Premier Modi heeft onlangs de verkiezingen gewonnen. Wat was de reactie van de christelijke minderheid in India?

Ja, Modi heeft gewonnen, maar hij heeft minder stemmen gekregen dan hij had verwacht. Voor ons was dit een sterk teken van overwinning voor een bevolking die haar verzet tegen de BJP durfde te uiten. Modi heeft ons voortdurend verteld dat hij onoverwinnelijk is, maar voor het eerst hebben we begrepen dat hij toch niet zo onoverwinnelijk is. Uiteindelijk heeft hij de verkiezingen gewonnen, maar het was geen aardverschuiving, ondanks de voortdurende propaganda op televisie, sociale media, van de administratie, enz. die ons aanspoorde om op Modi te stemmen!

Welke gevolgen zou deze verkiezing kunnen hebben voor de minderheden in uw staat?

Onze angst is dat de partij, die minder stemmen heeft gekregen dan vijf jaar geleden, nu represailles zal nemen en van het moment gebruik zal maken om de minderheden nog meer te vervolgen, of ze nu christen of moslim zijn. Maar tegelijkertijd zal de partij, omdat ze zwakker is, ook allianties moeten sluiten en dus meer openheid moeten tonen. Ik denk dat er redenen zijn om optimistisch te zijn.

Met wat voor soort discriminatie hebben de christenen te maken?

Een systematische, discrete, krachtige en constante onderdrukking. Administratieve processen voor het inhuren van leraren voor onze scholen lopen bijvoorbeeld voortdurend vast, identificatiedocumenten zijn onmogelijk te verkrijgen, voortdurend worden onze zaken onderzocht. Hoe in orde onze rekeningen ook zijn, ze vinden altijd wel een reden om ze te controleren en ons iets te verwijten.

Een maand geleden ontdekten we dat we als christelijke NGO geen financiële hulp uit het buitenland mogen ontvangen. Waarom? Omdat ze weten dat wij als minderheden geen BJP stemmen. Of, bijvoorbeeld, het is bijna onmogelijk geworden voor een buitenlandse priester om een visum te krijgen om naar India te komen, alleen omdat hij christen is. En als hij daar al in slaagt, wordt hij voortdurend lastiggevallen met ondervragingen en dergelijke.

Hoe zit het met anti-bekeringswetten?

Ja, die hebben we. Dit zijn wetten die werden ingevoerd om individuen te beschermen tegen gedwongen bekering, maar in werkelijkheid bestaan ze om missionarissen en tribale christenen lastig te vallen. Ze werden in 2017 ingevoerd in onze staat en hebben geleid tot veel rechtszaken tegen christenen, die behoorlijk ver kunnen gaan. We waren diep geschokt door de dood van pater Stan Swamy, een jezuïet die van terrorisme werd beschuldigd en gevangen werd gezet, en uiteindelijk in 2021 in de gevangenis stierf.

Het is riskant geworden om hulp te bieden aan etnische stammen en de armere kasten. De BJP heeft geprobeerd om de namen van christenen in deze groepen van de lijsten met begunstigden te schrappen, zodat ze niet de subsidies kunnen ontvangen die door vorige regeringen zijn ingesteld. Tot nu toe is het echter niet gelukt om deze maatregel door te zetten.

Hoe ziet u de toekomst voor christenen in India in de komende jaren?

Zoals ik al zei, de onderdrukking is constant en systemisch, maar toch heb ik hoop als ik zie dat de mensen dapper genoeg waren om tegen de BJP te stemmen. We bidden dat, ondanks deze nieuwe termijn van vijf jaar die voor ons ligt, onze moeilijkheden en de pesterijen waar we elke dag mee te maken hebben, zullen afnemen.

Diaken Santosh Kumar diende in de parochie Onze-Lieve-Vrouw van Altijddurende Bijstand in Kalpahad, Noord-Andaman. Parochianen lopen er regelmatig 6 kilometer door gevaarlijke bossen om de Zondagsmis bij te wonen. Maar diaken Kumar en de pastoor moeten ook door de dichtbegroeide bossen lopen om bij afgelegen kapellen te komen om de Mis op te dragen of pastorale bezoeken af te leggen.

