“Hij was een vriend van mijn familie – hij was onze buurman – en een goede vriend van mijn broer,” vertelde ze aan Kerk in Nood (ACN). Nu gevestigd in Montreal, is ze communicatiecoördinator voor het Melkitische Eparchaat van Canada en directeur van het drietalige (Arabisch, Engels en Frans) online radiostation Sawt el Rab (Stem van de Heer).

De afgelopen jaren kwam pater Imad vier keer naar Montreal, voor het laatst in januari jongstleden. “De jeugd van onze Kerk in Montreal hield erg veel van hem,” zei zuster Jacky, die zelf lid is van de Zusters van Onze Lieve Vrouw van de Heilige Rozenkrans. De zeer gewaardeerde man van actie en woorden, raakte gewond tijdens de Syrische oorlog, in 2012, toen een trap instortte tijdens een bombardement. Daarbij raakten zijn handen en een groot deel van zijn gezicht verbrijzelde.

Kerk in Nood (ACN) kreeg toestemming om zuster Jacky’s ingekorte getuigenis te delen. Shukran!

****

Beste pater Imad,

In januari wisten we niet dat uw bezoek aan Montreal uw laatste zou zijn.

Ik had de kans om deze foto van u te nemen met uw koffer: het is alsof u op weg was naar het paradijs!

We moedigden u aan om nog enkele weken in Montreal te blijven, om van uw aanwezigheid hier te genieten, want in Aleppo was de school nog gesloten en was er geen brandstof om de klaslokalen te verwarmen.

Dus vertelde u me: “Tijdens de oorlog heb ik Aleppo niet verlaten en ik heb onze mensen niet in de steek gelaten. Als zij het koud hebben, zal ik het samen met hen koud hebben, en als zij in gevaar zijn, zal ik het ergste en het beste met hen beleven.” U zei ook tegen mij: “Mijn zuster, mijn moeder de Maagd laat mij nooit in de steek. Moge Gods wil geschieden.”

Tijdens de oorlog in Syrië raakte u gewond en verbleef u maandenlang in het ziekenhuis. U verloor uw oog en moest meerdere operaties aan je handen en gezicht ondergaan, maar u klaagde nooit. U droeg uw lijden met dat van Christus Jezus en zette uw reis met ons lijdende volk voort tot aan de dood. U deelde de tragedie van de aardbeving met de mensen van Aleppo, en voor de tweede keer viel u onder het puin. Maar deze keer vertrok u om u aan te sluiten bij degene van wie uw hart houdt, Jezus.

Beste pater Imad, metgezel van mijn jeugd en metgezel in het bidden van de rozenkrans, tijdens de oorlog in Libanon was u de enige die van Ain El Remmaneh naar Achrafieh ging en vervolgens naar Al Dawra, onder de bommen, om te zien of alles goed ging in de christelijke gemeenschappen.

Na 25 jaar ontmoetten we elkaar weer in Canada, en u kwam deelnemen aan het Voice of the Lord Festival. U was enthousiast en blij met een festival voor de Heer.

Anderzijds nam u tijdens de COVID-19 pandemie deel aan een uitzending die live op Facebook werd uitgezonden door het radiostation dat ik leid (Sawt el Rab) over de leerstellingen van de katholieke Kerk, met de zorg dat mensen terugkeren naar de leer van onze Kerk. Met een ferme toon zei u tegen mij: “We moeten niet zomaar iemand volgen. Onze Kerk is onze moeder, en zij is al 2000 jaar onze school.”

In de Grieks-Melkitische katholieke Saint-Sauveur kathedraal in Montreal hielden zowel de jongeren als de ouderen van u. Bij elk uitje en elke bijeenkomst wilden de jongeren u erbij hebben.

U vierde Kerstmis en Nieuwjaar bij ons, en u was vol leven en hoop. U kwam mijn broer – en uw grote vriend – Tony’s dochter dopen, en de leerlingen bezoeken die met u op de Al Amal-school in Aleppo zaten en die uiteindelijk naar Canada moesten emigreren. U kwam om hen eraan te herinneren dat het hart van onze Kerk het meest tedere is en het hart dat hen in veiligheid brengt.

Broeder, ik weet dat u in de hemel bent, maar uw vertrek is hartverscheurend.

