Featured Image

Kerk in Nood: “Laten Oekraïne nu niet in de steek”

In de vroege uren van donderdag 24 februari gaf de Russische regering officieel opdracht tot de inzet van Russische troepen in de regio’s Luhansk en Donetsk in Oekraïne en startte een grootscheepse militaire operatie op het Oekraïense grondgebied. Pro-Russische separatisten meldden vervolgens de inname van kleine steden in Oost-Oekraïne. De Oekraïense president Volodymyr Zelensky kondigde aan dat in het hele land de staat van beleg werd afgekondigd.

“Aanwezigheid juist nu belangrijk”
Nu de crisis is verergerd, zegt Kerk in Nood noodhulp toe aan de 4.879 priesters en religieuze broeders en 1.350 religieuze zusters in Oekraïne om pastorale en gemeenschapsprogramma’s voort te zetten en noodhulp aan vier Grieks-katholieke exarchaten en twee Latijnse bisdommen in Oost-Oekraïne, die Kharkiv, Zaporizja, Donetsk, Odesa en Krym omvatten.  “Juist nu moet Kerk in Nood zorgen voor de aanwezigheid van priesters en religieuze zusters en broeders bij hun volk: in de parochies, bij de vluchtelingen, in de weeshuizen en tehuizen voor alleenstaande moeders en voor ouderen die voor de uitdaging staan om te overleven in een klimaat van stijgende kosten als gevolg van de oorlog”, aldus Heine-Geldern.

Leven van uur tot uur
“We leven nu van uur tot uur. De prijzen stijgen, vooral voor essentiële goederen. De situatie in het bisdom is erg moeilijk. Het aantal gelovigen is afgenomen en degenen die overblijven, kunnen helaas de parochies niet onderhouden en de priesters niet ondersteunen. Ze komen juist naar de priesters en zusters om hulp te vragen”, aldus mgr. Pavlo Honcharuk, bisschop van Kharkiv. Met de hulp van Kerk in Nood kan zijn bisdom alle 57 priesters en 54 religieuze mannen en vrouwen ondersteunen, zodat zij in hun eigen dagelijkse behoeften kunnen voorzien en anderen kunnen helpen die niets hebben.

EHBO en onderdak
Maandag maakte de aartsbisschop van Lviv, Mieczyslaw Mokrzycki, al bekend dat de Kerk zich in het hele land voorbereidt op een mogelijke golf van vluchtelingen. “Wij zijn bereid om mensen in onze kerken op te vangen en hen van voedsel en water te voorzien. We hebben EHBO-cursussen georganiseerd voor priesters, religieuzen en leken, zodat zij in geval van nood voor de gewonden kunnen zorgen. En we hebben al enkele lege huizen gehuurd om hen onderdak te kunnen bieden.”

Aanwezigheid
Voor Heine-Geldern is de noodzaak helder: “Dit conflict is ook een psychologische oorlog. Mensen hebben troost, kracht en steun nodig. De onmiddellijke noodsubsidie van Kerk in Nood, in aanvulling op de huidige steun, zal de katholieke Kerk in Oekraïne versterken in haar inzet om ter plaatse te blijven en haar kudde te blijven dienen in het aangezicht van een militaire en economische oorlog. Ook willen wij de bevolking van Oekraïne van onze gebeden verzekeren: dat zij, op voorspraak van Onze Vrouwe van de Vrede, gespaard mogen blijven voor de pijn van verder geweld en verlies van levens.”

Helpt u de Kerk in Oekraïne om vluchtelingen voor de oorlog onderdak, voeding en pastorale steun te geven? Klik hier om uw gift over te maken. Met uw bijdrage van € 50 kunnen zij een gezin een maand te eten geven.