Hij vertelde aan de katholieke liefdadigheidsorganisatie Kerk in Nood (ACN): “Het is een strijd om in de afgelegen gebieden te komen en een weg door de bossen te banen. Maar we denken aan de mensen die daar wonen en naar die de Mis komen. En dat geeft ons de kracht om door te gaan.” Hij benadrukte het grote geloof van de katholieken die in afgelegen delen van de parochie wonen en voegde eraan toe: “Als we naar die kapellen gaan, vinden we ze nooit leeg – ze hebben dorst naar de Eucharistie en het gebed.”

Niet alle kapellen zijn te voet te bereiken, sommige zijn bereikbaar via de hoofdwegen in de regio. De donateurs van Kerk in Nood (ACN) gaven de parochie een motorfiets om hen te helpen deze tochten te maken. Kumar: “De motor is erg handig, want als we die niet hadden, zouden we onze missie niet kunnen vervullen door dorpen 10, 20 of zelfs 30 km verderop te bezoeken.” Dat terwijl ze na het afleggen van lange afstanden over de weg vaak alsnog door de jungle moeten trekken om hun bestemming te bereiken. Het zijn niet de enige problemen in Kalpahad parochie. “Er is hier geen elektriciteit, geen internet en een schaarste aan water – maar we redden ons.”

Kumar wordt op 12 mei tot priester gewijd door bisschop Visuvasam Selvaraj. Hij was de eerste seminarist in het bisdom Port Blair – dat de Nicobar- en Andaman-eilanden van India omvat, inclusief afgelegen junglegebieden – die hulp kreeg van Kerk in Nood (ACN) bij zijn opleiding.

Zijn reis naar het priesterschap begon nadat hij vurig had gebeden voor het herstel van zijn vader van kanker. Hij zei: “Ik had er nooit aan gedacht om priester te worden, maar toen kreeg mijn vader kanker. Ik bad tot God en dat begon mijn leven te veranderen.” Na het herstel van zijn vader voelde hij zich aangetrokken tot het ambt: “In mijn bisdom zijn er maar weinig priesters, maar toen ik de priesters voor de mensen zag werken, zag ik de dorst van de mensen naar Christus en hun behoefte aan de Mis en andere sacramenten. Dank aan Kerk in Nood en alle weldoeners voor de steun die jullie mij hebben gegeven op mijn weg naar het priesterschap.”

Volgens het United Christian Forum for Human Rights (UCF) zijn er alleen al in de eerste tweeënhalve maand van 2024 minstens 161 incidenten van vervolging van christenen door toedoen van particulieren of overheidsinstanties gemeld. De Indiase oecumenische organisatie verwacht dat de spanningen en daarmee het aantal incidenten door de nationale verkiezingen – van 19 april tot 1 juni – verder zal oplopen.

Volgens de UCF zijn er 19 staten in India waar christenen bedreigd worden met hun leven omdat ze hun geloof belijden. Op de eerste plaats qua aanvallen tegen christenen – met 47 gemelde incidenten – staat de deelstaat Chhattisgarh, “een staat die bekend staat om de sociale uitsluiting van christenen.”  In deze staat zijn zelfs gevallen geweest van dorpelingen die hun christelijke buren het recht ontzegden om hun doden volgens de christelijke riten te begraven.

Ook het aantal arrestaties van christenen vanwege valse beschuldigingen van illegale bekering, is alarmerend. Alleen al in de eerste 75 dagen van het jaar bedraagt het 122 gevallen. Uttar Pradesh is een van de staten waar de arrestaties zijn toegenomen.

Sombere vooruitzichten voor godsdienstvrijheid
In het rapport Vrijheid van Godsdienst 2023 waarschuwde Kerk in Nood (ACN) al voor een toename van het aantal incidenten. De organisatie ziet de “autoritaire regering” en “etno-religieus nationalisme” als de belangrijkste oorzaken van vervolging.

