Een deal tussen de Libanese regering en Syrische afgezanten heeft het voor Syrische gezinnen mogelijk gemaakt naar huis te gaan. Gisteren verlieten honderden Syrische vluchtelingenfamilies Libanon voor hun thuisland in bussen vanuit de steden Tripoli (Noord-Libanon), Nabatieh (zuid), Shebaa en Bourj Hammoud. De Libanese autoriteiten "vergemakkelijkten hun terugkeer" door de operatie te coördineren met Syrische collega’s.
Vrede nodig
Onlangs zei de Russische minister van Defensie, Sergei Shoigu, dat Syrië dankzij een verbetering van de situatie ter plaatse en de wederopbouw in samenwerking met Moskou klaar staat om een miljoen vluchtelingen ‘thuis’ te verwelkomen. In het licht van de feitelijke situatie ter plaatse is die bewering volgens waarnemers echter veel te optimistisch. Volgens priester Paul Karam, voorzitter van Caritas Libanon, zijn er relatief weinig gezinnen teruggekeerd naar hun land. "De Libanezen willen duurzame vrede zien om repatriëring mogelijk te maken."
Blijvende terugkeer
De overheid en NGO’s (inclusief christelijke organisaties) hebben de afgelopen jaren veel geld uitgegeven om vluchtelingen te ‘beschermen, promoten en integreren’, iets dat paus Franciscus in zijn boodschap voor de Werelddag van migranten en vluchtelingen dit jaar aanmoedigde. “Niemand heeft precieze informatie over het lot van degenen die zijn teruggekeerd. We weten niet of ze nu teruggekeerd zijn naar hun huizen en regio", aldus Karam. “De afgelopen weken gingen sommige families terug naar Syrië voor de Islamitische feestdagen, waarna ze terugkwamen naar Libanon.” Het offensief in Idlib is een andere grote hoofdpijn, omdat het zou kunnen uitmonden in een nieuwe humanitaire noodsituatie met internationale repercussies en een door de Verenigde Staten geleide interventie.
Wederopbouw
Volgens pr. Karam zal het "vele jaren" duren voordat Syrië weer op de been is. Maar ook Libanon zal tijd nodig hebben om zijn huidige problemen te overwinnen. “Ondanks vroege pogingen tot wederopbouw, is Syrië een natie die bijna volledig is verwoest. De internationale gemeenschap is niet onberispelijk omdat ze de crisis niet heeft weten te redden. In Libanon is ondertussen meer dan 38 procent van de bevolking werkloos. Een vergelijkbaar percentage leeft onder de armoedegrens. We gaan achteruit, waarbij we de prijs betalen voor het beleid van anderen.” In deze context blijft de Libanese Kerk helpen, zelfs als "het steeds moeilijker wordt om projecten te promoten en geld te vinden omdat in Libanon geld en energie steeds schaarser worden.”
Bron: AsiaNews
