Featured Image

“Keniase zusters vooral onmisbaar in regenseizoen”

Honger, analfabetisme en gebrek aan medische voorzieningen en een gebrek aan schoon drinkwater, maken het leven voor veel mensen in het bisdom Kisumu moeilijk. Daarbij komen traditionele stammenpraktijken die extra leed veroorzaken. Meisjes worden vaak op 12-jarige leeftijd uitgehuwelijkt en weduwen worden niet zelden “overgenomen” door de broer van de overleden echtgenoot, wat de Aidsepidemie verergert.

Maar er zijn nog tal van andere problemen. De meeste gezinnen moeten overleven van het weinige dat hun oogst oplevert. Omdat veel volwassenen tijdens het regenseizoen naar de stad trekken op zoek naar werk, blijven kinderen en ouderen vaak onverzorgd achter in de dorpen. Daar brengen muggen in het regenseizoen malaria mee en lijden zij onder ziekten en infecties door het gebrek aan schoon drinkwater.

De “Visitatiedochters van het Onbevlekt Hart” zorgen voor aanstaande moeders, treden op als vroedvrouwen, verzorgen de zieken en zorgen voor achtergebleven ouderen en wezen. Van de zes zusters die de oorspronkelijke stichting vormen, zijn er drie gediplomeerde verpleegsters. Zij begeleiden mensen in allerlei moeilijkheden en helpen hen om Jezus en zijn Blijde Boodschap te leren kennen.

De zusters zelf beschikken nog niet over een permanent klooster waar zij kunnen wonen en waar zij jonge vrouwen die tot hun gemeenschap willen toetreden, kunnen opleiden. Helpt u mee, zodat zij een huis en vormingscentrum kunnen bouwen in de nabijgelegen stad Katolo.

Doneer dan online of maak uw gift over onder vermelding van code: 130-05-19. Uw gift gaat naar dit project of soortgelijke projecten in de regio.

Featured Image

Bosnië-Herzegovina: “Katholieken gediscrimineerd”

Kerk in Nood: Bisschop Komarica, in een recent interview noemde u Bosnië-Herzegovina “Absurdistan”, een belachelijke staat. Waarom?

Bisschop Franjo Komarica: De internationale gemeenschap van staten, met name de Europeanen, hebben de proxy-oorlog getolereerd die hier van 1992 tot 1995 werd uitgevochten. Bosnië-Herzegovina heeft sinds het einde van deze oorlog een voorlopig systeem – en dus ligt alles stil. Het land wordt de facto bestuurd door een internationale vertegenwoordiger die de titel draagt van Hoge Vertegenwoordiger. Hoewel de achtste vertegenwoordiger sinds 1995 is aangetreden, heeft de aanwezigheid van de vertegenwoordiger het land nog niet tot een rechtsstaat gemaakt. En de lokale politici voldoen niet aan de noodzakelijke voorwaarden en hebben ook niet de macht om Bosnië-Herzegovina om te vormen tot een functionerende rechtsstaat.

De staat Bosnië-Herzegovina bestaat uit drie constituerende volkeren [Serviërs, Bosniakken en Kroaten] en twee entiteiten. Terwijl de Republika Srpska sterke banden onderhoudt met Rusland, wordt de Federatie [van Bosnië-Herzegovina] sterk beïnvloed door Turkije of de islamitische wereld. En het derde volk, de Kroaten, gaat ten onder. Wij gaan naar de afgrond, er is gewoon geen plaats die wij ons thuis kunnen noemen.

Hoe worden de katholieken gediscrimineerd?

In alle opzichten: politiek, sociaal en ook economisch. De katholieken hebben vaak problemen als ze Kroatische namen hebben. Het is ook moeilijk voor hen om werk te vinden. Er is een deel van het land, West-Herzegovina, waar ze min of meer in vrede kunnen leven. Maar ook daar verlaten de katholieken het land.

Wat betekent de migratie van de katholieken voor het land?

De katholieke Kroaten fungeren als een soort “lijm” voor de Serviërs en de Bosniakken. Mocht deze lijm verdwijnen, dan zullen deze twee werelden – de islamitische en de orthodoxe – steeds verder uit elkaar drijven. Dat zal tot nog meer onrust leiden.

