“Met diepe droefheid ontvingen we het tragische nieuws van de brute moord op priester Donald Martin Ye Naing Win (44) van het katholieke aartsbisdom Mandalay”, aldus Regina Lynch, uitvoerend voorzitter van Kerk in Nood (ACN) International. “Zijn levenloze lichaam, verminkt en met talloze steekwonden, werd vrijdagochtend door leden van zijn gemeenschap gevonden op het terrein van Onze Lieve Vrouw van Lourdes Parochie, waar hij diende.”

Droefheid en ontzetting
De verschrikkelijke geweldsdaad, gepleegd in de nacht van vrijdag 14 februari 2025, heeft diepe droefheid en ontzetting veroorzaakt in de katholieke gemeenschap in Myanmar en de rest van de wereld. Lynch: “Kerk in Nood is solidair met kardinaal Charles Bo, aartsbisschop Marco Tin Win en alle priesters, religieuzen en gelovigen van het aartsbisdom Mandalay, evenals met de familie en geliefden van pater Donald, in de rouw om zijn vroegtijdige verlies.”

Onderzoek vereist
De regio Sagaing is een van de gebieden waar de gevechten het hevigst zijn. De motieven achter de misdaad en de identiteit van de daders moeten nog worden vastgesteld. “Een grondig onderzoek naar deze misdaad zou verdere spanningen helpen voorkomen. De dood van de priester weerspiegelt de uitdaging en het immense risico waarmee de Kerk wordt geconfronteerd in een context van wijdverspreid geweld, nu de gevechten tussen het leger van Myanmar en milities van de oppositie voortduren”, aldus de Ierse voorzitter van de katholieke hulporganisatie.

“Tegenover zulk geweld, dat de hele bevolking treft, zetten priesters zoals pater Donald Martin zich in om hun gemeenschappen te helpen, door geestelijke troost en steun te bieden aan de lijdende mensen in de regio. Zijn dood benadrukt de moeilijke situatie waar de katholieke gemeenschap in Myanmar mee te maken heeft en de moed van degenen die de mensen blijven dienen, ondanks de gevaren.

Recent bomaanslag op kathedraal
“We zijn ook diep geschokt door de recente bomaanslag op 6 februari op de Heilig Hart van Jezus-kerk in Mindat, in de staat Chin, die onlangs door paus Franciscus is aangewezen als kathedraal. We zijn dankbaar dat er geen levens verloren zijn gegaan bij deze aanval, maar we moeten niet vergeten dat de vernietiging van een gebedsplaats, ongeacht welke religie, niet alleen een aanval is op de geloofsgemeenschap, maar ook op het fundamentele recht van alle mensen om een plek te hebben waar ze hun geloof kunnen belijden.”

“We roepen alle mensen van goede wil op om zich te verenigen in gebed en actie om een einde te maken aan het lijden dat zoveel onschuldige levens in Myanmar treft”, besluit Lynch. “Moge de ziel van Vader Donald Martin Ye Naing Win, door de genade van God, rusten in eeuwige vrede.”

Samen met andere weldoeners van Kerk in Nood wereldwijd kunt u deel uitmaken van deze gebedsmarathon via onze internationale website. Van 11 tot 12 uur is het gebed in het Nederlands. U kunt altijd meebidden voor dit volk, dat dringend behoefte heeft aan hoop, gerechtigheid en verzoening.

Bidt u met ons mee uit het gebedsboekje “24 uur gebed voor Myanmar”? Zoals Jezus zei: "Zalig die vrede brengen, want zij zullen kinderen van God genoemd worden."

Christenen hebben vaak moeite om werk te vinden, bouwprojecten van kerken worden vertraagd en de toekomst van katholieke scholen wordt bedreigd, aldus een kerkelijke bron die om veiligheidsredenen anoniem wil blijven.

In gesprek met de katholieke hulporganisatie Kerk in Nood (ACN) zei de anonieme bron dat de vrijheid van godsdienst niet wordt gerespecteerd, ook al wordt deze gewaarborgd door de grondwet. “De fundamentalistische Jamaat-e-Islami-partij, die banden heeft met de regering, wil dat de islam de enige godsdienst is in Bangladesh.”

