De afgelopen weken is het industriegebied van Kharkiv het doelwit geweest van bomaanslagen. Daarbij vielen ten minste 10 doden en raakten 35 mensen gewond. Ook woongebouwen in het district zijn beschadigd of vernield. Monseigneur Pavlo Honcharuk, bisschop van Charkiv, die in de stad blijft om voor de bevolking te zorgen, vat de situatie in twee woorden samen: “schok en pijn”.
Diepe indruk
Tegenover Kerk in Nood beschrijft hij hoe vreselijk het is om “mensen, ouderen en gehandicapten, zich in kelders te zien verstoppen”. Elke dag wordt de bisschop blootgesteld aan verschrikkelijke situaties, maar sommige laten een diepere indruk achter dan andere. “Ik herinner me dat ik een klein meisje van een jaar of vijf als versteend voor het lichaam van een geliefde op straat zag staan, niet in staat zich te bewegen. Een gevoel van terreur, angst en totale machteloosheid doemt over alles op.”
Na een recent bombardement op een woonwijk ging bisschop Pavlo de schade bekijken – hij droeg een helm en een kogelvrij vest over zijn toog – en stuurde een video naar Kerk in Nood. “Dit was vroeger een van de dichtstbevolkte gebieden in Kharkiv”, vertelt hij op de video, het geluid van explosies op de achtergrond. “Nu is er niets dan stilte en vernietiging. We bidden tot God om ons te beschermen, en dat dit alles ophoudt. We horen voortdurend het geluid van schoten en van explosies. Dit is de situatie op dit moment.”
In een andere korte video laat de bisschop zien wat er over is van huizen die door eerdere aanvallen zijn verwoest. “Dit is een appartement, of liever gezegd, was. Er is niets meer van over, alles is verschroeid. Dit was vroeger een badkamer en een keuken, en dit is wat er over is van een koelkast. Hier is het balkon. Alle bomen zijn verwoest”. Met ironie voegt hij eraan toe: “Zoals ze zeggen, richten ze zich alleen op de militaire infrastructuur.”
Constante stress
Sinds het begin van de oorlog heeft deze bisschop in de Latijnse ritus, die sinds twee jaar aan het hoofd staat van het bisdom Kharkiv-Zaporizja, zich toegelegd op hulp aan de bevolking. Hij vertelt over zijn dagelijkse routine. “Naast gebed en de dagelijkse Mis proberen we de meeste dagen de mensen in de bunkers te bereiken om humanitaire hulp af te leveren. We laden auto’s in en rijden rond in de stad, die verlaten lijkt. We praten met mensen en troosten hen.” Van 9.00 uur ‘s morgens tot 16.00 uur ‘s middags onderneemt hij dit werk, dat “ongelooflijk uitputtend is, lichamelijk, maar vooral geestelijk, door de constante stress.”
Kerken zijn geen veilig toevluchtsoord tijdens luchtaanvallen, tenzij ze een stevige kelder hebben, zegt de bisschop, want heilige plaatsen worden niet meer gerespecteerd dan andere civiele doelen. “Niets is meer heilig”, legt hij uit. “Onze kerk is beschadigd – alle ramen zijn gebroken door de druk tijdens een luchtaanval. Nu gebruiken we het als een opslagplaats voor humanitaire voorraden. We bidden in een kleine kapel. We kunnen in ieder geval al onze doden begraven, gelukkig.”
Vaders blijven stad verdedigen
Sprekend over de verdediging van de stad, legt de bisschop uit dat de moeders en de kleinere kinderen in veiligheid zijn gebracht, terwijl de vaders en de oudere jongens zijn achtergebleven om hun huizen en hun land te verdedigen. Ondanks de bombardementen overweegt bisschop Pavlo zelfs niet om te vertrekken. “Zolang er gelovigen in de stad zijn, zal ik bij hen blijven. God, en mijn geloof, geven mij de kracht hiervoor. Wij – de priesters – zijn niet gewapend. Wij zijn mannen van de Kerk. Onze wapens zijn het Woord van God, en het gebed.”
Sinds het uitbreken van de oorlog in Oekraïne heeft Kerk in Nood internationaal een pakket van een 1,3 miljoen euro aan noodhulp goedgekeurd. Het pakket wordt gebruikt om priesters en religieuzen te helpen die werken in parochies, weeshuizen en bejaardentehuizen, en allen die in het hele land vluchtelingen helpen. Helpt u mee? Geef uw donatie via onze actiesite voor Oekraïne en help mensen in Oekraïne nu zij de steun van de Kerk het meest nodig hebben!
