In grote delen van Azië en Oceanië maken armoede en natuurrampen het leven van de bevolking moeilijk. In het hele gebied vormt migratie vanaf het platteland een probleem. Communistisch totalitarisme, radicaal islamisme en religieus nationalisme behoren tot de grootste bedreigingen voor de godsdienstvrijheid in een groot deel van deze uitgestrekte regio.
Waar christenen op de Filipijnen en in Zuid-Korea volledige vrijheid van godsdienst genieten, worden in het atheïstische Noord-Korea mensen om hun geloof in werkkampen gestopt. Christenen in landen als India ervaren dagelijks onderdrukking door hindoefundamentalisten en in landen als Pakistan en Afghanistan door moslimextremisten. Zelfs in meer liberale landen is een tendens te bespeuren van controle over kerk en geloof, zoals zichtbaar in China en Maleisië.
Op het Filipijnse eiland Mindanao lijkt de terreurgroep Maute, vernoemd naar de broers die haar in 2013 oprichtten, weer de kop op te steken. De aan Islamitische Staat gelieerd groep bestaat voornamelijk uit oud-strijders die de slag om de stad Marawi in 2017 overleefden, waarbij ten minste 1.200 mensen omkwamen. Kerk in Nood steunt er de slachtoffers van de conflicten en de Sililah-beweging voor dialoog, een belangrijk middel om radicalisering door islamisten tegen te gaan.
Kerk in Nood helpt lokale kerken bij het uitvoeren van hun diverse taken en ondersteunt hen bijvoorbeeld bij het bouwen en onderhouden van hun infrastructuur en ook bij het opleiden van hun priesters en personeel. De Kerk heeft vaak het voortouw genomen bij de reactie op de coronapandemie en religieuze gemeenschappen hebben zelfs hun huizen beschikbaar gesteld als quarantaine-onderkomens. Tijdens de pandemie was onze aandacht daarom vooral gericht op het veiligstellen van het levensonderhoud van priesters en religieuzen, zodat zij hun dienst aan mensen in nood konden voortzetten. Inmiddels ligt de focus weer op het ondersteunen van het pastorale werk van de Kerk in Azië en Oceanië.
Op 1 februari 2021 maakte een militaire staatsgreep een einde aan het burgerbestuur in Myanmar, waarmee een tijdperk van conflict aanbrak dat tot op de dag van vandaag voortduurt. Kerk in Nood (ACN) benadrukt de urgentie om te blijven bidden voor en te werken aan de vestiging van vrede en gerechtigheid in Myanmar.
Het conflict, waarbij regeringstroepen het opnemen tegen een aantal gewapende verzetsgroepen en etnische milities, is het afgelopen jaar aanzienlijk verergerd. Bijna het hele land is door gevechten getroffen wordt. Kerk in Nood (ACN) hoort uit lokale bronnen dat de situatie een bijzonder gevaar vormt voor kwetsbare minderheidsgemeenschappen, zoals christenen.
Tijdens zijn bezoek aan het Aziatische land in 2017 zei paus Franciscus in een toespraak dat “Myanmar gezegend is met grote natuurlijke schoonheid en rijkdommen, maar zijn grootste schat is zijn volk.” Hij zei toen al dat de Birmezen “zwaar hebben geleden en nog steeds lijden onder burgerconflicten en vijandelijkheden die al te lang hebben geduurd en diepe verdeeldheid hebben gezaaid.” Sinds februari 2021, en vooral de laatste drie maanden, heeft dit lijden ongekende proporties aangenomen.
Regina Lynch, uitvoerend voorzitter van Kerk in Nood (ACN) International: “Met zoveel spraakmakende conflicten in de wereld van vandaag, is het gemakkelijk voor Myanmar om het zoveelste vergeten conflict te worden. Het is cruciaal dat we dit niet laten gebeuren. We roepen de internationale gemeenschap op om zich meer in te spannen voor het herstel van vrede en gerechtigheid in het land. Alle actoren in het conflict moeten proberen om de liefde voor vrede en voor de naaste boven persoonlijke ambities en winsten te stellen.”
“In deze context is het inspirerend om te zien hoe kerkleiders, waaronder priesters, religieuzen en catechisten, hun volk blijven bijstaan en troost en Gods genade brengen in de meest afgelegen gebieden”, voegt ze eraan toe.
Getuigenissen die Kerk in Nood (ACN) bereiken, beschrijven hoe het land blijkbaar een mislukte staat aan het worden is. De oorlog treft de hele gemeenschap en laat in zijn kielzog verwoesting, doden en grote aantallen ontheemden achter. Onder hen veel ouderen, gehandicapten of moeders met kinderen.
Ontroerd door deze vreselijke realiteit blijft Kerk in Nood oproepen tot vrede en respect voor het leven, ongeacht religie: “Zij bewandelen een kruisweg, altijd hopend op de wederopstanding van Jezus Christus.
Lynch vertelt over een lied dat men kinderen hoorde zingen in een ontheemdenkamp: ‘Nergens om heen te gaan, geen land om te wonen, geen bed om te slapen, nergens om te vluchten, nergens om je te verstoppen! Er is geen toekomst, hoe te overleven! We hebben vrede nodig als een lied, we hebben gerechtigheid nodig als een rivier, we hebben vrijheid nodig als een wind en het verdriet van de oorlog moet ophouden!’”
