“Wij betuigen ons diepste medeleven aan Zijne Zaligheid patriarch Mar Ignatius Efraïm II, aan de bisschoppen van de Syrisch-orthodoxe kerk en aan alle gelovigen van het aartsbisdom Homs, Hama, Tartous, voor dit enorme verlies”, aldus het hoofd van de projectafdeling van Kerk in Nood Internationaal. Bij de bezoeken van Kerk in Nood aan Homs tijdens de moeilijkste periodes van de oorlog, vertelde de aartsbisschop: “Ik ben als wees opgevoed, de Kerk was mijn moeder. Nu voelen we ons in Syrië allemaal wees.”
Zijn korte leven, dat op 52-jarige leeftijd eindigde, ging vaak gepaard met lijden. Hij droeg deze echter met vaderlijke toewijding en voerde talrijke projecten uit ten gunste van weeskinderen en de armste gezinnen in het bisdom, zelfs op het hoogtepunt van de oorlog. Een andere grote zorg van de aartsbisschop waren zijn priesters, onvermoeibare herders zonder middelen in een land dat is verwoest en in armoede is vervallen.
Hij was getuige van de verwoesting van Homs en van de wreedheden en vervolgingen door jihadisten in verschillende steden en christelijke gemeenschappen in de omgeving. Van persoonlijk belang was de slachting van 45 Christenen in oktober 2013 in Sadad, de geboortestad van de aartsbisschop en nu zijn laatste rustplaats. In mei 2014 raakte zijn broer gewond door een bom die de kathedraal van Homs opblies. Hij stierf aan zijn verwondingen in september.
Ondanks deze zware lasten is de metropoliet nooit gestopt met het zaaien van hoop. Samen met Kerk in Nood heeft bisschop Selwanos projecten gestart om het lijden en de nood te lenigen van de christelijke gemeenschap en om hen aan te moedigen en te inspireren. Een dergelijk initiatief was het project “Street of Hope.” Daarbij maakten kinderen uit de oude stad Homs muurschilderingen op de verwoeste huizen om aan te geven dat de Christenen wilden blijven in dit deel van de stad, dat tijdens de oorlog grotendeels werd verwoest door bommen. Ook was hij een van de eersten die de wederopbouw van huizen bevorderde voor de Christenen die na het staakt-het-vuren terugkwamen. Daarnaast vroeg hij studiebeurzen aan voor schoolkinderen en studenten, zodat zij zo snel mogelijk hun studie konden voortzetten en opende hij een kinderdagverblijf in Hama, “Hoop van het Leven” genaamd.
Zijn bijdrage en toewijding aan de internationale bewustwording van de verschrikkelijke situatie was enorm. Zo reisde hij in 2016 met Kerk in Nood naar Genève en Brussel om de realiteit te beschrijven en om de internationale nalatigheid ten aanzien van het verdwijnen van de christelijke aanwezigheid in Syrië, als gevolg van de vervolging en de daaruit voortvloeiende emigratie, aan de kaak te stellen.
“In ruim zeven jaar van nauwe samenwerking hebben we dankzij de inzet en toewijding van mgr. Selwanos tijdens jaren van vreselijk leed en oorlog bijna 40 projecten kunnen realiseren”, besluit Regina Lynch. “Het is moeilijk om al dat werk in een paar woorden samen te vatten, maar hij was ongetwijfeld een steunpilaar van verzet tegen de hopeloosheid en een strijder om zijn volk te redden. Ook was hij een waar voorbeeld van oecumene. Het is een groot verlies.”
