Wereldwijd worden Christenen in meer landen vervolgd en lastiggevallen dan mensen van welk ander geloof ook. Priesters worden vermoord, gelovigen worden ontvoerd, christelijke vrouwen worden verkracht en gedwongen hun geloof te verloochenen, kerken worden ontheiligd en gemeenschappen worden gedwongen te vluchten.
In het rapport Vervolgd en Vergeten? leest u over de situatie van Christenen in 24 landen en laten we zien hoe Kerk in Nood hulp en hoop biedt. Ontvang de samenvatting, het rapport, blijf op de hoogte van het nieuws en doorbreek de stilte over christenvervolging!
Op RedWednesday, dit jaar op 23 november 2022, kleurden ruim 140 kerken rood en en werd in veel kerken gebeden voor godsdienstvrijheid en voor vervolgde Christenen. Lees meer hierover in het artikel hieronder.
Christenen worden wereldwijd in steeds meer landen vervolgd. Vooral waar zij een minderheid vormen, hebben zij te maken met discriminatie en geweld. In landen als Nigeria, Pakistan, Noord-Korea, China en in het Midden-Oosten is het voor Christenen niet altijd mogelijk – of zelfs levensbedreigend – om hun geloof in het openbaar te belijden. Gewapende groepen, waaronder jihadisten, maar ook overheden maken het hen lastig om erediensten te houden of voor hun geloof uit te komen. In dit dossier brengen we u actuele berichten en verhalen over de discriminatie, onderdrukking en vervolging die zij ervaren.
In het rapport Vervolgd en vergeten? over christenen die worden onderdrukt vanwege hun geloof, presenteert Kerk in Nood de bevindingen van zijn voortdurende onderzoek naar patronen van haat en discriminatie. Deze laatste editie bestrijkt de periode van juli 2017 tot juli 2019 en richt zich op de belangrijkste ontwikkelingen in 12 landen waar het lijden van christenen bijzonder ernstig is. Op 16 november 2022 publiceert Kerk in Nood het rapport over de onderzoeksperiode 2020-2022.
Met de donaties van particulieren wereldwijd steunt Kerk in Nood (ACN) christenen die in pastorale nood zijn of vervolgd worden. Specifiek voor deze laatste groep zijn de projecten die zich richten op noodhulp, wederopbouw, traumazorg en preventie. Hieronder vindt u enkele voorbeelden. Geef ook en steun Christenen die in tijden van vervolging uw steun het meest nodig hebben!
Na een aanval door Israëlische kolonisten op een Armeens restaurant in de christelijke wijk van Jeruzalem op donderdag, hebben christelijke leiders in het Heilige Land het geweld veroordeeld, aangedrongen op een betere bescherming van minderheidsgroepen en gewaarschuwd voor “radicale agressie” door krachten die vastbesloten zijn de stad een uitsluitend “joods karakter” op te leggen.
Op camerabeelden is te zien hoe de groep spandoeken draagt en met geweld stoelen gooit in de richting van het restaurant en de mensen die er zitten. De Israëlische politie, die pas een uur na een oproep arriveerde, joeg de menigte weg maar verrichtte naar verluidt geen arrestaties. De kolonisten vervloekten naar verluidt de islamitische profeet Mohammed en riepen ‘Dood aan de Arabieren’ in de buurt van het Bab Al-Amoud plein in het gebied, waarbij ze Palestijnse jongeren lastig vielen.
Aanval op synagoge
Bij een andere daad van geweld in Jeruzalem werden ten minste zeven mensen gedood en drie gewond toen een schutter vrijdagavond het vuur opende op een synagoge in Oost-Jeruzalem. Joodse gelovigen hadden zich verzameld voor gebeden aan het begin van hun sabbatvieringen in een synagoge in de wijk Neve Yaakov en vertrokken toen de schutter begon te schieten. De politie, die de aanvaller doodschoot, beschreef hem als een “terrorist” en zei dat het incident een van de ergste aanvallen van de afgelopen jaren was.
Eerder al toename aanvallen
Al in december waarschuwden de patriarchen en hoofden van kerken in Jeruzalem in hun jaarlijkse Kerstboodschap dat Christenen in het Heilige Land, die meestal van Arabische afkomst zijn, “in toenemende mate geconfronteerd worden met aanvallen op hun vrije uitoefening van hun godsdienst”. De toename van het aantal aanvallen op mensen, begraafplaatsen en gebedsplaatsen heeft volgens hen geleid tot een “ontmoedigende sfeer” die heeft geleid tot “een gebrek aan hoop, met name onder onze christelijke jongeren, die zich steeds vaker niet welkom voelen in het land waar hun voorouders al sinds Pinksteren wonen.”
“Jeruzalem voor alle gelovigen”
In hun verklaring, gepubliceerd vóór de aanval op de synagoge van vrijdag, veroordeelden de katholieke ordinarissen van het Heilige Land de aanval van donderdag in de straat die leidt naar het Heilig Graf, de heiligste christelijke plaats ter wereld, en in de christelijke wijk waar veel kloosters en kerken staan. Ook riepen ze autoriteiten op vrede te brengen zodat Jeruzalem “het thuisland moet blijven van gelovigen van alle geloven en niet gegijzeld mag worden door radicale groeperingen.”
Bronnen: Crux, Vatican News
De internationale stichting Kerk in Nood (ACN) veroordeelt ten zeerste de aanval op twee katholieke kerken die woensdag in Algeciras, Spanje, werd uitgevoerd en die werd ingegeven door jihadistisch religieus extremisme. ACN betuigt ook haar solidariteit en roept op tot gebed voor de slachtoffers en hun families. Kerk in Nood werkte onlangs nog samen met de parochie waarin koster Diego Valencia werd vermoord.
De eerste aanval met een machete was op mensen in de parochie van San Isidro, waar de aanvaller de Salesiaanse priester Antonio Rodrígues Lucena ernstig verwondde. Pater Antonio raakte gewond aan zijn nek en onderging een spoedoperatie. Hij ligt nu in het ziekenhuis en is stabiel. Twee andere mensen die probeerden deze eerste aanval te stoppen raakten eveneens gewond. De terrorist ging vervolgens naar de kerk van Onze Lieve Vrouw van Palma, waar hij Diego Valencia vermoordde. De koster was getrouwd, vader en plaatselijk bekend als eigenaar van een bloemenwinkel.