“Hoe kunnen we onze stemmen niet verenigen om samen met deze kinderen te bidden?”, vraagt ze zich af. “We dringen er bij al onze weldoeners op aan om te blijven bidden voor Myanmar, haar Kerk en haar bevolking – met speciale intensiteit op 1 februari – omdat we er zeker van zijn dat ‘als de Heer het huis niet zegent, de timmerman tevergeefs zal zwoegen’ (Ps. 127).”
Foto: Twitter kardinaal Bo
Op zondag 3 december ontplofte een bom tijdens een katholieke Mis in de openbare universiteit van Mindanao in het zuiden van de Filipijnen. Volgens plaatselijke bronnen in de stad Marawi kostte de explosie aan minstens vier gelovigen het leven en raakten er meer dan 40 gewond. De aanslag werd vanuit Islamabad opgeëist door een groep die gelieerd is aan Islamitische Staat.
Een terroristische aanslag trof de H. Mis op de eerste zondag van Advent, de dag markeert de periode waarin christenen zich voorbereiden op het vieren van Kerstmis. In een verklaring die na de aanslag werd vrijgegeven, stellen de Filipijnse bisschoppen dat de timing van de aanslag, die de gemeenschap verwoest achterliet, opzettelijk was.
Vol bezorgdheid roepen de bisschoppen op om te bidden voor de doden en gewonden. “Wij bidden voor de eeuwige rust van hen die gestorven zijn, en voor de genezing van hen die gewond zijn geraakt. We verenigen ons geestelijk met hun families en putten kracht en troost uit ons geloof in Christus die ‘alles in Zichzelf zal herstellen, vrede makend door het bloed van zijn kruis…’ (Kol. 1:20)”.
Tijdens een telefoongesprek met Kerk in Nood (ACN) sprak pater Sebastiano D’Ambra, missionaris bij het Pauselijk Instituut voor Buitenlandse Missies (PIME), zijn ontzetting uit over deze terroristische aanslag. Ook deelde hij enkele details die de kracht van de explosie illustreren. Hij benadrukte dat de universiteit, die hij bezocht heeft, vaak honderden katholieken ontvangt in haar zondagse diensten. “Er is een aalmoezeniersdienst met een ruimte voor de dagelijkse Mis. Op zondag vieren ze de Mis in de gymzaal, omdat de kapel niet groot genoeg is. Ik weet niet hoeveel mensen er vandaag waren, maar ze hebben vaak tussen de 300 en 400 katholieken op zondag. Aangezien dit de eerste zondag van de Advent is, weet ik zeker dat er veel gelovigen aanwezig waren.”
Triest begin van Marawi Vredesweek
“Ik zie dit als een zeer tragische gebeurtenis, want net vandaag begonnen we in het bisdom Marawi met de Marawi Vredesweek. Wat een week vol positieve vredesmomenten had moeten worden, is een tijd van terreur geworden”, verklaarde de missionaris bedroefd.
De autoriteiten hebben geen concrete informatie gegeven over de redenen voor de aanval, hoewel speculaties gaan van de oorlog in Gaza tot represailles voor activiteiten van de regering tegen lokale extremistische groepen. “We moeten wachten op meer informatie over de daders van de aanval en hun motieven, maar er bestaat geen twijfel over dat Christenen het doelwit waren”, vertelde de Italiaanse missionaris aan Kerk in Nood.
Een #RedWednesday voor de Filippijnen
Wat betreft de gevolgen van de aanval waarschuwt pater D’Ambra voor de impact van de explosie op de bredere christelijke bevolking: “Wat er in Marawi is gebeurd, is alarmerend. De universiteit trekt christenen uit verschillende delen van Mindanao naar de stad. Het gevaar bestaat dat de aanval een uittocht van de katholieke minderheid zal uitlokken. Veel families hebben er al bij hun kinderen op aangedrongen om terug te keren naar hun thuisland vanwege de angst die de christenen voelen”, voegde hij eraan toe.
“Nog maar een paar dagen geleden vierden we #RedWednesday, een initiatief van Kerk in Nood dat in de hele Filipijnen gevierd wordt en door de bisschoppenconferentie gesteund wordt als een dag om Christenen van over de hele wereld te herdenken die vervolgd worden vanwege hun geloof. We vierden deze dag op de school waar ik werk, en het was erg emotioneel. Wie had kunnen denken dat we slechts een paar dagen later dit geweld aan den lijve zouden ondervinden?”, zei pater D’Ambra.
De verklaring van de bisschoppen herinnert ook aan de recente viering van #RedWednesday, met de woorden: “de slachtoffers van de bomaanslag van vanmorgen worden nu gerekend” tot de velen die “uit pure liefde voor hun geloof hebben geleden onder geweld en vervolging over de hele wereld”.
Paus Franciscus maakte ook een opmerking over de aanslag tijdens het Angelusgebed in Rome: “Ik wil mijn gebed verzekeren voor de slachtoffers van de aanslag die vanmorgen plaatsvond op de Filippijnen, waar een bom ontplofte tijdens de Mis. Ik leef mee met de families en de mensen van Mindanao, die al zoveel geleden hebben.”
Toename van geweld en vervolging
Hoewel ongeveer 80% van de Filippino’s katholiek is, is het eiland Mindanao, waar de stad Marawi ligt, overwegend islamitisch – ongeveer 98% moslims en 2% christenen. In Marawi is een territoriale prelatuur gevestigd die ongeveer 35 duizend katholieken opvangt.
De christelijke minderheid in Mindanao heeft de afgelopen jaren geleden onder verschrikkelijke islamistische aanvallen. Er opereren verschillende radicale gewapende groepen in de regio, die bijna allemaal banden hebben met de Islamitische Staat in Oost-Azië, zoals Abu Sayyaf of Dawlah Islamiyah, die in verband wordt gebracht met de recente bomaanslag.