Featured Image

Oekraïne: “Zusters delen met wie nog armer zijn dan zij”

In normale tijden geven de zusters, die werkzaam zijn in acht verschillende centra, catechese in de parochies en scholen en werken ze in de sacristieën. Door de pandemie zijn de catechisatielessen echter opgeschort en wordt de liturgie alleen nog maar online gevierd. Ook de retraites, die een belangrijk deel van de inkomsten van de congregatie uitmaakten, zijn geannuleerd. De zusters zijn hun belangrijkste bronnen van inkomsten daarmee kwijtgeraakt.

Hoewel ze zelf in nood verkeren, delen de zusters het weinige dat ze hebben met hen die nog armer zijn dan zijzelf. Zij koken nog steeds maaltijden voor de eenzamen en behoeftigen en kopen levensmiddelen voor wie in grote nood verkeren. Ook verbouwen de zusters in het provinciehuis in Lviv groenten en produceren ze noedels voor de verkoop, om daarmee iets bij te dragen aan hun eigen levensonderhoud.

Helpt u deze 51 zusters in deze moeilijke tijden? Met een bijdrage van € 42 kan een enkele zuster een maand lang rondkomen en belangrijk werk, als uiting van de christelijke naastenliefde, blijven doen. Doneer online of maak uw gift over onder vermelding van code: 438-05-39. Uw gift gaat naar dit project of soortgelijke projecten in de regio.

Featured Image

Bosnië-Herzegovina: “Katholieken gediscrimineerd”

Kerk in Nood: Bisschop Komarica, in een recent interview noemde u Bosnië-Herzegovina “Absurdistan”, een belachelijke staat. Waarom?

Bisschop Franjo Komarica: De internationale gemeenschap van staten, met name de Europeanen, hebben de proxy-oorlog getolereerd die hier van 1992 tot 1995 werd uitgevochten. Bosnië-Herzegovina heeft sinds het einde van deze oorlog een voorlopig systeem – en dus ligt alles stil. Het land wordt de facto bestuurd door een internationale vertegenwoordiger die de titel draagt van Hoge Vertegenwoordiger. Hoewel de achtste vertegenwoordiger sinds 1995 is aangetreden, heeft de aanwezigheid van de vertegenwoordiger het land nog niet tot een rechtsstaat gemaakt. En de lokale politici voldoen niet aan de noodzakelijke voorwaarden en hebben ook niet de macht om Bosnië-Herzegovina om te vormen tot een functionerende rechtsstaat.

De staat Bosnië-Herzegovina bestaat uit drie constituerende volkeren [Serviërs, Bosniakken en Kroaten] en twee entiteiten. Terwijl de Republika Srpska sterke banden onderhoudt met Rusland, wordt de Federatie [van Bosnië-Herzegovina] sterk beïnvloed door Turkije of de islamitische wereld. En het derde volk, de Kroaten, gaat ten onder. Wij gaan naar de afgrond, er is gewoon geen plaats die wij ons thuis kunnen noemen.

Hoe worden de katholieken gediscrimineerd?

In alle opzichten: politiek, sociaal en ook economisch. De katholieken hebben vaak problemen als ze Kroatische namen hebben. Het is ook moeilijk voor hen om werk te vinden. Er is een deel van het land, West-Herzegovina, waar ze min of meer in vrede kunnen leven. Maar ook daar verlaten de katholieken het land.

Wat betekent de migratie van de katholieken voor het land?

De katholieke Kroaten fungeren als een soort “lijm” voor de Serviërs en de Bosniakken. Mocht deze lijm verdwijnen, dan zullen deze twee werelden – de islamitische en de orthodoxe – steeds verder uit elkaar drijven. Dat zal tot nog meer onrust leiden.

Katholieken zijn tijdens de oorlog al gevlucht. Weerhoudt de huidige situatie hen ervan terug te keren?