Moge de Heer uw moeder en uw familie bijstaan.

Help ons in onze ontmoeting met u, het beeld te zien van onze Meester en Verlosser Jezus, die ons heeft geleerd dat wij de kinderen van de opstanding zijn, kinderen van het Koninkrijk van God.

Christus is opgestaan! Hij is werkelijk opgestaan!

Bid voor ons, lieve vader en broeder, en steun allen die zich tot u wenden.

Tot slot, in de geest van de brief van Paulus aan de Filippenzen, hoofdstuk 1, vers 23, weet ik dat een van uw grootste verlangens was: “…te vertrekken en bij Christus te zijn, want dat is veel beter.”

Ila lika, tot ziens!

Zuster Jacky Abinassif
Grieks-Melkitisch Katholiek

© Fotocollage: Jacky Abinassif

Xavier Bisits, hoofd projecten in Syrië, benadrukte dat de hulp essentieel is voor christelijke gezinnen, nu het land nog steeds herstellende is van de oorlog en 90 procent van de mensen in het land onder de armoedegrens leeft. “De kerk is vaak de enige bron van hulp voor christenen. Zij zeggen dat ze niet worden geholpen door de Verenigde Naties of andere internationale ngo’s.”

Hij voegde eraan toe dat de kerken in de tussentijd hun steun voortzetten voor degenen die nergens anders heen kunnen: “Er zijn nog minstens duizend mensen in door de Kerk beheerde schuilplaatsen en in parochiezalen. Dat aantal neemt echter af omdat zij bij familieleden intrekken, of omdat ingenieurs hun huizen hebben bezocht en deze veilig hebben verklaard.”

Het oecumenische Gemengd Comité van Christelijke Kerken in Lattakia – bestaande uit Grieks-Orthodoxe, Syrisch-Orthodoxe, Armeens-Apostolische en Presbyteriaanse Kerken en de Katholieke Kerken – ontvangt van Kerk in Nood (ACN) 250.000 euro om meer dan 250 huizen te herstellen die door de natuurramp zijn beschadigd. Meer dan 100 gebouwen zijn er ingestort na de beving van 6 februari, en het aantal gebouwen dat enige schade heeft geleden wordt geschat op meer dan 17.500.

Om de 800 christelijke gezinnen die rechtstreeks door de aardbeving zijn getroffen te helpen, hebben de kerken de beschadigde huizen in drie categorieën verdeeld:

• Woningen die grote reparaties nodig hebben – bijna alle gezinnen in deze groep wonen in opvangcentra of tijdelijke huisvesting.
• Woningen die aanzienlijk renovatie nodig hebben.
• Woningen die structureel gezond zijn, maar kleine reparaties of renovatie nodig hebben.

De hulp van Kerk in Nood (ACN) gaat naar flats en huizen in de eerste twee groepen.

In Aleppo, waar de kerken ook hun deuren openden voor wie door de aardbeving dakloos is, geldt een soortgelijke regeling. Onder auspiciën van de bisschoppenraad van Aleppo is een commissie van ingenieurs verantwoordelijk voor de beoordeling van alle beschadigde huizen. Bisits: “Ik ben onder de indruk van de manier waarop de Kerken samenwerken om de fondsen goed te beheren”.

Hij geeft toe dat de wederopbouw van huizen voor Kerk in Nood (ACN) een ongebruikelijk project is, maar dat de behoeften van de lokale gemeenschap het dringend noodzakelijk maakten: “De situatie van Christenen in het Midden-Oosten is zo moeilijk, vooral gezien de omvang van de emigratie. Het Christendom verdwijnt als zij vertrekken. In een situatie van grote nood, zoals deze, is het daarom belangrijk om praktische hulp te bieden. Daarnaast blijven we pastorale en geestelijke projecten steunen.”

De plaatselijke Kerk doet een dringend beroep op hulp om de huur voor tijdelijke huisvesting (tussen de 6 en 12 maanden) te betalen, in het bijzonder voor 430 christelijke gezinnen. “Het is voor hen niet duurzaam en mensonwaardig om zo te blijven leven”, aldus Xavier Bisits, hoofd projecten voor Syrië bij Kerk in Nood.