Getuigen van de aanvallen worden in verschillende Spaanse nieuwsbladen geciteerd die zeggen dat de 25-jarige Marokkaan ook heilige beelden omver gooide en de mensen in de kerk lastig viel onder het roepen van “Allahu Akhbar” [God is het grootst], en “jullie geloof is niet authentiek”. Voordat de aanval plaatsvond, kruiste hij naar verluidt het pad met een andere Marokkaanse burger, die hij sloeg, terwijl hij schreeuwde “je werkt voor de ‘majia’“, een Marokkaanse term die degenen beschrijft die tegen iemands religie zijn.
Doen we er alles aan om de haat te stoppen?
In een reactie op deze aanval benadrukt Thomas Heine-Geldern, uitvoerend voorzitter van Kerk in Nood het belang van de bescherming van de godsdienstvrijheid. “Ambtenaren en de publieke opinie mogen dit soort tragische gebeurtenissen niet negeren of onderschatten. We moeten ons afvragen of we al het mogelijke doen om een halt toe te roepen aan wat deze haat inspireert, deze afkeer die zich voedt met een politiek-religieuze ideologie die overal ter wereld zoveel slachtoffers heeft gemaakt, met name de laatste jaren, vooral in Afrika ten zuiden van de Sahara. Ook in Europa neemt het aantal van dit soort aanslagen toe”, zegt hij.
Javier Menéndez Ros, directeur van ACN Spanje, herinnert eraan dat de terreuraanslag van gisteren plaatsvond op de feestdag van de bekering van de heilige Paulus, die Christenen vervolgde voordat hij in de eerste eeuw een grote apostel van het Christendom werd. “Op de weg naar Damascus viel Sint Paulus op de grond toen de Heer hem vroeg: “waarom vervolgt u mij?”. Deze vraag is vandaag even relevant als toen. Waarom worden wij vervolgd?”.
Parochies herdachten onlangs christenvervolging
Menéndez voegt eraan toe dat Kerk in Nood onlangs heeft samengewerkt met de parochies van Algeciras door middel van de tentoonstelling van een icoon dat door jihadisten in Syrië werd ontheiligd en gered uit een kerk in de stad Homs. “Bijna alle parochies van het bisdom hebben de icoon ontvangen en gebedswakes en bijeenkomsten gehouden om na te denken over de vervolging van Christenen in het Midden-Oosten. De parochie van Onze-Lieve-Vrouw van Palma, waar koster Diego Valencia werd vermoord, en de kerk van Onze-Lieve-Vrouw-Hulp der Christenen, waarvan de gewonde pater José pastoor was, behoorden tot de parochies die de Syrische icoon ontvingen”, aldus de directeur van ACN Spanje.
Verdediging van godsdienstvrijheid
Kerk in Nood heeft herhaaldelijk opgeroepen tot sterkere bescherming van de godsdienstvrijheid wereldwijd. Dit is een fundamenteel recht dat door alle overheden moet worden gegarandeerd en beschermd. Momenteel wordt de godsdienstvrijheid slechts in 1 op de 3 landen ter wereld gegarandeerd. Christenen zijn daarbij buitenproportioneel vaak doelwit, blijkt uit het laatste rapport van Kerk in Nood, dat u hier gratis kunt ontvangen.
Pastoor Isaac Azekpili Achi werd op 15 januari bruut vermoord toen zijn huis in Kafin Koro werd aangevallen door ongeïdentificeerde gewapende mannen. Nadat ze de woning waren binnengedrongen, schoten de criminelen hem neer en verwondden ze kapelaan Collins, voordat ze het huis in brand staken. Het is onbekend of hij stierf door de schoten of door de vlammen.
Zijn moord liet zijn gemeenschap, en zelfs het hele bisdom, in shock achter. Kerk in Nood ontving de tekst van de preek van pr. Samuel P. Gwimi, tijdens de begrafenisdienst in de kathedraal van Minna, die werd bijgewoond door massa’s gelovigen. Om de nagedachtenis te eren van deze priester die zo toegewijd was aan zijn missie en zijn roeping, heeft Kerk in Nood besloten fragmenten van de preek te publiceren, die voor de duidelijkheid zijn bewerkt.
“Zoals elke andere dood van een geliefde is het heengaan van pastoor Achi zeer pijnlijk. Ten eerste is er de pijn van het verlies van iemand die een zeer liefdevolle en gulle pastoor was voor iedereen die bij hem kwam. Pr. Achi’s vrijgevigheid en gastvrijheid kenden geen grenzen. De manier waarop hij gruwelijk, bruut en boosaardig werd vermoord maakt het nog pijnlijker en laat ons allen zoeken naar antwoorden en redelijke verklaringen. Maar het enige antwoord en de enige redelijke verklaring voor de dood ligt in ons christelijk geloof in het paasmysterie van de menswording, de dood en de opstanding van Jezus, waardoor hij voor de mensheid de overwinning op de dood heeft behaald.
“Pastoor Isaac geloofde in Jezus Christus en Zijn Kerk. Er wordt gezegd dat hij, toen hij de doodsstrijd onder ogen zag, vroeg om het Sacrament van de Biecht. Er is geen betere manier, of beter moment, om je geloof uit te drukken dan wanneer je oog in oog staat met de dood. Iedereen die in Jezus gelooft is een winnaar. Sterven als gelovige in Christus is een gelukkige dood, met de beloningen van de eeuwigheid. Jezus is klaar met het bereiden van een woning voor pastoor Isaak. Hij is voor hem gekomen. Niemand kan die plaats innemen, alleen pastoor Achi, voor wie die bereid was. De omstandigheden van zijn vertrek lijken ons te verontrusten en te beangstigen, maar pastoor Achi zou op duizend manieren zijn gegaan. Nu we dus afscheid nemen van pastoor Isaac Achi, moge hij bezit nemen van de plaats die de Heer voor hem heeft bereid.
“Het lijden dat pastoor Achi tot het einde toe heeft doorstaan is niet tevergeefs, het heeft heilzame waarde voor het volk van Kafin Koro in het bijzonder, voor het bisdom Minna, voor de kerk in Nigeria, voor de staat Niger en Nigeria als geheel. Ik geloof dat de moordenaars van pastoor Achi naar hem toegingen in de hoop hem te ontvoeren, om losgeld te vragen. Als ze daarin waren geslaagd, zouden ze fortuinen hebben verdiend. Pastoor Achi is zeer, zeer populair en geliefd bij mensen van alle leeftijden. Steek je hoofd maar eens op en kijk om je heen.
“De activiteiten van pastoor Achi onder zijn volk in Kafin Koro zouden de aanleiding kunnen zijn geweest voor het verlangen naar zijn ontvoering of zelfs moord. Hij is de stem van raad en bemoediging geweest voor de hele bevolking van Kafin Koro tegenover de aanvallen van bandieten in het gebied. Mensen belden hem, sommigen gingen naar hem toe voor raad over allerlei zaken.