Bijlage 7 van het Dayton-akkoord, die moest toezien op de terugkeer van alle vluchtelingen en ontheemden, is nooit uitgevoerd. In het akkoord was ook bepaald dat Bosnië-Herzegovina en de internationale gemeenschap van staten politieke, juridische en materiële steun moesten verlenen aan degenen die terugkeerden. Dit is niet gebeurd in het geval van de Kroaten. Ik hield de documenten in mijn hand waarin stond: “Zoveel miljoenen zijn bestemd voor de ontheemde Serviërs, zoveel voor de terugkeer van de Bosniakken”. Dit werd gevolgd door één zin, “Er is niet zoiets als de terugkeer van de Bosnische Kroaten.” Wat betekent dat wij niets van hen ontvangen.

Hoe belangrijk was en is de hulp van Kerk in Nood voor u?

Als er een Kerk in nood is in Europa, dan is het de onze wel. In mijn bisdom Banja Luka is 95 procent van de kerkgebouwen tijdens de oorlog verwoest of zwaar beschadigd. Kerk in Nood heeft veel gedaan om ons te helpen met de wederopbouw. De organisatie was ook betrokken bij veel andere projecten. Het is echter ook belangrijk dat Kerk in Nood onze problemen begrijpt, naar ons luistert en dat we in de toekomst op begrip kunnen rekenen. Gods zegen voor alle weldoeners die investeren in een zaak van God! Kerk in Nood is geen zaak van bisschoppen en priesters, geen zaak van een bepaalde gemeenschap, het is een zaak van God.

Bosnië en Herzegovina blijft een prioriteitsland voor Kerk in Nood in Zuidoost-Europa. De afgelopen jaren hebben donateurs bijgedragen aan hoogst noodzakelijke renovaties van kerken, kloosters en conventen en parochiehuizen. Ook de pastorale zorg, transport en de vorming van seminaristen en novicen werd dankzij u gesteund. Alleen al in 2021 ontvingen 48 projecten financiële steun voor een totaal van € 738.644.

De komende jaren blijft uw steun hard nodig. Helpt u de Kerk in deze moeilijke omstandigheden om haar pastorale taak te blijven vervullen? Doneer dan online via deze website of maak uw gift over onder vermelding van Bosnië en Herzegovina.

Featured Image

Noodkreet uit bisdom Amazone: “Uw hulp nodig”

Het diocees Humaità ligt in het noordwesten van Brazilië, in de staat Amazonas. Het beslaat een uitgestrekt gebied van meer dan 53.000 vierkante mijl (bijna 136.000 km²) – groter dan Griekenland, maar dunbevolkt met slechts 135.000 inwoners. Ongeveer 55.000 van deze mensen leven in de stad Humaità zelf. De rest woont voor het grootste deel in kleine nederzettingen die grenzen aan de rivieren en meren van het Amazonegebied.

Er zijn veel mensen die naar de steden en dorpen trekken, waar de voorsteden worden overspoeld door een toevloed van mensen van het platteland en uit andere landen van Latijns-Amerika, zoals Haïti en Venezuela. Het stelt de pastorale zending van de Kerk voor enorme uitdagingen en brengt veel sociale problemen met zich mee. Toch zijn er ook veel katholieken achtergebleven in de kleine nederzettingen in de jungle aan de oevers van rivieren en meren. Zij staan algemeen bekend als “Ribeirinhos”, of “oeverbewoners”.

Deze Ribeirinhos leven nog steeds hun traditionele levensstijl, die echter steeds moeilijker wordt. Want door het contact met de moderne wereld verliezen zij het gevoel voor hun culturele identiteit, terwijl zij tegelijkertijd worden geconfronteerd met problemen, zoals de kap van het regenwoud en landroof door grootgrondbezitters. Daar komt nog bij dat de pandemie er niet alleen toe heeft geleid dat veel mensen in het Amazonegebied ziek zijn geworden en zelfs zijn gestorven, maar ook dat de armoede verder is toegenomen. Nu het toerisme is opgedroogd, kunnen zij hun producten – zoals traditionele handgemaakte kunstvoorwerpen – niet langer verkopen. Zo hebben zij een belangrijke bron van inkomsten verloren.

