Pater Andrew Dewan van het bisdom Pankshin, waar de aanvallen plaatsvonden, sprak met Kerk in Nood (ACN) over wat er plaatsvond in een reeks gecoördineerde aanvallen op 26 dorpen die begonnen op 23 december en pas eindigden op 26 december.
Volgens de eerste berichten zijn er ongeveer 170 mensen gedood bij deze laatste episodes van geweld. Bevestigt u deze cijfers?
Ja. De cijfers van de dodelijke slachtoffers wijzen tot nu toe op 164 of 167. Maar dit aantal zal zeker stijgen, want er liggen nog steeds veel mensen in ziekenhuizen, met verschillende gradaties van verwondingen en verwondingen.
Zijn de slachtoffers allemaal christenen, of waren de aanvallen willekeurig?
De niet-uitgelokte aanvallen waren goed gecoördineerd en opzettelijk gericht op gemeenschappen die specifiek christenen waren. Ik woon in dezelfde gemeenschap en kan bevestigen dat in de gebieden waar deze aanvallen plaatsvonden de slachtoffers 100% christenen zijn, op een paar na. Maar zelfs dan waren de niet-christenen geïsoleerd.
U spreekt van goed gecoördineerde aanvallen. Hoe gingen de terroristen te werk?
Het geweld begon ‘s nachts in een plattelandsgemeenschap genaamd Mushu. Ongeveer 18 mensen werden gedood en verschillende anderen raakten gewond.
Net toen de mensen probeerden te verwerken wat er in Mushu was gebeurd, werd Tudun Mazat aangevallen. De aanvallers bestormden de gemeenschap ‘s avonds, net op het moment dat de meeste mensen aan het eten waren en degenen die klaar waren op bezoek waren bij vrienden. Voordat de mensen alarm konden slaan, waren de bandieten er al. Mensen werden doodgeschoten, huizen en geoogst graan werden in brand gestoken. Ook kerken en klinieken werden in brand gestoken. Ik was die ochtend naar deze zelfde gemeenschap gegaan voor de Kerstmis voor de katholieke gemeenschap. Vanuit Tudun Mazat daalden de Fulani-terroristen neer op Maiyanga, waarbij dertien doden vielen. Ongeveer 20 andere gemeenschappen werden die nacht aangevallen.
Kent u de identiteit van de aanvallers en hun motieven?
Overlevenden en ooggetuigen hebben categorisch gezegd dat het duidelijk Fulani milities zijn, of huurlingen, zoals sommige berichten ook beweren. In gemeenschappen waar christenen en Fulani’s naast elkaar leven, is geen enkele Fulani getroffen en zijn er geen Fulani huizen afgebrand, dus er bestaat geen twijfel over dat de aanvallers Fulani’s waren.
Wat het motief betreft, weet ik het niet zeker, maar het kan te maken hebben met aanvallen die plaatsvonden in de naburige gemeente Mangu. De Fulani’s vielen de gemeenschappen daar aan, en ze hadden verwacht dat de christenen in Bokkos, vooral de gemeenschappen die aan Mangu grenzen, hen toegang zouden verlenen, maar die weigerden. Dus ik denk dat ze daarom terugkwamen om de gemeenschappen aan te vallen.
Deze aanvallen hebben een lange geschiedenis. De Fulani veehouders, of herders, komen oorspronkelijk uit de Sahel, de noordelijke corridor van Afrika, die ooit bewoonbaar was en weidegrond had voor de veehouders, maar die nu woestijn is. De Fulani’s en hun vee zijn dus naar het zuiden getrokken, naar groenere weiden in het Middle Belt-gebied, waar deze aanvallen voortdurend plaatsvinden. Want om onbelemmerde toegang tot deze weidegronden te krijgen, zouden ze de oorspronkelijke bewoners, die christenen zijn, moeten onteigenen.
Het is een strijd om land. De inheemsen zullen soms de Fulani’s tegenhouden, als ze duidelijk zien dat ze erop uit zijn om de gemeenschappen aan te vallen, en ze betalen dat terug door hen aan te vallen, dus ik denk dat dat in dit geval gebeurd is.
Heeft het feit dat het kersttijd was er ook toe bijgedragen, of was dat toeval?
Voor degenen die geloven dat dit conflict niet religieus is, bewijst deze laatste aanval dat het duidelijk een religieus conflict is. Het feit dat het met Kerstmis plaatsvond, en het doelbewust aanvallen van christenen in een gemengde gemeenschap, waar moslims niet worden aangevallen, draagt duidelijk alle kenmerken van een religieus conflict. Ik weet dat niet iedereen dat wil toegeven, maar voor mij, als persoon ter plaatse, draagt het alle kenmerken van een religieus conflict.
Vooraf waren er geruchten in de mainstream en sociale media dat de Fulani’s zouden gaan aanvallen, dat het hele doel was om de christenen pijn te doen en maximale verwoesting aan te richten. Velen van ons hadden het verworpen, maar de aandacht van de veiligheidstroepen werd getrokken, hoewel er, zoals altijd, niets werd gedaan totdat deze tragedie zich voordeed.
Slachtoffers van dit soort situaties in Nigeria klagen vaak over een gebrek aan reactie van de veiligheidstroepen. Heeft u dezelfde klacht?
Ja, die heb ik. Ik heb rapporten gelezen die suggereren dat het leger en de veiligheidstroepen hier medeplichtig aan zijn. Want als ze echt hun best hadden gedaan, hadden ze inlichtingen moeten inwinnen. Zoals ik zei, waren er geruchten, ook over de tijdstippen waarop ze zouden gaan aanvallen. Dat had de beveiliging op scherp moeten zetten, maar zoals zo vaak werden ze verrast.
Wat hebben de politieke leiders gedaan?
We hebben te maken met afwezige leiders. Onze leiders wonen niet in de gemeenschap, dus ze begrijpen de problemen waar de mensen last van hebben niet. We komen op het punt dat als er niet drastisch iets aan deze opkomende storm wordt gedaan, de neiging voor mensen om het recht in eigen hand te nemen vrij groot is.
Veel mensen moeten zich tot u wenden voor troost en spirituele steun. Hoe belangrijk is uw rol voor de gemeenschap nu?
Het is een hele uitdaging op dit moment, omdat we te maken hebben met een enorme toestroom van intern ontheemden. Christenen uit de dorpen stromen naar de stadscentra voor onderdak, voedsel en kleding, terwijl het weer erg koud is, vergelijkbaar met het weer in Europa op dit moment. Door het gebrek aan een officiële reactie worden de kerken vaak aan hun lot overgelaten om op dergelijke noodsituaties te reageren. Honderden ontheemden worden in de kerkcomplexen gezien en de kerken moeten voedsel, kleding en financiële middelen zien te vinden om in deze noodsituaties in te grijpen. De situatie is inderdaad nijpend. Hoewel een paar christenen die gedesillusioneerd zijn door deze onuitgelokte aanvallen in de verleiding komen om terug te keren naar Afrikaanse traditionele methoden (syncretisme) om op deze noodsituaties te reageren, put de overgrote meerderheid in tijden als deze inspiratie uit de Schriften, het leven van de vroege Kerk en heiligen.
