We bereiden ons voor op de komst van de Heer. Kerstmis komt eraan. God is geïncarneerd en wil onder ons leven. Er is vreugde in de hemel. De engelen zingen en verheugen zich in de glorie van hun Heer. Hetzelfde kan hier op aarde niet gezegd worden. Maria en Jozef gaan van herberg naar herberg op zoek naar een plaats voor Maria om te bevallen. Dit is het verhaal dat werd doorgegeven. God heeft geen aards huis om te worden geboren.
Lina en Elias Ghatta probeerden zeven lange jaren geleden al terug te keren naar hun huis in de Syrische stad Homs, dat in 2012 door mortieraanvallen werd verwoest. Het stadsdistrict werd bezet door gewapende groepen. Elias en Lina werden keer op keer afgewezen totdat ze op de deur van de plaatselijke kerk klopten en hulp kregen – dankzij een noodhulpprogramma van Kerk in Nood (ACN) – dat het voor hen mogelijk maakte om tijdelijk de huur van een appartement te betalen. Toen hun district in 2017 werd bevrijd, haastten Elias en Lina zich om hun huis na vijf jaar te controleren. Hun huis was veranderd in een ruïne: er waren geen deuren of ramen, de bedrading van de elektriciteit was gestolen, sanitaire voorzieningen vernietigd. Ze hadden nauwelijks het geld om huur te betalen, laat staan hun huis te renoveren.
Jaar na jaar met Kerstmis, legden ze dezelfde wens aan de voeten van het Heilige Kind en Verlosser, die mens was gemaakt onder de armsten en meest behoeftigen. God beantwoordde de smeekbede van Zijn volk: dankzij de vrijgevigheid en steun van mensen van goede wil uit verre landen kan de familie Ghattas dit jaar Kerstmis voor het eerst weer thuis doorbrengen. Toch vieren ze Kerstmis dit jaar niet zo uitbundig. Voor de oorlog hadden ze thuis een grote en volgens Lia ‘mooie’ kerstboom. De kleine kunstboom die nu op een tafeltje in een hoek van de woonkamer staat, is geleend. Ook ontbreekt er iets onvervangbaars in hun nieuwe huis. “We missen alle herinneringen, familiefoto’s, een aandenken aan onze voorouders en souvenirs die we tijdens vakanties hebben ontvangen.”
De vreugde van het paar wordt bovendien overschaduwd door de gedachten aan hun twee zonen. Hun oudste zoon zal Kerstmis waarschijnlijk niet thuis doorbrengen. “Hij vervulde zijn militaire dienst toen de oorlog uitbrak in 2011. Hoewel zijn dienstplicht er na twee jaar opzat, zit hij nu acht jaar in het leger. Niemand weet wanneer hij kan terugkeren. Het goede nieuws is wel dat hij nog leeft. Niet iedereen heeft zoveel geluk. Hun tweede zoon, Bashar, is erg gefrustreerd over het gebrek aan werkmogelijkheden en toekomstperspectief. Zijn situatie is extra moeilijk omdat Bashar een oog verloor toen een mortierbom explodeerde naast hun huis.
Toch is Elias deze Kerstmis niet bedroefd. Dit jaar ervaren de Ghattas het wonder van de geboorte van Kerstmis persoonlijk. “Voor mij is thuiskomen als herboren worden. Ik kan niet beginnen de vreugde te omschrijven die ik voel. Na zoveel lijden en zoveel onzekerheid voel ik me weer veilig en heb ik hoop op een beter leven. Kerstmis herinnert me aan het gevoel van veiligheid dat ontstaat door in een gezin te zijn.” Ook Lina probeert hoop te vinden: “We gaan op kerstavond naar de kerk. Daar zullen we kerstliederen zingen en bidden met alle andere mensen. Dan keren we terug naar huis en bereid ik de traditionele Syrische maaltijd Kibbeh, vleesballetjes gemaakt met bulgur en gemalen vlees. We zitten dicht bij de oven en vieren het tot laat in de nacht.”
Ook zijn ze dankbaar voor alle mensen die hen hebben geholpen in tijden van nood. Elias wijst naar een vierkante, zandkleurige steen onder de kleine kerstboom met het opschrift ‘Jezus is mijn rots.’ De steen werd hen door de Kerk in Nood gegeven tijdens de zegeningsceremonie aan het begin van de wederopbouw. “We hebben geen woorden om onze dank uit te spreken richting Kerk in Nood en allen die de organisatie ondersteunen. Ze gaven ons hoop en een nieuwe kans in dit leven. Uit de grond van ons hart hopen we dat God hen zal sterken en steunen in hun inspanningen om de meest behoeftigen te blijven helpen en hoop te zaaien. ” Lina knikt met haar hoofd: “Er zijn nog twee wensen die ik in mijn hart draag en die ik ook aan God zal voorleggen: dat vrede over de hele wereld zal regeren en dat mijn zoon veilig en gezond naar huis terugkeert.”
