Voormalig verpleegster Shagufta Kiran (40) kreeg woensdag 18 september de doodstraf opgelegd door de rechtbank van de Federal Investigation Agency (FIA) in Islamabad. Ze kreeg ook een boete van omgerekend meer dan 950 euro.

FIA-agenten bestormden drie jaar geleden haar huis in Rawalpindi en arresteerden haar nadat ze in een WhatsApp-discussiegroep opmerkingen had gedeeld die als respectloos werden beschouwd voor de profeet Mohammad van de Islam. Ze werd veroordeeld op grond van de controversiële Pakistaanse blasfemiewetten. Daarin staat op belediging van de profeet Mohammed de doodstraf.

Naeem Yousaf Gill, uitvoerend directeur van de Nationale Katholieke Commissie voor Gerechtigheid en Vrede (NCJP), die de familie van Shagufta juridisch advies had gegeven en haar juridische kosten in het begin van de zaak had gefinancierd, verklaarde in een reactie op het vonnis tegenover de katholieke hulporganisatie Kerk in Nood (ACN): “We zijn diep teleurgesteld. Het recht heeft niet gezegevierd in de zaak van Shagufta. Ze zal haar zaak voorleggen aan het Hooggerechtshof. Het vonnis is streng.”

Het hoofd van de NCJP, wiens organisatie gedeeltelijk gefinancierd wordt door Kerk in Nood (ACN), drong er bij de Pakistaanse regering op aan om “streng op te treden” tegen individuen die met kwade bedoelingen beschuldigingen uiten: “Op een breder niveau moet de staat de toenemende radicalisering tegengaan die dergelijke incidenten veroorzaakt.”

De klacht tegen Shagufta werd geregistreerd door de moslim Shiraz Ahmed Farooqi, die zei dat ze in september 2020 de vermeende godslasterlijke inhoud deelde in een WhatsApp-groep die hij beheerde. Shagufta hield vol dat zij niet de auteur was van de content die werd gedeeld in de WhatsApp-groep met de naam ‘Pure Discussions’.

Haar advocaat, Rana Abdul Hameed, vertelde aan christelijke media: “Ik kan bevestigen dat ze veel hoop heeft op een positieve uitkomst van de hogere rechtbank. Ze mist haar familie echter heel erg en wil zo snel mogelijk met hen herenigd worden.” Shagufta’s man en zoon werden samen met Shagufta gearresteerd in 2021, maar werden al snel weer vrijgelaten.

Kerk in Nood verleent al lange tijd steun aan de NCJP, die juridische en juridische bijstand verleent aan slachtoffers van godslastering en mensen bewust maakt van justitiële problemen waar christenen en andere minderheden in Pakistan mee te maken hebben.

Foto ©: familie Kiran Shagufta

Mevrouw Kausar, u werd ten onrechte beschuldigd van godslastering en bracht, ondanks dat u onschuldig was, bijna acht jaar door in een Pakistaanse gevangenis. Uiteindelijk werd u vrijgelaten. Hoe hebt u de kracht gevonden om zoveel jaren van opsluiting en scheiding van uw geliefden te doorstaan?

Nadat ik ervan beschuldigd was – hoewel ik geen mobiele telefoon bezat – dat ik een godslasterlijk sms’je naar een plaatselijke imam had gestuurd, werd ik in afzondering opgesloten. Nadat ik ter dood veroordeeld was, leed ik onder de hitte, de honger en de scheiding van mijn familie. Het enige wat mij voedde en wat mijn bron van rust werd, was mijn geloof in Jezus Christus. Ik las Mattheüs 6,27: “Kan iemand van u door zich zorgen te maken ook maar één uur aan zijn leven toevoegen?” Ik mediteerde en dacht na over mijn geloof en ik voelde me van binnen gesterkt. Ik was niet langer alleen; God was met mij in deze strijd tussen leven en dood.

Welke invloed had deze situatie op uw familie en vrienden?