Volgens de eerste cijfers over het aantal huizen dat door de aardbeving in Syrië is beschadigd, moeten in Aleppo 2.500 christelijke huizen worden gerepareerd. Terwijl de kosten worden berekend en de details voor het begin van de werkzaamheden worden afgerond, is de prioriteit momenteel tijdelijke huisvesting te huren voor de gezinnen die niet naar hun huizen kunnen terugkeren.

Hulp aan diverse denominaties
Xavier Bisits legt uit dat Kerk in Nood onlangs een partnerschapsprogramma heeft goedgekeurd met het Gezamenlijk Kerkelijk Comité van Aleppo – waarin katholieke, orthodoxe en protestantse vertegenwoordigers zitting hebben, om hulp te bieden voor tijdelijke huurwoningen voor ongeveer 430 gezinnen die door de aardbeving zijn getroffen. De gezinnen kunnen niet in de nabije toekomst naar hun huis terugkeren, omdat de gebouwen waarin zij woonden geheel of gedeeltelijk zijn verwoest of ernstige schade hebben opgelopen.

Bisits bezocht enkele huizen in Aleppo en legt uit dat zo’n zestig gebouwen in Aleppo zijn ingestort tijdens de aardbeving. Het aantal huizen dat moet worden gesloopt zal echter waarschijnlijk in de honderden lopen. “De ingenieurs zeggen dat zelfs als het gebouw zelf niet in puin ligt, er structurele schade kan zijn en het nodig kan zijn om het af te breken”, aldus Bsits. “In ieder geval werken we samen met de plaatselijke kerken om de gezinnen te helpen met hun huur, zodat ze op een veilige plaats kunnen blijven terwijl de gebouwen worden geïnspecteerd of gerepareerd, want we hopen dat ze in sommige gevallen kunnen worden gerepareerd.”

“Alles is verwoest”
Nog eens vijftien gezinnen krijgen bijstand in het betalen van huur via een partnerschap met de parochie van de Aankondiging in een arme Armeense wijk van Aleppo. Een van de getroffen huizen is van Clemente, een oudere Syrische vrouw. Ze werd in de vroege uren gewekt door de aardbeving. “De ramen begonnen te breken en de muren begonnen in te storten. We waren doodsbang. We waren bijna dood. Ik kan me moeilijk bewegen, dus mijn zoon hielp me uit bed en we gingen zo snel mogelijk de straat op. Er waren veel mensen en het regende hard. We gingen op een blok steen zitten en dankten God dat we nog leefden.” Clemente kan nu echter niet terugkeren naar haar huis: “Mijn broer is ingenieur en hij heeft ons huis onderzocht. Hij zei dat het te zwaar getroffen was en dat we moesten verhuizen. We wonen op de vierde verdieping en een muur van de buren is op ons huis gevallen. Een enorm blok steen viel op onze veranda. Alles is verwoest”.

Sawsan, een andere Christen in hetzelfde gebied, werd ook getroffen door de aardbeving. Zij en haar zus wijzen op de scheuren in de muur als ze zich herinneren wat er is gebeurd. “We werden wakker rond 4.20 uur. We waren erg bang en de muren vielen om ons heen. Ik viel flauw en weet niet precies wat er daarna gebeurde, maar mijn zus nam me bij de hand en we konden uit het huis ontsnappen. We gingen naar een nabijgelegen school en schuilden daar. We kunnen nog steeds niet terug naar ons huis, omdat het vol scheuren zit en we moeten wachten tot het gerepareerd is.”

In de greep van angst
Volgens Bisits is de prioriteit voorlopig om mensen te helpen terugkeren en niet langer in zeer slechte omstandigheden te leven bij familie, in kerken of in hun auto. In de tweede fase zal de schade aan huizen worden hersteld. Tegelijkertijd is de bevolking nog steeds in de greep van angst. Velen zijn getraumatiseerd na twaalf jaar oorlog en na een diepe economische crisis heeft de natuurramp de toch al moeilijke situatie verergerd. Velen komen naar de Kerk om hulp en steun te vragen.

Zuster Siba Khoury van het Instituut van de Pedagogische Zusters van de Heilige Dorothea, Dochters van het Heilig Hart, is een van de religieuzen die gezinnen begeleidt in deze moeilijke tijden: “We hebben de zwaarst beschadigde huizen bezocht. Er zijn zes gezinnen in een zeer ernstige situatie. We proberen hen steun te geven en bieden ook veel andere gezinnen steun in de vorm van voedsel. Wij zijn zeer dankbaar voor uw hulp om hen te kunnen helpen, en zij danken de Heer voor onze aanwezigheid, die hen verlichting en steun geeft. Dank u dat u bij ons bent.”

