Op zondag 27 juni zullen alle bisschoppen van de regio, ieder in zijn eigen bisdom, gelijktijdig de H. Mis opdragen en het Midden-Oosten aan de H. Familie toewijden. De Latijnse patriarch van Jeruzalem, aartsbisschop Pierbattista Pizzaballa, zal daarnaast een icoon van de Heilige Familie zegenen in de kerk van de Annunciatie in Nazareth. De icoon zal vervolgens op pelgrimstocht door de verschillende landen van het Midden-Oosten worden gedragen, om uiteindelijk op 8 december, het feest van de Onbevlekte Ontvangenis, in Rome aan te komen.
In reactie op de aankondiging van de Dag van de Vrede voor het Midden-Oosten heeft Dr. Thomas Heine-Geldern, de uitvoerend president van Kerk in Nood (ACN) internationaal de volgende verklaring afgelegd: “Dit initiatief voor een Dag van de Vrede in het Midden-Oosten komt op het juiste moment. De bloedige botsingen in het Heilige Land enkele weken geleden hebben opnieuw aangetoond hoe fragiel de vrede is in het thuisland van Jezus Christus, de geboorteplaats van ons geloof. Kerk in Nood onderschrijft en steunt deze dag van de vrede van harte. Wij doen een beroep op al onze weldoeners en op elke parochie om op deze dag in het bijzonder de mensen in het Midden-Oosten te gedenken, voor hen te bidden en met hen verenigd te zijn in de viering van de zondagsmis.
Voor Kerk in Nood is de christelijke minderheid in het Midden-Oosten een volk dat ons bijzonder na aan het hart ligt. Onze zusters en broeders in deze onrustige regio zijn onze partners en vrienden, en hen helpen is een ware roeping, die wij in de afgelopen jaren steeds meer hebben ontdekt en hebben omarmd. Het ligt ook in hoge mate aan ons, de Christenen van het Westen, of er over twintig, vijftig of honderd jaar nog christenen in het Midden-Oosten zullen zijn.
Van bijzonder belang in dit verband zijn de christelijke gezinnen. Veel families zijn door de oorlog uit elkaar gerukt en van huis en haard verdreven. Jonge gezinnen vragen zich sceptisch af of zij in hun eigen land nog wel een toekomst hebben. Veel christelijke gezinnen in het Midden-Oosten hebben hun koffers al gepakt. Het is een krachtig signaal dat de bisschoppen deze Dag van de Vrede voor het Midden-Oosten juist toewijden aan de Heilige Familie, die zelf de ervaring van vlucht, armoede en vervolging heeft gekend.
De hele regio bloedt uit vele wonden. In Syrië, Irak, Libanon, Israël, de Palestijnse gebieden en andere landen zijn wonden toegebracht door fanatieke islamitische groeperingen die Christenen tot tweederangsburgers hebben verklaard of hen zelfs als “vijanden” hebben bestempeld die moeten worden uitgeroeid. Er zijn wonden veroorzaakt door oorlogen, ook door de betrokkenheid van het Westen, die meer verliezers dan winnaars hebben achtergelaten. Andere wonden zijn toegebracht door afschuwelijke gebeurtenissen zoals de explosie in de haven van Beiroet afgelopen augustus, maar ook door economisch wanbeheer, corruptie, totalitaire regimes en politieke instabiliteit. En vele wonden zijn ook toegebracht door de al te wijdverbreide onwetendheid van Christenen in het Westen, voor wie het lot van de christelijke gemeenschappen in het Midden-Oosten hoogstens van marginaal belang was. De grofste belediging voor onze broeders en zusters is de pure vergeetachtigheid en onverschilligheid.
Samen met vele anderen heeft Kerk in Nood de afgelopen jaren de aandacht van de westerse wereld weten te vestigen op de benarde situatie van de Christenen in het Midden-Oosten. Na de massale uittocht en verwoesting in de Nineveh-vlakte in Irak hebben wij veel Christenen kunnen helpen om, hoopvol over de toekomst, terug te keren naar hun geboorteland. In Syrië konden wij de verschillende christelijke kerken helpen om hun onderlinge solidariteit te versterken temidden van de moorddadige burgeroorlog. Zij zijn nu een bron van hoop geworden voor de hele bevolking.
Dit alles en nog veel meer is mogelijk gemaakt door de gulle gevers van Kerk in Nood en haar vele partners ter plaatse – maar bovenal door de inzet van de bisschoppen, priesters, religieuzen en gewone christelijke gelovigen in de landen zelf, die verder zijn gegaan dan alles wat van hen gevraagd kon worden voor de mensen die aan hun zorg waren toevertrouwd. Wij hebben met eigen ogen kunnen zien hoe zij alle inspanningen om de massale emigratie een halt toe te roepen nieuw leven hebben ingeblazen door de onderliggende oorzaken van deze emigratie aan te pakken.
Er is nog zoveel te doen, er zijn nog zoveel zorgen. De uittocht van Christenen gaat door, de politieke, economische en sociale onzekerheden lijken onoverkomelijk. Het Syrische volk zucht onder de westerse sancties – die de armsten het hardst treffen, maar niet degenen voor wie ze bedoeld zijn.
Toch zijn er enkele tekenen van hoop, waaronder de bezoeken van paus Franciscus aan Irak begin dit jaar en aan het Arabisch schiereiland. Vrede is een langetermijnproject – en een project dat berust op dialoog, vooral tussen de religies. Zonder godsdienstvrijheid zal er geen vrede zijn.
De Dag van de Vrede voor het Midden-Oosten kan ertoe bijdragen dat men zich meer bewust wordt van de nood van de mensen, dat men zich solidair toont en praktische hulp verleent. Maar bovenal is het een uitnodiging tot gebed. Moge God de wonden van het Midden-Oosten helen! Moge de Heilige Familie de christenen in het Midden-Oosten beschermen en behoeden! Kerk in Nood zal aan hun zijde blijven staan.”