Toen ik in de gevangenis zat, verwachtte ik herenigd te worden met mijn kinderen, maar drie jaar lang mocht ik ze niet zien. De jongens werden naar een door de staat geleid beschermingscentrum gebracht. Ze waren doodsbang, want omdat ze minderjarig waren, werden ze beschouwd als kinderen van iemand die godslastering had gepleegd. Ze werden daarom met extreme vooroordelen behandeld en in afzondering gehouden. Mijn man, die gehandicapt is, werd ook gearresteerd. In de gevangenis werd hij ondersteboven opgehangen en geslagen om hem te dwingen toe te geven dat wij godslastering hadden gepleegd. Maar we waren onschuldig en we konden niet toegeven dat we iets niet hadden gedaan. We werden onder druk gezet om ons tot de Islam te bekeren, maar we weigerden omdat we waarde hechten aan ons geloof in Jezus Christus. Mijn broer en mijn schoonzus deden wat ze konden om ervoor te zorgen dat ik juridische bijstand kreeg en ook de Europese Unie zette zich in om mijn onschuld te bewijzen. Ik had geluk, maar vele anderen zitten nog steeds in de gevangenis. Als Pakistan niets doet om misbruik van deze wet te voorkomen, zullen er nog veel meer Asia Bibi’s en Shagufta Kausers komen.

Hoe is het om christen te zijn in Pakistan?

In Pakistan worden christenen vervolgd, velen worden onterecht beschuldigd van godslastering en opgesloten in de gevangenis. Voor ons zijn zelfs de simpele dingen van het dagelijks leven moeilijk, omdat je zomaar beschuldigd kunt worden door een buurman of, zoals gebeurde in de zaak in Sargodha, waar een melkboer iemand vals beschuldigde van het verbranden van een bladzijde uit de Koran.

Veel van onze weldoeners doneren gul om de christenen in Pakistan te helpen. Hebt u een boodschap voor hen?

Pakistan is erg arm, en de christenen zijn de allerarmsten. Omdat ze een ander geloof hebben dan de meerderheid van de bevolking, worden ze uiteindelijk gediscrimineerd en gemarginaliseerd. Als je een christen bent in Pakistan en beschuldigd wordt van godslastering, wil geen enkele advocaat je zaak aannemen. Geen enkele rechter wil er eerlijk over beslissen, want in het verleden hebben radicale groeperingen advocaten of zelfs rechters vermoord die christenen onschuldig verklaarden. Dit betekent dat ze financiële hulp nodig hebben om een advocaat in te huren. Om deze redenen is het moeilijk voor ons om te overleven als burgers en als christenen. Dankzij de weldoeners van Kerk in Nood en de vele andere vrienden in de wereld die ons helpen steunen, slagen we er niet alleen in om te overleven, maar ook om ons geloof te belijden.

Vooraanstaande geestelijken in het bisdom Faisalabad meldden dat veiligheidsdiensten christenen in Jaranwala waarschuwden om afgelopen vrijdag, 16 augustus, geen openluchtevenementen te houden ter gelegenheid van de eerste verjaardag van de wreedheden.

Op één dag werden meer dan 25 kerken en minstens 85 christelijke huizen door een menigte van duizenden in brand gestoken en geplunderd in wat de Pakistaanse bisschoppen “het ergste incident tegen christenen” noemden in de 77-jarige geschiedenis van het land.

Eisen actie voor gerechtigheid
In een gesprek met Kerk in Nood (ACN), de katholieke hulporganisatie voor vervolgde christenen, zei bisschop Indrias Rehmat van Faisalabad: “Mensen zijn bang en voelen zich hopeloos omdat er tot nu toe geen gerechtigheid is geschied. Sommige mensen zijn boos en willen in opstand komen. Ze eisen dat we actie ondernemen voor gerechtigheid, maar wat kunnen we doen? Gerechtigheid kan alleen door de regering gegeven worden. De daders zijn meestal op borgtocht vrij en dit maakt de gemeenschap van streek.”

Hij voegde eraan toe: “De extremistische groepen willen wraak nemen. Ze hebben het gevoel dat ze na wat er in Jaranwala gebeurd is, hun reputatie als goede burgers verloren hebben. Ze hebben hun geloofwaardigheid verloren.”

