Paus Leo XIV overhandigde elke vertegenwoordiger een ring met de inscriptie "sub umbra Petri" – onder de schaduw van Petrus. De paus benadrukte daarbij: “Voel je altijd verbonden met Petrus, beschermd door Petrus, gezonden door Petrus. Alleen in gehoorzaamheid en werkelijke gemeenschap met de paus kan jullie zending vruchtbaar zijn.”

Pastorale stijl

De paus noemde de vertegenwoordigers een weerspiegeling van de universaliteit van de katholieke Kerk. Hij onderstreepte daarbij de unieke eenheid van het Vaticaanse diplomatieke corps. “De diplomatie van de Heilige Stoel is op zichzelf al een model van de boodschap die zij uitdraagt: menselijke broederschap en vrede.”

Hij prees hun pastorale stijl en deskundigheid in het inschatten van situaties in verschillende landen. Paus Leo verwees naar zijn voorganger Paulus VI, die zelf diplomaat was: “Door zijn vertegenwoordigers wordt de paus deelnemer aan het leven van zijn kinderen.”

Verdedig armen en godsdienstvrijheid

Hij benadrukte in zijn toespraak aan pauselijke vertegenwoordigers dat hun werk essentieel is voor het uitdragen van de missie van vrede, menselijke waardigheid en universele broederschap. Hij onderstreepte daarbij het belang van godsdienstvrijheid als heilig recht: het geloof in God moet beschermd worden, zelfs – en vooral – in tijden van oorlog en onrecht.

Wees de blik van Petrus

Aan de hand van het Bijbelverhaal over de genezing van de lamme man door Petrus, riep de paus op tot relationeel werk. “Wees altijd de blik van Petrus! Bouw relaties op waar het het moeilijkst is.” Liefde geven in naam van Christus betekent volgens hem: “Getuigen van een liefde die tot alles bereid is.”

Meer weten? Lees ook het nieuws over godsdienstvrijheid in ons dossier godsdienstvrijheid. Of vraag de samenvatting aan van ons rapport godsdienstvrijheid. Daarin vindt u een overzicht van de ontwikkelingen voor alle landen en alle grote godsdiensten, case studies en achtergronden.

Een jaar later, op 18 oktober 2020, werd de kerk, een van de oudste van Santiago de Chile, volledig verwoest door brandstichting. De klokkentoren met zijn kruis en klokken stortte in. Het dak zakte in en het altaar werd vernield. De brand verwoestte de herinneringen van duizenden katholieken in de buurt, maar kon hun geloof niet vernietigen.

In slechts vijf jaar herbouwd

Fidelia Oñac, de parochiesecretaresse, herinnert zich het incident goed. “Het was als het soort gruwel dat je in andere delen van de wereld ziet, maar waarvan je denkt dat het hier niet kan gebeuren. We begonnen te bidden en zeiden: 'We moeten doen wat we kunnen, want de kerk is van iedereen.’ En dat deden ze ook.”

In slechts vijf jaar tijd werd de kerk herbouwd en op zondag 25 mei werd ze heropend voor de eredienst, met een mis die werd opgedragen door kardinaal Fernando Chomali.

Als je naar de witte muren van de kerk van de Hemelvaart kijkt, met haar glanzende plafond en vloeren, vergeet je de haat en geweld uit het verleden. Sommige stukken van het oude gebouw zijn echter op een speciale plaats in de nieuwe kerk bewaard. De overblijfselen van een klok met het woord “hoop” erop, of een gebroken en beschadigd kruisbeeld dat uit de as is teruggevonden zijn symbolische herinneringen.

Herbouw in brand gestoken kerk

Het herstel van deze historische kerk was alleen mogelijk dankzij de steun van honderden weldoeners van Kerk in Nood (ACN). De pauselijke stichting hield toezicht op de werkzaamheden, zoals het versterken van de muren, het plaatsen van een nieuw dak, deuren en ramen, en het renoveren van de elektriciteit.

