“Toen ik enkele maanden geleden door kanker werd getroffen, wist ik niet waar ik heen moest. Ik was alleen, zwak en had niemand die voor mij zorgde. Toen namen de zusters mij op. Ze openden de deuren van hun huis voor mij en zorgden liefdevol voor mij”, schreef pater Alfonso Delgado in een brief aan Kerk in Nood (ACN).
In de brief, die kort voor zijn overlijden aan de pauselijke stichting werd gestuurd, vroeg de priester ons om de zusters te steunen bij de aanschaf van een auto waarmee zij hun missie kunnen voortzetten. Hij beschreef ook zijn leven bij hen en gaf een ontroerend getuigenis van de liefde en vrijgevigheid die zij betonen aan allen die in nood verkeren. “Zij zorgen voor kinderen, zieken en ouderen. En nu zorgen ze ook voor mij”, schreef de priester. “Ze verrichten veel werken van barmhartigheid voor de armen en behoeftigen, brengen zieken naar klinieken, evangeliseren, helpen de meisjes voor wie ze zorgen en bieden hulp aan gezinnen in noodsituaties.”
71 jaar als priester gediend
“Ik ken het verhaal van pater Alfonso. Hij werd ziek en stond er alleen voor, zonder iemand die voor hem zorgde”, vertelt de huidige bisschop van Carora, Carlos Enrique Curiel, aan Kerk in Nood (ACN). “Hij trok in bij de zusters, die hem met veel liefde alle zorg gaven die hij nodig had en hem naar het ziekenhuis brachten, omdat hij aan kanker leed en hartproblemen had. Wat de zusters voor hem hebben gedaan, is een weerspiegeling van hun vrijgevigheid”, voegt de bisschop eraan toe.
“De zusters zijn hier al meer dan 50 jaar, doen goed werk en vragen daar niets voor terug, en zorgen voor mensen in nood”, zegt bisschop Curiel. De congregatie Missionaire Werk van Jezus en Maria zet zich in voor de opvang en opvoeding van kinderen, biedt hen een omgeving vol liefde en christelijke waarden in kleuterscholen. Ze zetten zich ook met grote liefde in voor ouderen en zieken – zoals pater Alfonso – en bieden hen geestelijke begeleiding, zodat zij hun lijden met hoop kunnen dragen.
Het voertuig is gearriveerd: de missie gaat verder
Dankzij de vrijgevigheid van de weldoeners van ACN hebben de zusters de vier wiel aangedreven auto kunnen aanschaffen die ze zo hard nodig hadden voor hun missie. Deze steun heeft hun werk veel gemakkelijker gemaakt, waardoor ze meer mensen op grotere afstand kunnen helpen.
In zijn brief sprak pater Alfonso niet alleen zijn dankbaarheid uit. Hij nam ook op serene wijze afscheid, in het volste vertrouwen dat de gevraagde hulp zou komen. “Beste weldoeners van Kerk in Nood, moge God u honderdvoudig belonen voor alles wat u voor de zusters doet. Moge de Heer u altijd zegenen.”
En de auto kwam inderdaad aan. Maar er kwam nog veel meer aan: de herinnering aan een priester die aan het einde van zijn reis troost vond in naastenliefde, en het beeld van een gemeenschap van zusters die, ver weg van de schijnwerpers, dagelijks het wonder verrichten van de zorg voor mensen die voor de rest van de wereld onzichtbaar blijven.