Pastoor Yaqub Yousif, parochiepriester in Jaranwala, zei dat er vrijdag wel diensten gehouden werden in kerken, maar dat de veiligheidsdiensten gewaarschuwd hadden dat mensen die zich niet buiten moeten verzamelen: “Mensen zijn verontrust door het gebrek aan gerechtigheid. Ze voelen zich erg onzeker. Als de instellingen die verantwoordelijk zijn voor rechtspraak niet kunnen helpen, wat kunnen de mensen dan doen als zwakke minderheden? Ze zijn bang.”

Enige veroordeelde is christen
Volgens de laatste rapporten van de Nationale Commissie voor Gerechtigheid en Vrede (NCJP) van de rooms-katholieke Kerk zitten slechts vijf van de 305 mensen die na de gruweldaad van 16 augustus 2023 werden gearresteerd nog achter de tralies.

De enige persoon die veroordeeld is, is de christelijke Ehsan Shan die levenslang uitzit wegens godslastering nadat hij schuldig bevonden werd aan het delen op sociale media van een afbeelding van de ontheiligde Koran die de aanleiding vormde voor het geweld.

Pastoor Yousif: “Ik wil graag duidelijk maken dat christenen er nooit aan gedacht hebben om geen respect te tonen voor de Koran of de profeet en dat ze absoluut geen waarde zouden zien in daden van ontheiliging.”

Bedreigd na doen van aangifte
Maar liefst 17 van de 25 aangiften (FIR) die zijn ingediend in verband met de gruweldaad in Jaranwala zijn geregistreerd door christenen. Volgens pastoor Yousif hebben veel gelovigen echter hun aangiften ingetrokken na gewelddadige bedreigingen.

De Pakistaanse regering heeft een deel van de mensen die door de aanslagen getroffen waren gecompenseerd, maar volgens de NCJP zijn slechts 26 huizen gerenoveerd van de 86 huizen die bij de aanslagen beschadigd waren.

Bisschop Rehmat zei al vroeg dat hij de door de overheid gesponsorde kerkreparaties stopzette, omdat de aannemers slecht werk leverden en nalieten om scheuren te repareren, waardoor de gebouwen onveilig bleven. Negentien van de 26 bezochte kerken zijn gerepareerd, waarbij het merendeel van de renovatie volgens de NCJP door de christelijke gemeenschappen zelf is uitgevoerd.

Dankbaar voor uw steun
Bisschop Rehmat is de weldoeners van Kerk in Nood dankbaar voor het bieden van noodhulp aan getroffen gezinnen die naar huis terugkeerden. Naast basis huishoudelijke artikelen en meubilair, werden onder meer autoriksja’s voor taxichauffeurs en andere middelen geleverd voor slachtoffers die hun inkomstenbron waren kwijtgeraakt.

“Namens de Jaranwala-gemeenschap – degenen die op die dag slachtoffer waren – en het hele bisdom wil ik Kerk in Nood en de gulle weldoeners die op onze behoeften hebben gereageerd, bedanken. U deelt onze missie. Vanuit het diepst van mijn hart wil ik elk lid van Kerk in Nood bedanken. Moge u door uw voortdurende hulp nog meer mensen in nood helpen.”

De katholieke Kerk in Pakistan heeft de ondertekening van een wetswijziging van de wet op het christelijk huwelijk toegejuicht, waardoor de huwelijksleeftijd voor zowel jongens als meisjes wordt verhoogd naar 18 jaar.

Eerste stap
Hoewel de reikwijdte beperkt is – de wet geldt alleen voor christenen in het Islamabad Capital Territory – hopen kerkleiders dat dit de eerste stap is in een overkoepelend plan. “Vaak, wanneer meisjes worden ontvoerd, kunnen ze gemakkelijk ergens naartoe worden gebracht waar de huwbare leeftijd 16 is. Soms zullen de moslims zeggen dat ze al de huwbare leeftijd hebben. Maar wij christenen zeggen dat ze helemaal niet mogen trouwen voor hun 18e, omdat ze nog kinderen zijn,” aldus bisschop Samson Shukardin, de voorzitter van de Pakistaanse bisschoppenconferentie, tegenover Kerk in Nood.

