Project in Oekraïne
De kathedraal van Maria ten Hemelopneming in Odessa heeft een bewogen geschiedenis. Zij werd in 1853 gebouwd met het geld van Poolse en Duitse gelovigen, maar werd in 1935 gesloten. In eerste instantie werd in het gebouw een internationale Club gevestigd en daarna een streekmuseum. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd het gebouw vervolgens weer aan de Kerk teruggegeven. Maar dat duurde echter niet lang, want in 1949 legden de communisten beslag op het complete kerkbezit, bestaande uit het kerkgebouw zelf en de omliggende gebouwen. De kerk werd tot een turnzaal omgebouwd. Er werd een tussenplafond aangelegd, waardoor de ruimte werd verminkt. Het kerkgebouw werd in 1991 in een miserabele toestand weer aan de katholieke Kerk teruggeven. De omliggende gebouwen die vroeger ook aan de Kerk toebehoorden, werden tot op heden echter nog niet teruggegeven. Want als de gebouwen niet van de staat zijn, maar ondertussen aan particulieren zijn verkocht, dan moet de Kerk ze van die nieuwe eigenaren terugkopen, die soms schaamteloos hoge bedragen vragen, omdat zij denken dat de kerk rijk is. Tot voor kort woonde bisschop Bronislaw Bernatsky zelf nog in de toren van de kathedraal, totdat hij met steun van Kerk in Nood een woning kon krijgen in een huis dat vroeger van de Kerk was geweest.
De kathedraal is de hele dag open
De kathedraal werd met veel moeite en zorgvuldigheid weer in een waardige staat gebracht. Van binnen is er niets meer te zien dat herinnert aan haar treurige lot, dat de kerk in de 20e eeuw was beschoren. De kathedraal is de hele dag open. De heilige Mis wordt er in de Oekraïense, Russische, Poolse en Engelse taal gevierd. Het dak van de kathedraal, dat in een belabberde toestand was, werd daarentegen door geldgebrek maar provisorisch gerepareerd. Intussen kon met steun van Kerk in Nood al een groot deel van de werkzaamheden worden verricht. Toch bleek tijdens de bouwwerkzaamheden dat de toestand van het dak wezenlijk ernstiger was dan gevreesd. De houten balken zijn verrot en in de kerktoren, de voormalige woning van de bisschop, die ook als onderkomen voor seminaristen dienst doet, is ondertussen zelfs het plafond ingestort.
Nog eenmaal hulp
De bisschop zelf heeft maar een pensioentje van 50 euro, omdat hij als jonge man ooit in een kolchose heeft gewerkt: „Dat is net genoeg voor de benzine, als ik tot aan de grenzen van mijn bisdom rijd”, zegt hij. „Maar ik heb nog nooit van een parochie ook maar één cent voor benzine genomen. Als ik mijn priesters bezoek, probeer ik nog iets voor hen mee te nemen.“ Om de noodzakelijke reparatiewerkzaamheden nu eindelijk te kunnen afsluiten, heeft bisschop Bernacky ons nog eenmaal om hulp gevraagd. Wij hebben hem 40.000 euro beloofd.
Projectcode: 438-08-19
Dit project is een voorbeeld van ons werk. Uw gift zal aan dit of een soortgelijk project ten goede komen en het pastorale werk van Kerk in Nood mogelijk maken.
Foto: Kerk in Nood