Pasen geen feestdag
“De lijst met feestdagen is onlangs veranderd en er zijn meer islamitische feesten nationale feestdagen geworden. Christenen eisen tenminste één feestdag voor Pasen, dat niet eens op de juiste lijst van feestdagen staat. Tijdens Pasen moeten mensen naar hun werk en studenten moeten examen doen, dus kunnen ze de Mis en andere vieringen niet bijwonen.”

De bron legde uit dat christenen in sommige delen van het land geen werk kunnen vinden en “de autoriteiten maken het ons ook moeilijk om nieuwe kapellen te bouwen”, omdat ze niet op tijd toestemming geven. Katholieke scholen en universiteiten zijn ook doelwit geweest van aanvallen. “Een menigte, gecontroleerd door Jamaat-e-Islami, stak een school in brand. Soortgelijke menigten oefenen steeds meer druk uit op katholieke instellingen om de mensen die de leiding hebben te vervangen.”

Religieuze bestuurders onder druk
Hij legt uit: “Hun doel is om de administratie van de school over te nemen. Ze eisen een islamitische kledingcode - de hijab voor meisjes en de traditionele ṭopi voor jongens. Ze proberen het bestuur van de school over te nemen en de controle te krijgen over de financiën en al het andere. Ze vertellen de scholen dat ze een bepaalde priester, religieuze zuster of leraar daar niet willen hebben. Op verschillende scholen zijn al religieuze bestuurders gedwongen ontslag te nemen: op één school zijn twee zusters gedwongen af te treden, op een universiteit werd een priester gedwongen ontslag te nemen.”

De bron benadrukte dat de Kerk een interreligieuze commissie van juristen en andere leiders heeft opgericht die de christelijke gemeenschappen helpt om “een vreedzame situatie te handhaven” en “een beroep te doen op gerechtigheid”.

Hulp voor scholen, priesters en catechisten
Kerk in Nood (ACN) heeft de Kerk in Bangladesh dankzij vele weldoeners geholpen met de bouw van scholen, kerken, kloosters en conventen. Ook steunen zij priesters met Misintenties en transportmiddelen en catechisten met trainingsprogramma’s. De bron sprak over het belang van deze steun: “Catechisten helpen dorpshoofden vaak met openbaar bestuur en management omdat ze vaak hoger opgeleid zijn dan de leiders zelf. We trainen onze catechisten in theologie en kerkleer, zodat ze kunnen helpen hun gemeenschappen goed te besturen.”

Deze missionaris van het Instituut van het Mensgeworden Woord woont al 10 jaar in Vanimo, een kuststad die de paus zal bezoeken. In een interview met Kerk in Nood (ACN) legt hij uit hoe het is om het geloof te beleven in een land met tropische jungles en adembenemende landschappen.

De paus werd een paar jaar geleden verwacht, maar de reis werd uitgesteld vanwege Covid. Wat zijn de verwachtingen van de christenen nu paus Franciscus eindelijk komt?

Het bezoek van de Heilige Vader aan Papoea-Nieuw-Guinea, en in het bijzonder aan Vanimo, werd door iedereen met grote verbazing en vreugde begroet. Door de beperkte toegang tot nieuws en sociale media wisten niet veel mensen dat hij op reis was. We zijn allemaal erg opgewonden en werken hard om de paus zo goed mogelijk te kunnen verwelkomen, ondanks de eenvoud en armoede waarin we leven. De enige manier om Vanimo te bereiken is per vliegtuig of boot.

Welke vruchten verwacht u van het bezoek van de paus voor de katholieke gemeenschap in het land?

Wij geloven dat het bezoek van de paus ons geloof en geestelijk leven zal versterken. We hebben een locatie geïmproviseerd op het plaatselijke voetbalveld en elke avond bidden we de rozenkrans. We organiseren lezingen, hymnen en enkele dansen, waarvan de Papoea's erg houden. Daarnaast hebben we biechten afgenomen. De ontmoeting werd bijgewoond door mensen uit alle parochies, die te voet of met vrachtwagens kwamen. Het was erg ontroerend. Aan sommige van de beter bezochte avonden namen 3.000-4.000 mensen deel. De mensen kijken met enthousiasme en opwinding uit naar de komst van de Heilige Vader en wachten op de ontmoeting met de Heer waar ze zo naar verlangen.