“In zekere zin was pastoor Achi een doorn in het leven en de activiteiten van de bandieten rond Kafin Koro. De dappere soldaat en apostel van Jezus Christus, de held van de gemeenschap van Kafin Koro, moet zijn belagers in een felle strijd hebben gewikkeld en zou hen niet hun zin geven. Toen hij hen de toegang tot hem ontzegde, namen ze hun toevlucht tot het ontsteken van vlammen op het huis, hetzij om hem eruit te dwingen, hetzij om gedood te worden. Verzwakt door de hevige strijd en waarschijnlijk gewond als hij al niet gedood was, zou pastoor Achi verstikt zijn door de giftige rook en uiteindelijk verteerd zijn door het vuur van zijn offer aan God. De Heer vond pastoor Isaac Achi waardig om samen met Jezus te lijden.
“De activiteiten van bandieten in het gebied van Kafin Koro en vele delen van de staat Niger maken deel uit van het algemene gebrek aan veiligheid in het hele land. Het probleem van de onveiligheid in dit land, dat verband houdt met banditisme, ontvoeringen, Boko Haram, conflicten tussen herders en boeren, onbekende schutters en nog veel meer, duurt al te lang. Het bieden van veiligheid is de verantwoordelijkheid van de regering en de veiligheidsdiensten. Regering en veiligheidsdiensten zijn wachters van de samenleving. Een schildwacht slaapt niet. Een schildwacht heeft 24 uur per dag dienst om de veiligheid van de samenleving te waarborgen.
Hoewel we de inspanningen erkennen die worden geleverd om de veiligheid van iedereen te garanderen, dringen we er bij de regering en de veiligheidsdiensten op aan proactief te zijn in plaats van reactief. Als je om politieke macht vraagt en mensen je die toevertrouwen, moet je veiligheid en bescherming bieden. Vergeet niet dat elk onschuldig bloed dat vergoten wordt, tot God schreeuwt om gerechtigheid.”
Op vrijdag 31 maart gedenken we de mensen die het afgelopen jaar zijn gedood om hun geloof in Christus. Aansluitend aan de Eucharistieviering om 19 uur, bidden we samen de kruisweg, afgewisseld met muziek, getuigenissen en overwegingen.
Ook dit jaar bent u van harte welkom in de St. Nicolaasbasiliek in Amsterdam (tegenover Centraal Station) voor een avond van gebed voor wie in 2021 hun leven lieten vanwege hun geloof in Christus.
Dit jaar hoort u onder meer getuigenissen uit Congo, Mexico en Nigeria. De Congolese zuster Marie-Sylvie had voor de jihadisten kunnen vluchten. Ze bleef echter bij haar patiënten en waarschuwde haar medeparochianen. In Mexico werden twee Jezuïeten vermoord die een reisleider wilden beschermen toen deze hun kerk invluchtte. En in Nigeria werden agelopen jaren tientallen priesters ontvoerd. Drie van hen kwamen niet levend terug.
Voor de nabestaanden is hun getuigenis van blijvende waarde, zoals u uit hun verhalen zelf kunt horen. Bidt u mee voor alle gelovigen die het afgelopen jaar het leven lieten én voor hun vervolgers? Kom dan ook en schrijf u hier in!
Jacques Mourad leefde vijf maanden lang als gevangene van de Islamitische Staat voordat hij wist te ontsnappen. Nu is hij benoemd tot Syrisch-katholieke aartsbisschop van Homs. Regina Lynch van Kerk in Nood is blij met de benoeming.
“Kerk in Nood (ACN) verheugt zich over deze beslissing. Tijdens zijn beproeving bleef pater Jacques een solide voorbeeld van christelijke waarden, door zijn gelovigen te steunen en te getuigen van degenen die hen vervolgden. Als bisschop bevindt hij zich in een uitstekende positie om Christenen te blijven aanmoedigen in hun thuisland te blijven en trouw te blijven aan hun geloof, maar ook om de dialoog aan te gaan met Moslims en te werken aan vreedzame coëxistentie”, aldus Regina Lynch, hoofd projecten van de pauselijke stichting.
Aartsbisschop Jacques Mourad werd in 1968 geboren in Aleppo, Syrië. Hij studeerde seminarie in Libanon en is afgestudeerd in filosofie, theologie en liturgie. Hij is priester sinds 1993 en spreekt Arabisch, Syrisch, Frans, Engels en Italiaans. Voor veel priesters kan de benoeming tot bisschop een beangstigend vooruitzicht zijn. Het is echter moeilijk om een man af te schrikken die maandenlang in een badkamer werd opgesloten, dagelijks werd bedreigd en zelfs aan een schijnexecutie werd onderworpen omdat hij weigerde zijn geloof af te zweren.
Pr. Jacques Mourad was hoofd van het klooster van Sint Elias, of Mar Elian, Syrië, in 2015, toen de regio werd overspoeld door jihadisten van Islamitische Staat (IS). Gedurende zijn tijd als priester in het naburige Al-Qaryatayn en Mar Elian werkte hij nauw samen met Kerk in Nood, dat een aantal projecten financierde, waaronder herstel en aanleg van infrastructuur in het klooster en het verstrekken van voedsel, medicijnen en andere hulp aan de lokale bevolking.
De terroristen ontvoerden eerst pater Jacques en een postulant, Boutros, alvorens bijna de gehele christelijke bevolking van Al-Qaryatayn, voor wie hij als priester had gediend, mee te nemen. De Christenen werden psychologisch en fysiek gemarteld, maar ze verloochenden hun geloof niet. “Ik werd getreiterd, meerdere malen bedreigd met onthoofding en onderworpen aan een schijnexecutie omdat ik weigerde mijn geloof af te zweren. In die momenten weerklonken de woorden van Onze Lieve Heer in mij: ‘Mijn genade is voldoende voor u, want mijn kracht wordt volmaakt in zwakheid’. En te midden van deze situatie was ik ook blij dat ik deze woorden van Christus uit het evangelie van Mattheus concreet kon beleven: ‘Heb uw vijanden lief, zegen hen die u vervloeken, doe goed aan hen die u haten en bid voor hen die u mishandelen en vervolgen’“, vertelde pater Jacques de deelnemers aan de Avond van de Martelaren in Parijs in 2017, tijdens een evenement georganiseerd door Kerk in Nood (ACN) Frankrijk.