Katholieken zijn tijdens de oorlog al gevlucht. Weerhoudt de huidige situatie hen ervan terug te keren?

Bijlage 7 van het Dayton-akkoord, die moest toezien op de terugkeer van alle vluchtelingen en ontheemden, is nooit uitgevoerd. In het akkoord was ook bepaald dat Bosnië-Herzegovina en de internationale gemeenschap van staten politieke, juridische en materiële steun moesten verlenen aan degenen die terugkeerden. Dit is niet gebeurd in het geval van de Kroaten. Ik hield de documenten in mijn hand waarin stond: “Zoveel miljoenen zijn bestemd voor de ontheemde Serviërs, zoveel voor de terugkeer van de Bosniakken”. Dit werd gevolgd door één zin, “Er is niet zoiets als de terugkeer van de Bosnische Kroaten.” Wat betekent dat wij niets van hen ontvangen.

Hoe belangrijk was en is de hulp van Kerk in Nood voor u?

Als er een Kerk in nood is in Europa, dan is het de onze wel. In mijn bisdom Banja Luka is 95 procent van de kerkgebouwen tijdens de oorlog verwoest of zwaar beschadigd. Kerk in Nood heeft veel gedaan om ons te helpen met de wederopbouw. De organisatie was ook betrokken bij veel andere projecten. Het is echter ook belangrijk dat Kerk in Nood onze problemen begrijpt, naar ons luistert en dat we in de toekomst op begrip kunnen rekenen. Gods zegen voor alle weldoeners die investeren in een zaak van God! Kerk in Nood is geen zaak van bisschoppen en priesters, geen zaak van een bepaalde gemeenschap, het is een zaak van God.

Bosnië en Herzegovina blijft een prioriteitsland voor Kerk in Nood in Zuidoost-Europa. De afgelopen jaren hebben donateurs bijgedragen aan hoogst noodzakelijke renovaties van kerken, kloosters en conventen en parochiehuizen. Ook de pastorale zorg, transport en de vorming van seminaristen en novicen werd dankzij u gesteund. Alleen al in 2021 ontvingen 48 projecten financiële steun voor een totaal van € 738.644.

De komende jaren blijft uw steun hard nodig. Helpt u de Kerk in deze moeilijke omstandigheden om haar pastorale taak te blijven vervullen? Doneer dan online via deze website of maak uw gift over onder vermelding van Bosnië en Herzegovina.

Featured Image

Kerk Cuba wil geen roeping verloren laten gaan

Toen paus Johannes Paulus II in januari 1998 Cuba bezocht, richtte hij zich tot de jongeren met de woorden: “Christus wandelt door jullie leven en zegt tegen jullie: ‘Volg mij’. Sluit je niet af voor zijn liefde. Loop niet gewoon aan de andere kant voorbij. Neem hem op zijn woord. Iedereen heeft een roepstem van Hem ontvangen, en Hij kent ieder van jullie bij zijn naam.”

De zeventien jongemannen die momenteel hun opleiding volgen aan het seminarie van het aartsbisdom Santiago de Cuba waren toen nog niet meer dan kleine kinderen. Toch was dat precies hun eigen ervaring: Jezus riep hen bij hun naam en zij volgden zijn roepstem. En dat ondanks het feit dat het katholieke geloof in Cuba na bijna een halve eeuw communistisch bewind nog steeds wordt onderdrukt. Want hoewel in theorie de meeste Cubanen gedoopt katholiek zijn, woont slechts zo’n 2% regelmatig de heilige Mis bij. Er is een wijdverbreide volksvroomheid onder het volk, en Onze Lieve Vrouw van Liefde van El Cobre, het Cubaanse nationale heiligdom, is geliefd bij bijna elke Cubaan, maar op het gebied van evangelisatie moet er nog veel worden gedaan.

“We hebben priesters nodig om een volk te dienen dat in zijn ziel gewond is”, zegt pater Martín Chevarría Vaca, de rector van het seminarie van Santiago. “Het doel van ons seminarie is de evangelisatie van het Cubaanse volk door de vorming van autochtone Cubaanse priesters. Het feit dat zich nog meer jonge mannen hebben gemeld dan in het voorgaande jaar is een bron van grote vreugde voor onze Kerk, die nooit ophoudt te bidden om roepingen.”

