Verklaring van Chaldeeuwse patriarch van Irak
Dood en ziekte grijpen om zich heen onder de kinderen en ouderen tussen de duizenden gezinnen die vluchtten naar de regio Koerdistan. Gezinnen die alles verloren tijdens de recente tragische ontwikkelingen. Ondertussen rukken de ISIS-militanten verder op en is de humanitaire hulp onvoldoende van omvang.
Samen met andere minderenheden verblijven er zeventigduizend ontheemde Christenen in Ankawa, een stad met een bevolking van meer dan 25.000 Christenen. De gezinnen die onderdak hebben gevonden in kerken en scholen maken het redelijk goed, maar degenen die nog slapen op straten en in openbare parken bevinden zich in een erbarmelijke situatie.
Dohuk telt meer dan 60.000 christelijke vluchtelingen en hun situatie is slechter dan die van de vluchtelingen in Erbil. Daarnaast hebben sommige gezinnen schuilplaatsen gevonden in Kirkuk en Sulaymaniyah. Sommigen zijn zelfs nog veel verder weg naar de hoofdstad Bagdad getrokken.
Ondertussen rijzen de humanitaire behoeften de pan uit: huisvesting, voedsel, water, medicijnen en financiële middelen. Het gebrek aan internationale coördinatie vertraagt en beperkt een effectieve hulp aan de duizenden die wachten op directe ondersteuning. De kerken doen alles wat in hun vermogen ligt.
Een samenvatting van de situatie van de christelijke dorpen rond Mosul tot aan de grens met Zuid-Koerdistan: de kerken zijn verlaten en ontheiligd. Vijf bisschoppen hebben hun bisdom moeten verlaten. Priesters en religieuze zusters verlieten hun missies en instellingen en lieten alles achter. Gezinnen vluchtten met hun kinderen en lieten alles in de steek. De ramp heeft een extreme omvang.
Het standpunt van de Amerikaanse president Obama om alleen militaire bijstand te verlenen om Erbil te beschermen is teleurstellend. De gesprekken om Irak te verdelen zijn bedreigend. De Amerikanen geven geen hoop op een snelle oplossing, vooral omdat zij ISIS niet aanvallen in Mosul en de Nineve-vlakte. De bevestiging dat deze vreselijke situatie zal voortduren totdat de Iraakse veiligheidstroepen samen met de Peshmerga zullen vechten tegen de ISIS-militanten is erg deprimerend. De president van de regio Koerdistan zei dat de Koerdische troepen moeten vechten tegen een terroristische staat en niet tegen kleine groepen. Terwijl het land onder vuur ligt, strijden de politici in Bagdad om de macht.
Uiteindelijk zal Mosul niet bevrijd worden. Hetzelfde geldt voor de dorpen in de Nineveh-vlakte. Er is geen strategie om deze islamitische terroristen hun bronnen van mankracht en financiële middelen te ontnemen. Zij controleren de oliestad Zumar en de olievelden van Ain Zalah en Batma, samen met de olievelden van Al-Raqqa en Deir ez-Zor in Syrië. Uit verschillende landen over de hele wereld nemen islamitische strijders deel aan de strijd.
Welke keuzes hebben gevluchte gezinnen? Waar zouden ze naar kunnen emigreren zonder de nodige documenten en geld? Kunnen ze blijven in de opvanghallen en vluchtelingenkampen? Wachten op het einde van de zomer en het begin van de winter? Zullen de scholen weer open gaan en kunnen de kinderen naar de basisschool, de middelbare school of naar de universiteit? Zullen ze worden verwelkomd in de scholen in Erbil, Duhok en Sulaymaniyah? Wat zal er gebeuren met de huizen, eigendommen en banen van deze duizenden onschuldige mensen die van ene op de andere dag gedwongen werden hun geliefde dorpen te ontvluchten?
Dit zouden pijnlijke gewetensvragen moeten zijn voor iedere persoon en organisatie, zodat er iets wordt gedaan voor deze mensen die vanaf het allereerste begin hun geschiedenis delen met dit land.
Bron foto: Ankawa.com
