Zimbabwe is onlangs opnieuw in lockdown vanwege de COVID-19 pandemie. De behoefte aan noodhulp is enorm nu het aantal besmettingen sterk is gestegen, tot 596 nieuwe gevallen en 26 sterfgevallen in slechts één week. Kerk in Nood (ACN) steunt de Kerk, die met haar netwerk en gezondheidsinstellingen bijzonder belangrijk is voor het land, om de pandemie tegen te gaan. Met de levering van persoonlijke beschermingsmiddelen, waaronder maskers, gelaatsschermen, latex handschoenen, beschermende pakken, rubberlaarzen en ontsmettingsmiddelen kunnen de pastoraal werkers als medische en sociale hulpverleners in de frontlinie blijven staan.
In het hele land gaat het om meer dan 1200 pastorale werkers in een immens groot land waar verkeer van mensen via onofficiële grensovergangen met Zambia en Mozambique voor de verspreiding van het virus hebben gezorgd. Alleen al in het bisdom Masvingo, dat ongeveer twee keer zo groot is als België zijn er 66 priesters, 83 zusters en 2 broeders verbonden aan 3 ziekenhuizen en 5 klinieken. Zij zijn betrokken bij pastoraal en opvoedkundig werk, maar ook verpleging en maatschappelijk werk.
Waar de uitgestrektheid van het land eerder zorgde voor een minder snelle verspreiding van het virus, vormt het nu juist een uitdaging. Ziekenhuizen zijn ver weg, wat het moeilijk maakt om ernstig zieken tijdig zorg te bieden. Ook zijn er ernstige infectiehaarden doordat men er niet in slaagt de COVID-19-gevallen van de andere te scheiden. In een bisdom als Chinhoyi zijn 6 van de 21 parochies stedelijk. De rest zijn plattelandsparochies en -missies, waar het merendeel van de bevolking uit boeren bestaat. Aangezien het gebied geteisterd wordt door malaria en tse tse en muggen, die vele levens hebben eisen, blijft de komst van COVID-19, dat soortgelijke symptomen kent, vaak lang onopgemerkt. Door de daaropvolgende afsluiting door de regering zijn veel mensen gestrand.
Het epicentrum van de pandemie blijft momenteel Harare, de hoofdstad van Zimbabwe. Hier zijn 136 religieuze mannen en vrouwen in dienst van de zieken: zij bidden met hen, geven hun de laatste sacramenten, begraven de doden en geven raad aan de nabestaanden. Dit zijn de mensen van de Kerk die elke dag in contact staan met elkaar en met de gemeenschappen die zij dienen, wat hen kwetsbaar maakt voor het dodelijke virus.
“Zoals de aartsbisschop van Bulawayo ons onlangs liet weten, kwam onze hulp net op tijd voor de derde golf”, zegt Ulrich Kny, die bij Kerk in Nood (ACN Internationaal) gaat over projecten in Zimbabwe. “In veel Afrikaanse landen is de medische zorg volstrekt ontoereikend. Malaria, Aids, cholera en andere ziekten zijn er wijdverbreid. Als daar nog een pandemie als Covid-19 bijkomt, is een ramp onvermijdelijk. Een catastrofe dreigde in het begin van het jaar in zuidelijk Afrika, toen de tweede golf van de pandemie, als gevolg van de verspreiding van de Zuid-Afrikaanse variant van het virus, steeds meer levens eiste – waaronder die van bisschoppen, priesters, religieuze zusters, catechisten en andere kerkelijke lekenwerkers.”
De humanitaire crisis in Zimbabwe is de afgelopen jaren gestaag verergerd, vooral sinds de cycloon Idai in 2019. Het land kent een recordinflatie van 786% en in 2020 was meer dan een derde van de bevolking van bijna 15 miljoen mensen nog afhankelijk van voedselhulp. De Kerk spant zich via haar pastorale medewerkers voortdurend in om hen te steunen. “Om de plaatselijke kerken in staat te stellen hun pastorale werk voort te zetten, moesten wij helpen. Normaal gesproken geven wij in veel bisdommen zogenaamde “bestaanshulp” aan religieuze zusters en Misintenties aan priesters, om hen te helpen in een menswaardig levensonderhoud te voorzien. Nu staat hun overleven op het spel! De priesters en religieuze zusters kunnen alleen doorgaan met het bezoeken van zieken, stervenden en hulpbehoevenden als zij zelf voldoende beschermd zijn.”