Tijdens de inwijdingsmis verzekerde kardinaal Fernando Chomali de gelovigen: “Na het horen van het prachtige getuigenis van geloof van deze gemeenschap en van Kerk in Nood, verklaar ik mijzelf katholiek, ik voel mij meer katholiek! Dit is niet het moment om te zeggen dat we katholiek zijn op onze eígen manier of wanneer het óns het beste uitkomt”, benadrukte hij. “De wederopbouw van de kerk doet denken aan de dood en verrijzenis van Jezus Christus. Elke keer dat er dood is, zal er ook verrijzenis zijn, omdat Jezus Christus uit de dood is opgestaan en omdat het goede sterker is dan het kwade”.

De kardinaal herinnerde er ook aan dat de belofte van Christus: ‘Ik zal met u zijn tot aan het einde der tijden’. “ Dit betekent dat zij onze tempels kunnen vernietigen, maar zij zullen de aanwezigheid van God onder ons niet vernietigen.”

 Vernielde deuren openen

Volgens de pastoor van de Assumptiekerk, Jaime Tocornal, is het noodzakelijk dat deze “spirituele long” weer ten dienste staat van de gemeenschap, gelovig of niet. “Het was hard nodig dat we de deuren van onze kerk, die in het recente verleden zo vaak vernield zijn, weer konden openen. Dit is een plaats om God te ontmoeten en om het meest fundamentele recht te vervullen, namelijk het recht om zijn religie te belijden.”

“Het is een geschenk voor de buurt en voor de hele wereld. Want wanneer we de Eucharistie vieren, overstijgt dat de muren van het kerkgebouw. We zijn erg blij en daarom zijn we erg dankbaar voor degenen die ons de hand hebben gereikt toen we dat nodig hadden, en dat waren de weldoeners van Kerk in Nood”, erkent hij.

Geschenk van de maagd Maria

De parochie is tijdens de bouwwerkzaamheden altijd open gebleven. De gemeenschap kwam in nabijgelegen locaties bijeen om de Mis te vieren. Volgens pastoor Tocornal is de nieuwe kerk in zekere zin ook een geschenk van de Maagd Maria. “Zij blijft in de voetsporen van haar zoon Jezus in de hemel, maar vergeet haar kinderen op aarde niet en heeft ons daarom deze kerk geschonken.”

Lees voor achtergronden ook het artikel Chili: een Kerk van hoop in moeilijke tijden.

In het weekend zijn er nog twee katholieke priesters ontvoerd in Nigeria, waardoor de veiligheid van religieuzen in het Afrikaanse land in het eerste kwartaal van het jaar nog verder onder druk is komen te staan.

Ontvoerd bij tankstation
Volgens verklaringen die naar de katholieke hulporganisatie Kerk in Nood (ACN) zijn gestuurd, werd pater Stephen Echezona zaterdag ontvoerd in het bisdom Akwa in de staat Anambra, terwijl hij bij een tankstation stopte om brandstof te kopen. Slechts 24 uur later kondigde het bisdom Owerri de ontvoering aan van pater John Ubaechu, die ontvoerd werd terwijl hij langs een weg in de staat Imo reed.

Met deze twee gevallen komt het aantal ontvoerde religieuzen in Nigeria sinds het begin van 2025 op 12, waarvan er twee - pater Sylvester Okechukwu en seminarist Andrew Peter - door hun ontvoerders werden vermoord.

Slechtste jaar
Tijdens dezelfde periode in 2024 was het totale aantal ontvoerden drie, zonder dodelijke slachtoffers; in 2023 waren het er twee, met één moord, en in 2022 waren het er 7, met één moord. Dit maakt het eerste kwartaal van 2025 tot het slechtste sinds Kerk in Nood (ACN) begon met het verzamelen van gegevens over priesters en religieuzen die ontvoerd, vermoord of gearresteerd werden wereldwijd.

Om een wereldwijd perspectief toe te voegen, heeft ACN in 2025 15 nieuwe incidenten geregistreerd, waarvan 12 ontvoeringen in Nigeria. Naast deze 12 gevallen zijn er ook nog steeds drie priesters vermist in Nigeria die in voorgaande jaren ontvoerd werden, maar die volgens bronnen van ACN nooit werden vrijgelaten of doodverklaard.

Niet altijd religieus motief
De veiligheidssituatie in Nigeria is complex, met een aantal factoren die bijdragen aan de crisis en die sterk afhangen van de regio van het land waar de incidenten plaatsvinden.

