De stad Jos in Nigeria heeft al jarenlang te maken met gewelddadige interreligieuze conflicten en met aanslagen door de terreurgroep Boko Haram. Nu de stad, als een feniks uit de as, opnieuw lijkt te herrijzen, smoren aanvallen door Fulani-herders die hoop in de kiem.
Plotselinge aanval
Blessing Kogi, een 23-jarige universiteitsstudente die met haar familie in Jos woont, ervaarde aan den lijve met welke agressie de aanvallen gepaard gaan. In een interview met Kerk in Nood vertelt ze hoe ze op één nacht haar moeder, drie broers en zussen en nog zes andere familieleden verloor bij een aanval door Fulani-herders. Op 27 september rond zeven uur ’s avonds vielen Fulani enkele huizen aan op Rukuba Road in Jos. Twee dagen daarvoor waren de veehoeders in die regio aangekomen omdat ze op zoek waren naar een vermiste Fulani-jongen.
"Ik deed alsof ik dood was"
“We waren allemaal thuis, mijn moeder, mijn grootmoeder, drie van mijn broers en zussen, mijn schoonzus, mijn neef en drie nichten. We begonnen net aan het avondmaal toen onbekende en gewapende mannen opeens binnenstormden en het vuur openden. Ik viel op de grond en deed alsof ik dood was, maar een van de overvallers kwam naar de plek waar ik was neergevallen. Hij vuurde twee kogels op mij af, één in mijn hals en één in mijn schouder”, vertelt Blessing Kerk in Nood. “De mannen spraken met elkaar in het Hausa, de taal van de Fulani. Na ons huis zetten hun moordpartij verder in de buurt. In de wijk waar ik woon, werden in totaal 15 mensen vermoord: tien in ons huis, drie in een ander huis dichtbij en nog eens twee op andere plaatsen. Ook verwondden ze nog eens vijf mensen, onder wie drie kinderen in een ander huis en twee in onze woning.”
Opnieuw beginnen
Alleen Blessing zelf en een van haar nichten overleefden de aanslag. Beiden liepen echter zware verwondingen op. Ze erkent nog steeds zwaar getraumatiseerde te zijn: “Er werd mij zoveel afgenomen dat echt belangrijk was in mijn leven. Mijn vader was nog aan het werk toen de aanval plaatsvond. Hij eet amper en kan niet meer spreken. We weten niet wat we moeten aanvangen en hoe we opnieuw met ons leven kunnen beginnen.” Ook haar geloof werd op de proef gesteld. “Deze situatie heeft mijn geloof als christen aan het wankelen gebracht. Toen het gebeurde, heb ik veel dingen gezegd zonder dat ik eigenlijk echt wist wat ik deed. Ik dacht dat Christus er niet meer was. Later besefte ik echter dat God leeft en dat Hij alles weet. Daarom leg ik alles in Zijn handen. Nu vind ik opnieuw kracht in het gebed en in het zingen van lofzangen tot God.” De jonge vrouw roept christenen in de hele wereld op tot solidariteit: “We hebben de Christenen overal ter wereld nodig om ons te helpen met hun gebeden, want we maken hier moeilijke tijden mee. Ik vraag u voor ons te bidden, opdat Christus ons sterker maakt en ons de kracht geeft om het leed te verdragen dat ons wordt aangedaan.”
Strijden voor vrede
Aartsbisschop Ignatius Kaigama van het aartsbisdom Jos ziet hoe nog niet genezen wonden door de recente aanvallen opnieuw worden opengereten en psychologische trauma’s veroorzaken. “Weer stierven onschuldige mensen, werden eigendommen vernield en werd het interetnische en interreligieuze wantrouwen aangewakkerd”, vertelt hij Kerk in Nood. “We mogen onze strijd voor een vreedzaam samenleven en een beschaafde omgang met elkaar niet opgeven. Allen moeten doen wat ze kunnen: religieuze leiders moeten oprecht de vrede prediken. Politici moeten ophouden om achter de schermen negatief te handelen! Veiligheidsambtenaren moeten bij de uitvoering van hun taken rechtvaardig, onbevooroordeeld en onpartijdig zijn! Regeringsleiders moeten bescherming bieden aan burgers die blootgesteld zijn aan aanvallen van terroristen of criminelen! Jongeren mogen niet onredelijk zijn, ze moeten nadenken en zich niet laten gebruiken! Terroristen en criminelen moeten ophouden met mensen schade te berokkenen! Het leven is heilig. Iedereen heeft de plicht om het te eerbiedigen!”
Veel vluchtelingen
De conflicten tussen de merendeels christelijke landbouwers en merendeels islamitische veehouders kennen een lange geschiedenis. Voorheen was er vooral onenigheid over de kudden die gewassen opaten of vertrapten. De vaak arme Fulani hebben de laatste jaren echter steeds meer dure wapens in handen gekregen, waarin velen in Nigeria een Islamistische agenda zien; het verlangen om staten in het noorden van Nigeria te zuiveren van de Christenen. De terreur van de Fulani zorgt namelijk niet alleen voor veel doden, maar ook voor veel vluchtelingen.
Kerk in Nood steunt de kerken in Nigeria bij de opvang van vluchtelingen, wederopbouw van aangevallen kerken en pastorale zorg.