Vooral de verspreiding van de Hindutva-filosofie, omarmd door de groepering Rashtriya Swayamsevak Sangh (RSS), is een hoofdoorzaak voor de toename van hindoe-nationalisme. Deze filosofie is intolerant tegenover andere religies of culturen. De politieke partij BJP, die in 2014 aan de macht kwam, onderschrijft deze ideologische benadering en haar politieke succes heeft religieus-nationalistische retoriek en acties vergemakkelijkt.

Het rapport legt verder uit dat India een voorbeeld is van ‘hybride vervolging’, waarbij zowel pseudo-wettelijke maatregelen als bloedige aanvallen worden gebruikt tegen Indiërs met de ‘verkeerde’ religie.” Het rapport besluit daarom met de conclusie dat de vooruitzichten voor godsdienstvrijheid daarom negatief blijven.

Kerk in Nood roept haar vrienden en weldoeners op om te bidden dat de verkiezingsperiode in India zo goed en veilig mogelijk mag verlopen, en vooral dat religieuze minderheden, waaronder christenen, hun mensen- en burgerrechten volledig gerespecteerd en gehandhaafd mogen zien.

Vier maanden na de eerste uitbarstingen in mei woedt er “her en der” nog steeds geweld in Manipur, bevestigt aartsbisschop Dominic Lumon van het bisdom Imphal. De stilte van premier Narendra Modi is al die tijd oorverdovend geweest. “Tot nu toe hebben we hem niet veel horen zeggen. Slechts één keer, toen er video’s opdoken van twee meisjes die naakt rondliepen, legde hij een verklaring af. Maar over het geweld in het algemeen heeft hij tot nu toe niets gezegd.”

Interetnisch en interreligieus conflict
Volgens de media zijn er minstens 185 mensen omgekomen bij wat begon als interetnische gevechten tussen de Meitei-meerderheid en de Kuki-Chin minderheidsstammen. Maar de rellen kregen ook een interreligieuze kant, aangezien de Meitei overwegend hindoeïstisch zijn en de Kuki-Chin overwegend christelijk. Honderden kerken en kerkgebouwen werden vernield, waaronder die van christelijke Meitei’s. De kerkelijke autoriteiten concluderen daardoor dat er ook een element van christenvervolging in het spel is.

“De manier waarop ze beelden vernielden, uit wraak. Ze beschadigden en vernielden alles, daarna gingen ze weg”, zei aartsbisschop Dominic Lumon. Vooral de vernieling van een grote kerk en een pastoraal centrum troffen hem. “Toen het vuur geblust was, kwamen ze terug om ervoor te zorgen dat de kerk totaal verwoest werd. Deze behoort niet alleen de Kukis toe, maar is van ons allemaal. Het laat zien dat ze mede handelen uit haat tegen het christendom, want ook Meitei-kerken zijn verwoest en ook veel niet-Kuki-religieuze leiders vluchten uit Imphal.”

De meutes die het ergste geweld hebben verspreid zijn gewapend en handelen straffeloos. Het maakt dat de aartsbisschop vermoedt dat ze gesteund en beschermd worden, al weet hij niet door wie.

Religies roepen op tot vrede
Geconfronteerd met deze realiteit doet de katholieke Kerk wat ze kan, door onmiddellijke hulp en bijstand te verlenen aan duizenden mensen, in het bijzonder aan ongeveer 2.400 gezinnen die zich in een bijzonder moeilijke situatie bevinden, waarvan velen nog in kampen leven.

De Kerk heeft ook veel geïnvesteerd in de dialoog met andere religieuze leiders om te proberen de spanning te verminderen. “We hebben een Interreligieus Forum voor Vrede en Harmonie opgericht, en zijn negen keer bijeengekomen. We gaan de hoofden van beide gemeenschappen samenbrengen om de bendes te vertellen dat ze moeten stoppen met het geweld. Of we daarin zullen slagen weten we niet, maar het is onze plicht om hen te vertellen dat ze moeten stoppen met het geweld. De weg naar vrede loopt alleen via dialoog, en dat is wat we benadrukken. Daarnaast kunnen we enkel een beroep doen op de lokale en centrale overheid om in te grijpen en het geweld te stoppen.”