In 2017 werd Marawi maandenlang belegerd, waarbij veel doden vielen. Pater D’Ambra legde destijds al uit dat in de jaren ervoor verschillende internationale islamistische groeperingen in de Filippijnen actief waren geworden met als doel nieuwe generaties aan te trekken. Zowel de ideologie die ze aanhangen als het geld dat ze bieden, trokken nieuwe strijders aan.
Pater D’Ambra heeft 40 jaar ervaring in de Filippijnen en is de oprichter van de Silsilah-beweging, die sinds 1984 de interreligieuze dialoog bevordert. Kerk in Nood is sinds het begin partner van dit project, met als doel de dialoog en het samenleven tussen katholieken en moslims te bevorderen. “Episoden zoals deze in Marawi verergeren een toch al ingewikkelde situatie alleen maar en maken het moeilijker om de interreligieuze dialoog te bevorderen. Dit zijn nieuwe uitdagingen en ze maken ons werk, dat bijna 40 jaar bestaat, nu net zo belangrijk als in het begin”, erkent pater D’Ambra.
Bijna drie jaar na de militaire staatsgreep van februari 2021 zijn de rebellen in Myanmar een groot offensief begonnen. Na het recente gecoördineerde offensief dat begon in de deelstaat Shan, zijn de gevechten ook in andere gebieden geïntensiveerd. Onder meer in de regio’s Sagaing en de deelstaten Chin en Kayah heeft dit geleid tot wijdverspreid geweld en mensen die op de vlucht slaan.
Regina Lynch, uitvoerend voorzitter van Kerk in Nood (ACN), toont zich bezorgd: “We hebben gehoord van hevige aanvallen in verschillende bisdommen. De afgelopen dagen is het geweld en de ontheemding aanzienlijk geëscaleerd. Een toenemend aantal dringende verzoeken om gebed heeft ons de afgelopen dagen vanuit dit land bereikt”.
Kerk niet langer veilige haven
“Het lijden heeft een kritiek punt bereikt. Daardoor zoeken steeds meer burgers hun toevlucht in kerken als veilige toevluchtsoorden. Maar helaas zijn er berichten opgedoken over schrijnende incidenten binnen heilige gebouwen. Sommige kerken zijn zelfs conflictzones geworden en er zijn religieuze instellingen onder dwang geëvacueerd”, aldus Lynch.
“Gedurende de laatste drie jaar van burgeroorlog heeft de Kerk de mensen bijgestaan die geconfronteerd werden met de vernietiging van talrijke gebedshuizen en de ontheemding van hele dorpen. Deze nieuwe spiraal van geweld vraagt van ons echter een nieuwe urgentie om onze broeders en zusters in dit afgelegen en vaak vergeten deel van de wereld te gedenken.”
Vraag om gebed
Terwijl de situatie blijft verslechteren, hebben lokale partners van ACN een oproep gedaan om te bidden: “De situatie is nijpend, en we vragen iedereen nederig om voor ons te bidden in deze uitdagende tijden”, aldus een bericht. “Op verschillende plaatsen is melding gemaakt van bijkomende schade aan kerkelijke eigendommen, wat de ernst van de situatie nog vergroot.”
“Laten we alstublieft niet vergeten om voor Myanmar te bidden. Tussen de vele conflicten in de wereld op dit moment, voelen de mensen in Myanmar zich alleen gelaten te midden van hun lijden, dus onze solidariteit is een baken van licht in de duisternis waarmee ze geconfronteerd worden”, besluit Regina Lynch.
Foto: Radio Veritas Mandalay
Dankzij de vrijgevigheid van donateurs van Kerk in Nood (ACN) krijgen de slachtoffers van de antichristelijke rellen die op 16 augustus plaatsvonden in Jaranwala, Pakistan, hulp. In eerste instantie worden 464 gezinnen geholpen met noodhulp. Een deel ontvangt steun bij de renovatie van huizen.
Volgens het plaatselijke bisdom Faisalabad werden de rellen op 16 augustus aangewakkerd door een valse beschuldiging van godslastering. Geruchten deden de ronde dat een man en zijn zoon de Koran oneerbiedig hadden behandeld door hun foto’s op de pagina’s te plaatsen. Daarop vielen bendes veel christenen in hun huizen en gebedshuizen aan.
De lokale autoriteiten deden niets om het geweld te stoppen en de aanvallers blokkeerden de wegen naar Jaranwala om te voorkomen dat hulp van buitenaf de slachtoffers zou bereiken.
Wonder boven wonder kwamen er geen mensen om bij de aanvallen. Honderden gezinnen moesten vluchten en verloren al hun bezittingen en hun middelen van bestaan.
Het bisdom heeft 464 families geïdentificeerd die in hoge nood verkeren. “De levens van deze mensen zijn in groot gevaar, omdat ze worstelen om te overleven te midden van immense ontberingen”, zei de bisschop van Faisalabad, bisschop Indrias Rehmat tegen Kerk in Nood.
Het bisdom heeft een plan opgesteld om hen eerst noodhulp te bieden en vervolgens hulp om hun leven weer op te bouwen. De gezinnen ontvangen daarom eerst basisbenodigdheden zoals kleding, keukenapparatuur, beddengoed en matrassen en schrijfgerei voor schoolkinderen. Ook draagt de organisatie, dankzij gulle donateurs, bij aan riksja’s en motorfietsen voor chauffeurs en bezorgers wiens voertuigen tijdens de aanvallen werden vernield.
