De aartsbisschop, Sloveen van geboorte, is lid van de orde der Minderbroeders. Na bijna elf jaar in Libanon gediend te hebben, woont hij sinds 2001 in Turkije. In 2020 benoemde Paus Franciscus hem tot aartsbisschop van Izmir, een aartsbisdom dat in het westen van het land ligt. Het interview werd gehouden door Volker Niggewöhner.
ACN: Het christendom kijkt terug op een rijke geschiedenis in Turkije. Vóór de Eerste Wereldoorlog was ongeveer 30 procent van de mensen die leefden op het grondgebied van wat toen het Ottomaanse Rijk was, Christen. Vandaag de dag schat men dat ongeveer 0,2 procent van de Turkse bevolking Christen is. Hoeveel katholieken zijn er in het aartsbisdom Izmir en waar wonen zij?
Ik schat dat er ongeveer 5.000 katholieken in mijn aartsbisdom wonen. Het kunnen er nog meer zijn, als u de migranten en vluchtelingen meetelt. Zij wonen hoofdzakelijk in de binnensteden van Izmir en andere grote steden. Wij hebben ook gemeenschappen in Konya, Antalya en andere steden langs de kust. In geografisch opzicht is ons aartsbisdom zeer groot, het omvat ongeveer 100.000 vierkante kilometer. De laatste parochie die bij ons hoort is Konya, dat ongeveer 550 kilometer van Izmir ligt; haar zuidelijke tegenhanger is Antalya, dat ongeveer 450 kilometer verderop ligt. Zo ziet u maar hoe groot de afstanden zijn.
Bent u vrij om het geloof te verkondigen?
Als Franciscaan beschouw ik het getuigenis van het leven als de kernwaarde, het broederlijke leven. De heilige Franciscus zei dat men het Woord moet verkondigen wanneer zich daartoe een gelegenheid voordoet. Wij proberen dat te doen, bijvoorbeeld op de sociale netwerken en op de nieuwe website van het aartsbisdom.
Wij proberen actief betrokken te zijn en een levende Kerk te zijn. Onze missie is een missie van een Kerk met open deuren. Daarom zijn al onze kerken op bepaalde tijden open voor het publiek. Soms worden er devoties gehouden, en er is altijd iemand in de kerk aanwezig om bezoekers te begroeten en eventuele vragen te beantwoorden. Dit is de manier van evangelisatie die wij gekozen hebben in het licht van de huidige situatie.
Turkije, ooit een seculier land, beleeft momenteel een islamitische wedergeboorte. Worden Christenen gediscrimineerd?
Ik zou niet zeggen dat christenen over het algemeen gediscrimineerd worden. Maar er doen zich wel negatieve incidenten voor in de omgang met autoriteiten en bestuursorganen. De katholieke Kerk wordt niet als rechtspersoon erkend.
Maar als wij het over dialoog hebben, zou ik zeggen dat er een dialoog van het leven is. Neem de organisatie Caritas als voorbeeld: Caritas is een deel van de Kerk, een deel van ons aartsbisdom. Zij hebben een kantoor in elk bisdom. En zij helpen iedereen, Christenen en Moslims en ieder ander die weerloos is. Wij ontmoeten ook de imams van onze streek, bijvoorbeeld op de “Dag van de Broederschap”. Verscheidene priesters en ik hebben een bezoek gebracht aan de burgemeester van de stad en wij hebben van de gelegenheid gebruik gemaakt om hem een geschenk te overhandigen, een Turkse vertaling van de encycliek Fratelli tutti van Paus Franciscus. Ook de encycliek Laudato si, die handelt over milieuproblemen die de hele mensheid aangaan, is in het Turks vertaald.
Bestaat er een oecumenische dialoog in Turkije?
In het algemeen zijn onze betrekkingen met andere christelijke kerken goed. De Oecumenische Patriarch van Constantinopel, Bartholomeüs I, heeft bijvoorbeeld een goede relatie met de Focolarebeweging en de nieuwe Apostolisch Vicaris van Istanbul, Mgr. Massimiliano Palinuro.
Ook komen wij hier in Izmir samen met de orthodoxe Christenen, maar ook met de Anglicanen, op verschillende christelijke feestdagen. Armeense priesters hebben onlangs een Armeense liturgie gevierd in onze katholieke kerk van St. Polycarpus, omdat zij geen eigen kerk hebben in Izmir. Wij hebben ook samengewerkt met de Armeniërs in Izmir om een kleine boekwinkel te openen voor het Bijbelgenootschap. Dit zijn veelbelovende tekenen van een oecumenische dialoog.
Turkije is een populaire vakantiebestemming. Hoe belangrijk is het dat Christenen die naar Turkije reizen ook de christelijke kerken bezoeken?
Zeer belangrijk. Ik zou de toeristen eraan willen herinneren dat de oorsprong van ons geloof hier ligt. Hier werd de eerste Kerk onder de volkeren opgericht. De eerste oecumenische concilies, die het katholieke geloof vorm gaven, vonden plaats in wat nu Turkije is. De missie voor Europa vond hier haar oorsprong.
Een Duitse priester ondersteunt ons in ons pastoraal programma, waarbij hij zorg draagt voor alle katholieken uit Duitsland die hier wonen. Ik zou blij zijn als wij nog een priester konden vinden om de andere gemeenschappen te dienen, althans in de zomer tijdens het toeristenseizoen. Maar dat is ook een financieel probleem. Misschien zou de Europese Raad van Bisschoppenconferenties kunnen overwegen ons te helpen.