Wel kost het geld om toekomstige priesters op te leiden. Voedsel, water, elektriciteit, lesmateriaal, medische zorg, kleding en de salarissen van het academisch personeel – al deze zaken moeten worden betaald. En de prijzen worden steeds hoger in een land dat al jaren vastzit in een diepe economische crisis. Bovendien zijn er tijdens de pandemie extra kosten gekomen voor maatregelen en beschermende uitrusting.

De kerk in Cuba is arm, maar wil geen roeping verloren laten gaan, enkel door geldgebrek. Daarom vraagt zij om uw hulp. Steunt u de opleiding van deze 17 toekomstige priesters met een bijdrage? Doneer dan online of maak uw gift over onder vermelding van code: 216-04-79. Uw gift gaat naar dit project of soortgelijke projecten in de regio.

Featured Image

Helpt u religieuzen in Kameroen trauma’s te verwerken?

Jarenlang werd Kameroen in Centraal-West-Afrika, met zijn 24 miljoen inwoners, beschouwd als een relatief stabiel land in vergelijking met zijn door crisis geteisterde buurlanden. In 2016 waren er echter protestmarsen in het Engelstalige gebied tegen een vermeende marginalisering in dit overwegend Franstalige land. Sindsdien zijn deze protesten geëscaleerd in een groot en aanhoudend gewapend conflict tussen de centrale regering en de separatisten in de Engelstalige provincies. Duizenden mensen zijn daarbij gedood en honderdduizenden gedwongen te vluchten. En niet zelden zijn er ontvoeringen geweest van kerkelijk personeel en leraren, en zelfs priesters.

De Zusters van Sint Anna zijn een congregatie die in de negentiende eeuw in Italië is gesticht, vooral om arme en kansarme kinderen en jongeren op te voeden en te ondersteunen. Hun vormingshuis ligt in de buurt van de stad Bamenda, op slechts 2 km van het gebied waar de gevechten woeden. “Er heerst een sfeer van angst”, zegt zuster Pamela Bongben, die het vormingshuis leidt.

De drie postulanten, vijf novicen en 37 jonge zusters met tijdelijke geloften, die momenteel in het huis in opleiding zijn, zijn getraumatiseerd door het geweld dat ze van dichtbij hebben meegemaakt en door het permanente klimaat van angst. De congregatie stelt daarom voor hen een twee weken durende workshop aan te bieden, waarin zij leren hoe zij met deze ervaringen kunnen omgaan en de situatie het hoofd kunnen bieden zonder dat dit tot grote schade leidt. Het doel is hen nieuw vertrouwen in te boezemen en hen te helpen het aanhoudende gevoel van angst te overwinnen.

Het is de bedoeling dat zij niet alleen persoonlijk baat hebben bij deze steun, maar ook leren hoe zij andere mensen die soortgelijke traumatische ervaringen hebben opgedaan, kunnen helpen en ondersteunen. In een regio als deze, waar de meeste mensen te maken hebben gehad met geweld, angst en dood, is dit een belangrijk onderdeel van hun pastorale werk. Maar het is onvermijdelijk dat de cursus geld kost, dat er cursusmateriaal moet worden aangeschaft, dat bekwame docenten voor hun tijd en reiskosten moeten worden betaald. De congregatie, die de armen helpt en zelf arm is, kan zich deze kosten niet veroorloven en heeft om onze steun gevraagd. Anders zou het onopgeloste trauma ertoe kunnen leiden dat sommige jonge zusters een emotionele crisis doormaken en hun roeping opgeven.

Voor € 238 kan elk van de zusters de tweeweekse training volgen. Helpt u hen mee, zodat zij op hun beurt leren anderen te helpen? Doneer dan online of maak uw gift over onder vermelding van code: 113-05-3. Uw gift gaat naar dit project of soortgelijke projecten in de regio.

