De organisatie heeft noodhulp ter beschikking gesteld zodat priesters en religieuzen hun pastorale en sociale werk onder de meest kwetsbare mensen kunnen blijven uitvoeren. Zelf gaan ze voorop in de strijd tegen het coronavirus in Oekraïne.
Blijf voor ons bidden
Zuster Daniela Pukhalska is verpleegkundige in Odessa aan de Zwarte Zee. Ze werkt op de afdeling besmettelijke ziekten en heeft daardoor ervaring uit de eerste hand met het lijden. “Op dit moment komen veel patiënten naar ons toe waarvan we vermoeden dat ze besmet zijn”, vertelt ze aan Kerk in Nood. “Een paar dagen geleden kregen we te horen dat we vanaf nu alleen nog maar patiënten moeten accepteren die al positief getest zijn. Er is zoveel werk aan de winkel dat ik me aan het eind van de dag absoluut uitgeput voel.” Sommige artsen zijn in paniek geraakt en enkelen zijn zelfs vertrokken. Van haar kant blijft ze echter relatief ontspannen. “Zoals onze baas ons altijd vertelt, wisten we wat voor een afdeling we werkten en wat we konden verwachten.”
Ze is zelf niet bang voor een infectie. Als religieuze zuster van het Onbevlekt Hart van Maria verzekert ze dat dit vertrouwen te danken is aan de genade van God en aan het feit dat veel mensen voor haar en voor de zieken bidden. Ze zegt: “Ik weet dat veel mensen voor ons bidden, voor de artsen en alle medewerkers, en we zijn daar heel dankbaar voor. Blijf alsjeblieft voor ons bidden, zodat we onze kracht niet verliezen.”
Proberen patiënten te beschermen
Ook de religieuze zusters die voor de zwakkeren en de ouderen zorgen, zijn zwaar getroffen door de pandemie. Zoals zuster Justiniana, die werkt in het bejaardentehuis van Maria de Moeder van Barmhartigheid in Lviv in West-Oekraïne. De zusters van Sint Jozef zorgen hier voor 25 bedlegerige mensen die 24 uur per dag medische zorg en toezicht nodig hebben. Als gevolg van de corona-pandemie hebben ze hun veiligheidsmaatregelen aangescherpt. “Het is nu verboden om patiënten te bezoeken”, vertelt zuster Justiniana. “En het personeel moet maskers en beschermende kleding dragen. Alles moet diepgaand worden gereinigd met een ontsmettingsmiddel. We zijn bang dat we binnenkort zonder de benodigde apparatuur en medicijnen komen te zitten, omdat het moeilijk is om aan nieuwe voorraden te komen. Maar ondanks alles proberen we niet in paniek te raken, maar onze patiënten te kalmeren en te beschermen.”
Ook zij vindt nieuwe kracht en moed in haar geloof voor de dagelijkse strijd. “Begin april herdachten we de 15e verjaardag van het overlijden van de heilige Johannes Paulus II. We herinnerden ons zijn woorden ‘Wees niet bang! Open de deuren naar Christus!’ Als we ons hart openen voor Christus en Hem verwelkomen, dan staan we onder Zijn speciale bescherming. En dus vertrouwen we onze huizen en de hele wereld aan Hem toe.”
Zuster Jana Lypivska van de Zusters Benedictinessen werkt al twee jaar in de parochie van de Heilige Aloysius, in Zhmerynka in het centrum van het land. Tot voor kort was haar voornaamste taak de catechese aan kinderen en volwassenen ter voorbereiding op de sacramenten. Maar zuster Jana heeft ook altijd gezorgd voor de ouderen en behoeftigen in de parochie. Nu is dit haar belangrijkste taak geworden, legt ze uit. “In deze moeilijke tijd van opsluiting hebben deze mensen vooral onze hulp en het getuigenis van ons leven nodig. Velen van hen vragen ons om onze gebeden. We openen onze kapellen zodat één persoon tegelijk kan bidden en we doen boodschappen of proberen er gewoon te zijn voor deze mensen in deze moeilijke tijden.”
Armoede nijpend
Al voor de pandemie was de economische situatie in Oekraïne nijpend, vanwege de oorlog die sinds 2014 het land verscheurt. Weinig mensen hebben spaargeld en het verlies van werkgelegenheid als gevolg van de pandemie heeft velen op de rand van de overlevingskansen gebracht. Dit is ook iets wat de zusters in Ivano-Frankivsk in West-Oekraïne voelen. Zuster Elena Gnadziuk behoort tot de congregatie van de Myrrh-dragende Zusters (de Myronositsi). Hun klooster wordt dagelijks bezocht door een tiental mensen die in armoede leven. De zusters delen hun voedsel en andere benodigdheden met hen. Elke dag zijn er meer en meer. “Elke keer als ik de deurbel hoor en de deur van ons klooster open doe, zie ik mensen in nood. Onder hen bevinden zich ook daklozen en mensen die hun baan hebben verloren en nu in financiële moeilijkheden verkeren. Gisteren kwam een vrouw naar ons toe en vroeg om voedsel voor haar drie kinderen. Na haar kwam een man die vroeg om voedsel voor zijn moeder. Onder de behoeftigen zijn er veel mensen die op zichzelf wonen”, legt zuster Elena uit.
Kerk in Nood ondersteunt al deze gemeenschappen al jaren, waardoor de zusters hun specifieke charisma van zorg en dienstbaarheid aan de allerarmsten kunnen vervullen. Dankzij uw steun bij de vorming van nieuwe roepingen, het ondersteunen van hun eigen zieke en oudere zusters, kunnen de congregaties op hun beurt hulp bieden aan anderen.