Sommige aanvallen op geestelijken of religieuzen zijn ingegeven door antichristelijke vooroordelen, maar veel van de ontvoeringen worden gewoon uitgevoerd door criminelen die geld proberen te verdienen aan losgeld. Deze trend blijft de Nigeriaanse samenleving teisteren en houdt niet direct verband met religieuze intolerantie, waarbij de ontvoerders de geestelijken slechts als een gemakkelijk doelwit zien. Dit was het geval bij twee priesters die onlangs in Yola werden ontvoerd, waarbij zelfs bleek dat leden van de christelijke gemeenschap bij de misdaad betrokken waren.

Oproep van bisschoppen
Zeven van de 12 ontvoeringen die tot nu toe in 2025 hebben plaatsgevonden, vonden plaats in het zuiden van het land, dat in meerderheid christelijk is, terwijl de overige vijf plaatsvonden in de meer onstabiele Middle Belt. Van de twee moorden vond er één plaats in het zuiden en de andere in de Middle Belt.

De Nigeriaanse bisschoppen hebben de autoriteiten onvermoeibaar opgeroepen om de veiligheidsomstandigheden in het land te verbeteren ten gunste van de hele bevolking, terwijl ze de gelovigen voortdurend oproepen om niet te proberen op eigen houtje gerechtigheid te krijgen.

Kerk in Nood (ACN) sluit zich aan bij deze oproepen en blijft zich inzetten om de kerk in Nigeria te steunen in deze verslechterende veiligheidscrisis, terwijl ze haar vrienden en weldoeners oproept om het land in hun gebeden te houden.

Volgens de leiders van de katholieke Kerk, die het voortouw hebben genomen in deze poging om de dialoog te bevorderen, heeft de unieke geest van dialoog en samenwerking tussen christelijke en islamitische leiders de basis gelegd voor vrede in de Centraal-Afrikaanse Republiek (CAR) na een wrede burgeroorlog.

Profetische rol
Het land staat in dit opzicht in schril contrast met nabijgelegen Afrikaanse landen zoals Tsjaad, Nigeria en het Sahelgebied. Daar wordt religie juist vaak misbruikt om conflicten en vervolging te verergeren. De aartsbisschop van Bangui, kardinaal Dieudonné Nzapalainga, bisschop Nestor-Désiré Nongo-Aziagbia van Bossangoa en bisschop Bertrand Guy Richard Appora-Ngalanibé van Bambari, spraken dan ook over de “profetische” rol van religieuze leiders bij het bevorderen van vrede en harmonie.

“De burgeroorlog, waarin de Seleka militie tegen de Anti-Balaka beweging vocht, had kunnen uitgroeien tot een grootschalige oorlog tussen moslims en christenen”, aldus bisschop Nestor-Désiré. “Maar leiders van alle religieuze denominaties kwamen samen om te werken aan vrede in de Centraal-Afrikaanse Republiek. De leiders van de katholieken, de protestanten en de moslims gingen de wereld rond om hun stem te laten horen. Helaas werd hun stem niet echt begrepen en gerespecteerd met betrekking tot de geopolitieke situatie, omdat wat daaronder zat groter was dan religie.”

Religie verbindt
Kardinaal Nzapalainga is het met hem eens: “Religie verdeelt ons niet; religie verbindt ons met elkaar. Moslims, protestanten, katholieken, we moeten van elkaar houden, want we zijn broeders. Het is de duivel die ons tot scheiding heeft gedreven, maar wij geloven dat we, door dit leiderschap op ons te nemen, onze profetische rol vervullen. Door nee te zeggen tegen geweld, ja tegen liefde, ja tegen vrede, ja tegen verzoening.”

De kardinaal sprak over vrede als de basis voor ontwikkeling, zodat mensen zich een toekomst zonder oorlog kunnen voorstellen. “Daarom is het onze rol om vredesstichters te zijn, om tot harten te spreken, om zo te spreken dat mensen elkaar in de ogen kunnen kijken, kunnen discussiëren, samen oplossingen kunnen vinden. De oplossing ligt in de dialoog.”

Kinderen weer naar school
“De hoop wordt vandaag beetje bij beetje herboren. En deze hoop zorgt ervoor dat kinderen naar school kunnen gaan, ouders naar het veld kunnen gaan, handelaren hun werk kunnen voortzetten en zieken medicijnen kunnen krijgen,” aldus de kardinaal.

