Vandaag zou ik de woorden willen herhalen die de heilige Johannes Paulus II dertig jaar geleden heeft uitgesproken, op een cruciaal moment in de geschiedenis van Libanon: “Geconfronteerd met herhaalde tragedies die elk van de inwoners van het land kent, zijn we ons bewust van het extreme gevaar dat het bestaan van het land zelf bedreigt: Libanon kan niet in de steek gelaten worden in zijn eenzaamheid” (Apostolische brief aan de bisschoppen van de R.K. Kerk over de situatie in Libanon, 7 september 1989).
Libanon is al meer dan honderd jaar een land van hoop. Zelfs in de donkerste periodes van zijn geschiedenis heeft het Libanese volk zijn geloof in God behouden en is het in staat gebleken om van zijn land een plaats van tolerantie, respect en samenleven te maken die uniek is in de regio. Hoe waar is het dat Libanon meer is dan een staat: het is “een boodschap van vrijheid en een voorbeeld van pluralisme, zowel voor het Oosten als voor het Westen” (ibid.). Voor het welzijn van het land en de wereld kunnen we deze erfenis niet verloren laten gaan.
Ik moedig alle Libanezen aan om te volharden in de hoop en de kracht en energie te verzamelen die nodig zijn om opnieuw te beginnen. Ik vraag politieke en religieuze leiders om zich met oprechtheid en openheid in te zetten voor het werk van de wederopbouw, waarbij alle partijbelangen opzij worden gezet en wordt gekeken naar het algemeen belang en de toekomst van de natie. Nog eens vraag ik de internationale gemeenschap om Libanon te steunen en te helpen deze ernstige crisis te boven te komen, zonder verstrikt te raken in regionale spanningen.
Op een bijzondere manier gaan mijn gedachten uit naar de mensen in Beiroet, die zo zwaar hebben geleden onder de explosie. Broeders en zusters, neem nog eens moed! Laat het geloof en het gebed uw kracht zijn. Laat uw huizen en uw erfgoed niet in de steek. Geef de dromen niet op van hen die in de opkomst van een mooi en in voorspoed gedijend land geloofden.
Beste bisschoppen, priesters, religieuzen en leken, blijf de gelovigen vergezellen. Van u, bisschoppen en priesters, vraag ik apostolische ijver, armoede en soberheid. Wees arm samen met jullie arme en lijdende mensen. Wees de eerste in het geven van een voorbeeld van armoede en nederigheid. Help de gelovigen en uw volk weer op te staan en draag actief bij aan een nieuwe wedergeboorte. Weest allen bedienaren van eendracht en vernieuwing, in naam van het algemeen welzijn en van een echte cultuur van ontmoeting, vreedzaam samenleven en broederschap. Broederschap: een woord dat de heilige Franciscus zo dierbaar is. Moge deze eendracht een bron van vernieuwing zijn in het algemeen belang. Dit zal een zekere basis vormen voor de continuïteit van de christelijke aanwezigheid en uw eigen onschatbare bijdrage aan het land, de Arabische wereld en de gehele regio, in een geest van broederschap tussen alle religieuze tradities die in Libanon aanwezig zijn.
Daarom wil ik iedereen vragen om op vrijdag 4 september aanstaande deel te nemen aan een universele dag van gebed en vasten voor Libanon. Ik ben van plan om mijn eigen vertegenwoordiger naar Libanon te sturen om die dag bij het Libanese volk te zijn: De Staatssecretaris zal in mijn naam gaan om mijn geestelijke verbondenheid en solidariteit te betuigen. Laten we bidden voor heel Libanon en voor Beiroet. En laten we onze verbondenheid tonen door concrete werken van liefdadigheid, zoals bij andere soortgelijke situaties. Ik nodig ook onze broeders en zusters van andere religieuze confessies uit om zich bij dit initiatief aan te sluiten op de manier die zij het beste achten, maar allen tezamen.
En nu vraag ik u om Maria, Onze Lieve Vrouw van Harissa, onze zorgen en hoop toe te vertrouwen. Moge zij allen ondersteunen die rouwen om hun dierbaren en moed bijbrengen aan hen die hun huis hebben verloren en daarmee een deel van hun leven! Moge zij een voorspreekster zijn bij de Heer Jezus, zodat het Land van de Ceders weer tot bloei komt en de geur van broederlijk samenleven in het hele Midden-Oosten wordt verspreid.
En nu vraag ik iedereen, voor zover dat mogelijk is, om in stilte te gaan staan en om in stilte te bidden voor Libanon.