Uiteindelijk werd de hele christelijke gemeenschap teruggebracht naar wat er nog over was van Al-Qaryatayn, en de monnik mocht terugkeren naar zijn klooster, en zelfs religieuze diensten houden, maar het werd hen verboden te vertrekken. Kort daarna ontsnapte pater Jacques echter, uit vrees dat de situatie opnieuw zou verslechteren. Eenmaal bevrijd wist hij de ontsnapping van de rest van de gemeenschap te coördineren. “Ik vroeg een moslimvriend daar of hij me op zijn motor in veiligheid wilde brengen. We vertrokken, dwars door de woestijn, en wonderbaarlijk genoeg gebeurde er niets. Drie dagen later konden we 58 mensen bevrijden, een paar tegelijk, tot alle christelijke gijzelaars door de woestijn waren ontsnapt – steeds met de hulp van moslimvrienden en buren!”, legde hij uit in een interview met Kerk in Nood in 2016.
Pater Jacques verhuisde een tijd naar Europa, waar hij pleitte voor een einde aan de oorlog en een geweldloze benadering van de christelijk-moslimrelaties verdedigde, waarbij hij zich herinnerde hoe de vreedzame houding van de kleine gemeenschap hun gijzelnemers had verrast en geïmponeerd.
Nu, acht jaar na zijn beproeving, heeft de Syrisch-katholieke Kerk waartoe hij behoort hem tot aartsbisschop van Homs gekozen, het bisdom waartoe het klooster van Mar Elian en de gemeenschap van Al-Qaryatayn behoren. Hoewel jihadisten niet langer een onmiddellijke bedreiging vormen, gaat Syrië gebukt onder een diepe financiële crisis die vele Christenen tot emigratie blijft aanzetten. Kerk in Nood steunt het bisdom dan ook in deze moeilijke omstandigheden.
In Nigeria is vandaag pastoor Isaac Achi vermoord bij een aanslag. Zijn assistent, kapelaan Colins Omeh, zou schotwonden hebben opgelopen. Volgens informatie die Kerk in Nood (ACN) ontving van lokale kerkelijke bronnen, bestormde een groot aantal schutters het huis van de priesters in de parochie van St Peter en St Paul in Kafin Koro, Minna bisdom, en brandde het tot de grond toe af.
De woning van de priesters ligt aan de uitgang van de stad, die halverwege Minna en Abuja ligt, en een aanzienlijke katholieke aanwezigheid heeft. De aanval vond plaats in de vroege uren van zondagochtend. Pr. Achi zou zijn verbrand bij de aanval door onbekende schutters. Volgens de bronnen wilden de aanvallers de priesters ontvoeren. “Vanwege de omvang en de duur van de aanval kunnen we zeggen dat deze gepland en georganiseerd was”, vertelde de plaatselijke contactpersoon aan Kerk in Nood. Foto’s en een video die de pontificale stichting heeft ontvangen tonen de dimensie van de aanval en de schade die de brand heeft aangericht.
Diverse media berichten dat de schutters, na ongeveer een uur vergeefs proberen de woning binnen te komen, de buitenkant van het huis met brandstof overgoten en in brand staken. Pater Colins Omeh, die zich ook in de pastorie bevond, probeerde het huis te ontvluchten, maar werd neergeschoten, terwijl pater Isaac Achi het huis niet kon verlaten en binnen verbrandde. Andere media melden dat pastoor Achi erin slaagde contact op te nemen met familieleden, die de politie waarschuwden. Deze arriveerden te laat en konden de priesters niet helpen. Volgens de Nigeriaanse pers had pater Achi eerder een bomaanslag in 2011 overleefd.
Het nieuws van deze meest recente aanslag in Nigeria komt op dezelfde dag dat de Nigeriaanse pers berichten publiceerde over de ontvoering van een priester in Omu Ekiti, Zuid-Nigeria. Pastoor Michael Olofinlade van het aartsbisdom Ibadan, is de eerste katholieke priester die in 2023 in Nigeria is ontvoerd. In 2022 werden in het land vier priesters vermoord en 28 ontvoerd.
Kerk in Nood vraagt om gebed voor de zielenrust van pastoor Isaac, voor de genezing van kapelaan Colins, en voor de plaatselijke katholieke gemeenschap en het bisdom, dat diep getroffen is door het incident. Ook wordt gebeden voor de veiligheid en snelle vrijlating van pater Olofinlade.
Dankzij de hulp van donateurs wereldwijd heeft Kerk in Nood 1,5 miljoen euro kunnen toezeggen voor universitaire studiebeurzen aan jongeren in Irak.
Het hulpprogramma omvat studiebeurzen voor 150 studenten aan de Katholieke Universiteit van Erbil (CUE), de hoofdstad van de autonome regio Iraaks Koerdistan, voor de komende vier jaar. Doel van het project is de sociale samenhang tussen de verschillende godsdiensten te bevorderen en jonge christelijke studenten betere kansen op de arbeidsmarkt te bieden.
Harmonie
“Zonder twijfel is de CUE een baken van licht en een symbool van hoop, vooral voor de jongere generatie”, verklaart Chaldeeuwse aartsbisschop Bashar Warda van Erbil, de stichter van de universiteit. “De financiële steun door middel van studiebeurzen komt niet alleen ten goede aan een beperkt aantal jongeren die hopen op een betere toekomst. Het zal tegelijkertijd een krachtig gebaar zijn van solidariteit met de Christenen en andere minderheden en kansarmen in de regio.”
De meeste studenten aan de CUE zijn vluchtelingen of intern ontheemden uit andere delen van Irak, waaronder Bagdad, Basra, Diala, Duhok, Kirkuk, Nineveh en Mosoel, Sinjar en Suleimaniya. Thomas Heine-Geldern, de uitvoerend voorzitter van Kerk in Nood internationaal, noemt de gelegenheid voor de toezegging passend: “Wij geloven dat dit project de boodschap van de paus ten gunste van sociale cohesie en verzoening zal ondersteunen. De universiteit is opgebouwd rond diversiteit – met 72% christenen, 10% moslims en 18% Yezidi’s. Hier kunnen jongeren van diverse geloofsovertuigingen leren om in harmonie samen te leven.”
Blijven of vertrekken
Binnen Iraaks Koerdistan leeft de christelijke minderheid in relatieve veiligheid. Er heerst echter een aanhoudend gevoel van onveiligheid, vooral door de gespannen economische situatie. Als gevolg daarvan staan vooral jongeren voor een dilemma: blijven of emigreren. Het aantal Christenen in het land is de afgelopen tien jaar dramatisch gedaald. De CUE, die vijf jaar geleden werd opgericht, probeert een andere oplossing te bieden door jongeren betere toekomstperspectieven te bieden.
