“Christenen zijn de armsten onder de armen. Financieel zijn ze zwak en velen zijn analfabeet. Jonge mensen zien geen toekomst, ze hebben geen werk, sommigen raken verzeild in drugs omdat ze geen hoop hebben”, legt hij uit. Veel factoren dragen bij aan deze situatie, maar hij gelooft dat er één zekere remedie is. “De grootste uitdaging voor christenen is onderwijs, zij moeten zichzelf op dezelfde manier onderwijzen als de rest van de samenleving, anders zullen zij niet de middelen hebben om zichzelf uit de armoede te tillen.”
Aanwezigheid fundamentalisten
Naast de armoede zijn er diverse andere bedreigingen voor het welzijn van Christenen, die in totaal iets meer dan 1% van de bevolking uitmaken in de overwegend islamitische republiek Pakistan. De opkomst van extremistische Moslims, die het regelmatig gemunt hebben op Christenen, is een grote bron van zorg. Zelfs in plaatsen als Hyderabad, waar de aanwezigheid van fundamentalisten gering is, laten zij een spoor van angst achter dat zwaar weegt op de minderheden.
“Er vinden sinistere veranderingen plaats, er heerst angst, maar er is geen ernstig direct gevaar. Het is een kleine groep, maar hun invloed is groter”, zegt bisschop Samson. In een land met meer dan 220 miljoen inwoners zijn er grenzen aan wat zowel de lokale als de centrale overheid kan doen om de fundamentalistische dreiging te bestrijden. “De autoriteiten zetten één stap vooruit en twee achteruit. Hun bedoelingen zijn goed, maar ze zijn niet in staat om iets uit te richten.”
Blasfemiewet gebruikt voor vendetta’s
De dreiging van geweld en de sociale invloed van fundamentalistische groeperingen blijkt uit het feit dat ondanks internationale campagnes en zelfs enige druk van moedige politici, de beruchte blasfemiewet van Pakistan, waarbij tientallen mensen ten onrechte gevangen zijn gezet en zelfs ter dood zijn veroordeeld, onaangetast blijft. Christelijke leiders hebben de hoop bijna opgegeven dat deze wet misschien wordt ingetrokken.
“In mijn bisdom is er één zaak geweest waarbij Christenen betrokken waren”, zegt de bisschop. “Maar er zijn andere gevallen met Hindoes en mensen van andere achtergronden. Deze kwestie duurt al een hele tijd. We weten dat we deze wet niet kunnen afschaffen, maar we vragen op zijn minst dat ze zo wordt geconstrueerd dat onschuldige mensen er niet in verstrikt raken. Vaak worden onschuldige mensen beschuldigd om redenen van persoonlijke vendetta’s, jaloezie, religie.”
“Slechte beroepen voor Christenen”
Ondanks de situatie blijft de dialoog met Moslims en andere religieuze groepen een prioriteit. De Kerk wordt hierin gesterkt door de nadruk die paus Franciscus legt op de noodzaak om de broederlijke betrekkingen te verdiepen. “De relatie en dialoog van de Paus met andere groepen, en in het bijzonder Moslims, heeft een vitale rol gespeeld. Zijn bezoek aan de Verenigde Arabische Emiraten werd door Moslims zeer gewaardeerd. Zijn hele focus op de interreligieuze dialoog heeft de verschillende gemeenschappen ook in vele vormen heel dicht bij elkaar gebracht. In mijn bisdom hebben we groepen die regelmatig aanwezig zijn bij elkaars evenementen, programma’s en feesten”, legt bisschop Samson uit aan Kerk in Nood.
Er is weliswaar hoop, maar het sociale stigma waarmee Christenen te maken hebben, blijft aanwezig. Zo worden vacatures die Moslims beneden hun waardigheid vinden, vaak geadverteerd als zijnde exclusief voor Christenen of Hindoes. “Soms zie je dat organisaties in de krant vacatures aankondigen die alleen voor Hindoes en Christenen zijn. Dan protesteren we en veranderen ze het. Maar de mentaliteit blijft. Ze hebben vaste banen voor sommige mensen, voor minderheden, voor de schoonmaak, voor de riolering, die zijn alleen bedoeld voor Christenen en Hindoes.” Dit gegeven heeft gevolgen en heeft ertoe geleid dat christenen onevenredig zwaar worden getroffen door de Covid-19 pandemie. “Veel van de vrouwen en meisjes werken als huishoudelijke hulp in de huizen, maken huizen schoon en doen de afwas. Toen de pandemie uitbrak, weigerden hun werkgevers hen aan te houden, zodat veel van onze meisjes en vrouwen hun baan verloren. De armoede werd in die tijd erg groot”, aldus de bisschop.
Bisschop Samson Shukardin, geboren in 1961, studeerde aan een katholieke school voordat hij zich aansloot bij de Franciscanen, waar hij jarenlang diende voordat hij tot bisschop werd benoemd. Momenteel is een van de verantwoordelijkheden van de bisschop het leiden van de Nationale Commissie voor Gerechtigheid en Vrede, die financiële steun krijgt van Kerk in Nood.
Met uw steun kan Kerk in Nood projecten financieren op het gebied van vorming en pastorale projecten en programma’s voor de empowerment van christelijke meisjes en vrouwen, die vaak slachtoffer zijn van uitbuiting en zelfs ontvoering. Helpt u hen mee? Kijk dan op onze speciale actiesite hoe u kunt helpen.
Foto: © Joel Amir Sahotra – Kerk in Nood
