Alleen een paar geschreven berichten komen van tijd tot tijd binnen: “Het gaat goed met ons.” Maar wie aandringt, beseft dat “goed” betekent: “we leven nog.” Want de situatie is schrijnend, zoals blijkt uit berichten als “We hebben niet voldoende, het ontbreekt ons aan alles.” Hoop en dankbaarheid echter zijn altijd aanwezig: “Het weinige dat we hebben is te danken aan Gods genade. De mensen buiten lijden nog meer dan wij, omdat zij die troost op dit moment niet hebben.”
De christelijke gemeenschap in Gaza maakt de ergste periode door sinds het uitbreken van de oorlog. Een andere projectpartner van Kerk in Nood (ACN), wiens telefoonlijn stabiel is, maar die liever anoniem blijft uit angst voor represailles, zegt: “Onze mensen lijden voortdurend. Telkens als beide partijen over een wapenstilstand praten, neemt de intensiteit van de militaire operaties toe.”
De afgelopen twee weken heeft de wijk Al Zeyton, waar de parochie van de Heilige Familie ligt, te lijden gehad onder hevige militaire gevechten en beschietingen. Volgens rapporten van Kerk in Nood herbergt het terrein van de parochie op dit moment 128 gezinnen – in totaal 512 christenen – katholiek en orthodox. Onder hen 120 kinderen onder de 18 jaar, 60 gehandicapten, en 84 mensen ouder dan 65 jaar.
De voedselvoorraden zijn zeer, zeer beperkt en “het probleem heeft niets te maken met de beschikbaarheid van contant geld”, legt dezelfde bron uit. “Het is gewoon dat voedsel schaars is. Het is moeilijk om ergens een plek te vinden om het te kopen. De christelijke gemeenschap grijpt elke mogelijke kans aan om schoon water en voedsel te bemachtigen,” bevestigt hij.
Twee maaltijden per week
Met de hulp van onder andere Kerk in Nood is het Latijns Patriarchaat in staat om per persoon twee maaltijden per week te verstrekken en om de twee dagen een brood. Maar op andere dagen moet de gemeenschap zien te overleven door hun voorraden te beheren, of op andere manieren aan voedsel zien te komen. “Mensen lopen lange uren om een klein doosje eten te krijgen, dat uiteindelijk niet eens genoeg is voor drie personen. In dit gedwongen dieet wordt delen een deel van het dagelijks leven en hun nieuwe christelijke identiteit,” vertelt de bron aan Kerk in Nood.
Schoon water is één van de grootste uitdagingen op dit moment. “We hebben vuil water voor toiletten en sanitaire voorzieningen. Het water wordt gezuiverd met traditionele methoden.” Een ander ernstig probleem is sanitaire voorzieningen. Als gevolg van de tekorten zijn veel mensen vermagerd. “Kinderen lijden aan een virus dat misselijkheid en diarree veroorzaakt en vier ouderen worden geconfronteerd met ernstige ziekten waarvoor ze eigenlijk onmiddellijk in het ziekenhuis moeten worden opgenomen. Dat is op dit moment onmogelijk.”
Geloof bemoedigt gemeenschap
Het geloof is echter iets dat de kleine gemeenschap bemoedigt, zegt de projectpartner. Naast de viering van de dagelijkse Mis, catechese en het bidden van de rozenkrans, organiseert de parochie activiteiten voor kinderen en bijeenkomsten voor traumaverwerking door middel van gebed. Het personeel van het katholieke centrum Thomas van Aquino, dat na de bombardementen zijn intrek nam op het terrein van de parochie, is ook bij deze activiteiten betrokken.
De priester en de zusters die voor de mensen zorgen, zoals zuster Nabila, doen heldhaftig werk. “Ze zijn allemaal uitgeput, niemand kan echt ervaren wat ze doormaken. Met Gods genade staan onze kinderen nu nog dichter bij hun geloof dan ooit tevoren. Het is een heel bijzonder Pasen, we zijn dichter dan ooit bij de gekruisigde Verlosser,” besluit de projectpartner.
Hoewel het erg moeilijk is om tot zuster Nabila door te dringen, is er één ding dat ze ACN altijd vraagt aan de mensen: “Bid voor ons, bid voor de hele bevolking, dat er een einde komt aan deze oorlog.”
© Foto: parochie Heilige Familie, Gaza