“De Katholieke Universiteit van Erbil is van cruciaal belang voor de Christenen die in Noord-Irak en Koerdistan wensen te blijven, omdat het hen zal helpen om te blijven. De Christenen zouden er niet aan denken hun land te verlaten als zij zich daartoe niet gedwongen voelden door krachten buiten hun wil. Als jonge Christenen de kans krijgen om een goede opleiding te volgen, dan zullen zij blijven. Kerk in Nood heeft al het mogelijke gedaan om de Christenen te helpen in hun geboorteland te blijven, door te investeren in de wederopbouw van huizen, kerken en essentiële infrastructuur. Nu is het tijd om dit grote project, dat voor ons zeer ambitieus is, op te starten en te investeren in de jongeren van het land”, aldus Heine-Geldern.
Toekomstvisie
De CUE is tot nu toe de enige katholieke universiteit in het land en biedt een scala aan vakken tot het niveau van een universitaire graad, waaronder architectuur en civiele techniek. Momenteel zijn er 170 studenten ingeschreven, waarvan 54% vrouwen en 46% mannen. De aartsbisschop wil dit aantal de komende vier jaar graag verhogen. De financiële steun van Kerk in Nood is onontbeerlijk, gezien de huidige moeilijke economische en politieke situatie in Irak. “Ik heb het werk dat Kerk in Nood jarenlang voor ons heeft gedaan, en vooral na ISIS, altijd zeer gewaardeerd. Dat Kerk in Nood als medestichter de eerste grote donor is voor het studiebeursprogramma, is zeer toepasselijk en zeer welkom. We moeten goed nieuws geven aan de mensen hier tijdens het pauselijke bezoek; de visie om 1000 studenten te hebben tegen 2025, geeft een belangrijke stem en een duidelijke toekomst voor onze jongeren en hun ouders en daarmee veel hoop”, besluit aartsbisschop Bashar Warda.
De kleine kinderen van de crèche van de Heilige Familie in de christelijke stad Baghdeda, zo’n 25 km van Mosul in Noord-Irak, glimlachen breed als ze ons vertellen wat ze later willen worden. Abanoub en Andrian willen ingenieur worden, de kleine Mekel droomt ervan arts te worden en Rozalina zou graag religieuze zuster worden. Ze gaan allemaal naar de crèche van de Heilige Familie naast het klooster van de zusters Ephrem, genoemd naar een Mesopotamische heilige uit de derde en vierde eeuw die bijzonder belangrijk is voor het oosterse christendom.
Het kinderdagverblijf dat de kinderen bezoeken lijkt op andere in de wereld, maar heeft een enigszins andere geschiedenis. Het werd verwoest door terroristen van Islamitische Staat (IS) toen zij van 2014 tot 2016 de controle over de stad grepen. In één nacht werden alle mensen, ook de zusters, gedwongen te vluchten. Het gebouw onderging de standaardbehandeling door de militanten van Daesh: muren beklad, meubels gestolen, daken kapotgeslagen, plafonds afgebroken en elektrische bedrading eruit gestript. Later, tijdens de gevechten om de jihadistische rebellen te verdrijven, werd het dak door een mortier geraakt en werden de muren doorzeefd met mitrailleurvuur. Een raketgranaat trof ook de muur van het balkon dat uitkijkt op de straat.
Met dit in gedachten is het een wonder om deze kinderen te zien en de wedergeboorte van een gemeenschap die de hoop bijna had opgegeven. Mekel, Abanoub, Andria en andere kinderen uit Baghdeda kunnen nu weer zingen en spelen in een kinderkamer die is versierd met afbeeldingen van Mickey Mouse, Crazy Bird, de Smurfen en Frozen. Het is moeilijk voor te stellen hoe deze vrolijke en ongevaarlijke cartoonafbeeldingen door de jihadisten met spuitbusverf zijn overgespoten, misschien deels vanwege hun westerse associaties, misschien omdat ze botsten met islamitische overtuigingen over het afbeelden van zaken.
In 2017, niet lang nadat de IS-strijders uit het door hen bezette Baghdeda waren verjaagd, begonnen de christelijke gezinnen terug te keren. Met de eerste vier kinderen die aankwamen begonnen, ondanks het feit dat alles verwoest was, twee van de zusters onmiddellijk weer te werken in de crèche. Sindsdien is bijna de helft van de gezinnen naar de stad teruggekeerd en het aantal kinderen dat zich bij de crèche inschrijft, neemt gestaag toe. Er zijn nu 47 kinderen, maar er is genoeg ruimte om tot 80 kinderen op te vangen. Het jongste kind is net zes maanden en het oudste is vijf. Dankzij de hulp van Kerk in Nood en andere organisaties zijn nu twee verdiepingen van de crèche volledig gerestaureerd, waarvan één met de crèche voor de jongste kinderen.
Sabrin Thamer is een van de moeders die haar zoontje naar de crèche brengt. “Ik ben heel blij dat ik terug ben in Baghdeda en dat onze kinderen nu weer naar de crèche kunnen”, zegt ze. “Wij danken God voor al degenen die zo hard hebben gewerkt en hebben bijgedragen aan de wederopbouw. Daarmee hebben zij geholpen om onze kinderen weer de mogelijkheid te geven om onderwijs te volgen.” Zoals de meeste gezinnen hier spreekt Sabrin een dialect van het Aramees.
Muna Mekhael brengt ook haar dochtertje naar de crèche, “zodat ze kan leren en een betere toekomst heeft. Deze crèche is een belangrijke plaats voor de kinderen om hun persoonlijkheid te ontwikkelen”, legt ze uit. En de waarheid is dat ondanks de tragedie en het trauma dat ze hebben doorgemaakt, de christelijke families hier echt hun leven opnieuw willen opbouwen – de kinderen zijn het duidelijkste teken van een toekomst waarin ze bij tijd en wijle niet durfden te geloven.
Zuster Mariam Yako leidt de crèche, samen met een andere zuster en ondersteund door een team van zes andere mensen. “We zijn de donateurs van Kerk in Nood dankbaar voor de steun en bijdrage aan de Holy Family Nursery hier in Baghdeda, en aan iedereen die geld heeft gegeven om dit centrum te steunen, dat van levensbelang is voor de kinderen, zodat ze zich kunnen ontwikkelen door met elkaar om te gaan en met elkaar samen te werken.”
De overgrote meerderheid van de bevolking van Baghdeda is van Oost-Syrische afkomst en meer dan 90% van hen is katholiek. De zusters van Saint Efrem en de crèche leveren een belangrijke bijdrage aan het veiligstellen van het gevoel van veiligheid van deze gezinnen, die gedwongen zijn te emigreren als ze geen werk of de noodzakelijke infrastructuur voor hun gezinnen kunnen vinden. Als gevolg van de invasie, hun vlucht en de daaropvolgende terugkeer, zijn veel christelijke gezinnen nu anders van structuur. Ze zijn doorgaans kleiner dan voorheen en hebben niet langer altijd de steun van grootouders of ooms en tantes zoals vroeger. Het is daarom belangrijk dat een gebrek aan ruimte in de plaatselijke crèche hen er niet van weerhoudt kinderen te krijgen of in de stad te blijven.
