“Wij stellen ons een gemeenschap voor bezield door Jezus, Zijn leven en onderricht”, zo legt zuster Suja, SND, haar eenvoudige visie op de Kerk in India uit. “Een gemeenschap die in harmonie leeft met iedereen en die mensen beweegt eveneens zo te leven.” Ondanks de eenvoud van haar woorden, kan moeilijk overschat worden wat dit in feite betekent voor de eerste generatie Katholieken in het pas twaalf jaar oude bisdom Buxar.
De armsten in India
De economische situatie van de meeste Katholieken in dit gebied is namelijk erbarmelijk. Zij zijn Dalits – vroeger bekend als de onaanraakbaren – waarvan de meesten behoren tot de allerlaagste klasse van de Indiase maatschappij. De meesten zijn landarbeiders zonder eigen land en vaak hebben zij een grote schuld bij hun werkgever, waardoor ze nauwelijks genoeg verdienen om te overleven. Als zij hun schuld aan hun werkgever niet meer kunnen betalen, verworden zij in feite tot slaven.
Officiële pogingen van de Indiase overheid om kleine bedrijfjes te bevorderen of weduwenpensioen en dergelijke in te voeren zijn geheel ontoereikend, omdat ze vaak in corruptie eindigen. Wanneer de Dalits zich bekeren tot het christendom, verliezen de hun recht op sociale steun omdat de overheid hen niet langer tot de kastelozen rekent. Zij verdienen daardoor ver onder de armoedegrens en leven aan de randen van dorpen in hutten van leem of stro, ver van de huizen van de hogere kasten. Het is hen verboden een tempel binnen te gaan, te drinken uit openbare bronnen. In Buxar mogen zij zelfs niet naar school gaan – het kastensysteem is er nog te stevig geworteld. Er zijn hier geen tekenen van versoepeling van de regels, zoals elders in India. Vrouwen worden er nog meer gediscrimineerd. Zij hebben geen enkele stem in beslissingen omtrent hun eigen leven en zijn volledig overgeleverd aan de welwillendheid van hun vaders, echtgenoten en zonen.
“Het is onze verantwoordelijkheid als Kerk om steeds meer zorg te besteden aan deze mensen – we moeten elke dag bijdragen aan hun spirituele groei en tegelijkertijd aan hun algemeen menselijke ontwikkeling”, vertelt zuster Suja ons. “We willen ons concentreren op een toekomst van de Kerk waarin vrouwen, kinderen, jonge mensen en catechumenen zich niet in de steek gelaten voelen, geïsoleerd en verspreid, maar waarin zij kunnen leven als gemeenschap van gelovigen, geworteld in het Katholieke geloof.” Zuster Suja is hard aan het werk om ervoor te zorgen dat deze toekomst niet een vage droom blijft.
Cursussen in parochie en bisdom
Met ongeveer 300 vrouwen – waarvan de meesten recent zijn gedoopt en nog erg vergroeid met hun oude gewoonten en geloof – vormt zij een Katholieke vrouwengroep met de naam Catholic Mahila Sang. Zuster Suja organiseert cursussen voor de vrouwen over thema’s als ‘Persoonlijke identiteit en groepsidentiteit als christenen’, ‘Gods plan voor de mensheid’, ‘De roeping van vrouwen als mede-scheppers’ en ‘De rol van vrouwen in de christelijke familie.’ Mahila Sangh is zo een platform voor vrouwen om te delen en discussiëren, een plaats waar zij het gevoel krijgen erbij te horen en waar zij sterker worden als individu en als groep. De groep komt zowel in de parochie als in het bisdom samen. Omdat de parochies de kosten kunnen betalen dankzij plaatselijke steun, vragen wij uw hulp voor de kosten van de cursussen die door het bisdom gegeven worden. Het gaat specifiek om twee driedaagse cursussen, ieder voor 150 vrouwen, en twee cursussen in dekenaten voor 100 vrouwen.
Kleine Christelijke Gemeenschappen
Een tweede vergelijkbaar programma wordt door de zusters georganiseerd voor de zogenaamde Kleine Christelijke Gemeenschappen (SCC’s). Het doel van dit programma is de Kerk naar de mensen te brengen die ver weg wonen van de dichtstbijzijnde parochie. Zuster Suja: “Als de Kerk levend en actief wil zijn, moet iedereen meedoen. De programma’s voor deze kleine gemeenschappen helpen het geloof van de mensen te versterken en te verdiepen. Ze worden geholpen hun dagelijkse leven in hun eigen omgeving te leiden overeenkomstig de Bijbel.”
Behalve voor gebed en het lezen van de Bijbel, komen er ook familiegroepen samen. Maar als deze Kleine Christelijke Gemeenschappen vast verankerd willen zijn in de Kerk, moeten de betrokken leiders en catechisten een grondige en degelijke training krijgen. Omdat zij net zo arm zijn als hun buren, hebben zij onze hulp nodig opdat ze aan de geschikte cursussen kunnen deelnemen. Er zijn twee cursussen gepland in het bisdom, ieder voor 60 deelnemers, en nog eens twee cursussen in dekenaten, ieder voor 100 deelnemers.
Vindt u de cursussen die het bisdom van Buxar in India biedt aan deze vrouwen en de leiders van Kleine Christelijke Gemeenschappen ook belangrijk? Draag dan uw steentje bij aan de kosten voor vervoer, voedsel, verblijf en studiematerialen via onze website of door te geven onder vermelding van code 1800072. Uw gift gaat naar dit project of soortgelijke projecten in de regio.
