Wat is de huidige situatie in Zuid-Soedan?
Zuid-Sudan is het jongste land ter wereld. Het is onafhankelijk geworden van Sudan, maar de relatie tussen de twee landen is nog steeds zeer sterk. Alle politieke en bestuurlijke ervaring stamt nog uit de tijd dat ze één land waren. De Zuid-Sudanese grondwet is gebaseerd op die van Soedan. Ook op economisch gebied zijn er nauwe banden met die van het noordelijke buurland. Dit betekent dat politieke stabiliteit in het zuiden stabiliteit in het noorden vereist, en hetzelfde geldt voor ontwikkeling. Na de onafhankelijkheid en enkele spanningen tussen de twee regeringen had Zuid-Sudan te lijden onder verlatenheid, isolement, gesloten grenzen en de onmogelijkheid om gebruik te maken van de noord-zuid handelsroutes. Dit was een zware klap voor het land.
De recente staatsgreep en de politieke protesten in Soedan hebben deze situatie nog verergerd, nietwaar?
Mijn ervaring met deze Afrikaanse landen heeft me geleerd dat stabiliteit erg broos is, en dat je de dingen de tijd moet geven, en niet te snel conclusies moet trekken over wat er gaande is. Instabiliteit helpt niet, omdat we niet kunnen weten waar het toe zal leiden. Onzekerheid in Sudan en Ethiopië, waar de situatie ook zeer delicaat is, helpt Zuid-Sudan natuurlijk niet om de vrede en rust te bereiken waarop het hoopt, maar natuurlijk moet elk land verantwoordelijk zijn voor zichzelf. Ons land heeft voor zijn vredesproces de bemiddeling van regionale staten gezocht, maar nu, met al deze ontwikkelingen, zal het meer moeten investeren in zijn vredesinspanningen.
Wat betekent deze instabiliteit voor de christelijke bevolking?
Meer dan de helft van de bevolking van Zuid-Sudan is Christen, slechts 8% is Moslim. Andere groepen leven in de marge, en zijn niet in contact met het Evangelie gekomen. We leven echter in een land waar het christendom vaak niet meer dan huiddiep is, het heeft geen wortels gekregen in het leven van de bevolking.
Geweld zou ver van het christendom moeten staan, maar het is zeer aanwezig. Zoveel mensen grijpen naar de wapens en gebruiken die om hun belangen en doelen te bereiken! Er is veel werk aan de winkel. De bevolking lijdt onder de conflicten, de instabiliteit, de endemische armoede en het gebrek aan voorzieningen. De Kerk lijdt onder dezelfde wonden als de bevolking, zoals armoede en de littekens van geweld. De aanval die ik onderging was daar een duidelijk teken van.
Daarover gesproken, u werd aangevallen in de nacht van 25 april, 2021. Twee gewapende mannen braken in uw huis in en schoten meerdere keren. Hoe was dat voor u?
Dit was een grote schok voor mij. Ik was al in veel gevaarlijke situaties geweest in Zuid-Soedan, maar ik had me nooit in gevaar gevoeld, omdat ik werd beschermd door de mensen. Maar die dag werd ik geconfronteerd met twee jonge mannen die ‘s nachts geweren op me richtten en ik nergens naartoe konden vluchten. Ze schoten op me, maar gelukkig leidde de Heer de kogels en was ik niet al te erg gewond. Ze raakten de spieren in mijn benen, maar misten de vitale delen. Dit was een moment van genade, want het gaf mij de nederigheid om te zijn zoals het volk, dezelfde wonden dragend als het volk. Ik interpreteer dit als een teken om weer op de been te komen en hen te laten zien dat ook zij weer op de been kunnen komen, ondanks de wonden die veroorzaakt zijn door een eindeloos conflict, ondanks de aanwezigheid van zoveel wapens, zoveel gebieden die bezet zijn door milities en ontheemde mensen. Wanneer we geconfronteerd worden met deze wanhoop moeten we hoop bieden dat hun wonden geheeld kunnen worden, dat we weer op eigen benen kunnen staan en de weg van de vrede kunnen bewandelen.
Welke boodschap zou u aan het Westen willen overbrengen?
Ik zou de hele internationale gemeenschap willen vragen om met een open geest en hart naar Afrika te kijken, in de wetenschap dat het vaak een negatief imago heeft. Zij zien Afrika als een plaats waar geen vrede heerst, alleen honger en verzoeken om hulp. Wij moeten naar Afrika kijken in de wetenschap dat er mensen zijn die hopen op een beter leven, met betere vooruitzichten. Wij moeten ruimte maken voor de positiviteit die er in Afrika is, helpen om degenen die met goede wil werken, stabiele regeringen die het beste voor hebben met hun burgers en economieën die beter kunnen werken, te ondersteunen. Steun van het Westen is van groot belang om deze jonge landen te steunen en goede voorbeelden te geven, zodat zij verantwoorde beslissingen nemen, voor het algemeen welzijn en niet alleen voor het voordeel van enkelen. De samenwerking met Afrika moet gericht zijn op deze rechtvaardigheid en deze positieve stappen.
Laten wij verenigd blijven in onze liefde voor dit continent, Afrika, dat de wereld ongetwijfeld grote geschenken te bieden heeft, en voor een Europa dat verouderd is en behoefte heeft aan de jeugdige kracht en het leven dat Afrika kan bieden.