Featured Image

Roemenië: “Priesterroepingen vrucht gezinspastoraat”

Een belangrijke reden voor deze continuïteit is het intensieve gezinspastoraat in het land. Gezinnen die actief aan het kerkelijk leven deelnemen en hun geloof beleven, blijken ook hier de beste voedingsbodem voor priesterroepingen.

In 2017 vierde het priesterseminarie van Oradea zijn 225-jarig bestaan, een geschiedenis die de vorige eeuw bruut onderbroken werd door de communistische kerkvervolging. Pas na de politieke omwenteling en de val van de Muur konden jonge mannen opnieuw in het seminarie intreden. Deze nieuwe start verliep aanvankelijk moeilijk, vooral economisch gezien. Kerk in Nood helpt het priesterseminarie in Oradea al sinds 1993. Ook vandaag nog is hulp dringend noodzakelijk, want het bisdom is arm.

De rector van het seminarie, Anton Cioba: “Zonder de hulp uit het buitenland zouden wij onze taak niet kunnen vervullen. Wij moeten ons ook in de toekomst op uw steun verlaten en danken u van harte voor de ondersteuning die u ons al verleend hebt. Op die manier helpt u ons om het universeel karakter van de katholieke Kerk te voelen. Moge God u en al onze weldoeners zegenen.”

Voor € 600 kunt u ervoor zorgen dat de opleiding van de 54 seminaristen ook dit jaar verzekerd is. Helpt u mee? Doneer dan online of maak uw gift over onder vermelding van code 423-02-79. Uw gift gaat naar dit project of soortgelijke projecten in de regio.

Featured Image

Van vervolgde Fransen naar missionaire Indiërs

Toen als gevolg van de Franse Revolutie een hele generatie jonge mensen nagenoeg zonder religieuze vorming opgroeide, verzamelde in 1820 de priester Jacques Dujarie – die tijdens de Revolutie in het geheim was gewijd – een groep mannen rondom zich om voor het onderricht van jongeren op het platteland te zorgen. De congregatie van het Heilig Kruis in Frankrijk was geboren. Amper 30 jaar later had de kloosterorde zich tot in Algerije, de Verenigde Staten, Canada, Italië en Oost-Bengalen (het huidige India en Bangladesh) verspreid.

Tegenwoordig zijn de broeders in 16 landen actief. Ze verzorgen vooral godsdienstonderwijs aan de jeugd en leiden scholen. De vorming van de geest is volgens hen een noodzakelijke voorafgaande vereiste om vanuit het geloof de dringende problemen van tegenwoordig te kunnen aanpakken.

In India kan de orde zich in talrijke roepingen verheugen. Om die reden zijn Indiase paters van het Heilig Kruis niet alleen in India zelf actief, maar dienen ze de Kerk ook in andere landen als missionarissen. In India zelf telt de orde vier provincies. Tegenwoordig wordt het wegens de gestadige uitbreiding van het consumentisme en wegens de globalisering van de gezinnen en van de jeugd alsmaar belangrijker mensen te helpen om diep geworteld te zijn in het christelijke geloof. Daartoe moeten de priesters echter zelf goed zijn opgeleid. In de Zuid-Indische provincie bereiden 23 jonge mannen zich op het priesterschap voor.

Met uw hulp kunnen we bijdrage leveren aan de kosten van hun opleiding. De seminaristen op hun beurt bidden voor iedereen die hen zal helpen.  Helpt u mee? Doneer dan via deze website of maak uw gift over onder vermelding van code: 317-02-79 India. Uw gift wordt voor dit project gebruikt of voor soortgelijke projecten in de regio.

Featured Image

“Regenbui aan roepingen Karmelieten”  

Op vijfjarige leeftijd wist Jean-Thierry Ebogo uit Kameroen al dat hij priester wilde worden. Voor hem betekende het priester zijn hetzelfde als “Jezus zijn”. Maar in 2004, een jaar na zijn intrede in de Karmelietenorde als novice, wordt er een kwaadaardig gezwel gevonden op zijn rechterbeen. Zelfs een amputatie is niet genoeg om hem te redden.

