Wij vertegenwoordigen ongeveer 39% van de bevolking van het land. Het aantal katholieken is de laatste jaren afgenomen. De sekten hebben zich vermenigvuldigd. Evangelisatie blijft daarom een prioriteit. Een uitdaging voor ons is het gebrek aan financiële middelen en infrastructuur. Mijn bisdom is erg landelijk en christenen op het platteland moeten lange afstanden afleggen om naar hun kerk te gaan. Dat is bijvoorbeeld een probleem voor oudere mensen.
De Kerk leeft 30 jaar na genocide in Rwanda. Hoe kan dat?
Verzoening onder de bevolking en families na de genocide is een grote uitdaging die moet worden aangegaan, zodat het evangelie beter kan wortelen. De Kerk is lang geleden met dit werk begonnen, maar er is nog een lange weg te gaan.
Tijdens de genocide zijn veel priesters vermoord of gevlucht. In mijn bisdom waren er nog maar drie of vier over. We hadden geen hoop dat we ooit weer genoeg priesters zouden hebben voor de parochies. Maar uiteindelijk gingen er veel jonge mannen naar het seminarie. Vandaag, 30 jaar later, heeft mijn bisdom meer dan 130 priesters! De meesten zijn echt jong, want ze zijn na 1994 gewijd.
De vorming van priesters is daarom een van de prioriteiten van ACN...
Ja, en ik wil van deze gelegenheid gebruik maken om u hartelijk te bedanken voor het werk dat Kerk in Nood doet dankzij de weldoeners, die zo dicht bij ons staan. Vorig jaar gaf u waardevolle hulp bij de vorming van 59 seminaristen en bij de renovatie van de sanitaire voorzieningen van het kleinseminarie, een katholieke middelbare school die studenten voorbereidt op het priesterschap. En ook dit jaar met de vorming van 65 seminaristen... Dank u wel, ook voor de steun bij de verschillende pastorale projecten voor evangelisatie.
Wat zijn volgens u de redenen voor het grote aantal roepingen in uw bisdom?
Voor ons zijn de kleinseminaries heel belangrijk: daar ontwikkelen zich veel roepingen. Elk jaar hebben we ongeveer tien jonge mannen die van deze scholen naar het seminarie gaan.
De invloed die het gezin op kinderen heeft, is ook doorslaggevend. U merkt bijvoorbeeld dat een zeer groot aantal priesters en religieuzen uit gezinnen komt waarin minstens één ouder als catechist actief was. De catechisten zijn zeer toegewijd en diep geworteld in het geloof. Zij zijn de eerste herauten van het Evangelie in het land. En zij geven dit geloof ook door aan hun kinderen.
Pastoraal werk met gezinnen is daarom zo belangrijk...
Het is heel belangrijk voor ons, ook al hebben we helaas niet veel middelen. Gezinnen hebben veel uitdagingen, en de Kerk moet hen helpen. De wereld is een dorp geworden. De invloed van buitenaf is erg sterk via internet, sociale media en televisie. We zijn niet immuun voor ideologieën. Er is veel meer individualisme, materialisme - echtparen ruziën over geld. We hebben veel echtscheidingen, zelfs in de dorpen op het platteland. De ontwikkeling is erg snel gegaan. In de afgelopen tien jaar is er veel veranderd.
Het is belangrijk voor jonge mensen om modellen te hebben die ze kunnen volgen. U bent ook verantwoordelijk voor het pastorale werk met jongeren bij de bisschoppenconferentie van Rwanda. Zijn er zulke modellen in Rwanda - bijvoorbeeld heiligen die al heilig verklaard zijn?
Nog niet, maar er zijn er een paar die in het zaligverklaringsproces zitten: Cyprien en Daphrose Rugamba. Zij werden samen met een aantal van hun kinderen vermoord tijdens de genocide. Hun reis als echtpaar was niet gemakkelijk, maar hun getuigenis is des te mooier. Het echtpaar had een grote liefde voor de Eucharistie.
Hoewel er nog steeds veel jonge mensen naar de Mis gaan, zijn het er steeds minder. We hopen dat we retraites voor hen kunnen creëren, om hen samen te brengen, hen catechese te geven, met hen te spreken over de gevaren van drugsverslaving enzovoort. Velen zijn alleen en zonder werk in de drie zomermaanden: ze brengen hun dagen op straat door en komen in aanraking met drugs. Maar als we de jongeren verliezen, verliezen we ook de maatschappij. De dienaren van God, Cyprien en Daphrose, die zich ook zo inzetten voor straatkinderen, zijn daarom waardevolle pleitbezorgers, zodat onze jongeren de weg naar de hemel vinden.
Lees hier ook het interessante artikel over verzoening met slachtoffers van de genocide. Pater Théogène Ngoboka, vertelt over zijn werk vanuit de Rusizi-gevangenis. In totaal 3.850 gedetineerden zitten er vast, vaak vanwege hun rol in de genocide.