Aartsbisschop Lumon vraagt de internationale gemeenschap om te bidden voor vrede, en om de situatie niet weer een vergeten conflict te laten worden. “In de heilsgeschiedenis, als Israël het gebed vergeet, als Israël God vergeet, komen er altijd problemen. We moeten meer bidden, ons tot God wenden en zijn geboden opvolgen. Dan zal Hij dicht bij ons zijn, ons moed geven en ons helpen om de problemen en vraagstukken op te lossen. Dus bidden is absoluut noodzakelijk.”

“Overal in India nemen katholieken deel aan processies bij kaarslicht, grote menigten mannen en vrouwen bidden in solidariteit met Manipur en marcheren voor vrede, en zo gaat het op veel plaatsen. Ik heb het gevoel dat God luistert naar de gebeden van deze mensen en hopelijk komt er snel een oplossing voor dit probleem”, besloot hij.

De vicevoorzitter van BJP in Mizoram, de staat die aan Manipur grenst, nam op 13 juli ontslag uit protest tegen het geweld. In zijn ontslagbrief stelde R. Vanramchhuanga dat er al 357 christelijke kerken en christelijke gebouwen door militanten in brand zijn gestoken, maar dat leiders van de lokale en centrale regeringen van de BJP-partij de acties nog niet hebben veroordeeld. “Daarom geloof ik dat de massale sloop van christelijke kerken in Manipur gesteund wordt door de staats- en centrale autoriteiten”, aldus de politicus. Hij bevestigt daarmee beschuldigingen die Kerk in Nood (ACN) eerder uit anonieme bron ontving dat de hindoe-nationalistische Bharatiya Janata Party (BJP) het geweld heeft aangewakkerd. 

Openlijke vervolging van christenen
Wat begon als een poging van de Meitei-groep om geregistreerd te worden op de lijst van stammen die steun krijgen, veranderde al snel in aanvallen tegen de christelijke Kuki- en Naga-stammen uit de heuvels. De gewelddadige aanvallen van de militante Meitei-groepen resulteerden in het platbranden van hele dorpen, de dood van meer dan 100 onschuldige Kuki-burgers en de vernieling van katholieke en protestantse kerken. Dat ook kerken van christelijke Meitei’s zijn aangevallen, maakt dat gesproken kan worden van openlijke vervolging van christenen. 

Twee gedetailleerde verslagen van vernieling van kerkelijke eigendommen die Kerk in Nood (ACN) bereikte, tonen duidelijk de methodologie en bedoelingen van de aanvallers. Volgens een rapport van het bisdom Imphal dat Kerk in Nood (ACN) ontving, drongen op 3 mei meerdere Meitei-activisten de St. Paul’s Parochie en het Pastoraal Vormingscentrum binnen. In de gebouwen, gelegen in Sangaiprou, werken mensen uit verschillende etnische gemeenschappen.  

“Rond 20u30 kwam er een menigte die de kerk en de eigendommen erin begon te vernielen. Ramen, deuren, het interieur van de kerk, beelden, kruisbeelden, de geluidsinstallatie, muziekinstrumenten en wat er nog meer in de kerk was, werden vernield en het altaar werd in brand gestoken.” De 46 mensen die in het pand waren, werden opgepakt en moesten hun identiteit aantonen om er zeker van te zijn dat er geen Kuki’s onder hen waren. “Nadat hun identiteit geverifieerd was, staken de daders een motorfiets in brand en vertrokken. Het vuur in de kerk werd onder controle gebracht”, aldus het rapport. 