Op het feest van de Onbevlekte Ontvangenis op 8 december 2005 mag hij, met speciale toestemming, zijn laatste geloften afleggen in zijn ziekenhuiskamer. Zijn enige zorg was of hij nog tijd zou hebben om tot priester te worden gewijd. Hij verdraagt de intense pijn met een glimlach en draagt alles op voor priester- en religieuze roepingen. “Ik wil alleen genezen worden zodat ik priester kan worden”, zei hij. Zijn levenslange wens wordt niet vervuld, want hij sterft kort daarna op 23-jarige leeftijd, bekend om zijn heiligheid.

Voor zijn dood had de jonge Jean Thierry Ebogo beloofd Afrika te zullen overladen met een “regenbui aan priesterroepingen.” En hij lijkt zijn woord te hebben gehouden. De ongeschoeide Karmelieten in Kameroen, en vooral in de naburige, door crisis verscheurde Centraal-Afrikaanse Republiek, zijn namelijk gezegend met talloze roepingen. Momenteel zijn er 29 jonge karmelieten uit de Centraal-Afrikaanse Republiek en 17 uit Kameroen die nu in de verschillende centra in Bangui, Bouar en Yaoundé hun religieuze vorming ondergaan.

Pater Federico Trinchero, de prior van het Karmelietenklooster in Bangui, waar enkele van deze jonge mannen in opleiding zijn, schreef ons onlangs: “De Kerk in de Centraal-Afrikaanse Republiek viert de 125e verjaardag van haar eerste evangelisatie. Wij danken u voor uw voortdurende en gulle hulp bij het bieden van een gezonde menselijke en geestelijke vorming voor deze jonge Karmelieten, zowel in de Centraal-Afrikaanse Republiek als in Kameroen. In de niet al te verre toekomst zullen zij geroepen zijn om het werk voort te zetten dat door de buitenlandse missionarissen is begonnen.”

We hebben de opleiding van deze jonge karmelietessen regelmatig gesteund en hopen ook dit jaar weer te helpen, met een bijdrage. Voor € 600 kan een van deze 46 jonge religieuzen zijn roeping voortzetten.

Draagt u een steentje bij? Doneer dan online via deze website of maak uw gift over onder vermelding van code: 199-02-79. Uw gift gaat naar dit project of soortgelijke projecten in de regio.

Featured Image

Oekraïense seminaristen hebben u nodig

Driekwart van de bevolking van het bisdom Ivano-Frankivsk in het westen van Oekraïne is lid van de Grieks-katholieke Kerk, een met Rome geünieerde Kerk die de liturgie van de Byzantijnse ritus viert. Met 450 priesters, die een gemiddelde leeftijd van ongeveer 35 jaar hebben, telt dit bisdom de meeste Grieks-katholieke priesters van het hele land. Het aantal roepingen blijft er groot: 213 jonge mannen bereiden zich in het seminarie van Ivano-Frankivsk op de priesterwijding voor. Ze zijn afkomstig uit vijf verschillende bisdommen van West-Oekraïne.

Het gebouw van het priesterseminarie stamt nog uit de 19de eeuw. In het Sovjettijdperk, toen de Kerk werd vervolgd, diende het als opleidingsplek voor communistische kaderleden. Toen het gebouw na het einde van de communistische overheersing aan de Kerk werd teruggegeven, bevond het zich in een erbarmelijke toestand. Toen het seminarie opnieuw begon, sloegen de toenmalige seminaristen de hand aan de ploeg en hielpen bij de herstellingswerken, die door Kerk in Nood werden ondersteund. Meer recent heeft Kerk in Nood ook het behoud en de uitbreiding van het seminariegebouw ondersteund. Ook hierbij staken de seminaristen de handen uit de mouwen om de kosten zo laag mogelijk te houden.

Dit jaar willen we ook de opleiding van de toekomstige priesters ondersteunen. De kosten voor elektriciteit, aardgas, water, levensmiddelen en alle anderen noodzakelijke dingen stijgen immers sterk en het seminarie kan die kosten niet alleen dragen. Met bijna 600 euro per seminarist kunnen we de opleiding van deze toekomstige priesters te verzekeren.

Helpt u mee? Maak dan uw gift over onder vermelding van 438-79-02 Oekraïne. Uw gift wordt voor deze of gelijkaardige projecten in de regio gebruikt. 

