeria en de Christelijke Associatie van Nigeria om haar te redden in een video die zes maanden na haar gevangenschap werd vrijgegeven. “Het laatste nieuws over Leah Sharibu was in 2023. Ik wil vragen om de hoop levend te houden en te blijven bidden dat Leah op een dag uit de gevangenschap van Boko Haram zal komen.”

Vervolging van één is vervolging van allen
De voorganger benadrukt: “Nigerianen moeten zich verenigen over de geloofsovertuigingen heen om hun stem te verheffen en te pleiten voor de vrijlating van Leah en anderen in gevangenschap. We zitten hier samen in. Vervolging van één is vervolging van allen.”

Hij besluit: “De Kerk in Nigeria bidt en wil de wereldwijde Kerk aanmoedigen om Leah te gedenken en in hun landen op alle mogelijke manieren in actie te komen om hun regeringen via diplomatieke kringen de hand te reiken aan de Nigeriaanse regering. Laten we ervoor zorgen dat Leah bevrijd wordt, samen met verschillende christelijke meisjes die gedwongen worden om zich tot de Islam te bekeren en als seksslavinnen uitgehuwelijkt worden aan commandanten, strijders en andere topfunctionarissen van Boko Haram.”

Volgens de directeur sociale communicatie van het bisdom Makurdi, pr. Moses Iorapuu, die met Kerk in Nood (ACN) over het incident sprak, schakelde de directeur, pr. Emmanuel Ogwuche, onmiddellijk alle lichten in het gebouw uit nadat hij buiten geweerschoten had gehoord. Daardoor konden de terroristen hun weg naar binnen niet vinden.

Pater Iorapuu zei dat ongeïdentificeerde extremisten het vuur openden op de katholieke gemengde school terwijl de leerlingen in het gebouw sliepen. “Er waren veel geweerschoten en dat ze waren heel lang aan het schieten. We hadden geluk en de Heer was ons gunstig gezind dat geen enkele leerling werd geraakt.”

Een officier van een burgerbeschermingskorps die de school in de staat Benue bewaakte, sprong over het hek. “De schutters gingen achter hem aan, maar hij wist te ontsnappen met niet-dodelijke verwondingen”, vertelde pater Moses Iorapuu aan Kerk in Nood. “De leerlingen zijn inmiddels geëvacueerd als preventieve maatregel om de veiligheid van de kinderen te garanderen en te voorkomen wat een onvoorstelbare ramp had kunnen zijn”.

Volgens pr. Iorapuu zijn de leerlingen getraumatiseerd en wordt er gevreesd voor verdere gruweldaden. “Deze aanval was de eerste in zijn soort die we hebben meegemaakt. Ze hebben al eerder kerkgangers, boeren en dorpsbewoners aangevallen, maar nu hebben ze de lat hoger gelegd door een school aan te vallen. We weten niet zeker wat er nu gaat gebeuren.”

Hij voegde eraan toe dat de politie erg traag reageerde: “Tegen de tijd dat ze kwamen, waren de aanvallers al verdwenen.” Hij voegde eraan toe: “De mensen raken een beetje gewend aan deze aanvallen. De reactie van de regering is nogal onindrukwekkend.”

De school ligt in de wijk Phase 3 in Makurdi – een wijk die berucht is om moorden en ontvoeringen door vermoedelijke Fulani militanten. Priester Iorapuu zei dat het bisdom Makurdi de beveiliging van kerkgebouwen heeft verscherpt en deed een beroep op de autoriteiten om de veiligheid van de burgers te waarborgen. Hij voegde eraan toe dat hij hoopt dat de gouverneur van de staat “wakker wordt en beseft wat ons te wachten staat”.

“Deze aanval vond plaats in de hoofdstad van de deelstaat Makurdi. Als er geen veiligheidsmaatregelen zijn om onze scholen te beschermen, dan moeten we onze activiteiten opschorten, omdat we niet weten welke school het volgende doelwit zal zijn. We verwachten dat er een reactie zal komen en deze aanval op de school zal de regering eindelijk aanzetten tot actie”, besloot hij.

De aanval vond plaats kort na een reis naar Nigeria door vertegenwoordigers van Kerk in Nood in het gebied. De reis omvatte bezoeken aan enkele van de gebieden die het zwaarst getroffen waren door het geweld in Nigeria, waaronder het bisdom Makurdi.

Extremistische aanvallen op scholen in Nigeria kwamen internationaal onder de aandacht met de ontvoering van 276 voornamelijk christelijke studentes van een middelbare school in Chibok, in de staat Borno, door Boko Haram-terroristen. Meer dan tien jaar na deze gruweldaad zijn er nog steeds meer dan 90 leerlingen als vermist opgegeven.

Het meest recente geval van massale ontvoering van studenten vond plaats op 7 maart van dit jaar, toen meer dan 200 studenten werden ontvoerd in Kuriga, in de staat Kaduna, in het centrale noorden van Nigeria.

Foto: Pr. Angus Frazer Memorial High School