Juist nu er meer mensen hulp nodig hebben vanwege hun materiële en geestelijke noden, wordt ook de Kerk geraakt getroffen door de toenemende armoede. Een belangrijke bron van inkomsten, in de vorm van de zondagscollectes, is opgedroogd. De priesters, religieuzen en diakens die in het bisdom werken, hebben onze hulp dringend nodig. Hun bisschop doet een dringend beroep op u. “Dit verzoek is een dringende noodkreet”, schrijft hij, “want onze huidige inkomsten zijn niet voldoende om de priesters, religieuzen en diakens die in het bisdom werken, te ondersteunen.”

Helpt u mee, zodat de 17 religieuze zusters, twee permanente diakens en vier priesters, waaronder de bisschop zelf, in het bisdom hun werk kunnen blijven doen. Uw hulp komt niet alleen ten goede aan de directe begunstigden, maar juist ook aan de mensen die zij in deze kritieke tijd proberen te helpen.

Wilt u hen steunen? Doneer dan nu online of maak uw gift over onder vermelding van code: 212-08-00. Uw gift komt ten goede aan dit project of soortgelijke projecten in de regio.

Featured Image

Meer dan 5 miljoen coronahulp voor zwaar getroffen India

“Toen India werd getroffen door de eerste golf van COVID, tussen juni en september 2020, waren de katholieke gemeenschappen over het algemeen in staat om de crisis het hoofd te bieden door te putten uit hun schamele reserves en spaargelden. Maar deze tweede massale golf van besmettingen heeft de bisdommen met lege schatkisten overvallen”, aldus Regina Lynch, directeur projecten bij ACN. “Vooral de plaatselijke congregaties, die geen enkel netwerk buiten het land hebben, hebben zo weinig geld dat ze zelfs niet genoeg hebben om voedsel te kopen.”

Het nieuwe corona-hulppakket van Kerk in Nood, dat bijna 200 afzonderlijke projecten omvat, zal medewerkers van de Kerk de essentiële middelen verschaffen om hun pastorale werkzaamheden voort te zetten. De hulpmaatregelen helpen ook de armste parochies om wie ziek zijn of lijden onder de gevolgen van corona te ondersteunen. Een deel van de projecten is bestemd voor het personeel en de gezinnen van degenen die werken in door religieuze congregaties en bisdommen beheerde instellingen – met name scholen en pastorale centra – die door de pandemie gedwongen zijn te sluiten, waardoor veel mensen geen enkele bron van inkomsten meer hebben.

“De kerken, scholen en al onze centra voor opleiding en animatie zijn gesloten. We hebben 171 priesters die in het bisdom werken en 590 catechisten die ons helpen in de actieve bediening. Zij zijn allemaal zwaar getroffen door de pandemie”, vertelt bisschop Bhagyaiah Chinnabathini van het bisdom Guntur, een van de zwaarst getroffen gebieden in de deelstaat Andhra Pradesh, in het zuidoosten van het land. Tragisch genoeg heeft hij ook vijf van zijn priesters en veel van zijn catechisten verloren aan COVID-19. “Vele anderen zijn ziek en we zijn niet in staat om de medische rekeningen van onze priesters te betalen.”

Deze rampzalige situatie treft de Kerk in heel India en in elke deelstaat, van Arunachal Pradesh in het noordoosten tot Kerala in het zuidoosten van het land. Daarom heeft Kerk in Nood een uitgebreid nationaal hulpprogramma opgezet, dat onder meer voorziet in de levering van gezichtsmaskers, desinfecterende gel, handschoenen en gelaatsschermen – voor de priesters, catechisten en religieuzen, die in het kader van hun werk en roeping nog regelmatig in direct contact staan met mensen die door de pandemie zijn getroffen.