In een later stadium wordt ook bijgedragen aan de renovatie van huizen die door de meute vernield werden. “We kijken uit naar de samenwerking met Kerk in Nood om het lijden van deze onfortuinlijke slachtoffers te verlichten,. We betuigen onze oprechte dankbaarheid aan de weldoeners voor uw aandacht en medewerking in deze zaak”, besluit mgr. Rehmat.
Paus Franciscus heeft mgr. Linus Neli benoemd tot aartsbisschop van Imphal. Het aartsbisdom wordt al maandenlang geteisterd door etnisch geweld dat al 200 doden heeft geëist.
“We bidden voor vrede en wachten op het moment dat er duurzame oplossingen kunnen worden bereikt. Geen cosmetische vrede, maar blijvende antwoorden voor de mensen hier, maar ook voor de federale staat.”, verklaarde mgr. Neli in gesprek met AsiaNews over het conflict tussen de Meitei (de meerderheidsgroep, overwegend hindoeïstisch) en Kuki (de overwegend christelijke minderheid die in de dorpen op de heuvels woont).
De Kuki zien hun voortbestaan bedreigd door de keuzes van de lokale overheid onder leiding van de hindoenationalisten van de BJP op het gebied van landbeheer. Het conflict heeft volgens officiële schattingen al ongeveer 200 doden geëist. Waarschijnlijk ligt het werkelijke aantal slachtoffers nog veel hoger. In het gebied zo’n 3 miljoen inwoners, waarvan ongeveer 100 duizend katholiek zijn.
Mgr. Linus Neli (66) komt oorspronkelijk uit het aartsbisdom en heeft diverse belangrijke functies bekleed in de Indiase Kerk: hij was rector aan het St. John’s Medical College Hospital in Bangalore, vicaris-generaal van het aartsbisdom Imphal en vervolgens twee jaar nationaal directeur van Caritas. Die ervaring komt van pas nu de lokale Kerk probeert in moeilijke omstandigheden de pijn van de getroffen bevolking te verlichten.
“Om een sterke natie te zijn, heeft heel India het nodig dat elk van zijn deelstaten gezond, vredig en welvarend is. Laten we daar samen met alle andere religieuze leiders voor bidden, want samen kunnen we dit moment te boven komen. En onze hoop is niet geworteld in louter psychologisch optimisme, maar in God”, aldus de nieuwe aartsbisschop.
Bron: AsiaNews
Paus Franciscus zal van 1 tot 4 september in Mongolië zijn om de zeer kleine maar groeiende katholieke gemeenschap te bezoeken en andere religieuze leiders in het land te ontmoeten. Het afdelingshoofd van Kerk in Nood (ACN) voor Centraal Azië, Peter Humeniuk, en het hoofd communicatie van het internationale kantoor, María Lozano, reizen naar Mongolië voor het pauselijk bezoek.
Met zijn reis naar het Oost-Aziatische land begin september blijft de Heilige Vader opnieuw trouw aan zijn motto om “naar de periferieën” te gaan. De christenen in Mongolië vormen nog geen 2% van de totale bevolking, ongeveer 62.000 mensen, waarvan slechts een klein deel katholiek is. Ongeveer 58% van de 3,2 miljoen inwoners belijdt het boeddhisme en 5% is moslim. Volgens cijfers van het Vaticaan zijn er minder dan 1.500 katholieken in Mongolië, maar de kleine gemeenschap kijkt met groot enthousiasme uit naar het eerste pauselijke bezoek aan het land.
Interreligieuze dialoog
“Ik ben erg opgewonden om de paus in Mongolië te zien en ik geloof dat het hoop en enthousiasme zal brengen voor de Kerk, maar ook voor de mensen die geen christen zijn. Mongolië wordt gedomineerd door het boeddhisme, dus het bezoek van de paus zal ook onze interreligieuze dialoog vriendelijker en vruchtbaarder maken. Hij zal Mongoolse boeddhistische monniken ontmoeten en ook andere religieuze leiders, dus het zal echt nuttig zijn voor onze gemeenschap en voor de dialoog”, vertelde Cecilia Munkhzul Zoljargal , hoofd Media en Communicatie van de Apostolische Prefectuur in Ulaanbaatar, aan Kerk in Nood (ACN).
Grote vrijheid van godsdienst
In tegenstelling tot het grote buurland China kent Mongolië een grote vrijheid van godsdienst. Door de uitdagingen die de snelle economische en sociale veranderingen met zich meebrengen zijn sommige lokale autoriteiten echter huiverig geworden voor religies, vandaar het belang van het bezoek in de context van de interreligieuze dialoog.
Kerk in Nood (ACN) heeft in het verleden kleine projecten in Mongolië gesteund, waaronder het verstrekken van Misintenties voor priesters, reparaties voor de kathedraal van Sint Petrus en Paulus in de hoofdstad Ulaanbaatar en, meer recentelijk, in 2020, de aankoop van een nieuwe auto voor een van de congregaties die in het land werkzaam zijn. De katholieke hulporganisatie ondersteunt de lokale Kerk ook met enkele projecten om het historische aanstaande bezoek van paus Franciscus aan het Oost-Aziatische land mogelijk te maken.
