U bent net terug uit Chili. Kunt u de belangrijkste noden van de christenen daar beschrijven?
De Kerk in Chili staat voor verschillende uitdagingen. In de regio Araucania, bijvoorbeeld, zijn er een aantal gewelddadigheden geweest in de context van het Mapuche-conflict. De Mapuche zijn een inheems volk in het zuiden van Chili, waarvan een gewelddadige minderheid beweert hun voorouderlijk land te verdedigen. Meer specifiek zijn er enkele brandstichtingen geweest op kapellen, die rechtstreeks gevolgen hebben voor de lokale gemeenschappen, die hun gebedsplaatsen vernietigd zien worden.
In het noorden is migratie een groot probleem. De Kerk werkt samen met deze mensen en erkent dat migratie een belangrijk aspect is in de groei en versterking van de christelijke gemeenschappen.
Het aartsbisdom Santiago heeft te maken met een voortdurende uitbreiding van de stedelijke periferieën. Dat betekent dat de Kerk haar structuren en personeel voortdurend moet aanpassen. Chili maakt in veel opzichten een crisis door, maar we zien deze moeilijkheden als een kans om “de netten klaar te maken en de diepte in te gaan”, om de uitdagingen hoopvol en met actie tegemoet te treden.
Heeft u iets bijzonder ontroerend gevonden tijdens deze reis?
Het was erg ontroerend om getuigenissen te horen van vergeving en hoop. Toen we het bisdom Concepción bezochten, waar een kapel in brand was gestoken, vertelde een vrouw ons dat ze alle kapellen konden verbranden, maar dat het nooit haar geloof zou doven. Ook toen we een ontmoeting hadden met de gemeenschap van La Asunción, in Santiago, wetende van de vreselijke haat tegen de Kerk die zich daar manifesteerde tijdens de sociale opstanden in 2019, zagen we de zorg en de liefde waarmee ze een beeld van Christus bewaren dat tijdens de rellen werd vernield. Ze komen elke maandag bij dit beeld samen om te bidden voor hun aanvallers.
Ik was ook onder de indruk van de vele bisschoppen en priesters, religieuzen en leken, die zich allemaal inzetten om de mensen te helpen. Hun hulp gaat verder dan het hoognodige. Er is echt aandacht voor de mens, voor waardigheid, voor evangelisatie en het bieden van troost en hoop, ondanks de schaarse middelen. Ik was ook ontroerd toen ik zag dat de Kerk aanwezig is in kleinere steden, waar ze niet zoveel ondersteunende netwerken hebben als in grotere steden. Ze blijven echter werken, wetende dat de wijngaard groot is, maar de arbeiders klein.
Hoe zou u de uitdagingen voor de Kerk in Chili en de rest van Latijns-Amerika samenvatten?
In de afgelopen jaren hebben we bij Kerk in Nood vijf benaderingen gedefinieerd met betrekking tot de belangrijkste uitdagingen in Latijns-Amerika, die we ook in Chili hebben ontdekt. Ten eerste, hoe een Kerk te zijn en aanwezig te zijn in gebieden met stedelijke groei. In Latijns-Amerika hebben de periferieën een aanzienlijke groei doorgemaakt. We moeten ervoor zorgen dat deze nieuwe stedelijke centra worden bediend, zodat het geloof levend wordt gehouden in de lokale christelijke gemeenschappen.
Een andere belangrijke kwestie is roepingen. We waren blij om te zien dat er veel gebed is voor roepingen in Chili. We hebben niet alleen priesters nodig. We hebben ook huwelijken, gezinnen en jonge mensen nodig die zich afvragen wat God voor hen en voor hun leven wil.
De derde uitdaging is het agressieve secularisme, dat in Chili enorm is gegroeid. Secularisme is verbonden met een sterk gevoel van individualisme, dat aanwezig is in de Chileense samenleving. Dit kan alleen overwonnen worden met geloof, dat de aandacht op anderen vestigt.
De vierde uitdaging heeft te maken met de Sociale Leer van de Kerk, om echte christelijke antropologie te onderwijzen, en de vijfde is nieuwe evangelisatie. Ongeveer 50% van de katholieken in de wereld zijn afkomstig uit Latijns-Amerika. Maar hoewel er veel dopelingen zijn, zijn er maar weinig die geïnteresseerd zijn in het geloof. Er was een cijfer dat mij verbaasde tijdens mijn reis: de secularisatie is zo ver gevorderd in Chili dat er katholieke scholen zijn waar 80% van de kinderen niet gedoopt is.
Wat kunnen we in deze situaties doen? Hoe kan Kerk in Nood reageren?
Het eerste wat je moet doen is bidden en de Heilige Geest vragen om de genade om op een creatieve manier te kunnen reageren. Wat Kerk in Nood betreft, helpen we om de Kerk aanwezig te laten zijn. We hebben bijvoorbeeld elk jaar ongeveer vijf nieuwe radioprojecten voor Latijns-Amerika. We helpen ook om boten te leveren, zodat de religieuzen de gelovigen in het Amazonegebied kunnen bereiken. Verder hebben we projecten met betrekking tot publicaties die bedoeld zijn om jonge mensen te helpen meer te weten te komen over de sociale leer van de Kerk, zodat ze op een meer authentieke manier kunnen leven.
De Kerk is hoop en door een hand uit te steken naar hen die lijden, begeleidt zij in liefde hen die bemoediging nodig hebben. Bij Kerk in Nood willen we diegenen helpen die het goede willen doen, met de hulp van onze weldoeners.