Zoals altijd spelen catechisten een vitale rol in India. Op veel plaatsen vormen zij een onmisbare schakel tussen de centrale parochies en de afgelegen dorpen en nederzettingen. Daarvan zijn er in één parochie vaak 30 of meer. Zo vormen zij de vitale verbinding tussen de priester en de mensen. Zij kennen de plaatselijke gelovigen, organiseren het gebedsleven van de gemeenschap en helpen de mensen voor te bereiden op de ontvangst van de sacramenten wanneer de priester uiteindelijk kan langskomen. Maar in de huidige situatie is hun rol nog belangrijker geworden, aangezien het op veel plaatsen voor de priester nu helemaal onmogelijk is om op bezoek te komen, vanwege beperkingen van overheidswege.

“We hebben 195 religieuze gemeenschappen in het bisdom Guntur. Ongeveer 816 religieuze zusters zijn werkzaam in verschillende bedieningen, zoals onderwijs, pastoraal werk en gezondheidszorg. Deze zusters hebben zelf ook erg te lijden. Velen zijn besmet met het coronavirus en opgenomen in het ziekenhuis. Sommigen zijn hersteld, andderen overleden”, aldus bisschop Chinnabathini.

Het hulppakket zal het ook mogelijk maken beademingsapparatuur en zuurstofmaskers voor noodgevallen aan te schaffen en de medische behandeling en verzorging van priesters, religieuzen, en de meest behoeftige gezinnen in de armste parochies van de bisdommen die aan COVID lijden mogelijk maken. “In deze vreselijke situatie, die ons veel zorgen baart, is het een zegen dat Kerk in Nood is opgestaan om ons te helpen met dit noodhulpprogramma”, zegt bisschop Chinnabathini, die zeer dankbaar is voor de hulp van onze donateurs.

Featured Image

Amazonewoud Peru: “In de steek gelaten tijdens pandemie”

Het vicariaat van San José del Amazonas ligt in het uiterste noorden van Peru, dicht bij de grens met Colombia en Brazilië. Het is een afgelegen gebied zonder wegen, waar de belangrijkste reisroutes langs de grote rivieren lopen, zoals de Amazone en de Napo en hun zijrivieren. De meeste dorpen en nederzettingen liggen verspreid over het regenwoud, ver van de enige stad in de regio, de hoofdstad Iquitos. Het behoeft geen betoog dat het niet gemakkelijk is om basisproducten en -diensten te verkrijgen. De staat is hier zo goed als afwezig, het niveau van onderwijs en gezondheidszorg behoort tot de laagste van het hele land en er heerst een groot gevoel van onveiligheid als gevolg van drugshandel en zelfs mensenhandel.

In dit vergeten en door problemen geteisterde grensgebied in de bossen helpen en ondersteunen 59 katholieke lekenmissionarissen de 14 priesters van het vicariaat bij hun pastorale zorg voor de inheemse bevolking. En dat in een gebied dat zo groot is als Ierland en Portugal samen. De missionarissen komen uit veel verschillende landen – Mexico, Polen, Canada, Colombia, Spanje, Brazilië en India. Er zijn ook Peruaanse missionarissen die helpen met het pastorale werk in het gebied. Kerk in Nood (ACN) helpt hun werk hier al meer dan 25 jaar. Maar zoals de bisschop, mgr. José Javier Travieso Martín, uitlegt maakt het vicariaat San José momenteel een uiterst kritieke economische crisis door, die nog verergerd wordt door de COVID-19 pandemie.

“Niet alleen kunnen de mensen zelf niets bijdragen aan de ondersteuning van hun Kerk, vaak hebben ze zelf steun nodig, zoals we opnieuw hebben kunnen zien tijdens deze pandemie, die ons in dit land blijft teisteren”, legt de bisschop uit. “De realiteit is dat het gezondheidszorgsysteem in de steek is gelaten en dat de mensen daardoor aan hun lot zijn overgelaten.” Dankzij de steun van donateurs van Kerk in Nood was het mogelijk om in 2020 te voorzien in de basisvoedselbehoeften van twintig van deze missionarissen. Vandaag zijn er nog 14 religieuze zusters en 7 lekenmissionarissen die onze steun nodig hebben, vooral voor voedsel en gezondheidszorg.