De lokale christenen geloofden dat ze aan het ergste ontsnapt waren, maar in plaats daarvan kwam de groep diezelfde dag nog twee keer terug. Daarbij vroegen ze opnieuw om identiteitsbewijzen om er zeker van te zijn dat er geen Kuki’s bij waren. Ook op 4 mei kwam de menigte terug. “Na een aantal keer verificatie te hebben gevraagd, vertrokken ze. Rond 14 uur liepen ze echter opnieuw de kerk binnen, haalden de kookgasflessen uit de keuken van het trainingscentrum en nadat ze alle kerkbanken en waardevolle spullen opgestapeld hadden, vernielden, plunderden en verbrandden ze zowel de kerk als het gebouw van het Pastoraal Vormingscentrum, waarbij ze bijna alle eigendommen vernielden en zelfs het vee niet spaarden.” 

Volgens het rapport dat Kerk in Nood (ACN) ontving, was er al die tijd geen beveiliging aanwezig, dit “ondanks herhaalde pogingen om de politie te bereiken via noodnummers.” 

Parochie van de Heilige Verlosser
De vernieling van kerkelijke eigendommen in de Parochie van de Heilige Verlosser in Canchipur, is een ander voorbeeld van hoe de veiligheidstroepen faalden in hun plicht om onschuldigen te beschermen tijdens de protesten in Manipur. Rond 20.30 uur op 3 mei “kwam een groep ongeïdentificeerde mensen, gewapend met ijzeren staven en stokken naar de parochie en brak met geweld door de poorten. Er waren drie of vier politieagenten, maar die konden de menigte niet in bedwang houden. Nadat ze de deuren, ramen en bezittingen van de kerk vernield hadden, staken de aanvallers de kerk in brand”, aldus het rapport.  

Net als bij de parochie H. Paulus leek het ergste na de eerste aanval voorbij, maar keerde de nachtmerrie al snel terug. “Om 22u kwam er opnieuw een menigte en de pastorie van de parochie werd opengebroken en vernield. Alle waardevolle bezittingen zoals computers en elektronische apparaten, contant geld, gasflessen, enz. werden geplunderd en de privévertrekken van de priesters en het personeel werden geplunderd en vernield.” 

De aanvallers kwamen de volgende ochtend nog twee keer terug voordat de zon opkwam, bedreigden het personeel, braken ruiten en plunderden het auditorium en de klaslokalen voordat ze het verblijf voor behoeftige studenten in brand staken. Ze drongen ook het Bethaniëklooster binnen en plunderden alle waardevolle spullen, waaronder computers en contant geld. 

Kerk in Nood (ACN) blijft de situatie nauwlettend in de gaten houden en staat in contact met de lokale kerkelijke autoriteiten om de beste en snelste manier te vinden om noodhulp te bieden om in de basisbehoeften te voorzien en het lijden van de mensen te verlichten.  

De bisschop, die om veiligheidsredenen niet geïdentificeerd wilde worden, staat in direct contact met christenen in Imphal, de hoofdstad van Manipur. “De kranten geven de bevestigde gevallen, maar er zijn veel meer levens verloren gegaan dan officieel is gepubliceerd. De gewelddadige activiteiten in de periferie zijn erg onderbelicht”, legt hij uit. Volgens een rapport dat het aartsbisdom van Imphal op 20 juni naar de pauselijke organisatie Kerk in Nood (ACN) stuurde, zijn meer dan 50.000 mensen ontheemd geraakt door de gevechten.

“De echte reden voor het probleem is de omvang van de christelijke bevolking. De Kukis en de Nagas bezetten samen een enorm deel van het land van de staat. De hindoes, of de Meiteis, vinden dat ze land van deze stammen moeten kunnen bezetten. Dat is het echte probleem hier. De BJP leidt zowel de federale regering als Manipur, dus is er stilzwijgende toestemming om door te gaan”, legt de bisschop uit tijdens het interview met Kerk in Nood (ACN).