Veel van de kinderen in de crèche zijn geboren als vluchtelingen, daklozen en ontheemden. Zuster Mariam is ervan overtuigd dat de crèche een sleutelfactor is om het trauma van deze gezinnen te boven te komen. “Zij zullen opgroeien en later een generatie vormen die zich bewust is van elkaar en bereid om elkaar te steunen. Dit is vooral belangrijk gezien de omstandigheden die elk van deze kinderen heeft moeten doormaken voordat we konden terugkeren en deze crèche konden openen.”
Kerk in Nood heeft de wederopbouw van Baghdeda (Qaraqosh) ondersteund met veel verschillende projecten gericht op het helpen van de christelijke families om terug te keren, na de invasie door Islamitische Staat. Met de hulp van donateurs is het onderwijs van de kinderen op de Vlakte van Nineveh gefaciliteerd, waaronder de wederopbouw van vijf kleuterscholen, een kinderdagverblijf en twee scholen, voor een totaalbedrag van meer dan 2,3 miljoen euro. Alleen dankzij uw steun kunnen de Christenen hun leven in deze bakermat van het Christendom weer opbouwen.
“Kolay gelsin”, letterlijk “moge het gemakkelijk komen”, is een veelgehoorde groet in de straten van Turkije. Het wordt gezegd tegen mensen die zwaar of moeilijk werk verrichten om de wens uit te drukken dat zij hun lasten met meer gemak mogen dragen en van hun gewicht verlost mogen worden. Pater Simon Härting, een in Duitsland geboren Salesiaan, beschouwt het als een diep christelijke groet die ook treffend zijn werk in Istanbul beschrijft, waar hij sinds drie jaar werkt.
Tijdens zijn bezoek aan Kerk in Nood (ACN) sprak hij over Bomonti, van oudsher een christelijke wijk van de stad die vandaag de dag wordt gekenmerkt door de aanwezigheid van grote aantallen gezinnen van immigranten uit verschillende culturen. De Salesianen van Don Bosco zijn er betrokken bij een verscheidenheid van activiteiten in het Apostolisch Vicariaat van Istanbul. Ze geven echter vooral pastorale zorg en onderwijs aan emigranten en vluchtelingen in de Christelijk wijk Bormonti.
De meeste van deze mensen beschouwen Turkije slechts als een tussenstop, omdat zij willen emigreren naar landen als Australië of Canada. “Er wordt veel gesproken over de vluchtelingen uit Irak of Syrië, maar er komen ook veel anderen, bijvoorbeeld uit Pakistan, Nigeria, Burkina Faso, Mali of Ivoorkust, om maar een paar landen te noemen. Zij blijven hier jarenlang. Sommigen van hen moeten zes of zeven jaar wachten op een visum”, legt pater Simon uit. Als gevolg daarvan hebben de Salesianen zich toegelegd op het onderwijs van de kinderen van deze gezinnen. Zij leiden een school voor meer dan 400 kinderen en een klein jeugdcentrum voor 40 pubers op de Evrim Campus in Bomonti.
Een ander zwaartepunt van hun werk is het verlenen van pastorale zorg in de Turkse taal. Bomonti lag ooit aan de rand van de stad, maar is nu het hart van Istanbul. De plaatselijke kerk van de wijk, “Notre Dame de Lourdes”, is de enige kerk in Istanbul die uitsluitend gewijd is aan de Turks sprekende katholieke gemeenschap. In andere parochies overheersen Grieks en Frans in plaats van Turks, omdat Istanbul een multiculturele en meertalige stad is. De bevolking is er de laatste 50 jaar vertienvoudigd en de stad heeft een van de grootste jongerenpopulaties van alle Europese steden.
In de parochie van “Notre Dame de Lourdes” bereiden Turks sprekende kinderen, jongeren en volwassenen zich voor op hun eerste heilige communie, op het vormsel of op het sacrament van het huwelijk. “In het vicariaat Istanbul hebben we ongeveer 100 catechumenen die afkomstig zijn uit veel verschillende landen, waaronder Turken en Iraniërs. Christen worden is hier niet verboden. De mate van sociale acceptatie varieert van geval tot geval. Sommigen worden door hun familie verstoten, anderen hebben geen problemen, en het komt ook voor dat hele families besluiten Christen te worden”, aldus pater Simon. De parochie heeft dringend behoefte aan adequate faciliteiten om pastorale zorg te kunnen verlenen. Daarom willen de Salesianen met de hulp van de weldoeners van Kerk in Nood een nieuw parochie- en sociaal centrum bouwen op het terrein van de Evrim Campus. Het nieuwe centrum moet iedereen ten goede komen, zowel buurtbewoners als immigranten, en een interculturele uitwisseling tussen jongeren die in het stadsdeel wonen vergemakkelijken.
Velen die bij de Salesianen om hulp komen vragen, hebben moeilijke, traumatische ervaringen gehad en zoeken troost. Of zij leven binnen zeer fragiele sociale structuren. Hun situatie wordt echter vaak dramatisch wanneer de migranten besluiten Turkije te verlaten en niet langer het geduld hebben om op een visum te wachten. “Het geeft me een akelig gevoel als ze na de Zondagsmis naar me toe komen en me vragen hun reis te zegenen. Ik weet waar ze heen gaan en dat het niet altijd goed afloopt”, zegt pater Simon.
De lasten die veel van de vluchtelingen dragen zijn zo zwaar dat ze nauwelijks te dragen zijn. “Het nieuwe centrum is bedoeld om ‘Kolay gelsin’ te zijn, een bron van verlichting, een zegen voor hen,” legt pater Simon uit. Daarom voelen de Salesianen zich geïnspireerd door de groet: “Kolay gelsin” – Moge het gemakkelijk komen. Moge God verlichting schenken. “Het is onze roeping om elkaars lasten te verlichten en voor ons allen verlossing in de wereld te brengen. Het geschenk van lichtheid en verlossing, dat is wat wij willen geven met de oprichting van het nieuwe centrum op de Evrim Campus.”
Helpt u mee zodat de Kerk op meer plaatsen in Turkije pastorale steun kan verlenen? Doneer dan online of maak uw gift over onder vermelding van Turkije. Uw gift gaat naar dit project of soortgelijke projecten in de regio.