Het geloof is nog maar zo kort geleden in Papoea-Nieuw-Guinea aangekomen. Hoe leven de christenen? Wat leert u van hun geloof?

Het geloof van de christenen hier is heel levendig en heel eenvoudig, het is een jeugdig geloof, waar ik veel van leer. De eerste missionarissen arriveerden hier pas 70 jaar geleden en velen interpreteren het christendom nog steeds door het kader van hun voorouderlijke geloof. De inheemse spiritualiteit heeft nog steeds veel invloed, wat het voor hen moeilijk maakt om het christendom volledig te begrijpen. Desondanks staan veel mensen erg open voor het geloof en zien we bekeringen door heel eenvoudige dingen, wat laat zien dat God echt achter alles zit en dat de Heilige Geest in hen aan het werk is. In de jungle hebben we bijvoorbeeld de gelegenheid gehad om hele families te dopen, hen het kruisteken te leren maken en voor het eerst het evangelie te verkondigen. Er zijn mensen die echt dorsten naar God, naar geestelijk leven. Onlangs kwam er bijvoorbeeld een kind naar me toe en zei: “Vader, ik wil de communie ontvangen, ik wil de Eucharistie ontvangen. Help me alstublieft.”

Maar evangelisatie kan niet gemakkelijk zijn...

Er is hier een sterke gehechtheid aan voorouderlijke en culturele tradities die niet verenigbaar zijn met het evangelie. De geestelijke overtuigingen en het bijgeloof zijn hardnekkig en worden soms vermengd met het katholieke geloof. Ons werk, als missionarissen, is om christenen te helpen begrijpen dat deze dingen niet samengaan. We proberen verandering teweeg te brengen. Soms zijn zij de eersten die zich hiervan bewust worden. Veel mensen kunnen onderscheid maken tussen wat waar en wat vals is, ook al kunnen ze niet lezen of hebben ze geen enkele vorm van geavanceerde vorming gehad. Als je echter niet voor je geestelijk leven zorgt, of voor anderen leeft, wordt het heel gemakkelijk om beïnvloed te worden door bijgeloof en oppervlakkige elementen.

Hoe zit het met de jongeren? Met welke moeilijkheden worden zij geconfronteerd?

Een van de grootste uitdagingen voor de jongeren van Papoea-Nieuw-Guinea is trouwen en een gezin stichten. In tegenstelling tot de Westerse cultuur bestaat er hier alleen een algemeen idee van het huwelijk. Jongeren hebben geen modellen om na te volgen of als inspiratie te dienen, en slechts enkelen hebben de steun en begeleiding van hun ouders om zich voor het leven aan hun echtgenoten te binden. Het vormen van goede gezinnen is een uitdaging, maar we zien dat er beetje bij beetje dingen beginnen te veranderen.

Hoe kunnen we de christenen in Papoea-Nieuw-Guinea helpen?

Het eerste is gebed: bid voor onze broeders, voor de zielen die Christus nog niet kennen, en voor alle plaatsen waar de boodschap van het Evangelie nog niet is aangekomen. Bid ook voor de missionarissen en voor roepingen, want dat is wat echt tot verandering kan leiden. In 2019 zijn we begonnen met een groep om te bidden voor roepingen, en sindsdien is het aantal priesters verdubbeld. We beginnen lokale roepingen te zien, die we nooit eerder hadden. We hebben al drie seminaristen en twee novicen.

We hebben ook materiële hulp nodig. De mensen leven in zeer slechte omstandigheden en hebben bijna geen medicijnen. We proberen een tehuis voor gehandicapte kinderen te bouwen en een school en een tehuis voor weesmeisjes die slachtoffer zijn geworden van geweld. Daar hebben we altijd hulp voor nodig.

