Bisschop Kukah: “Christenen moeten meer doen dan alleen klagen”

maandag, 31 juli 2023
Nieuws
Bisschop Matthew Kukah staat sinds 2011 aan het hoofd van het bisdom Sokoto in het noorden van Nigeria. Hij is een uitgesproken criticus van de regering van zijn land omdat die er niet in slaagt de cultuur van geweld te beteugelen en christenen te beschermen tegen dodelijke aanvallen. In een interview met Kerk in Nood (ACN) blikt hij terug op de verwachtingen voor de nieuwe regering, die eind mei werd beëdigd.
General photos of Bishop Matthew Hassan Kukah in his diocese Sokoto in Nigieria

Wat zijn uw verwachtingen voor de nieuwe regering, vooral wat betreft de behandeling van christenen? Sommigen zijn optimistisch omdat de vrouw van de nieuwe president Tinubu christen is, terwijl anderen zich zorgen maken over vice-president Kashim Shettima. Wat is uw perspectief op deze kwestie?

Sommigen zullen mijn meningen controversieel vinden, maar ze zijn niet gebaseerd op sentimenten, ze zijn gebaseerd op feiten. Ten eerste ken ik Tinubu toevallig al meer dan 20 jaar, en ik ken toevallig ook Kashim Shettima. Ik heb met hem samengewerkt. Ik wil niet in een land leven waar mijn kansen afhangen van het feit of de president een moslim of een christen is. Deze moorden zijn al heel lang aan de gang. Buhari’s vice-president, Yemi Osinbajo, was een christelijke voorganger, maar wat heeft hij voor verschil gemaakt? Hij heeft nooit een plaats bezocht waar christenen werden vermoord.

Ik beoordeel mensen op hun capaciteiten en bekwaamheid en op hun kijk op rechtvaardigheid, eerlijkheid en billijkheid. Ik denk niet dat de president van Nigeria de voorkeur zal geven aan christenen of moslims. Veel van de zorgen die mensen uiten zijn ongegrond. Ik ben in Maiduguri geweest, en er zijn bepaalde dingen die Shettima als gouverneur heeft gedaan die ik ongekend vond. We gingen naar de opening van de kathedraal in Maiduguri, en ik was geschokt toen ik daar vijf of zeven commissarissen zag die christenen waren en leden van zijn kabinet. En hij was betrokken bij de bouw en wederopbouw van moskeeën en kerken die door Boko Haram waren verwoest. Wat kun je nog meer van iemand vragen?

Is er reden om Tinubu als een verbetering ten opzichte van Buhari te beschouwen?

Het is duidelijk dat de vertrekkende president een van de slechtste is die het land ooit heeft gehad. De president was een moslim, de belangrijkste leiders in de Nationale Vergadering waren moslims, bijna alle veiligheidsfunctionarissen waren moslims, samen met andere belangrijke posities. Het is triest dat terwijl dit allemaal gaande was, de christenen hun stem niet verhieven. Het punt is dat christenen politiek niet georganiseerd zijn.

Natuurlijk zou ik graag een katholiek als president zien, maar hij zou niet over katholieken regeren – hij zou over iedereen in dit land regeren. Ik heb bijvoorbeeld genoeg ervaring met het leven in Nigeria om te weten dat enkele van de beste kansen die wij als christenen hebben gehad, niet van een christelijke president kwamen. De paus kwam niet naar Nigeria tijdens de regering van een christen. Hij bezocht Nigeria twee keer dankzij twee moslimleiders (Alhaji Shehu Shagari in 1982 en generaal Sani Abacha in 1998). Laten we ons richten op de capaciteit voor eerlijkheid, integriteit en de opbouw van een beter Nigeria.

Welke rol ziet u voor christenen weggelegd in de nieuwe regering? En hoe kan de kerkgemeenschap deze inspanningen ondersteunen?

Er is geen alternatief voor het betrekken van de regering. Wij christenen moeten meer doen dan alleen klagen. De regering-Buhari was een van de slechtste omdat hij een systeem hanteerde dat gebaseerd was op nepotisme. Ironisch genoeg is het noorden van Nigeria nog steeds de meest ongereguleerde regio van het hele land. En wat christenen hebben geleden, is maar een fractie van wat noorderlingen hebben geleden, in termen van ontvoeringen, moorden en vernielingen.

Christenen hebben trouwens geen reden om slachtoffer te spelen. Ze zijn nog steeds het best opgeleid in Nigeria en het meest succesvol in zaken. Ze hebben macht die niet politiek is, maar het is macht die ze goed kunnen gebruiken. Ons succes overstijgt de omvang van ons aantal, zelfs in Sokoto, waar we een minderheid zijn. Het gaat er dus om een effectieve strategie te ontwikkelen om invloed uit te oefenen op het beleid dat ons negatief beïnvloedt.

Wat zijn de belangrijkste factoren die van invloed zijn op vrouwen en meisjes in Nigeria, en zijn deze omstandigheden de afgelopen jaren verslechterd? Hoe kan de kerkgemeenschap deze problemen aanpakken en vrouwen en meisjes in het land steunen?

In het noorden van Nigeria wordt onderwijs voor vrouwen en meisjes afgekeurd vanwege vroege huwelijken en het geloof dat vrouwen alleen bedoeld zijn om te trouwen en kinderen te baren. We kunnen alleen helpen om meer meisjes in het noorden van Nigeria onderwijs te geven als de regering bereid is om met ons samen te werken. Tot nu toe hebben de noordelijke gouverneurs geen duidelijke plannen om met de Kerk samen te werken vanwege de manier waarop wij gezien worden en de mogelijke tegenreactie van moslims.

Tegenwoordig zijn sommige vrouwen en meisjes meer verlicht en beseffen ze dat hun leven niet in de keuken hoeft te eindigen. Wij steunen hen door hen aan te moedigen hun leven te leiden en een betere versie van zichzelf te worden. In Sokoto zijn de meeste vrouwen en meisjes kwetsbaar voor vreselijke en traumatische dingen, zoals massale ontvoeringen, seksuele slavernij, verkrachting en misbruik. De regering toont in de meeste van deze gevallen geen interesse, en het is echt jammer dat de media zulke verhalen niet verslaan. Hier verkiezen de mensen een cultuur van zwijgen.

Wat hebben de door Kerk in Nood (ACN) gefinancierde programma’s voor u persoonlijk en voor uw mensen betekend? Hoe hebt u levens zien veranderen?

Mijn dankbaarheid voor Kerk in Nood kent geen grenzen. Ik ben zeer dankbaar voor alle steun die de donateurs ons tot nu toe hebben gegeven en ik zal hen altijd beschouwen als een deel van de familie van het bisdom Sokoto. Dankzij Kerk in Nood is ons pastorale werk gemakkelijker geworden. Ze sponsoren het schoolgeld van sommige van onze seminaristen en ze zijn er ook in geslaagd om onze priesters te steunen door middel van Misintenties. Als we hier een retraite bijwonen, wordt er normaal gesproken van de priesters verwacht dat ze betalen, maar de meeste parochies kunnen zich dat niet veroorloven. Kerk in Nood springt bij om die kloof te overbruggen. We hebben ook steun ontvangen op het gebied van infrastructuur, zoals de dakbedekking van kerken. We zijn gezegend en dankbaar dat we met hen verbonden zijn.