Pakistan Muslim League verslagen
Het terzijde schuiven van de Pakistan Muslim League – Nawaz (PML-N) is een stap in de goede richting, omdat de jaren dat ze aan de macht waren bitter zijn geweest voor de Christenen in het land. Wie kan de rellen in Gojra in 2009 vergeten, die resulteerden in de gruwelijke moord op acht Christenen die werden verbrand tot de dood? Of de aanval op Joseph Colony in 2013, die plaatsvond nadat Sawan Masih, een christelijke man, ondanks bewijsmateriaal werd beschuldigd van godslastering? In plaats van de menigte die de nederzetting platbrandde te vervolgen, werd Masih ter dood veroordeeld door de rechtbank en bleef hij in de gevangenis. Hoe zit het met Asia Bibi, die in 2010 ter dood werd veroordeeld wegens godslastering? Of de moorden op de gouverneur Salman Taseer uit Punjab en de minister voor minderheden Shahbaz Bhatti, nadat ze zich hadden uitgesproken voor haar vrijlating?
Ondanks de ene gruwelijke misdaad na de andere, deden de machthebbers weinig om het tij van geweld tegen Christenen te keren. Inderdaad, met zo’n slechte reputatie op het gebied van minderheden, zijn er weinig Christenen in Pakistan die verdrietig zijn om de PML-N te zien vertrekken.
Medina
Minderheden hoeven zich echter nog niet te verheugen over de komst van Khan’s partij (PTI). Lees zijn verkiezingsagenda’s en overwinningstoespraak door en u zult merken dat er iets ontbreekt – Khan heeft geen specifiek beleid geschetst om met de minderheden om te gaan, waardoor mensen tussen de regels door moeten lezen. Hij sprak over zijn wens om Pakistan als Medina te maken. Khan zei zelfs: "Ik wilde dat Pakistan het land zou worden waar mijn leider Quaid I Azam Muhammad Ali Jinnah van had gedroomd." Jinnah bereikte Pakistan door middel van een democratische strijd en geloofde in gelijkheid voor alle burgers.
Maar zonder enig concreet beleid voor minderheden, noch enig overleg met minderheidsleiders, blijven verwarring en zorgen bestaan. Men vraagt zich af wat de toekomst in petto heeft voor niet-moslims in Pakistan? Volgt Khan het Medina-staatsmodel, een westerse verzorgingsstaat, of het land dat Quaid had gewild, waar religie of kaste of geloof niets te maken had met de zaken van de staat.
Ik ben er zeker van dat Khan een aantal plannen in gedachten moet hebben voor deze belangrijke kwestie, maar het is belangrijk dat hij de minderheden van Pakistan in vertrouwen neemt. Alle verwarring wegneemt en hen een duidelijk teken geeft dat hij een vriend is en geen vijand.
Zijn verkiezing komt op een kritiek moment voor minderheden. Khan heeft grote hervormingen beloofd, met name op het gebied van welzijn en goed bestuur, en er zijn veel minderheden die hopen dat zijn bestuur inderdaad een nieuw, meer gelijk, schoner en eerlijker Pakistan voor iedereen zal inluiden.
Ik vrees echter dat de mensen te veel van Khan verwachten om te denken dat hij belangrijke veranderingen voor de minderheden van het land door zal kunnen voeren. In plaats daarvan vrees ik dat de gelijke rechten die de minderheden van het land zouden kunnen verlossen van hun huidige status als gedemoniseerde tweederangsburgers slechts een droom is.
Pakistan Peoples Party
Tot nu toe is de Pakistan Peoples Party (PPP) de enige hoeksteen van het parlement geweest die bereid was zijn nek op een aanzienlijke manier uit te steken voor de rechten van minderheden. Dit jaar was de eerste keer dat drie kandidaten van de Hindoe-minderheid zetels in een algemene verkiezingen wonnen – alle drie waren van de PPP. En in maart van dit jaar werden twee minderheids-senatoren van de PPP gekozen, Anwar Lal Din, een Christen uit Karachi, en Krishna Kohli, de eerste Hindu Dalit vrouw. De partij heeft ook een goede reputatie wat betreft het zich uitspreken over minderheidsaangelegenheden. Ik zie persoonlijk de PPP als de beste keuze voor de minderheden van Pakistan en andere partijen moeten hun aanpak volgen.
We moeten nu werken met wat we hebben en afwachten wat Khan doet voor de minderheden in Pakistan. En we moeten blijven pleiten voor verandering. Om te beginnen zou de Nationale Commissie voor de Rechten van de Mens moeten worden versterkt, en de langverwachte nationale commissie voor minderheidsrechten die jaren geleden door het Hooggerechtshof werd bevolen, zou moeten worden opgericht.
Maar zoals altijd moeten degenen die aan de macht zijn hun toewijding aan een beter Pakistan bewijzen door beloften waar te maken. Er zijn altijd nieuwe kansen wanneer nieuwe partijen aan de macht komen. De minderheden van Pakistan zullen waken en bidden. Khan, laat hun gebeden alsjeblieft niet tevergeefs zijn.
Bron: Daily Times
Door: Nasir Saeed