Kerk verdient aandacht
“De Mongoolse katholieken hebben het bezoek van de paus nodig voor zichtbaarheid en internationale steun, want jarenlang heeft niemand zelfs maar aan hun bestaan gedacht. Missionarissen zijn vanuit het niets begonnen in een wilde steppe, helemaal alleen, en hebben veel moeite gedaan om een gemeenschap van katholieke Mongolen op te bouwen, die aandacht verdient”, zegt Peter Humeniuk, hoofd van ACN-projecten voor Centraal-Azië.
“In de afgelopen weken hebben we contact gehad met bisschop Giorgio Marengo, de apostolische prefect van Ulaanbaatar, om te bespreken hoe we op korte termijn de steun aan de katholieke kerk van het land kunnen verdiepen”, zegt hij.
Land voorbeeld voor regio
Humeniuk zal samen met Maria Lozano, directeur van het internationale persbureau van Kerk in Nood (ACN), naar het land reizen om de lokale Kerk te begeleiden tijdens het historische pauselijke bezoek. “Ik denk dat het bezoek van de paus belangrijk is voor de hele regio. Mongolië ligt strategisch tussen Rusland en China en is een neutraal gebied. De boeddhisten in Mongolië zijn vreedzaam en staan open voor een dialoog met het Vaticaan, terwijl de Mongoolse regering de sociaaldemocratie volgt, wat geen obstakels opwerpt. Het land heeft het potentieel om een belangrijke partner te worden voor de Heilige Stoel in Oost- en Centraal-Azië en een voorbeeld voor andere Aziatische landen”, zegt Lozano. “Dit bezoek moet worden opgenomen in de lijst van reizen met een belangrijke interreligieuze context, samen met andere reizen zoals Irak, Kazachstan of Bahrein. Het is opmerkelijk dat paus Franciscus niet aarzelt om duizenden kilometers af te leggen om broederschap te beleven en de dialoog aan te gaan met andere wereldreligies.”
“Het is ook een aanmoediging en een teken van genegenheid voor de Centraal-Aziatische Bisschoppenconferentie, die katholieken verenigt uit alle voormalige Sovjetlanden van de regio: Kazachstan, Oezbekistan, Kirgizië, Turkmenistan en Tadzjikistan. Dit zijn minderheidskerken. En de paus volgt een leitmotiv van het geven van aandacht aan minderheden die, in hun kleinheid, ook leven en licht geven aan de universele Kerk”, voegt Humeniuk toe.
“Net zoals de Heilige Vader naar de periferieën wil gaan, wil ook onze stichting christenen in de perifere gebieden dienen. Onze aandacht wijden aan onze broeders en zusters in deze landen – waar zij een kleine kudde vormen – is een van de prioriteiten van mijn afdeling”, stelt hij.
In het verre bergachtige Noord-Oosten van India wonen de leden van de animistische Kasi‑stam. Vanaf de komst van de katholieke missionarissen zijn velen bekeerd door het Goede Nieuws van het Evangelie. Er zijn vele gelovigen die sterk naar een eigen Bijbel verlangen!
Ze zijn toegewijde gelovigen in Jezus Christus geworden. Zij verlangen er vurig naar om meer te leren en om dieper hun geloof te leven.
Dankzij u kon enige jaren geleden een eerste druk van de Bijbel in het Kasi gedrukt worden.
Al deze exemplaren zijn intussen verspreid. Maar de vraag blijft enorm. Er zijn vele gelovigen die sterk naar een eigen Bijbel verlangen! Maar de Kerk hier is arm, net als haar mensen.
Wilt u uw liefde voor de Bijbel delen met de bevolking in Noord-India?
Voor € 2 krijgt één gezin een Bijbel in zijn eigen taal.
Kunt u van betekenis zijn met een gift aan deze toegewijde mensen in India?
Kerk in Nood bood toen hulp en biedt nu hulp aan projecten van het plaatselijke bisdom.
In Mei 2017 slaagden enkele honderden islamitische strijders erin de stad Marawi in de Filippijnen te veroveren en te bezetten. Zij doodden daarbij veel mensen, namen krijgsgevangenen en verwoestten de Katholieke Kathedraal van Onze Lieve Vrouw. De meeste krijgsgevangenen die zij maakten waren Christenen. Kerk in Nood bood toen hulp en biedt nu hulp aan projecten van het plaatselijke bisdom.
De Jihadisten hielden Marawi vijf maanden bezet maar uiteindelijk werd de stad door het regeringsleger bevrijd, wel na nog veel meer verwoestingen aangericht te hebben. Duizenden inwoners werden gedwongen de stad te verlaten en de meesten van hen leven nog steeds in tenten of zijn bij familieleden ingetrokken.
Tijdens het conflict al voorzag Kerk in Nood in hulp voor de vluchtelingen. Sindsdien biedt Kerk in Nood hulp aan de door het conflict getraumatiseerde mensen. Kerk in Nood steunt onder meer een project van het bisdom dat traumazorg biedt aan zo’n 200 mannen, vrouwen en kinderen, die maandenlang gevangen werden gehouden en lichamelijke en psychische martelingen ondergingen. Daar zijn veel vrouwen en ook jonge meisjes bij die verkracht werden. Er wordt zowel hulp verleent aan Moslims als aan Christenen. Een ander initiatief van het plaatselijke bisdom is ‘Jeugd voor Vrede’, waarbij 184 christelijke en moslim studenten vluchtelingenkampen bezoeken.