We weten dat God altijd zal voorzien, Zijn hulp komt door de harten van gulle weldoeners. We zijn Kerk in Nood erg dankbaar: dankzij de stichting hebben we veel verschillende projecten kunnen uitvoeren en hebben we meer mensen kennis kunnen laten maken met de liefde van Christus.

Door de novicen hun eerste vorming in de lokale cultuur en talen te geven, hopen de jezuïeten roepingen te bevorderen. Als “Een genade van God” omschrijft missieleider in Bangladesh, pater Ripon Rozario SJ, de steun van Kerk in Nood (ACN).

Tijdens een bezoek aan het internationale hoofdkantoor van de liefdadigheidsinstelling legt hij uit hoe de Jezuïeten in Bangladesh dertig jaar na hun terugkeer naar het land een nieuw centrum inwijden om de Sociëteit van Jezus verder te ontwikkelen en nieuwe roepingen te stimuleren.

Een belangrijke kwestie voor de Jezuïeten in Bangladesh is de vorming van nieuwe leden. In het verleden stuurde de orde novicen naar het buitenland voor vorming, met name naar buurland India. Pater Ripon studeerde bijvoorbeeld in India, Ierland en Rome voordat hij in 2013 werd gewijd. “Een groot probleem waren de toenemende problemen met het verkrijgen van visa voor de novicen om in het buitenland te studeren en andere problemen met paspoorten en andere documenten.”

“Als Jezuïeten voelden we dat het goed zou zijn om de initiële vorming in de lokale cultuur en lokale talen te hebben. We hebben samen gebeden en besloten om een noviciaat in het land te beginnen,” legt de priester uit.

Een kleine maar levendige Kerk
De Jezuïeten arriveerden voor het eerst in Bangladesh in 1576, maar om politieke redenen werden ze kort daarna gedwongen om hun missie te verlaten. “Pas in 1994 konden we ons weer in het land vestigen, nadat we door de katholieke bisschoppen van Bangladesh waren uitgenodigd om terug te keren,” vertelt de missieleider. Er zijn nu 28 Jezuïeten in Bangladesh, van wie de overgrote meerderheid uit het land zelf komt.

“We hebben twee scholen, een retraitehuis, geestelijke en pastorale programma's en een jongerenpastoraat dat Magis Bangla heet”, legt pater Ripon uit. De orde heeft ook een parochie met vier missieposten voor de inheemse bevolking. “Er zijn Jezuïeten met een tribale achtergrond,” legt hij uit aan Kerk in Nood, “waardoor ze de mensen in hun eigen taal kunnen aanspreken.”

Christenen vormen een kleine minderheid in Bangladesh, dat voor het grootste deel uit moslims bestaat. “Bangladesh is een klein maar dichtbevolkt land, met meer dan 170 miljoen mensen. Er leven zo’n 500.000 christenen, van wie ongeveer 300.000 katholiek zijn. De katholieke Kerk heeft een enorme bijdrage geleverd aan het land, vooral op het gebied van gezondheidszorg en onderwijs.”

“De Bangladeshi's zijn religieus ingestelde mensen,” legt hij uit. “De Kerk is heel levendig en we hebben talloze liefdadigheidsactiviteiten. Veel katholieke jongeren groeien op met het zien van de geestelijke en sociale diensten die de Kerk biedt en raken zo geïnspireerd om Jezuïet te worden. We hebben al vier novicen in ons noviciaatsprogramma en in juni komen er nog zes bij,” zegt pater Ripon, die ook novicemeester in het land is.

“De Kerk in Bangladesh heeft een arme achtergrond en beschikt over zeer weinig middelen,” legt pater Ripon uit. “De Jezuïeten deden daarom een beroep op Kerk in Nood om de bouw van het nieuwe noviciaat te steunen. Dankzij uw gulle steun kunnen we de bouw afronden en de komende jaren hopen we, met de faciliteiten van het nieuwe noviciaat, meer roepingen te krijgen. Dus bedankt voor alle steun die u via Kerk in Nood hebt gegeven aan de Jezuïetenmissie in Bangladesh.”