In een regio waar christenen een kleine minderheid vormen en hun geloof openlijk belijden risico’s met zich meebrengt, koos catechist Tobias Yahaya voor de weg van standvastigheid en vergeving. Nadat hij ternauwernood een moordaanslag overleefde, verraste hij vriend en vijand: eerst door in het ziekenhuis met zijn aanvaller te praten, daarna door hem voor de rechter te vergeven.
Ondanks verschillende aanvallen en één poging tot moord besloten Yahaya en zijn familie in Sokoto te blijven om zijn ambt in dienst van de Kerk uit te oefenen. Rond 3 uur 's nachts op 19 april 2023 werd het veiligheidshek rond het huis van Tobias Yahaya, vlakbij de Kathedraal van de Heilige Familie in Sokoto doorbroken door drie gewapende mannen. Yahaya, een 26-jarige catechist, werd wakker door de inbraak.
"Op dat moment denk je aan veel dingen, want als ze binnen waren gekomen en mij met mijn vrouw en vier kinderen hadden aangetroffen, weet alleen God wat er had kunnen gebeuren", zegt hij in een interview met Kerk in Nood (ACN). "Ik besloot naar buiten te gaan."
Bloedend op de grond
De leider van de indringers, die Ibrahim bleek te heten, nam een mes en stak de catechist in de borst. “Ik viel bloedend op de grond”, herinnert Yahaya zich. “De twee anderen vluchtten, denkend dat hun missie was volbracht.”
Ibrahim bleef echter achter en probeerde hem opnieuw te steken toen hij probeerde op te staan. “Maar deze keer hield ik het mes in mijn handen”, legt Yahaya uit, “dus draaide hij het om, waardoor mijn handpalmen ernstig gewond raakten. Ik moest het loslaten, maar ik slaagde erin hem dicht bij me te houden, zodat hij het niet nog een keer tegen mij kon gebruiken."
Naast dader in ziekenhuis
Tegen die tijd was Yahaya's vrouw begonnen te schreeuwen, waardoor de buren werden gealarmeerd. Zij slaagden erin Ibrahim aan te houden. Yahaya verloor zoveel bloed dat hij bewusteloos raakte. Toen hij ongeveer 24 uur later wakker werd, lag hij in een ziekenhuisbed naast Ibrahim, die ook werd behandeld voor verwondingen.
"Ik vroeg hem: 'Waarom wil je me vermoorden?'", herinnert Yahaya zich. "Ibrahim kon niet antwoorden. Hij was in tranen. De mensen om me heen vroegen: 'Waarom praat je met deze persoon? Concentreer je op je gezondheid.' Ik zei dat ik wilde weten waarom hij me van het leven wilde beroven."
Uiteindelijk kwam hij erachter dat Ibrahim en zijn metgezellen, die niet zijn opgepakt, bang waren voor de invloed van de catechist op de jongeren in het gebied, dat voor 90% uit moslims bestaat. Het was niet de eerste keer dat Yahaya werd uitgedaagd vanwege zijn christelijke bediening.
Ik heb je vergeven
In Nigeria is het ambt van catechist veel meer dan lesgeven of zondag. Catechisten volgen een lange opleiding en worden officieel aangesteld. Yahaya werd negen jaar geleden aangesteld door de toenmalige emeritus bisschop van Sokoto, Kevin Aje. Catechisten regelen doopsel, delen de heilige communie uit en leiden de eredienst wanneer er geen priesters beschikbaar zijn. Ook Yahaya's werk droeg bij aan de groei van de Kerk in Sokoto. “Afgelopen Pasen hebben we 100 kinderen in onze parochie gevormd”, vertelt hij aan Kerk in Nood bij het ontvangen van de Courage to be Christian Award van Kerk in Nood (ACN) in het Verenigd Koninkrijk.
Maar misschien is de belangrijkste les die hij zijn kudde tijdens deze beproeving heeft bijgebracht, wel wat er tijdens het proces gebeurde. Toen de rechter Ibrahim een gevangenisstraf van een jaar oplegde, nam Yahaya het woord. “Ik vroeg de moslimrechter: ‘Mag ik Ibrahim omhelzen?’, en iedereen in de rechtszaal keek me vol ongeloof en verbazing aan. Toen de rechter zei dat het goed was, omhelsde ik hem, schudde hem de hand en zei: ‘Ik heb je vergeven’. Hij kon niet met me praten, maar ik zag tranen over zijn wangen rollen. Ik zei nogmaals: ‘Ik heb je vergeven’.”
Geluk vinden in God
Yahaya en zijn gezin gingen naar huis. Ze zaten vol vragen over wat ze nu moesten doen. "Wat wil God ons met dit soort situaties duidelijk maken? Want dit was niet de eerste aanslag", zei hij tegen Kerk in Nood over zijn twijfels. "Ik wilde mijn werk als catechist nog steeds voortzetten. Mijn vrouw steunde me. Mijn moeder steunde me. Er werd gebeden, er was begeleiding van mijn bisschop, priesters en andere mensen”, herinnert hij zich. “Toen zei mijn moeder, die nooit naar school is geweest, iets dat me bijbleef: ‘Waar God ons wil hebben, is misschien niet comfortabel of naar onze smaak, maar daar vinden we echt geluk.’ En ik denk dat ze gelijk heeft.”
En dus gaat Yahaya door, gesteund door de woorden van de heilige Paulus in zijn tweede brief aan de Korinthiërs: "Wij worden in alles verdrukt, maar niet in het nauw gedreven. Wij zijn verward, maar niet wanhopig. Wij worden vervolgd, maar niet verlaten. Wij worden neergeslagen, maar niet vernietigd. Wij dragen altijd het sterven van Jezus in ons lichaam mee, opdat ook het leven van Jezus in ons lichaam zichtbaar wordt. Want wij die leven, worden voortdurend aan de dood overgeleverd omwille van Jezus, opdat het leven van Jezus ook in ons sterfelijke vlees zichtbaar wordt. Zo werkt de dood in ons, maar het leven in u.”