Globaal genomen is 80% van de bevolking van de Filippijnen Katholiek. Alleen op de eilandengroep van Mindanao in het zuiden leeft een relatief groot aantal Moslims. Al jaren proberen islamitische terreurgroepen daar een ‘Islamitische Staat’ te vestigen. Marawi was eigenlijk al een centrum voor de Moslims. Zij waren bij de aanval ook van plan de bisschop van Marawi, Edwin de la Penja, gevangen te nemen maar die bevond zich toen net niet in de stad. In zijn plaats hebben zij de vicaris generaal, Teresito Suganob en nog andere Katholieke gelovigen meegenomen. Zij namen ook een aantal Moslims gevangen, die zij beschuldigden van samenwerking met de Christenen.
Wilt u deze projecten van het bisdom steunen? Doneer dan online via deze website of maak uw gift over onder vermelding van code: 329-09-59. Uw gift wordt gebruikt voor dit project of soortgelijke projecten in de regio.
Nauwelijks opgemerkt door de wereld, escaleerde het conflict tussen Armenië en Azerbeidzjan op 27 september 2020 in een oorlog in Nagorno-Karabach. Op 9 november 2020 werd een staakt-het-vuren tussen de twee landen overeengekomen. Met talloze oorlogsmisdaden, meer dan 4 000 gesneuvelde Armeense soldaten – bijna een hele generatie jonge mannen – en ongeveer 90 000 vluchtelingen, voegde deze oorlog een tot nu toe ongeziene laag van wreedheid toe aan het langdurige conflict en leidde tot een humanitaire catastrofe. Slechts 25.000 van de vluchtelingen hebben naar hun huizen kunnen terugkeren. De anderen zijn gestrand in Armenië en vechten om te overleven.
In oktober brachten medewerkers van de katholieke hulporganisatie Kerk in Nood (ACN) een bezoek aan Armenië om de situatie van dichtbij te bekijken en na te gaan waar het meest doeltreffend hulp kan worden geboden nu er geen overheidssteun meer beschikbaar is en veel goede doelen zijn vertrokken. Het bood hun ook de gelegenheid om een aantal vluchtelingengezinnen te ontmoeten. Een van deze gezinnen was dat van Lida, die vertelde over haar familie en wat zij hebben doorgemaakt.
Getekend door vermoeidheid
Artashat is een klein stadje op het punt waar de grenzen van Armenië, Turkije en Azerbeidzjan samenkomen. We hebben het centrum van de stad achter ons gelaten en rijden over een lange en stoffige grindweg die nergens heen lijkt te leiden. Aan weerszijden van de weg staan verlaten industriecomplexen – overblijfselen uit de Sovjettijd. Na ongeveer vijf kilometer slaan we af en rijden een van deze terreinen op. Aan de uiterste rand ervan staat een huis, dat op het eerste gezicht verlaten lijkt. Dit is echter misleidend. Lida, een blonde vrouw van middelbare leeftijd, staat ons in de deuropening op te wachten. Haar gezicht is getekend door vermoeidheid, maar zij, haar schoondochter Mariam en haar kleine kleindochter Nané zijn blij dat we hen komen bezoeken. Terwijl Mariam koffie voor ons zet in de geïmproviseerde keuken, vertelt Lida ons over wat ze het afgelopen jaar hebben meegemaakt.
“Schuilden onder een tafel”
“We hadden een goed leven in Nagorno-Karabach. Ik ben al vele jaren weduwe, maar door mijn werk als lerares kon ik goed voor mijn twee zonen zorgen. We bezaten een klein huis en hadden alles wat we nodig hadden. Dit veranderde vorig jaar abrupt toen mijn twee zonen op 27 september vertrokken om in het leger te gaan en te vechten. Ze waren 22 en 24 jaar oud. Dit betekende dat mijn schoondochter en ik met de kleine alleen waren toen de bombardementen begonnen. We schuilden eerst onder de tafel. Later verstopten we ons in de kelder met een beetje voedsel en water. Er was al geen elektriciteit of stromend water. Toen de dorpsoudsten ons vertelden dat we het dorp moesten verlaten, zijn we eerst naar Berdzor gevlucht en een week later met de bus naar Armenië vervoerd. Het enige wat we bij ons hadden was een koffer. In het begin konden we bij familie in Artashat verblijven. Maar we konden daar niet eeuwig blijven wonen. We waren een last voor de familie. Nu wonen we hier al zes maanden.”
Spartaans leven
Ze laat ons de flat zien: alles is schoon en opgeruimd, maar spartaans ingericht met alleen het allernoodzakelijkste en zonder elektriciteit of stromend water. “We halen één keer per week water bij familie.” Er zit een enorm gat in het plafond, waardoor je in de eerste verdieping kunt kijken. De familie heeft een lening afgesloten om de meest elementaire meubels te kunnen kopen. “En dat terwijl we nog steeds bezig zijn met het afbetalen van de lening in Nagorno-Karabach die we voor de kinderkamer hebben afgesloten toen we erachter kwamen dat Nané onderweg was. De bank daar kent geen genade. Ik heb geen idee hoe we het ooit gaan redden.”
De enige hulp die ze kregen, was een betaling van 150 dollar gedurende de eerste vier maanden. Degenen die een familielid hebben verloren, kregen een eenmalige uitkering van 20.000 dollar. Gelukkig zijn Lida’s beide zonen teruggekeerd uit de oorlog. Ze vertelt echter dat de oudste ernstig getraumatiseerd is en niet in staat is om te werken. “Mijn jongste zoon heeft tenminste werk kunnen vinden in de conservenfabriek iets verderop in de straat. Maar het werk wordt slecht betaald, en zijn eerste loon kreeg hij pas na zes maanden. Ik probeer het gezin te onderhouden door twee leerlingen les te geven.”