De aardbeving van maandag veroorzaakte geen ernstige fysieke of materiële schade in Syrië, maar de psychologische tol was aanzienlijk. Projectpartners van Kerk in Nood in Aleppo en Lattakia, en medewerkers in Homs en Damascus, bevestigen dat honderden mensen de nacht doorbrachten op straat, op parkeerplaatsen of in kerken. De Franciscanen in Lattakia hebben opnieuw tweehonderd mensen in hun kerk opgevangen en de binnenplaats van het Mekhitaristisch college was veranderd in een groot kamp waar honderden mensen de nacht onder een afdak of in hun auto doorbrachten (foto).

“Ik was op bezoek bij een familie toen de beving toesloeg. Ik heb eerder aardbevingen meegemaakt in mijn geboorteland Argentinië, toen ik klein was, maar dit is echt verschrikkelijk, heel beangstigend. Iedereen schreeuwde. Ze hadden het huis moeten verlaten, maar iedereen bleef zitten. Dus bleef ik bij hen. Ik hurkte onder een balk en bad tot God, smekend om genade”, zegt de Argentijnse geestelijke, die een parochie dient in een van de armere wijken van Aleppo, waar veel Armeense Christenen wonen.

“Uiteindelijk ben ik naar buiten gegaan. Ik liep drie uur lang door de straten, troostte mensen, gezinnen, bemoedigde hen en bad, tot middernacht. Ik belandde in een ziekenhuis, waar ik bad met degenen die ik kende en die daar waren. We hebben ook de bisschopswoning geopend en veel gezinnen opgevangen. Godzijdank gaat het vandaag veel beter. Maar bid alstublieft, bid voor ons. God zegene u, en dank dat u aan ons denkt”, zegt de priester.

Dankzij de vrijgevigheid van de weldoeners van Kerk in Nood hebben ongeveer 450 gezinnen in de parochie van pater Hugo noodhulp gekregen in de vorm van dekens, zaklampen, medicijnen, voedsel en melk voor baby’s en ouderen. “We danken God voor deze zegen. In het licht van de huidige tragische omstandigheden in Syrië, veroorzaakt door de aardbeving, in het bijzonder in Aleppo, dat als een verwoeste stad is aangemerkt, proberen we dankzij uw hulp zoveel mogelijk behoeften te dekken. Ik wil u ook bedanken voor uw inspanningen in dienst van het Woord van God”, zegt pater Enrique González, die samen met pater Hugo werkt in de parochie van Onze Lieve Vrouw van de Aankondiging in Aleppo, in een dankwoord aan Kerk in Nood.

De pauselijke stichting Kerk in Nood (ACN) voert momenteel een noodcampagne om de slachtoffers van de aardbeving in Aleppo en Lattakia via de plaatselijke Kerk te helpen. Met dit eerste hulppakket steunt de hulporganisatie projecten voor de levering van voedsel, medicijnen, sanitaire artikelen en onderdak. Volgens de projectpartners ter plaatse profiteren steeds meer mensen van deze hulp.

“Er zijn bijna geen tekenen van een internationale respons. De enige internationale vrijwilligers die ik persoonlijk in Syrië heb gezien, komen uit Libanon,” aldus Xavier Stephen Bisits, vertegenwoordiger van Kerk in Nood (ACN) in Libanon en Syrië. Op de dag van de aardbeving reisde hij naar Aleppo en vrijdag bezocht hij nog Lattakia.  “De wereld mag Syrië niet vergeten.”

Weinig nieuws uit Idlib
Aleppo en Lattakia waren twee van de zwaarst getroffen gebieden in Syrië. Andere steden zoals Homs en Hama hebben ook schade geleden, en er is weinig nieuws uit Idlib, dichter bij de Turkse grens, dat in handen van islamisten is. Acht Christenen werden gedood door de aardbeving in Lattakia, maar honderden zagen hun huizen beschadigd of verwoest en moesten elders onderdak zoeken. De Franciscaanse gemeenschap in de stad staat centraal in de hulpverlening en Kerk in Nood zal hen de broodnodige materiële en financiële steun verlenen.