“Dit geeft ons een beetje gemoedsrust; geen volledige gemoedsrust, maar wel een beetje. In deze situaties hebben we tenminste gronden om een zaak te beginnen tegen mensen die minderjarigen van onder de 18 hebben ontvoerd en uitgehuwelijkt,” zei hij tegen de katholieke hulporganisatie over de nieuwe wet.

Ontvoeringen ernstig probleem
Ontvoering, gedwongen bekering en uithuwelijking van kinderen is een ernstig probleem in Pakistan dat nog niet adequaat is aangepakt door de civiele autoriteiten. “Het probleem is dat er ontvoeringen en bekeringen plaatsvinden en dat we onze stem al vaak hebben laten horen, maar dat er tot dusver weinig is gedaan,” zegt bisschop Shukardin.

De Kerk hoopt deze strijd nu voort te zetten door te proberen de huwelijksleeftijd te verhogen naar 18 jaar voor alle Pakistanen, ongeacht religie of geografie. Succes in deze strijd zou de vrijlating van slachtoffers van ontvoering en gedwongen huwelijken veel gemakkelijker maken, geloven de bisschoppen.

In een gezamenlijke verklaring die de Nationale Commissie voor Gerechtigheid en Vrede naar Kerk in Nood stuurde, bedanken de katholieke leiders van Pakistan het parlement van Islamabad voor het unaniem aannemen van het wetsvoorstel. “Deze wetgeving zal een cruciale rol spelen in de bescherming van onze jonge en minderjarige meisjes tegen gedwongen bekeringen en huwelijken. We hopen dat de regering verdere stappen zal ondernemen om gedwongen bekeringen strafbaar te stellen.”

De pauselijke stichting vestigt met haar belangenbehartiging al lange tijd de aandacht op het probleem van ontvoering en gedwongen bekering van christelijke meisje. “Samen met de bisschoppen erkennen we dat er meer moet worden gedaan om dit probleem volledig aan te pakken. Maar elke actie om een einde te maken aan het trauma van jonge meisjes die worden ontvoerd, seksueel misbruikt en vervolgens gedwongen worden hun geloof af te zweren en met hun ontvoerder te trouwen, moet worden toegejuicht,” aldus Mark von Riedemann, directeur Belangenbehartiging en Godsdienstvrijheid van Kerk in Nood (ACN) International.

Bisschop Samson Shukardin van Hyderabad omschreef het vonnis in de zaak van Ehsan Shan als “zeer, zeer pijnlijk”. De antiterrorisme rechtbank van Sahiwal achtte Ehsan schuldig aan godslastering omdat hij op sociale media beledigend materiaal zou hebben gedeeld over de Islam en zijn profeet. Hij werd ook veroordeeld tot 22 jaar “strenge gevangenisstraf” en een boete van 1 miljoen Pakistaanse roepies (bijna € 6000).

Afbeelding van beschadigde Koran
Shan werd niet beschuldigd van het ontheiligen van de Koran, maar van het opnieuw plaatsen van een afbeelding van de beschadigde heilige tekst die afgelopen augustus leidde tot een golf van geweld tegen christenen in Jaranwala. Daarbij werden meer dan 25 kerken in brand gestoken en meer dan 80 christelijke huizen geplunderd.

Christenen teleurgesteld
In een interview met Kerk in Nood (ACN), een katholieke hulporganisatie die christenen in nood ondersteunt, noemde bisschop Shukardin de beslissing “zeer pijnlijk voor ons. Veel mensen zijn teleurgesteld.” Hij riep de internationale gemeenschap op om gerechtigheid te eisen: “De grote internationale NGO’s en mensenrechtenorganisaties moeten naar buiten treden en zich uitspreken tegen deze beslissing. Dit zal een grote impact hebben op de regering.”

