“Ik vind het niet erg om mijn sandalen uit te trekken, Heer, om U te volgen en te dienen,” zegt zuster Aura Marina López, een van de drie missiezusters van de Heilige Maria van Guadalupe, die in Guatemala werken. En het is een feit dat deze religieuze zusters zeer lange afstanden afleggen over onverharde wegen om tegemoet te komen aan de behoeften van de etnische Mayagemeenschappen.
Inheemse gemeenschappen
De zusters offeren hun persoonlijke comfort op om de boodschap van het Evangelie naar de meest afgelegen plaatsen te brengen. Zoals naar Pueblo Nuevo, een dorp met slechts een paar inwoners, gelegen aan de voet van de Tajumulco vulkaan, in de Boca Costa regio, die bestaat uit 21 lokale gemeenschappen. Hier voeren de missionarissen hun werk uit. Het grootste deel van de bevolking in de regio behoort tot de etnische groep van de Maya’s Mam, maar er zijn ook anderen, zoals de Kekchi, een inheemse gemeenschap die grotendeels geconcentreerd is in de bergachtige gebieden van het zuidwesten van Guatemala.
“Jarenlang hebben deze gemeenschappen in verwaarlozing geleefd, vechtend tegen extreme armoede en gebrek aan toegang tot basisvoorzieningen. Het grootste deel van de bevolking leeft van kleinschalige koffieplantages en velen migreren vanwege het gebrek aan beschikbaar land of de onmogelijkheid om vast werk te vinden,” vertellen de missionarissen aan Kerk in Nood (ACN).
Volgens de zusters is de kwetsbaarheid van deze gemeenschappen de afgelopen tien jaar flink toegenomen. Maar ze merken ook op dat de Maya gemeenschappen “zich sterk inzetten om het getuigenis van de ervaring van de Verrezen Christus levend te houden en een bewonderenswaardig geloof en moed aan de dag leggen. De gelovigen hebben er alles aan gedaan om dit geloofsgetuigenis levend te houden.”
“De pastoor vroeg om hulp en we besloten te blijven”
“In het beste geval zouden de priesters deze Mayagemeenschappen ongeveer één keer per jaar bezoeken voor de viering van de Heilige Mis, aangezien ze er acht uur over doen om hier te komen vanuit de parochie van Tajumulco”, vertellen de zusters. “In 2012 vroeg de toenmalige pastoor van de parochie Santa Isabel in Tajumulco, na een evaluatie van de situatie, om onze hulp. Dus hielden we een missie van een maand. Na die ervaring, toen we zagen hoe noodzakelijk het was om de gelovigen in het gebied te blijven begeleiden, besloten we voorgoed te blijven om de pastoor te ondersteunen.”
In het begin hadden de zusters niet eens een parochiehuis om in te wonen. Zeven jaar lang woonden ze in privéhuizen, dankzij de vrijgevigheid van twee families die hun huis aan hen uitleenden. De noden waren zo groot dat ze twee jaar lang niet eens in staat waren om het traditionele materiaal te kopen waarmee ze hun religieuze habijten maken, hoewel het ze uiteindelijk wel lukte dankzij de steun van donateurs van Kerk in Nood. In 2021 konden de religieuzen dankzij een collectieve inspanning hun eigen huis bouwen, waarop in 2023 de nieuwe parochie van Sint Jan de Evangelist in Pueblo Nuevo werd opgericht.
De toekomst in missiegebied
De zusters zijn niet van plan hun missie af te remmen. Integendeel: “Met de hulp van Onze Heer Jezus Christus willen we beginnen met de uitdaging om nog eens tien gemeenschappen te bereiken in Toquián Grande, een ander gebied in Tajumulco dat ook veel steun nodig heeft. Ons doel in dit missiegebied is om pastorale ondersteuning te bieden aan alle mensen, van de jongsten tot de oudsten.” En de zusters denken nog groter: ze hebben ook een project opgestart om te evangeliseren via sociale media en bereiden een cursus voor om pastorale werkers op te leiden.
Nieuwe roepingen
De drie religieuzen worden nu vergezeld door een jong inheems meisje dat in opleiding is. “Op dit moment woont er een jong meisje bij ons van het Kekchi-volk”, leggen de missionarissen uit. “Ze begeleidt ons en helpt in het huis, en haar hart ligt bij een religieuze roeping. Wij steunen haar, omdat ze geen steun krijgt van haar familie. Dit is een andere manier om ons charisma waar te maken, namelijk het ondersteunen van vrouwen met grotere noden of met weinig kansen,” leggen ze uit.
De zusters zijn de donateurs van Kerk in Nood zeer dankbaar voor de onvoorwaardelijke steun. “De financiële hulp die we ontvangen is een ware zegen, die ons in staat stelt ons werk onder de armen en behoeftigen voort te zetten. We zijn zeer dankbaar voor uw vriendelijkheid en vrijgevigheid en we bidden nederig voor de intenties van alle weldoeners.”