Russische invloed
De aanwezigheid van een VN-missie en de interventie van buitenlandse mogendheden hebben geholpen om het geweld te beteugelen, maar in sommige delen van de Centraal-Afrikaanse Republiek blijft het onveilig en nemen strijdersgroepen hun toevlucht tot criminaliteit. “Het land heeft nog steeds veel hulp nodig, maar bredere geopolitieke kwesties blijken een onwelkome hindernis te zijn, legt bisschop Nestor-Désiré uit.

“De opening van onze regering naar de Russische regering heeft de Centraal-Afrikaanse Republiek op internationaal niveau buitenspel gezet. Humanitaire hulp komt nu niet echt vrij. Maar de bevolking mag niet gestraft worden voor de beslissingen van de regering. Mijn oproep aan de internationale gemeenschap is om de Centraal-Afrikaanse bevolking te blijven steunen in haar streven naar vrede en ontwikkeling,” pleitte hij.

Opkomen voor de waarheid
De katholieke Kerk zal haar profetische rol blijven vervullen, zo verzekerde hij. “We komen op voor de waarheid, spreken voor het volk, ongeacht de situatie of het standpunt van de regering, en werken samen met het volk en andere instellingen, waaronder de regering, om vrede en integrale menselijke ontwikkeling te bevorderen door middel van scholen, gezondheidscentra en menselijke promotie. Dat is het werk waar de katholieke Kerk de afgelopen decennia bij betrokken is geweest.”

Dit werk profiteert enorm van de steun van de weldoeners van Kerk in Nood (ACN), aldus bisschop Guy Richard. “Degenen die ons helpen, stellen de priesters, bisschoppen, religieuze broeders en zusters in het hele land in staat om hun werk voort te zetten. De steun van de weldoeners gaat verder dan geld en richt zich op het pastorale werk ter plaatse. Namens Gods volk in de Centraal Afrikaanse Republiek willen we hen graag bedanken voor hun zorg en steun.”

Volgens lokale bronnen waarmee Kerk in Nood (ACN) contact opnam, zijn christenen vastbesloten om een volwaardige rol te spelen in de toekomst van Syrië. Ze weigeren na de omverwerping van het regime van Bashar al-Assad louter te worden bestempeld als een religieuze minderheid die een speciale behandeling nodig heeft. Of, erger nog, te worden behandeld als tweederangsburgers.

Gelijke rechten
“De leiders van de gemeenschappen willen zichzelf niet als minderheid definiëren, omdat ze anders hun vertegenwoordiging in de nieuwe grondwet en staatsinstellingen zouden kunnen verliezen. Ze willen de nadruk leggen op gelijke rechten,” aldus een bron van Kerk in Nood (ACN), die om veiligheidsredenen liever anoniem blijft.

Er zijn al verschillende ontmoetingen op hoog niveau geweest tussen christelijke leiders en het nieuwe politieke establishment, waarbij functionarissen de christenen verzekerden dat hun rechten volledig zullen worden gerespecteerd.

De val van het regime van Bashar Assad in een paar weken tijd, verbaasde de wereld na bijna 14 jaar burgeroorlog die een patstelling leek te hebben bereikt. In eerste instantie waren christenen gealarmeerd, omdat een deel van de nieuwe heersers van Syrië lid is van een groep die openlijk jihadistisch was en aanvankelijk gelieerd aan Al-Qaeda.

Incidenten
De overgangsregering heeft beloofd de vrijheid van godsdienst te respecteren, maar enkele incidenten in verschillende delen van het land hebben de christelijke gemeenschap ertoe gebracht deze garanties met de nodige voorzichtigheid te aanvaarden. Lokale bronnen vertelden Kerk in Nood echter dat de situatie niet gegeneraliseerd kan worden, noch ten goede noch ten kwade, en afhankelijk is van in welk deel van het land men zich bevindt.

“Damascus staat in de schijnwerpers, wat de voormalige rebellen onder druk zet om vreedzamer te zijn en hun positieve imago te behouden. Er zijn echter nog steeds individuele incidenten, zoals vrouwen die gevraagd worden om een sluier te dragen, of mannen en vrouwen die te horen krijgen dat ze niet samen mogen lopen als ze geen familie van elkaar zijn. Hetzelfde gebeurt in Aleppo.”