Afbeelding gedeeld met één persoon
Priester Khalid Rashid, directeur van de commissie voor het bisdom Faisalabad: “Shan deelde de afbeelding met één persoon. Maar deze werd gedeeld door duizenden en duizenden mensen, waaronder functionarissen zoals leden van de politie en de regering. Hij is uitgekozen, doelwit gemaakt. Wij veroordelen dit vonnis. Hij is onschuldig omdat hij niet goed opgeleid is. Hij komt uit een zeer arme familie. Soms begrijpen mensen deze dingen niet. Hij had geen idee dat het delen van deze inhoud als schadelijk zou worden beschouwd. In die dagen deelde iedereen het nieuws.”

Druk op rechtbank
De priester legt uit dat de antiterrorisme rechtbank in Sahiwal onder druk kwam te staan om het vonnis ‘schuldig’ uit te spreken:: “Het is vanwege terroristen, extremisten en andere fundamentele groepen dat deze uitspraak is gedaan. Deze groepen bedreigden de rechter en dit is de reden waarom de rechter dit soort vonnis heeft uitgesproken.” Vanwege de overhaast genomen beslissing en ongepaste druk, gaat de commissie met advocaten in hoger beroep bij het Hooggerechtshof van Lahore.

Toenemende vervolging
De uitspraak van het antiterrorisme-rechtshof van Sahiwal kent een achtergrond van toenemende vervolging van christenen en andere minderheden in Pakistan. De massale brandstichting van kerken in Jaranwala in augustus 2023, leidde weer tot dreigingen van geweld tegen christenen in de stad Sargodha in Punjab. Daar sloeg afgelopen mei een menigte van duizenden op de vlucht, opnieuw als reactie op een beschuldiging van godslastering. Ze lynchten de 73-jarige grootvader Nazir Gill Masih uit Sargodha, die later aan zijn verwondingen overleed. Op dat moment waren de doodsbange christenen uit Sargodha massaal de stad ontvlucht.

Bang om uit te spreken
Vorige maand werden twee Ahmadi-moslims doodgeschoten in het district Mandi Bahauddin in Punjab. Er werd beweerd dat de verantwoordelijken van Tehreek-e-Labbaik (TLP) waren, een radicale religieuze en politieke groepering die in verband wordt gebracht met het geweld in Jaranwala en Sargodha. Mgr. Shukardin: “Minderheden lijden steeds meer. Minderheden zijn bang en voelen zich niet op hun gemak. Ze zijn bang om zich in het openbaar uit te spreken.”

Hij zei dat moslims ook worden beschuldigd van godslastering. “Maar wat de beschuldigingen zoveel erger maakt voor christenen, is dat bij de beschuldigingen niet alleen individuen doelwit zijn, maar ook hun families en hele gemeenschappen”, legt bisschop Shukardin uit.

Aanvallen blijven onbestraft
Hij benadrukt dat er geen veroordelingen zijn uitgesproken tegen degenen die betrokken zijn bij de aanvallen tegen christenen in Sargodha en Jaranwala: “Een van onze christenen heeft een onrechtvaardige doodstraf gekregen. Maar er is niets gebeurd met de anderen die beschuldigd worden van misdaden tegen de kerken en de christelijke huizen. In plaats daarvan worden deze mensen langzaam vrijgelaten.”

De tragedie die de familie Masih trof, heeft verstrekkende gevolgen op het leven van velen in Mujahid Colony. Diverse gezinnen zijn nog steeds ontheemd, bedrijven zijn gesloten en banen zijn verloren gegaan. Daardoor is een rimpeleffect van ontbering en wanhoop binnen de gemeenschap ontstaan.

Pakistan kampt met het voortdurende misbruik van de blasfemiewetten, die angst en geweld blijven veroorzaken. Slechts enkele dagen geleden nog werd een moslimman op brute wijze gedood door een menigte in het gebied Madyan na beschuldiging van ontheiliging van de Koran. Dit incident benadrukt de dringende behoefte aan gerechtigheid en bescherming voor alle gemeenschappen in Pakistan.

Kerk in Nood (ACN) roept vrienden en weldoeners op om te bidden voor christenen in Pakistan in deze moeilijke tijden. Moge God kracht en troost geven aan alle getroffenen en hen door deze moeilijkheden heen helpen.