India is een multicultureel land, dat volgens de traditie het christelijk geloof voor het eerst ontving van de heilige Thomas de apostel, in het midden van de eerste eeuw, nadat hij aan land was gekomen aan de Malabarkust, bij de oude haven van Muzaris (Cranganore). Tegenwoordig maken christenen ongeveer 2,3% van de bevolking uit, verspreid over het hele land. Niettemin zijn er in sommige delen van India belemmeringen voor godsdienstvrijheid. Meerdere deelstaten hebben wetten goedgekeurd om bekeringen te reguleren. “Maar in West-Bengalen is er nog geen anti-bekeringswet”, aldus Rettig, “daar is de godsdienstvrijheid groter dan in andere delen van het land.”
Godsdienstvrijheid onder druk
De grondwet van India garandeert godsdienstvrijheid, gebaseerd op de gelijke behandeling van alle religieuze tradities. Volgens Het rapport Vrijheid van Godsdienst 2021 van Kerk in Nood (ACN) worden anti-bekeringswetten echter goedgekeurd op verzoek van nationalistische hindoegroepen die vrezen dat het hindoeïstische karakter van India wordt bedreigd. De wetten zijn onevenredig gericht op de religieuze minderheden, zoals moslims en christenen, omdat zij missionaire activiteiten ontplooien, zo voegt het rapport eraan toe.
In de deelstaat West-Bengalen, vrij van anti-bekeringswetten, blijft de Kerk bloeien dankzij de aandacht van haar herders. “Tijdens mijn reis kreeg ik echt inzicht in Jezus’ verzoek dat ‘de herder zijn kudde moet kennen, en de schapen de stem van de herder’. Ik zag het toen ik met een bisschop in de auto zat. De mensen zwaaiden naar hem in het voorbijgaan, en de bisschop zwaaide terug, vooral omdat hij wist wie ze waren. Het was een mooie ervaring.”
Bijbel vereerd
Deze nabijheid van de geestelijkheid is ook zichtbaar bij de priesters, de religieuze zusters en sommige leken die de Kleine Christelijke Gemeenschappen (KCG) begeleiden, dat zijn kleine groepen gelovigen die geworteld zijn in het Woord van God en de Eucharistie, en die zich inzetten voor de pastorale en sociale ontwikkeling van de situatie in hun lokale wijk. “Zij komen bijeen om hun geloof te delen en na te denken over het Woord van God, volgens de Zevenstappenmethode voor het delen van het Evangelie. Er heerst een sfeer van intense gemeenschap, en ze behandelen het Woord van God met groot respect. Aan het begin van een bijeenkomst wordt de Bijbel in processie gebracht en op de troon geplaatst. Ze behandelen hem met zoveel eerbied dat ik echt onder de indruk was. De Bijbel wordt echt vereerd!”, legt Rettig uit.
De vorming van mensen die de gelovigen begeleiden is een prioriteit voor Kerk in Nood (ACN) in deze regio, aldus het hoofd projecten voor India. “We steunen programma’s om animatoren voor de KCG’s te versterken en de vorming van leiders die kunnen blijven helpen om het geloof levend te houden. Dus niet alleen degenen die de KCG’s begeleiden, maar ook mensen die deelnemen aan andere pastorale activiteiten. Wij laten hen niet alleen en waarderen dat er in dit gebied geen anti-bekeringswet is.”
Andere projecten die Kerk in Nood (ACN) in West-Bengalen steunt, zijn de bouw en renovatie van kleine kerken op het platteland. Dankzij de steun van donateurs helpt de organisatie ook bij de opleiding van catechisten, de vorming van seminaristen, priesters en zusters, en geeft steun voor het levensonderhoud van priesters via Misintenties.