Het vicariaat heeft 16 missiebuitenposten op zijn grondgebied. Daarnaast zijn er een lepracentrum, een ziekenhuis, 16 gezondheidscentra aan de Rio Napo, vier scholen en twee internaten, en twee revalidatiecentra voor gehandicapten. De missionarissen zijn verantwoordelijk voor het beheer van de parochies en missieposten en bezoeken ook tientallen afgelegen gemeenschappen. Wegens het tekort aan priesters in de regio gaan zij ook voor in de dienst van het woord in hun gemeenschappen, helpen zij bij de opleiding van plaatselijke catechisten en geven zij zelf catechese. Daarnaast zijn zij werkzaam in het gezinsapostolaat en het pastoraal werk voor de inheemse bevolking, verzorgen ze melaatsen en andere zieken en helpen ze bij het onderwijs van de plaatselijke kinderen.

Gabriel Grégoire is een van de lekenmissionarissen die door de donateurs van Kerk in Nood wordt gesteund. Deze Canadese missionaris is werkzaam in het pastoraat en de sociale dienst, hoewel hij vanwege de pandemie geen van de gebruikelijke werkzaamheden kan verrichten. Hij helpt bij het schoonmaken en desinfecteren van de kerken en leidt gebedsdiensten wanneer de priester niet aanwezig kan zijn omdat hij andere gemeenschappen bezoekt. Hij zit ook in de financiële commissie van het vicariaat en helpt bij het Legioen van Maria, waar hij zieken thuis en in verschillende andere centra bezoekt om met de mensen te bidden.

Een andere Canadese missionaris die met Gabriel samenwerkt is Alain Lacroix. Hij heeft de leiding over een mechanische werkplaats die door het vicariaat in Iquitos is opgezet en helpt ook bij het onderhoud van de voertuigen voor de missie in Tamshiyac. Tegelijkertijd helpt hij iedereen die hulp nodig heeft met hun voertuigen en kan hij werk bieden aan mensen die om werk komen vragen.

Er zijn ook gezinnen, zoals het gezin van Antonio Romero, die samen met zijn vrouw Mónica Adriana en hun drie kinderen vanuit Mexico hierheen is gekomen om te helpen in de missie. Hij legt aan Kerk in Nood uit hoe zijn werk nu overschaduwd wordt door de pandemie. “Soms worden we geroepen om steun en advies bij het overlijden van een familielid, of bij ziekte, wetende dat er geen medicijnen zijn, zelfs geen paracetamol of medische alcohol. Er is een tekort aan voedsel en we moeten zuurstof, ooit zuiver en gratis in het regenwoud, nu kopen voor meer dan 3500 soles per 10 m³. Er mensen zijn met een familielid dat op sterven ligt die niemand kunnen vinden om hen een zuurstoffles te lenen, te huren of te verkopen… en om deze gevuld te krijgen is weer een eindeloze saga.”

Een andere lekenmissionaris die door Kerk in Nood wordt geholpen is de Poolse Dominik Szkatula, coördinator van het pastoraal werk voor de inheemse bevolking. Ze woont al sinds 1982 in Peru en heeft tijdens haar apostolaat in een aantal steden en dorpen melaatsen verzorgd en de mensenrechten van de inheemse bevolking verdedigd. Na 30 jaar ervaring als missionaris en catechist, verzekert zij ons: “Ik weet uit eigen ervaring dat wij allen een actieve rol kunnen spelen in de verlossende zending van Christus. Ik beschouw mezelf als zeer gelukkig, omdat je in het Amazonegebied dichter bij God kunt leven, en door samen te werken met de eenvoudige en nederige mensen die hier wonen, kun je Hem daadwerkelijk aanraken.”

