Nadat het Turkse leger vorige week de stad Tal Abyad in het noorden van Syrië innam, blijken huizen van christelijke families door het Levant Front in beslag genomen. Dat zeggen lokale bronnen tegenover Kerk in Nood (ACN). Het Nederlandse Openbaar Ministerie bestempelde Levant Front vorig jaar nog als een terroristische organisatie is, hoewel de Nederlandse regering deze eerder steunde. De onteigening past in een patroon van christenvervolging waarover Kerk in Nood deze week bericht. Klik hier om het rapport te ontvangen.
Verdwijning Christendom uit Midden-Oosten
In het Midden-Oosten is de schaal waarop christenen geweld ervaren sinds de militaire nederlaag van Islamitische Staat (IS) kleiner geworden. Wel zijn er aanwijzingen dat de terugtrekkende islamisten een erfenis hebben achtergelaten van vijandigheid tegenover christenen die nog steeds wordt aangewakkerd door ondergronds opererende militanten. Kerk in Nood waarschuwt dan ook dat het christendom verdwijnt uit plaatsen in de regio. Zo waren er vóór 2003 bijna 1,5 miljoen christenen in Irak en in 2019 hooguit 150.000, een daling van negentig procent binnen één generatie. In Syrië is het aantal christenen met tweederde gedaald sinds het conflict in 2011 begon.
Het rapport waarschuwt dat de Kerk in de regio zou kunnen verdwijnen als radicale islamisten de kwetsbare gemeenschappen opnieuw aanvallen. Berichten over de recente ontsnapping van jihadisten uit een gevangenis in het noordoosten van Syrië benadrukken de ernst van deze dreiging. "Alleen als de veiligheid kan worden gegarandeerd, kan het christendom in Nineveh en Erbil overleven", aldus het rapport over de twee regio’s in Irak waar christenen na hun vlucht voor IS een nieuw bestaan hebben opgebouwd.
Afrika en Azië
In delen van Afrika – van Nigeria in het westen tot Madagaskar in het oosten, proberen islamisten het christendom met dwang en geweld te elimineren. De meeste slachtoffers vallen in Nigeria, maar ook in Burkina Faso en in de Centraal-Afrikaanse Republiek vinden steeds vaker aanvallen op christenen plaats. In andere Afrikaanse landen, zoals Soedan, Marokko en Eritrea, vormt onderdrukking door de staat zelf juist de grootste bedreiging.
Twee van de ernstigste aanvallen op christenen door islamitische milities – met honderden gewonden en doden tot gevolg – vonden plaats in Sri Lanka en op de Filippijnen. De situatie voor christenen is dan ook het meest verslechterd in Zuid- en Oost-Azië. In deze regio zijn een groeiend extreem nationalisme en autoritair handelen door overheden de belangrijkste drijfveren van christelijke vervolging. Noord-Korea, waar "christenen routinematig gevangen worden gehouden in werkkampen", wordt al jaren de ergste plaats ter wereld om christen te zijn genoemd. De situatie blijft er zo ernstig dat het nauwelijks erger kan worden.
India, China en Pakistan
In India komt de belangrijkste bedreiging voor het christendom van het Hindutva-nationalisme. Meer dan 1.000 aanvallen op christenen zijn gemeld en meer dan 100 kerken zijn gesloten. Militanten en overheidsfunctionarissen hebben een campagne van intimidatie tegen christenen gevoerd. Aanvallen van Hindoe-extremisten namen ook toe in buurland Sri Lanka, waar christenen en moslims het doelwit waren.
China kende voor christenen en andere minderheden een duidelijke verslechtering in de onderzochte periode. Ondanks het voorlopige akkoord tussen het Vaticaan en China en de medezeggenschap van het regime over bisschopsbenoemingen, is de onderdrukking van de katholieke Kerk in China aanzienlijk toegenomen.
In Pakistan is een alarmerende toename geconstateerd van geweldsincidenten tegen geloofsgroepen, zowel vanuit de staat als vanuit andere groepen die worden beïnvloed door de Taliban in het aangrenzende Afghanistan. De vrijspraak van Asia Bibi, een christelijke vrouw die in de dodencel zat wegens vermeende godslastering, was een positieve ontwikkeling. Desondanks slaagt de regering er niet in het klimaat van groeiende onverdraagzaamheid tegenover religieuze minderheden aan te pakken.
Reactie internationale gemeenschap
Tijdens de onderzochte periode was ook de reactie van de internationale gemeenschap op de vervolging van christenen een belangrijk thema. Na eerdere bezorgdheid dat het Westen de vervolging grotendeels negeerde, lijkt de betrokkenheid nu enigszins gegroeid. De initiatieven van de internationale gemeenschap zullen echter pas op termijn vrucht dragen. De voortdurende aanvallen laten veel christenen echter geen andere keus dan een gedwongen uittocht. Of het nu Irak of Syrië betreft: toekomstige historici zeggen mogelijk dat er sprake was van ‘te weinig, te laat.’
Klik hier om het rapport Vervolgd en Vergeten? 2017-2019 gratis te ontvangen.
