Kerk in Nood (ACN): Er zijn verschillende zeer oude bisdommen in Peru, zoals Cuzco en Lima, die respectievelijk in 1536 en 1541 werden opgericht. Welke rol speelt de katholieke Kerk vandaag de dag in Peru?
Luis Vildoso: De Peruaanse samenleving erkent de waarde en het grote belang van de Kerk. Je hoeft alleen maar steden als Lima, Cuzco of Arequipa te bezoeken om de aanwezigheid van de Kerk te zien in de kapellen, in de namen van straten en wijken en in de nalatenschap van meer dan 50 Peruaanse heiligen, zaligen en eerbiedwaardigen.
Toen we met enkele buitenlandse missionarissen in het land spraken, vertelden ze ons dat de Kerk in Peru als een tuin is die verzorgd en bewaterd moet worden, omdat het vrij gemakkelijk is om er het geloof te verkondigen vanwege de grote dorst naar God en volksvroomheid.
De Kerk is daar aanwezig waar geen enkele andere instelling komt. De Kerk heeft een centrale rol gespeeld in de evangelisatie van het Peruaanse Amazonegebied, in de zuidelijke Andes en in sommige regio’s aan de randen van steden. Ze zet zich in voor evangelisatie en voorziet in de materiële en geestelijke behoeften van de bevolking. Na alle getuigenissen van liefde en toewijding die mensen met ons deelden, ben ik ervan overtuigd dat deze priesters en missionarissen het gezicht van Jezus weerspiegeld zien in deze mensen, die een grote dorst naar God hebben.
Hoe werken de leken mee aan de missie van de Kerk?
Paus Franciscus zei dat Peru een “land van heiligen” is. Dit wordt weerspiegeld in de uitingen van geloof die je op verschillende plaatsen kunt zien. Tijdens onze reis was het prachtig om te zien hoe in het Amazonegebied het de leken zijn die de Kerk levend houden. Zij zijn echte helden, de bewakers van het geloof in elke gemeenschap, want er zijn hier nauwelijks priesters of religieuzen. Het zijn de leken die bijvoorbeeld de liturgie van het woord vieren en met vreugde hun geloof uitdragen, zodat de mensen het hunne niet verliezen.
Toen we het Apostolisch Vicariaat van Yurimaguas bezochten, viel dat bezoek toevallig samen met een vormingssessie voor lekenanimatoren die gesteund werd door Kerk in Nood. Het was heel interessant om te zien hoe zij Bijbelvorming kregen om hun gemeenschappen, die geconfronteerd worden met de overvloed aan sekten, te begeleiden en te ondersteunen.
Was er iets tijdens de reis dat in het bijzonder je aandacht trok?
Ik heb dierbare herinneringen aan onze reis door het prelaat Santiago Apóstol de Huancané. We ontbeten met een priester in zijn parochiehuis en met een familie die verantwoordelijk is voor het onderhoud van de kerk. Toen we uitgepraat waren en zij ons verteld hadden wat ze allemaal nodig hadden, gingen we naar de kerk die naast het huis staat. Zodra we binnenkwamen, viel de hele familie op de knieën en begon te bidden in het Quechua. Ze straalden een zeer diep gevoel van religiositeit en eerbied uit, omdat ze zich realiseerden dat ze in de aanwezigheid van het Allerheiligste waren.
Ik moet ook de missionarissen noemen, waaronder buitenlanders die op zeer afgelegen plaatsen dienen. Het was absoluut een ervaring die mijn hart schokte. Maar tegelijkertijd herinnerde het me eraan hoe zwaar zending is. Deze mensen riskeren hun leven. Op sommige plaatsen, zoals op de weg naar Sandia in de prelatuur van Huancané, loopt de weg langs een diepe afgrond en veel wegen zijn niet eens verhard. De missionarissen leggen grote afstanden af en moeten het hoofd bieden aan een genadeloos klimaat. Ze reizen door de mist, blootgesteld aan de zon en de kou van de bergen. Ze zijn bereid om deze extreme omstandigheden te doorstaan om met de meest behoeftigen te leven en hen te dienen.
Wat zijn de grootste uitdagingen voor de Peruaanse kerk?
Een van de eerste uitdagingen is dat er in alle plaatsen die we bezochten een groot tekort was aan geestelijken en religieuzen. De tweede uitdaging is het contrast tussen het rijke culturele erfgoed en natuurlijke hulpbronnen enerzijds en de sociale onrechtvaardigheid en ongelijkheid anderzijds. Te midden van deze pijnlijke realiteit evangeliseert de Kerk, verkondigt waarden en begeleidt deze mensen. De armoede is ook een groot probleem voor de lokale Kerk, want op plaatsen zoals die wij bezochten, hebben de gemeenschappen niet genoeg middelen om hun eigen priesters of het pastorale werk te bekostigen. Tot slot zijn sommige van de Peruaanse missiegebieden erg afgelegen en moeilijk te bereiken, of het nu op de top van de Andes is of diep in de jungle. Er zijn ook gemeenschappen die alleen bereikbaar zijn door rivieren over te steken.
In Arequipa bezochten we een klooster van de Congregatie van de Reguliere Kanunnikessen van Justinianus, wiens roeping het is om voor de geestelijken te bidden. Dit zette me aan het denken: aan de ene kant is er een tekort aan priesters en religieuzen, maar aan de andere kant hebben we de contemplatieve Kerk die bidt voor de Heer om werkers naar zijn veld te sturen.
Hoe helpt Kerk in Nood de kerk in Peru?
Kerk in Nood levert al jaren een bijdrage aan het land. De impact van deze hulp is zichtbaar in de vorming van de geestelijkheid, die nog steeds doorgaat. Op veel plaatsen zullen priesters je vertellen dat ze hun opleiding hebben kunnen afmaken dankzij de donateurs van Kerk in Nood. De opleiding van seminaristen is een van onze prioriteiten. We moeten het belang van geloofsvorming erkennen en de woorden van paus Franciscus, dat dit een “land van heiligen” is, serieus nemen.
Het was mooi om te zien dat in plaatsen zoals de prelatuur van Huancané de congregatie van de Missionarissen van Jezus Woord en Slachtoffer de verspreiding van Kerk in Nood-publicaties beheert, zoals de “Kinderbijbel”, “Ik bid de rozenkrans”, “Ik geloof” en de “YouCat”. De zusters gebruiken deze bijvoorbeeld in de geestelijke begeleiding van de bevolking.