Radicalere maatregelen
Door het ontbreken van een sterke centrale autoriteit hebben sommige kleine groepen of individuen radicalere maatregelen kunnen opleggen, zoals gescheiden zitplaatsen in het openbaar vervoer of het dwingen van vrouwen om een sluier te dragen. Soms leidt de angst om problemen te veroorzaken of ongewenste aandacht te trekken ertoe dat mensen uit voorzichtigheid deze praktijken toepassen.

Jihadisten op straat
In andere steden is het echter erger. “In Homs en Hama is de situatie moeilijker. Het is een gemengd gebied, met gelovigen van tien religies die op dezelfde plek wonen. De buurten zijn er gemengd, wat het moeilijk maakt. Het was ook een moeilijke situatie tijdens de oorlog. Mensen vermijden om na 17:00 uur op straat te zijn. Er zijn jihadisten op straat die met megafoons mensen oproepen zich tot de slam te bekeren en vrouwen vertellen dat ze zich moeten sluieren. De angst is echt heel uitgesproken, christenen kunnen niet werken, velen blijven thuis,” legde een bron van Kerk in Nood (ACN) uit.

Wegversperringen
De Vallei der Christenen, zo genoemd omdat het een exclusief christelijke regio is, is vreedzaam. De wegen erheen kunnen echter gevaarlijk zijn omdat gewapende groepen vrij zijn om wegversperringen op te zetten die vervolgens worden gebruikt om burgers lastig te vallen. “We hebben gevallen gehad van christenen die werden gevraagd zich te bekeren tot de islam. Als ze weigeren, worden ze bij de wegversperring weggestuurd, maar raken ze wel al hun bezittingen kwijt.”

Over het algemeen kan het gevoel onder christenen worden omschreven als voorzichtig optimistisch. “We zijn blij dat het regime van Assad gevallen is en we hopen op een beter Syrië. Maar we kunnen er niet van uitgaan dat alles nu goed is, vooral voor de christenen, of dat de verandering in Syrië het beste is, hoewel we hopen en bidden dat het zo is,” aldus een van de bronnen van Kerk in Nood (ACN) in Syrië.

Uitbreiding noodhulp
Ondanks de onzekerheid over de toekomst van het land, blijft de katholieke hulporganisatie met dank aan haar weldoeners veel projecten in Syrië steunen. Er is zelfs sprake van mogelijke uitbreiding van de hulp. Reden is dat de nood onder de christelijke gemeenschap groot is doordat velen hun baan zijn kwijtgeraakt en nog steeds krap bij kas zitten.

Foto credit: Jacob/ACN

Vanwege de ernstige veiligheidscrisis als gevolg van terrorisme moesten sommigen afzien van een gezinsbezoek. “Niet iedereen weet waar hij heen moet tijdens de kerstvakantie,” vertelt pater Guy Moukassa Sanon aan de internationale katholieke hulporganisatie Kerk in Nood (ACN). De rector van het Sint-Petrus en Paulus seminarie van Kossoghin in Ouagadougou, legt uit dat voor deze jonge mannen naar huis gaan levensgevaarlijk zou zijn. Velen verbleven daarom in diocesane centra, gastgezinnen of werden uitgenodigd door andere seminaristen om de vakantie door te brengen bij hun familie in veiligere gebieden.

40% seminaristen uit “rode zone”
Bijna 40% van de seminaristen komt uit bisdommen in de “rode zone” die zwaar getroffen zijn door terrorisme. Ondanks alle moeilijkheden blijft het aantal seminaristen in het land groeien. Alleen al bij het Sint-Petrus en Sint-Paulusseminarie is hun aantal gestegen van 254 in het academisch jaar 2019-2020 naar 281 voor 2024-2025.

In het verleden namen sommigen het risico om zich bij hun familie te voegen. Voor Marius, een derdejaars student filosofie aan het Sint-Petrus en Sint-Paulus seminarie, eindigde het in een tragedie. In 2022 werd hij ontvoerd toen hij op weg was naar zijn vader in een afgelegen dorp dat onder controle stond van terroristen. Zijn lichaam is nooit gevonden, maar de familie is ervan overtuigd dat hij is vermoord.

