Sergij was al vertrouwd met de drugsproblematiek toen hij nog bij de politie werkzaam was. Drugsgebruik is vaak het begin van een steeds diepere verstrikking in het kwaad en in de criminaliteit. Zijn ervaring leerde hem dat elk kwaad klein begint. “Voordat iemand misdaden begaat en wetten overtreedt, begint hij met het overtreden van morele wetten“, zegt hij. Op het hoogtepunt van zijn carrière voelde hij zich geroepen tot het priesterschap. “De politiedienst en de priesterroeping lijken heel verschillend. Maar in werkelijkheid gaat het in beide gevallen om een manier om het kwaad te bestrijden. Ik was vastbesloten om mensen te helpen.”
Priesterschap doeltreffender
“Hen geestelijk bijstaan en ondersteunen om met Gods hulp door de sacramenten, de Heilige Schrift en het gebed de zonde te overwinnen, leek mij doeltreffender dan gewoonweg de misdaad te bestrijden. Uiteindelijk moeten we echter vooral niet vergeten dat de roeping niet voortkomt uit de wil van de mens, maar dat God een mens roept om zijn dienst als priester te vervullen.“
Ziekte van de ziel
Toen hij in 1992 tot priester werd gewijd in de Orthodoxe kerk en er steeds weer drugsverslaafden kwamen biechten, voelde de pater zich geroepen om zich volledig voor deze mensen in te zetten. Daarom richtte hij in 1996 in Sapjornoe op 100 kilometer van Sint-Petersburg een revalidatiecentrum voor drugsverslaafden op. Hij richt zich op de gehele mens, inclusief de spirituele dimensie. “Voor mij als priester is het duidelijk dat het bij drugsverslaving minder om een medisch of een sociologisch probleem gaat dan om een ziekte van de ziel, dat een spiritueel en pastoraal antwoord vereist.”
Grote familie
In het centrum worden jonge mannen tussen 18 en 35 jaar opgenomen die de lichamelijke ontwenningskuur al doorlopen hebben in een kliniek. Het centrum is georganiseerd als een gezin. Pater Sergij en zijn echtgenote Ljudmila nemen elk van die jongemannen in het centrum op als de verloren zoon uit het Evangelie. “We maken geen onderscheid tussen onze eigen kinderen en de jongeren die hier naartoe komen. Het belangrijkste is om het kind in hen te zien, net als bij onze eigen kinderen“, zegt Ljudmila. Onder elkaar gedragen de jonge mannen zich als broers. De ouderen helpen de jongeren om zich geleidelijk aan het nieuwe leven aan te passen. En natuurlijk zijn er ook nog de talrijke helpers die eveneens deel uitmaken van die grote familie. In die omgeving treden er al snel veranderingen op in de ziel van de jonge mannen.
Wandelende mummie
Iemand die er al in geslaagd is zijn leven ten goede te keren, is de 22-jarige Michail. Naar eigen zeggen was hij net een “wandelende mummie “, toen hij besloot om zijn leven een nieuwe wending te geven. Het was hem duidelijk dat hij niet lang meer te leven had als hij drugs zou blijven gebruiken. Hij had geen contact meer met zijn familie, sliep en at nog amper en leefde uitsluitend voor zijn verslaving. Hij kwam ook in aanraking met de wet. Eigenlijk leek het alsof zijn leven afgelopen was. Hij ging op zoek naar advies in het Alexander Nevski-klooster in Sint-Petersburg. Daar raadde men hem aan om zich tot pater Sergij te wenden. Nog voor Michail in het centrum werd opgenomen, begon hij regelmatig naar de kerk te gaan. Hij wilde alles te weten komen over het geloof, dat voor hem iets helemaal nieuws was. Toen hij naar Sapjornoe kwam, was hij onmiddellijk enorm onder de indruk van de schoonheid van die plek en van de liefde waarmee hij daar werd verwelkomd. Ook aan de manier van leven daar wende hij snel.
Een nieuw leven
Vanaf het begin heeft elke jongeman een taak: in de veeteelt of in de moestuin, een beroep leren zoals metselaar, timmerman, meubelmaker of dakdekker, sommigen werken in de kaarsen- en hostiewerkplaats. Michail: “Het was een waanzinnig goed gevoel om ‘s morgens op te staan toen de klokken luidden, mij naar het gebed te haasten, dan te ontbijten en vervolgens ter ere van God te werken. In Sapjornoe begon ik opnieuw boeken te lezen, wat ik al vijf of zes jaar lang niet meer had gedaan. De mooie erediensten in de kerk vielen bijzonder in mijn smaak. En de maaltijden werden met zoveel liefde en zo buitengewoon lekker bereid! Zo was het zelfs thuis niet.“ Hij bleef een jaar in het centrum. “In die periode heb ik grondig nagedacht over mijn hele vroegere leven en keek ik met een diep geloof in God naar de toekomst. Het jaar in Sapjornoe heeft mij de aanzet gegeven om met een nieuw leven te beginnen. Ik weet niet of ik vandaag nog in leven zou zijn, indien ik niet in Sapjornoe had verbleven. Eer aan God voor dat alles!“
Op dit ogenblik zijn er 60 jongemannen in het centrum opgenomen. Om iedereen aan het werk te zetten, zou pater Sergij nu ook nog een imkerij met 50 bijenkorven willen inrichten. We zouden hem graag hierbij met € 30.000 willen helpen. Helpt u mee? Doneer dan via onze website of maak uw gift over onder vermelding van code: 427-00-19. Uw gift gaat naar pater Sergij of soortgelijke projecten in de regio.