Helpt u deze bijzondere lekenmissionarissen hun werk te verrichten in deze tijd van corona? Doneer dan online via deze website of maak uw gift over onder vermelding van “Peru.” Uw gift gaat naar dit project of soortgelijke projecten in de regio.

Featured Image

Helpt u missiezusters die werken in de Andes?

In het Boliviaanse aartsbisdom Sucre wonen en werken zes zusters, gemakkelijk herkenbaar aan hun blauwe habijten, in drie parochies in de Andes. De congregatie van de zusters werd in 1961 in Peru gesticht en is momenteel actief in zeven Latijns-Amerikaanse landen.  “Het is moeilijk,” zegt zuster Maria Augusta, die al 37 jaar missiewerk doet. De paden zijn lang en moeilijk begaanbaar, er leven giftige slangen en de zusters moeten steile en rotsachtige plaatsen overklauteren en soms zelfs water oversteken dat door hevige regens in stortvloeden is veranderd. Bovendien moesten de zusters eerst Quechua leren, de taal die door de inheemse bevolking wordt gesproken. Eén van de zusters komt uit Argentinië, de andere vijf uit Peru. “Op muilezels of te voet reizen we twaalf tot veertien uren om onze gelovigen te bezoeken die hongerig zijn naar God. Als we aankomen, zijn we uitgeput, maar de mensen wachten op hun herderinnen.”

De zusters bidden met hen, troosten zieken en stervenden op hun laatste reis, mogen hun de heilige Communie bedienen, kinderen dopen, voorgaan bij begrafenissen en diensten van het Woord, en catecheselessen geven. Hun onvermoeibare dienst onder de moeilijkste omstandigheden wordt gevoed door hun contemplatief gebedsleven. Maar zij brengen ook hulp aan de mensen in de concrete zorgen en noden van hun dagelijks leven. Aangezien er geen dokters zijn, verlenen de zusters ook medische hulp binnen de perken van hun mogelijkheden. De zusters zelf ontvangen geen salaris voor hun dienst en zijn afhankelijk van hulp.

Met een bijdrage van € 50 kan een zuster een maand haar werk voortzetten. Helpt u hen mee? Doneer dan online of maak uw gift over onder vermelding van: 211-05-39 Bolivia. Uw gift gaat naar dit project of soortgelijke projecten in de regio.

Featured Image

Afrikaanse zusters op Cuba toonbeeld universele Kerk

De Missionaire Congregatie van de Evangeliserende Zusters van Maria werd in 1975 gesticht in Oeganda, in Oost-Afrika. Tijdens het pauselijk bezoek aan Oeganda in 1969 had paus Paulus VI benadrukt dat het Afrikaanse volk voortaan zelf missionarissen moesten zijn. De oprichting van deze congregatie was een vrucht van dit nieuwe inzicht. Vandaag de dag werken veel Afrikaanse priesters en religieuze zusters als missionarissen, niet alleen op hun eigen thuiscontinent, maar ook in vele andere delen van de wereld.

Sinds 2015 werken er zusters van de congregatie op het eiland Cuba in het Caribisch gebied. Twee van hen – een uit Oeganda, een uit Kenia – werken momenteel in de stad Palma Soriano in het aartsbisdom Santiago de Cuba in het uiterste zuiden van het eiland. Daar bedienen zij 15 afgelegen gemeenschappen op het platteland. Zij geven catechetisch onderwijs aan kinderen, jongeren en volwassenen; zij helpen de behoeftigen, zorgen voor de zwakken en de ouderen en ondersteunen gezinnen in de omgeving.