Featured Image

Catechisten in Congo cruciaal voor doorgeven geloof

In het bisdom Lolo, in het noorden van het land, zou het leven van de Kerk praktisch tot stilstand komen zonder de catechisten. Zij wonen en werken naast de gewone gelovigen in de dorpen en moedigen hen aan om samen te komen voor gebed en verdieping van het geloof. Veel parochies strekken zich uit over grote gebieden die moeilijk te bereiken zijn. Het handjevol beschikbare priesters moet lange afstanden te voet afleggen, soms wadend door beken en rivieren, om er de mensen te bereiken. Omdat zij daardoor maar weinig dorpen kunnen aandoen, zijn de catechisten die in de dorpen leven des te belangrijker.

In het catechetisch centrum van het bisdom Lolo krijgen de catechisten dan ook een solide training. Ook komen ze er regelmatig hun kennis verdiepen. De basisopleiding voor deze catecheten alleen al duurt twee jaar. Omdat zij meestal al een gezin hebben, gaan hun vrouw en kinderen met hen mee naar de accommodatie op het terrein van het centrum. Terwijl de vaders studeren, gaan hun kinderen op kosten van het bisdom naar school. Ook de vrouwen volgen cursussen, bijvoorbeeld in handwerken, huishoudkunde, lezen en schrijven en basiscursussen in Bijbelstudies en moraal. Zo ontvangen niet alleen de toekomstige catechisten vorming, maar leert het hele gezin het katholieke geloof in woord en daad te verkondigen.

Voor bisschop Jean Bertin Nadonye Ndongo is deze vorming dierbaar. Hij is er zeker van dat hun verbeterde opleiding het bisdom een “nieuwe impuls” heeft gegeven en een “inspiratiebron” vormt voor velen. Omdat de behoefte aan goed opgeleide catechisten nog steeds acuut is, vraagt hij om hulp voor de opleiding van nog 10 catechisten en hun families.

Helpt u mee? Doneer dan online of maak uw gift over onder vermelding van code 115-07-49. Uw gift gaat naar dit project of soortgelijke projecten in de regio.

Featured Image

Grote aantal roepingen stelt seminarie voor uitdagingen

De Grieks-Katholieke Orde van Sint Basilius heeft niet te klagen over een gebrek aan roepingen. In het seminarie van Lviv zijn momenteel 48 seminaristen in opleiding. In totaal telt de orde 340 leden, verdeeld over 29 verschillende kloosters. Het huis voor de novicen bevindt zich in Kharkhiv, in het noorden van Oekraïne. De seminaristen kunnen voor een groot deel voorzien in eigen levensonderhoud met het cultiveren van land en door een veestapel.

Aangezien gelovigen in de tijd van de Sovjet-Unie nog werden vervolgd en zij hun geloof slechts in het geheim konden leven, is de groei in roepingen een wonder. In 2001, tijdens zijn bezoek aan Oekraïne, heeft de heilige Paus Johannes Paulus II maar liefst 25 martelaren van de Grieks-Katholieke Kerk in Oekraïne zalig verklaard. Zij gaven hun leven door te getuigen van hun geloof in Jezus Christus en hun trouw aan de Kerk. Onder de zalig verklaarden waren vier ordeleden van de Orde van Sint Basilius die in Sovjetkampen en gevangenissen de dood vonden. Eén van hen was een toenmalige bisschop van de orde. Hun offers hebben rijkelijk vrucht gedragen gezien het grote aantal roepingen.

Het aanzienlijke aantal novicen plaatst de orde wel voor de nodige uitdagingen. De rector van het seminarie in Lviv doet daarom een beroep op u voor financiële hulp om elektriciteit, gas, voedsel, medicijnen en kleren voor de novicen te betalen. Ook hoopt hij op steun om de salarissen van het onderwijzend personeel van het seminarie te bekostigen. In het seminarie volgen ook vier novicen van de Redemptoristen hun opleiding. Zij wonen daar niet maar verblijven in hun eigen klooster.

Wilt u deze toekomstige priesters steunen in hun vorming? Doneer dan via onze website of maak uw gift over onder vermelding van code “438-02-79.” Uw gift gaat naar het seminarie in Lviv of naar soortgelijke projecten in de regio.