In shock en wanhopig
Tijdens zijn bezoek aan de Franciscanen ontmoette Xavier Bisits verschillende bewoners die nog steeds in shock zijn door de gebeurtenissen. “Veel mensen zijn wanhopig. Een vrouw, die tijdens de oorlog uit Aleppo is verdreven, vertelde me dat ze geen geld wil, maar een nieuw leven wil beginnen in een ander land. Een jongen vertelde me dat hij maar één wens had: terug naar het leven van voor de oorlog. Na 12 jaar oorlog, Covid, sancties en de ineenstorting van de munt is deze laatste ramp meer dan veel mensen kunnen verdragen,” legde hij uit.

“De Franciscaner Broeders doen hun best om de mensen in deze tijd van crisis te steunen en stellen hun parochiezaal ten dienste van de mensen,” aldus Bisits. In Lattakia zijn verschillende gebouwen ingestort, waaronder één in het noorden van de stad waarbij een familie van Christenen omkwam die eerder Aleppo was ontvlucht vanwege de burgeroorlog. “De ergste schade lijkt echter te zijn aangericht in de naburige stad Jableh, waar tussen de 20 en 30 gebouwen tot puin zijn gereduceerd, waaronder gevallen van meerdere gebouwen die na elkaar zijn ingestort,” voegt hij eraan toe.

Pauselijke steun
In Lattakia ontmoette de vertegenwoordiger van Kerk in Nood de apostolische nuntius Mario Zenari. Hij sprak de slachtoffers en vrijwilligers toe en beloofde de steun en gebeden van de katholieke Kerk. Ook paus Franciscus zelf heeft financiële hulp toegezegd voor de hulpverlening in Syrië. De nuntius bezocht ook een lokale moskee waar in de eerste nachten na de aardbeving tot 2.000 mensen bijeenkwamen en waar nog steeds tussen de 400 en 600 inwoners van Lattakia wonen. Tegenover Kerk in Nood probeerde de nuntius zijn schok niet te verbergen. “Na een bezoek aan Aleppo, Lattakia en Jableh kan mijn indruk als volgt worden samengevat: Ik zag een zee van pijn.”

Snel huizen onderzoeken
Kerk in Nood heeft al een aantal projecten goedgekeurd om de lokale katholieke kerk te helpen reageren op deze crisis. Een eerste bedrag van 500 duizend euro gaat naar projecten om onmiddellijke hulp te bieden aan de gemeenschappen. De belangrijkste zorg is echter om huizen te laten onderzoeken door ingenieurs, zodat de bevolking weer kan verhuizen naar huizen die veilig worden geacht. Kerk in Nood werkt samen met een comité van kerkelijke vertegenwoordigers in zowel Aleppo als Lattakia om een reactie op de situatie te ontwikkelen.

Helpt u de Kerk om christenen in Syrië in de nasleep van de aardbeving op te vangen? Doneer dan via deze actiesite.

Syrië is al bijna 12 jaar in oorlog, maar voor veel mensen in Aleppo en andere getroffen steden was de verwoestende aardbeving van 6 februari traumatischer. “Als je de inwoners van Aleppo vraagt naar de oorlog die ze hebben meegemaakt, uiten ze hun gevoelens van pijn, angst, wanhoop over de toekomst, verlies van veiligheid, enz. Ze gebruiken veel verschillende uitdrukkingen om de 12 jaar durende oorlog uit te drukken. Maar als je hen vraagt naar de aardbeving waaraan ze zijn blootgesteld, is het antwoord slechts één woord: horror”, zegt zuster Annie Demerjian, een katholieke religieuze zuster die in de stad woont en werkt, tegen Kerk in Nood (ACN).

“Stel je voor dat je om 4 uur ‘s nachts in bed ligt en de vloer begint hevig te schudden. Deuren gaan open, glas versplintert, de muren zwaaien hevig, en van buiten komen de geluiden van geschreeuw en instorting, en uit de diepte van de terreur wordt slechts één woord geroepen: O Heer! Minder dan een minuut was sterker dan de hele oorlog. In een oorlog zijn er veilige gebieden en andere die gevaarlijk zijn, maar hier is het hele land gevaarlijk”, voegt ze eraan toe.