© Foto: Don Bosco Instanboel
"De aanslagen hebben de mensen herinnerd aan de tijd van de noodtoestand tijdens de burgeroorlog. Het grote publiek, en vooral Christenen in Sri Lanka, zijn nog steeds in shock."
Zo vatte Veronique Vogel, hoofd van de projecten in Azië van Kerk in Nood (ACN), de situatie in Sri Lanka samen. Ze bezocht het land om de balans op te maken van de situatie, precies vier weken na de terroristische aanvallen op Paaszondag waarbij honderden mensen de dood vonden of gewond raakten.
"De veiligheidsmaatregelen in heel Sri Lanka waren strikt tijdens ons bezoek; veiligheidstroepen en het leger waren overal. Maar de angst blijft bestaan, vooral onder de christelijke bevolking. Iedereen is zich terdege bewust van het feit dat er meer moordenaars betrokken waren op Paaszondag dan werden geïdentificeerd en gearresteerd. Men weet daarom dat ergens extreem gevaarlijke mensen rondlopen die op ieder moment opnieuw kunnen aanvallen.”
De aartsbisschop van het bisdom Colombo, kardinaal Albert Malcolm Ranjith, doet nu een beroep op het publiek om kalm te blijven en zich te onthouden van wraakacties. Veronique Vogel: "Tijdens ons bezoek kreeg ik herhaaldelijk het gevoel dat de Christenen dankbaar zijn voor deze woorden van hun aartsbisschop en ze ter harte nemen." Over een periode van slechts enkele dagen bezocht de kleine delegatie van ACN voornamelijk de regio’s rond de hoofdstad Colombo en Negombo, waar de meeste aanvallen op kerken en hotels plaats hadden. "Deze reis was zo geregeld dat we de staat van de Katholieke parochies konden bezoeken en hen konden verzekeren van onze solidariteit. De terroristische aanslagen waren immers specifiek gericht op Christenen."
Hoewel de kerken sinds 21 mei weer geopend zijn voor gelovigen, precies een maand nadat de aanvallen werden uitgevoerd, zijn veel christenen nog zwaar getraumatiseerd. "Velen vertelden me dat ze om op het moment bang zijn om een kerk binnen te gaan of angst voelen als ze de klokken horen luiden. Het is een droevig getuigenis van hoe stressvol de herinneringen aan Paaszondag voor hen moeten zijn."
Ze ontdekte echter ook dat velen die slachtoffer waren geworden of familieleden hadden verloren, het gevoel hadden dat hun ervaringen hun geloof hadden versterkt. "Aangezien de situatie in het land de afgelopen jaren betrekkelijk rustig was, hebben veel mensen moeite om te begrijpen waarom ze opnieuw zoveel leed in Sri Lanka te verduren hebben. Maar hun wil om te leven en hun geloof blijft sterk. De christenen en de mensen in Sri Lanka willen geen burgeroorlog, maar werken actief aan het handhaven van duurzame vrede."
Vogel was vooral onder de indruk van haar bezoek aan een Franciscaans klooster in Negombo, recht tegenover de katholieke kerk van St. Sebastian. Tijdens de aanslagen werden alleen al op deze locatie minstens 100 mensen gedood. Ze vertelde hoe de Franciscanen hun video’s van vreselijke scènes lieten zien van de aanslagen op die dag. Zelf waren ze onmiddellijk na de explosies naar het toneel gegaan om voor de gewonden en de doden te zorgen. "Ondanks deze traumatische ervaringen zijn zij modellen van naastenliefde. Terrorisme en geweld hebben geen afbreuk gedaan aan hun geloof en hun bereidheid om anderen te helpen."
Het eiland Sri Lanka bevindt zich in de Indische Oceaan en heeft ongeveer 22 miljoen inwoners. Ruim 70 procent van hen is Boeddhist, 12,5 procent Hindoe, 9,5 procent Moslim en 8 procent Christen. Een groot aantal mensen werd gedood of raakte zwaar gewond tijdens de reeks aanvallen op Paaszondag 21 april 2019, die vooral gericht waren op drie christelijke kerken en drie hotels in de hoofdstad Colombo, in de naburige stad Negombo en in stad Batticaloa. Volgens de laatste schattingen zijn 253 mensen gedood en ongeveer 500 gewond geraakt. De autoriteiten stellen een lokale, radicaal-islamitische groep en jihadisten verantwoordelijk voor de aanslagen.
De afgelopen vijftien jaar heeft Kerk in Nood meer dan 8 miljoen euro geïnvesteerd in projecten in Sri Lanka voor de bouw van christelijke faciliteiten, misintenties voor het levensonderhoud van priesters, theologische vorming en christelijke literatuur. In de nasleep van de recente terroristische aanslagen zet de organisatie zich nog meer in om de pastorale zorg op lange termijn in het land te versterken en om wonden te helen.
Video: Rome Reports – Kerk in Nood
Ooit woonde en werkte mgr. Selvanos in Nederland. Nu werkt hij hard aan de wederopbouw van de christelijke aanwezigheid in het Syrische Homs.
Namens de kinderen van de stad Homs schreven de katholieke en orthodoxe bisschoppen Abdo Arbach en Selvanos een brief aan paus Franciscus. In deze brief danken de kinderen de Paus voor zijn inspanningen voor vrede in Syrië en vragen om zijn gebed "om hen te redden van de maalstroom van haat, van de kolossen van toorn en van degenen die handelen in menselijke organen“, omdat zij, de kinderen "de eerste slachtoffers van deze misdaden zijn." Ze schreven ook, "we zouden graag zien dat ons land opnieuw het land van geluk en liefde wordt zoals het vroeger was, waar we olijfbomen planten en tarwe zaaien, en waar er geen verbrande aarde is waarop de mortieren en raketwerpers van haat staan."
De bisschoppen sluiten hun brief af met een bijzonder gebed: Goede God, Uw Woord ademt wijsheid en goedheid en het schenkt ons leven. Wij bidden U voor onze medechristenen in Syrië, die lijden onder zoveel geweld. Wees hen en vooral de jonge kinderen steeds nabij met Uw liefde. Bescherm hen tegen gevaar en geweld en geef dat zij stand houden in hun geloof in Uw Zoon, die mens werd om hun lot te delen en hun uitzicht te bieden op verlossing. Dit vragen wij U op voorspraak van de heiligen Jacobus en Johannes van Syrië, door Christus onze Heer.
In Homs wordt inmiddels hard gewerkt aan de wederopbouw van huizen… en een veilige speelplaats voor de kinderen. Helpt u mee? Maak dan uw gift via deze website of over onder vermelding van Wederopbouw Syrië. Uw gift komt ten goede aan de wederopbouw in Homs of in de regio.