Hoewel het officiële verhaal blijft dat dit een etnisch geschil is, stelt de bisschop dat het een interreligieus probleem is geworden. “Er zijn ook christenen onder de Meitei’s. Veel van hun kerken zijn ook verwoest, wat duidelijk bewijst dat het niet alleen om land gaat. Het einde hiervan is nog lang niet in zicht, het zal nog wel even duren. En het wantrouwen tussen de twee groepen zal niet snel verdwijnen.”

Verdenking van medeplichtigheid van de staat
Zijn mening wordt bevestigd door een rapport  van het aartsbisdom dat in juni aan Kerk in Nood (ACN) werd gestuurd. Daarin wordt een aantal genoemd van 249 verwoeste Meitei kerken en meer dan 200 aanvallen op Kuki dorpen, met talloze vernielde huizen, sinds het begin van het conflict. Het rapport van het aartsbisdom Imphal trekt dan ook openlijk de rol van de staatsveiligheidstroepen in twijfel en stelt kritische vragen.

“Het is moeilijk te zeggen of de staatsveiligheidsdiensten in de minderheid waren, overweldigd waren door alle hulpvragen, of dat ze medeplichtig waren. De afwezigheid van het veiligheidspersoneel op plaatsen waar ze het meest nodig waren, roept echter vragen op. Als er oprechtheid was, waarom waren de strijdkrachten dan zelfs op één plaats niet in staat om langdurige episodes van geweld te voorkomen? Waarom werden kwetsbare plaatsen onbewaakt gelaten, zelfs na pogingen tot aanslagen?”

Tot slot beschrijft het document in detail een aanval op het St. Paul’s Pastoraal en Trainingscentrum in Imphal. Tot drie keer toe drongen menigten het gebouw binnen en eisten de identiteitspapieren van alle mensen binnen te zien om te zien of er geen Kuki’s waren. Ondanks dat dit bevestigd werd, staken de aanvallers het gebouw, inclusief de kerk, in brand en vernielden ze alles wat ze konden.

 Manipulatie van de verkiezingen
De Indiase bisschop die met Kerk in Nood (ACN) sprak, zegt dat de belangrijkste kwestie achter dit alles de komende algemene verkiezingen zijn. “Volgend jaar april zijn er in heel India verkiezingen en daarom willen de hindoenationalisten de mensen daarvoor terroriseren. Ze oefenen druk uit op de christenen en moslims en proberen daarmee de hindoes voor zich te winnen. Maar ik hoop dat het niet werkt”, zegt hij. De prelaat weigert om de Indiase hindoes over één kam te scheren. “Negentig procent van hen zijn echt uitstekende mensen. De overgrote meerderheid is het niet eens met wat er gebeurt, maar ze zijn bang om dat te zeggen omdat ze dan in de problemen komen.”

Manipur heeft een geschiedenis van etnische spanningen tussen de overwegend hindoeïstische Meiteis en de christelijke Kuki en Naga stammen. Deze laatste stammen worden door de regering erkend als behorend tot de kansarme minderheden en krijgen daarom een speciale behandeling, waaronder toegang tot land dat gereserveerd is voor inheemse stammen. De Meitei’s eisen sinds kort dezelfde privileges. De Kuki’s zijn hierop tegen, omdat hun thuisland dan bezet zou kunnen worden. Dit leidde ertoe dat de leden van de Meitei-groep op rooftocht gingen, die begon met een jacht op leden van de Kuki-gemeenschap, maar al snel leidde tot aanvallen op christelijke gebedshuizen, scholen en andere gebouwen.

Volgens de bisschop wacht de Kerk tot de situatie ter plaatse enigszins is genormaliseerd voordat ze kan vaststellen wat Kerk in Nood (ACN) kan doen om de slachtoffers te helpen. Maar ondertussen worden alle mensen van goede wil gevraagd om te bidden. “Bid voor deze mensen, vooral de komende maanden. Ik weet zeker dat God hier iets goeds uit zal halen, omdat de goede Meiteis zich zullen realiseren dat ze gemanipuleerd worden om anderen te haten. Daar ben ik zeker van”, besluit de bisschop.