Terugkeer niet veilig
Als Lida over haar huis in Nagorno-Karabach praat, heeft ze tranen in haar ogen. “Ze verwachten dat we terugkeren naar onze huizen – als die niet zijn verwoest. Maar het is er niet veilig. In geval van twijfel kijken de zogenaamde Mirotvorcy-soldaten (de Russische “vredeshandhavers”) die aan de grens zijn gestationeerd, gewoon de andere kant op. Azerbeidzjanen hebben ons huis bezet en er vrolijk over gepost op Facebook.” Het verlies van een dak boven hun hoofd, van werk en dus van bestaansmiddelen, het trauma dat ze hebben opgelopen – dit alles heeft niet alleen Lida en haar familie gedemoraliseerd, maar ook duizenden anderen.
Kerk springt in de bres
Zoals zo vaak het geval is, is het de katholieke Kerk die in de bres springt en zich over de mensen ontfermt wanneer er geen overheidssteun meer beschikbaar is. De Kerk biedt niet alleen geestelijke en psychologische hulp om het trauma te verwerken, maar ook materiële hulp: zij helpt wanneer gehandicapte veteranen toegankelijke huisvesting nodig hebben, wanneer reparaties de leefsituatie van een gezin kunnen verbeteren, zoals aan een badkamer, waardoor een gezin niet langer in de vrieskou buiten hoeft te lopen voor een bad.
Aangezien veel gezinnen – tenminste tijdelijk – hun kostwinners zijn kwijtgeraakt, helpt de Kerk ook behoeftige gezinnen in hun levensonderhoud te voorzien in een land met stijgende werkloosheid en prijzen. Sommige kostwinners werken in Rusland, anderen zijn in Nagorno-Karabach gebleven en worden gerehabiliteerd. Als het enigszins mogelijk is, helpt de Kerk hen bij het vinden van werk.
Met uw steun kan de lokale Kerk noodhulp-pakketten bieden aan 150 gezinnen in de stad Goris, dicht bij de grens van Nagorno-Karabach, helpen bij huisvesting en levensonderhoud en de door de oorlog zo benodigde psychologische en pastorale zorg bieden. Helpt u mee?
Foto: Ismael Martínez Sánchez / ACN
De bevolking van Nepal, zo’n 30 miljoen inwoners, bestaat voor het overgrote deel uit Hindoes. De ongeveer 8000 katholieken in het land vormen dus slechts een kleine minderheid van de bevolking. Toch is de katholieke kerk in Nepal, ondanks haar geringe aantal, springlevend en bloeiend. Wel heeft de coronapandemie het land, net als buurland India, zwaar getroffen. Ook de Kerk heeft het er moeilijk mee. Zelfs in normale tijden is het niet gemakkelijk om de eindjes aan elkaar te knopen.
De apostolisch vicaris, bisschop Paul Simick, die uit India komt, is zeer begaan met het welzijn van zijn priesters, maar hij kan het zich niet veroorloven om hen een regelmatig inkomen te betalen. En hoewel hij bereid is om het weinige dat hij heeft te delen met zijn priesters, vooral diegenen die in de armste en meest afgelegen parochies van het land werken, heeft de coronavirus crisis hem met nog minder middelen laten zitten dan voorheen.
Bisschop Paul schreef Kerk in Nood: “De Misintenties zijn het enige middel om onze priesters te ondersteunen bij hun eigen persoonlijke en medische behoeften en voor de kleine pastorale projecten die ze af en toe in hun eigen parochies kunnen uitvoeren. Het vicariaat is helaas niet in staat om onze priesters regelmatig hierin te ondersteunen. Dus als u ons zou kunnen helpen met Misintenties, zou dat werkelijk een zegen zijn. We zouden u zeer dankbaar zijn.”
Helpt u de 31 priesters van zijn vicariaat? Geef uw misintentie dan hier door en vermeld bij de intentie code: 338-04-missen. Zij zullen hun Heilige Missen opdragen voor uw intenties en uit dankbaarheid voor de reeds toegezegde hulp.
Wanneer katholieke Christenen de woorden “India” en “missionarissen” horen, is het eerste wat hen waarschijnlijk te binnen schiet het beeld van missionarissen uit Europa die op het subcontinent werken. Maar de tijden zijn veranderd: de Kerk in India, die volgens de traditie werd gesticht door Thomas de Apostel, heeft zich ontwikkeld tot een nieuw centrum van religieuze roepingen. Vandaag de dag worden missionarissen uit India uitgezonden om over de hele wereld te dienen – de meesten naar Europa, maar sommigen ook naar het Afrikaanse continent.
De Karmelieten uit de provincie Manjummel in India zijn hier een voorbeeld van. In antwoord op een verzoek van de plaatselijke bisschop van Chipata werden in 2014 vier broeders naar Zambia gestuurd om het werk van de missie te beginnen. Een jaar later konden de religieuzen hun eigen klooster betrekken en in december 2020 ontving een door de orde gesticht seminarie zijn eerste studenten. Een jonge lokale man uit Chamilala is er al begonnen aan zijn priesterlijke vorming. “Zo begint het proces van inplanting van de Orde van de Ongeschoeide Karmelieten diep in Zambia”, luidt de blijde boodschap in een officiële verklaring van het klooster. Kerk in Nood (ACN) heeft de missionarissen in India vanaf het allereerste begin gesteund.