Dankzij Kerk in Nood heeft de overgrote meerderheid van de christelijke universiteitsstudenten in Syrië hun studie kunnen voortzetten. Sinds het begin van het conflict heeft de stichting meer dan € 3,6 miljoen besteed aan de ondersteuning van hun studies.
In een land waar de oorlog nog altijd niet is geëindigd, blijven jonge Christenen in de stad Homs optimistisch. "Stukje bij beetje begint de situatie in Syrië te verbeteren. Het dagelijkse leven en het openbaar vervoer worden geleidelijk weer normaal, hoewel we nog steeds veel economische problemen hebben." Zo wordt het dagelijks leven in Homs samengevat door de jonge student Khalil Al Tawil.
Veel mensen, waaronder studenten, hebben zich verzameld in de Melkitisch-Katholieke kathedraal van Onze Vrouw van de Vrede in Homs om samen de Eucharistie te vieren. De restauratie in de kathedraal is nog steeds in volle gang. Je ziet de kogelgaten in een groot icoon dat de hele muur van een van de zijbeuken beslaat. De jihadisten maakten er een sport van te schieten op de schilderijen en vooral op de ogen van de iconen van Jezus, Maria en de apostelen. Vandaar dat de viering van de Heilige Mis hier een teken van hoop is.
Alles verloren
Onder de aanwezigen bevinden zich ongeveer 300 jonge universiteitsstudenten die hun studie hebben kunnen voortzetten. Via hun lokale kerk kregen zij steun van Kerk in Nood. Khalil: "Met mijn beurs kon ik onderwijsmaterialen betalen en daarmee een cursus Frans volgen. Ook kreeg ik hulp bij het vervoer naar de universiteit.” Anaghem Tannous, die civiele techniek studeert, valt hem bij. "Er is veel leed geweest in Homs en veel gezinnen hebben alles verloren in de oorlog. Door te kunnen blijven studeren heb ik gemerkt dat ik hoopvol blijf door de jaren heen. Nu wil ik mijn kennis verdiepen en anderen in mijn land helpen."
Uitzondering op dienstplicht
Onderwijs is een investering in het heden en, uiteraard, voor de toekomst. De jongeren in dit land, name de jonge mannen, zijn zwaar getroffen door het conflict. Elke man van 18 jaar of ouder is onderhevig aan dienstplicht in het leger, zonder tijdslimiet. Alleen als ze het enige mannelijke kind in het gezin zijn of als ze bezig zijn met universitaire studies worden ze hiervan uitgezonderd. Miljoenen jonge mannen ontvluchtten het land dan ook in de hoop te ontsnappen aan de dienstplicht en te moeten vechten in de oorlog.
Hoop op vrede
"Hartelijk bedankt voor uw hulp. Er zijn velen van ons met moeilijkheden geconfronteerd, maar u hebt ons nooit in de steek gelaten met uw steun", vertelt Wissam Salloum, 21 jaar en student software engineering. "Ik zit in mijn vierde jaar. Hopelijk kan ik volgend jaar afstuderen, maar ik wil graag verder studeren om te voorkomen dat ik naar de oorlog wordt gestuurd. Ik wil in Syrië blijven en ik hoop dat we binnenkort vrede zullen hebben, vrede voor iedereen."
Wissam vindt het moeilijk om zijn emoties onder woorden te brengen wanneer hem wordt verteld dat vriendelijke weldoeners over de hele wereld hem en honderden andere jonge studenten helpen om hun studie en hun carrière voort te zetten. "Een van de moeilijkste tijden die ik meemaakte, was toen de universiteit een paar jaar geleden enkele maanden moest sluiten vanwege de intensiteit van de aanslagen. We dachten allemaal dat we onze dromen nu niet meer zouden kunnen waarmaken, dat we onze universiteitscarrière moesten beëindigen en niet langer op een dag zouden kunnen genieten van een beter leven hier."
Vriendschap
Buiten de kathedraal wordt op een klein basketbalveld een geïmproviseerd potje basketbal gespeeld. De binnenplaats van de kathedraal is een ontmoetingsplaats voor jonge mensen, waar ze naast het vieren van hun geloof hun dagelijks leven kunnen delen door middel van sport en in vriendschap. Wissam groet zijn medestudent Ibrahim Karam. "Vanzelfsprekend is de meerderheid van de studenten in onze universiteit Moslim. Het is zeldzaam om een andere Christen op de universiteit te ontmoeten, daarom is onze vriendschap des te hechter. We zijn vrienden met iedereen. In feite hebben onze Moslim-medestudenten veel waardering voor ons. Ze waarderen de vredelievende houding van de Christenen en het feit dat we met niemand ruzie willen. Ze bezien ons hoopvol in het licht van zoveel moeilijkheden.”
Bedanken
De ontmoeting eindigt met een lunch op de rand van het basketbalveld. De eerste bussen beginnen al snel aan te komen om de mensen terug te brengen die aan de rand van de stad wonen. Een groep vrienden neemt afscheid met een omhelzing. "Dit zijn dezelfde bussen die ons naar de universiteit brengen. De Kerk neemt de uitgaven voor haar rekening en het is een grote hulp voor onze families, omdat we nauwelijks genoeg te eten hebben. of om de huur bij ons thuis te betalen ", vertelt een andere student, Sandra Satmeh. Haar vriendin, Pascal Napki, wil ons nogmaals bedanken voordat ze vertrekt. "We weten nu dat we niet alleen zijn. Dit geeft ons de motivatie om onze studies af te ronden en tegelijkertijd de meest behoeftigen in Homs te helpen", vertelt ze. "En we willen paus Franciscus ook bedanken. Ik ken hem natuurlijk niet persoonlijk, maar ik weet dat hij vele malen over Syrië heeft gesproken en de wereld over onze situatie heeft verteld. ‘
Helpt u mee de studies van ongeveer 7350 school- en universiteitsstudenten in Aleppo te financieren? Doneer dan via onze website of maak uw gift over onder vermelding van ‘Studenten Syrië.’
"Ik nodig u uit om samen met Kerk in Nood overal in de wereld werken van barmhartigheid te realiseren."
Kerk in Nood
Peperstraat 11-13
5211 KM 's Hertogenbosch
info@kerkinnood.nl
(073) 613 08 20
NL27 ABNA 0503 0402 31
RSIN/ANBI 2865841; KVK 41080169
Contactformulier
Projectaanvragen
Privacybeleid
Stichting Kerk in Nood/Voorheen Oostpriesterhulp Nederland
COPYRIGHT © 2023 ACN NEDERLAND - KERK IN NOOD