De aartsbisschop heeft de hoogste achting voor hun werk. In dit land, dat decennia lang onderworpen is geweest aan een atheïstisch, socialistisch bewind en dat nu nog gebukt gaat onder een ernstige economische crisis, zijn zowel hun steun aan de noodlijdende bevolking als hun werk in de verkondiging van het geloof van vitaal belang. Want hoewel ongeveer 70% van de bevolking katholiek gedoopt is, nemen slechts weinigen werkelijk actief deel aan het leven van de Kerk. De aartsbisschop schat dat slechts ongeveer 1% van de gedoopten daadwerkelijk de H. Mis bijwoont. Dit is waar het levende getuigenis van deze zusters zoveel kan doen om dingen te veranderen.

De Kerk in Cuba is arm, en daarom heeft de aartsbisschop zich tot u gewend voor hulp. Wij hopen dat u deze twee zusters helpt. Voor slechts € 83 per maand kunnen zij rondkomen en hun goede werk blijven verrichten. Helpt u hen? Doneer dan online of maak uw gift over onder vermelding van code: 216-05-39. Bij voorbaat dank.

Featured Image

Contemplatieve zusters Congo volharden ondanks geweld

Dit eerste karmelietessenklooster, gesticht in de Kasaï-regio, werd 50 jaar later overgebracht naar Malole in het centrum van wat nu de Democratische Republiek Congo is. En vandaag de dag wonen er 18 Afrikaanse vrouwen, in leeftijd variërend van 21 tot 88 jaar. De gemiddelde leeftijd van de zusters is 40 jaar. Hoewel de Karmelietessen fysiek los van de wereld leven, brengen zij in hun onophoudelijk gebed de noden van de hele wereld voor God. De heilige Theresia van Lisieux (1873-1897) heeft de roeping tot het contemplatieve leven perfect uitgedrukt toen zij zei: “In het hart van de Kerk wil ik liefde zijn.”

Het klooster ligt niet ver van het plaatselijke seminarie, wat helemaal passend is, want in de stilte van de omheining wijden de zusters zich heel speciaal aan het bidden voor priesterroepingen en voor de heiliging van het priesterleven. Helaas waren er in 2017 geweldsuitbarstingen waarbij niet alleen het karmelietenklooster maar ook het seminarie van Christus Koning werd aangevallen en geplunderd. Een deel van het seminarie werd zelfs in brand gestoken. Godzijdank vielen daarbij geen doden of gewonden. Maar in dit verscheurde land, dat al tientallen jaren geteisterd wordt door burgeroorlog en geweld, was dit niet de eerste keer dat de zusters het slachtoffer waren van dergelijke aanvallen,. Kerken en religieuze gebouwen zijn met tragische regelmaat slachtoffer van geweld geworden.

De inwoners van de stad Malole zijn dan ook erg blij dat het klooster en de zusters nog steeds in hun midden aanwezig zijn. Elke dag wordt hier de heilige Mis opgedragen. Helaas zijn de gelovigen zelf arm en kunnen ze weinig doen om de zusters te steunen.

Helpt u mee, zodat de zusters hun apostolaat van gebed op deze bijzonder gewelddadige plaats kunnen blijven uitvoeren? Doneer dan online of maak uw gift over onder vermelding van code: 115-06-39. Uw gift gaat naar dit project of soortgelijke projecten in de regio.

Featured Image

10 jaar oorlog: de balans van uw hulp in Syrië

In het laatste verslag van Kerk in Nood ter gelegenheid van de tiende verjaardag van het begin van het conflict, meldde Kerk in Nood dat zij tussen 2011 en 2021 in totaal 41,8 miljoen euro aan Syrië heeft toegekend. Het grootste deel van dit budget, meer dan 33 miljoen euro, was bestemd voor humanitaire hulpprojecten op het gebied van levensonderhoud, medische hulp, voedsel, kleding, gezondheidspakketten, huisvesting en onderwijs. In coördinatie met plaatselijke kerken van verschillende tradities bereikten een totaal van 418 initiatieven de inwoners van de steden die het zwaarst door de oorlog getroffen zijn, zoals Aleppo, Homs, Damascus, Marmarita en Tartus. Dit zijn de plaatsen waar de meerderheid van de christenen in Syrië geconcentreerd is.