“Ons ziekenhuis kan instorten”
Zr. Anne Marie Gagnon van de Zusters van St. Jozef van de Verschijning is directrice van het belangrijkste katholieke ziekenhuis van Aleppo, St. Louis, een projectpartner van Kerk in Nood. Ze heeft het druk gehad met het helpen van de overlevenden van de aardbeving die grootschalige verwoestingen heeft aangericht. In een bericht aan Kerk in Nood schrijft ze dat in Aleppo veel flatgebouwen zijn omgevallen, er zijn veel doden en gewonden. “Bovendien regent het en is het erg koud. We hebben zojuist twee mensen met verwondingen geopereerd. We hebben een christelijk gezin in het ziekenhuis waarvan de familieleden zijn omgekomen bij de aardbeving. We wachten nu tot de overleden priester, pater Daher, werd binnengebracht.”

Het ziekenhuis zelf heeft de aardbeving overleefd, maar men vreest dat structurele schade het onveilig heeft gemaakt. “In ons ziekenhuis is er een deel dat lijkt te kunnen vallen, de stenen zijn verschoven en we zijn bang dat ze het begeven, maar we zijn vooral gericht op het verlenen van gratis zorg aan de mensen die nu gewond zijn”, zegt zuster Anne Marie.

Nergens om heen te gaan
Instorting van gebouwen is een terugkerende angst in een stad die nog steeds niet is hersteld van jarenlange gevechten en bombardementen. Daardoor zijn veel gebouwen structureel zwakker geworden. Ook kerken zijn getroffen, waaronder de Syrisch-orthodoxe kathedraal St. George.

Desondanks kunnen sommige gezinnen nergens anders heen. “Mensen vragen nu bij de kerken en kloosters, en bij ons in het ziekenhuis, of ze daar kunnen blijven tot de crisis voorbij is. In veel gebouwen zitten scheuren, en de mensen die op de vierde of vijfde verdieping zitten, zijn bang om daar te blijven. We hebben wat matrassen op de grond gelegd voor ons personeel, zodat ze hier kunnen blijven”, legt de directeur uit.

Zuster Arlene, een Karmelietes uit Aleppo, herkent de geluiden. Hoewel haar gemeenschap gewoonlijk ‘achter slot’ leeft, hebben de zusters bij deze tragische gebeurtenis hun deuren geopend voor hulpzoekenden. “De families zijn bang en willen niet terugkeren naar hun huizen, ze zoeken een plek om de nacht door te brengen. Vijf gezinnen hebben zich bij ons gemeld en wij bieden hun onderdak. Andere gezinnen gaan naar de scholen of kerken.”

“Misschien als de nacht goed is, zullen ze naar huis terugkeren, maar er is schade in hun huizen. Vanavond bidden we voor vrede. De mensen hier zijn geschokt, ze praten niet veel. Er zijn zoveel gewonden en doden gevallen”, voegt ze eraan toe.

“Stop de sancties!”
Hoewel Syrië niet het enige land was dat door de aardbeving werd getroffen, en de schade en het aantal doden in Turkije aanzienlijk hoger zouden kunnen zijn, is het in Syrië nog een ramp om toe te voegen aan een al lange lijst. “Eerst een oorlog, dan Covid, dan sancties, en nu een aardbeving. De mensen zijn zo arm: ze hebben geen geld om te eten te kopen, olie om mee te koken of graan”, zegt zuster Anne Marie tegen Kerk in Nood. Veel westerse en regionale landen en organisaties hebben al hulp toegezegd, maar de Syriërs hopen op meer. “We moeten de sancties stoppen. We vragen onze weldoeners voor ons te bidden en te bidden dat de sancties worden opgeheven. Zij moeten praten met de machten in Europa om deze sancties te stoppen.”

Thomas Heine-Geldern, uitvoerend president van Kerk in Nood (ACN) Internationaal, ziet ook een dringende behoefte aan actie op het gebied van geldovermakingen voor noodhulp. “Het is onze plicht om hulp te bieden aan de noodlijdende burgerbevolking van Syrië – en in het bijzonder aan de snel slinkende christelijke minderheid. In hun naam smeek ik u het bestaande internationale juridische kader toe te passen, dat humanitaire uitzonderingen op het embargo mogelijk maakt.”