Terroristen goed op de hoogte
“Sommige seminaristen zijn ternauwernood ontsnapt,” vertelt de rector. “Een van hen ging bijvoorbeeld naar huis om de vakantie met zijn familie door te brengen. Terwijl hij buiten het huis was, kwamen de terroristen aan. Hun eerste doelwit was zijn vader, een catechist, die op dat moment gelukkig niet thuis was. De terroristen, die goed op de hoogte waren, eisten echter de zoon van de seminarist op. Toen hij hun dreigementen hoorde, klom hij over een muur en vluchtte 's nachts de velden in. Hoewel de terroristen achter hem aan gingen, slaagden ze er niet in hem te vinden. Hij verstopte zich een hele dag en wachtte tot het gevaar geweken was voordat hij naar huis terugkeerde.”

Dat zoveel jonge Burkinabés ondanks de veiligheidscrisis priester willen worden, is volgens pater Sanon te danken aan goed roepingenwerk. Ook ontmoeten deze mannen in hun dagelijks leven gemakkelijk mensen “die op een duidelijke manier getuigen van de liefde van Christus”. Omdat de secularisatie in Burkina Faso nog niet zo aanwezig is als in Europa, legt pater Sanon uit dat het ontwaken van een roeping gemakkelijker is “dan in een materialistische context waar je niets van God verwacht”.

Te weinig ruimte
De rector vertelt dat het aantal seminaristen in zijn seminarie zo groot is dat er niet eens genoeg ruimte is voor hen allemaal. “We hebben gemeenschapsruimtes omgebouwd tot kleine eenheden die van elkaar gescheiden zijn door scheidingswanden om hen onderdak te bieden. De omstandigheden zijn echter verre van ideaal voor hun studie, en zelfs dat was niet genoeg om iedereen te kunnen ontvangen, dus hebben we 22 seminaristen buiten moeten opvangen en nog eens 11 naar een seminarie in Mali moeten sturen.”

Pater Sanon benadrukt het belang van een goede vorming van toekomstige priesters voor de geloofwaardigheid van de kerk. “Het is cruciaal dat toekomstige priesters authentiek kunnen getuigen van hun geloof, dat ze Christus echt persoonlijk hebben kunnen ontmoeten, dat het Evangelie hun voedsel en hun passie is.”

Samenleven met andere religies
Een andere grote uitdaging in de vorming van toekomstige priesters ligt in de maatschappelijke bezorgdheid over het naast elkaar bestaan van verschillende religies, die verergerd is door de veiligheidssituatie in Burkina Faso: “Er zijn verschillende terroristische groeperingen in Burkina Faso. Sommigen doden mensen zonder onderscheid, of ze nu moslim of christen zijn. Anderen daarentegen, die de sharia willen opleggen, richten zich rechtstreeks op christenen.

Vóór het terrorisme was het samenleven van moslims en christenen geen probleem, zelfs niet in onze families, die vaak uit verschillende religies bestonden. Veel seminaristen hebben moslimouders en hoewel dat in het begin misschien tot teleurstelling leidde, was het uiteindelijk geen probleem. Maar als je vandaag de dag niet oppast, kan de sociale cohesie in gevaar komen. Daarom is het van cruciaal belang om toekomstige priesters te vormen die de gemeenschap bevorderen, omdat de Kerk, ten dienste van de samenleving, moet werken aan eenheid.”

Omdat de bisdommen van Burkinabé vaak niet in staat zijn om de nodige financiële middelen te mobiliseren voor een kwalitatief goede seminarieopleiding, steunt Kerk in Nood hen in deze belangrijke taak. “Ik wil mijn diepe dankbaarheid uitspreken aan Kerk in Nood en al haar gulle weldoeners die opofferingsgezind geven zodat we de toekomstige priesters van Burkina Faso kunnen vormen,” zegt pater Sanon. “Sommige van onze seminaristen bevinden zich in een precaire situatie; ze krijgen geen hulp van hun familie, omdat deze in een erbarmelijke situatie verkeert: ontheemd of verhinderd door de terroristen om de oogst binnen te halen. Dankzij de steun van de weldoeners kunnen we hun opleiding en die van hun leraren financieren.”

In 2024 steunden de weldoeners van Kerk in Nood zes bisdommen in Burkina Faso bij de vorming van seminaristen.