De pastorale activiteiten die worden uitgevoerd in de regio, die een van de armste van het land is, variëren van regelmatige zondagse diensten en catecheselessen tot ter plaatse ontwikkelde geloofsvormingsprogramma’s. In de afgelopen twee jaar zijn ongeveer 500 doopsels gevierd; deze werden gedeeltelijk mogelijk gemaakt door evangelisatie van deur tot deur.
Medische en onderwijsvoorzieningen maken ook deel uit van de diensten die worden verleend door de parochies die door de Karmelieten worden geleid. Zoals op de meeste plaatsen in de wereld, ligt de nadruk momenteel op de bestrijding van de corona-pandemie. Veel ziekten worden echter veroorzaakt door een gebrek aan toegang tot schoon drinkwater. Als reactie hierop hebben de parochies zelf waterputten gebouwd, die de inwoners van de dorpen van water voorzien.
Zoals broeder Jacob Paxy Aumkal aan Kerk in Nood uitlegde, vormt de gebrekkige infrastructuur ook een grote uitdaging. “In het regenseizoen zijn de wegen onbegaanbaar door de kleverige modder. Wekenlang zijn we dan afgesneden van de rest van het land.” ACN probeert ook op dit gebied te helpen, bijvoorbeeld door vierwielaangedreven voertuigen te doneren die de priesters kunnen gebruiken om hun vijf missieposten te bereiken, zodat ze de mensen die daar wonen kunnen bijstaan en ondersteunen. “We zijn vol dankbaarheid als we denken aan al die mensen die zoveel hebben gedaan om ons missiewerk te steunen”, schreef broeder Jacob Paxy. Hij legde uit dat, aangezien de broeders geen bron van inkomsten hebben, de door Kerk in Nood toegekende Misintenties het enige middel van bestaan zijn voor onze missionarissen.
Broeder Jacob Paxy dient momenteel alleen in de afgelegen missiepost in Chamilala. Hij werkt tot 19 uur per dag – en toch is hij vol vertrouwen. “We zijn dankbaar dat God ons nodig had in deze missie, om te prediken tot de armen en hun pijn te verzachten. Wij nodigen u allen uit om deel te nemen aan deze missie, hetzij direct, hetzij indirect door actieve fysieke of geestelijke deelname. Zij die in staat zijn om economisch bij te dragen aan de ontwikkeling van deze missie en de verwezenlijking van haar projecten worden van harte aangemoedigd om dit te doen. Wij verzekeren u dat God u zal belonen voor elke hulp die u aan deze missie van God geeft.”
Wilt u het werk van de lokale Kerk in Chipata, Zambia, steunen? Doneer dan online of maak uw gift over onder vermelding van Zambia. Uw gift gaat naar dit project of soortgelijke projecten in de regio.
Voor een kostschool van Italiaanse zusters in het bisdom Eluru in India was dringend een nieuwe waterput nodig. U maakte het mogelijk!
De congregatie van de Dochters van de ”Opdracht van Maria in de Tempel” werd in de negentiende eeuw in Italië gesticht met als doel om voor kinderen en jonge meisjes te zorgen. Tegenwoordig heeft de congregatie huizen in Italië, India, Djibouti en Somalië en scholen, kostscholen, weeshuizen en léproseriën en neemt ook de zorg op zich voor ouderen.
In India leiden de zusters een kostschool in Dhabhagudam, in het bisdom Eluru, waar zo’n 150 kinderen afkomstig uit verafgelegen dorpen studeren. Voor deze kinderen is dit de enige mogelijkheid om naar school te gaan. De inwoners van de streek zijn arm en werken meestal als dagloner. Ze kunnen zelden lezen en schrijven. Velen zijn verslaafd aan alcohol, wat menig gezin ten gronde richt. Voor kinderen die onder zulke omstandigheden opgroeien, belooft het leven niet veel goeds als de zusters hen niet de gelegenheid geven om naar school te komen. De vruchten zijn nu al zichtbaar: het analfabetisme neemt af, kinderen worden minder uitgebuit en minder vaak uitgehuwelijkt. Enkele oud-leerlingen zijn inmiddels aan een studie begonnen. Duidelijk is dat onderwijs de sleutel is tot een betere toekomst.
Er is echter een probleem. De zusters beschikken slechts over één waterput die steeds meer problemen geeft. De watervoorziening voor de hele kostschool, het huis van de zusters zelf en voor de mensen uit de omgeving is niet veilig. Vooral voor de oudere mensen uit de buurt, die afhankelijk zijn van de put van de zusters voor drinkwater, is dit een groot probleem. Onze goede gevers hebben met € 7.700 kunnen helpen zodat de zusters weer een nieuwe put hebben.
De zusters in Eluru zijn inmiddels geholpen. Wilt u andere zusters in India helpen met bestaanshulp, een bijdrage die hen in staat stelt hun missie te vervullen? Maak dan uw gift over onder vermelding van ‘Zusters India’ of doneer veilig en snel via onze website. Uw gift gaat naar soortgelijke projecten in de regio.
"Ik nodig u uit om samen met Kerk in Nood overal in de wereld werken van barmhartigheid te realiseren."
Kerk in Nood
Peperstraat 11-13
5211 KM 's Hertogenbosch
info@kerkinnood.nl
(073) 613 08 20
NL27 ABNA 0503 0402 31
RSIN/ANBI 2865841; KVK 41080169
Contactformulier
Projectaanvragen
Privacybeleid
Stichting Kerk in Nood/Voorheen Oostpriesterhulp Nederland
COPYRIGHT © 2024 ACN NEDERLAND - KERK IN NOOD