Project in Centraal-Afrikaanse Republiek
De parochie H. Michael van Bozoum is een van de oudste parochies van het land. Zij werd in 1927 als eerste missiepost buiten de huidige hoofdstad Bangui gesticht. Zij werd vooral bekend door de moedige inzet van de Italiaanse Karmeliet Pater Aurelio Gazzera. De momenteel 53jarige priester was al een legende, toen hij midden in de veertig was. In 2007 was het hem namelijk gelukt om de vreselijke situatie met de bandieten, de zogeheten „Zaraguinas“, die plunderden, kinderen ontvoerden, losgeld wisten los te krijgen en de bevolking in angst en beven lieten leven, te beëindigen. Hij ging ongewapend naar de zwaar bewapende bandieten toe en overtuigde hen ervan, terug te keren naar een normaal leven met hun gezinnen, zich te beteren en de mensen met rust te laten. „Mijn enige wapen was het gebed“, zegt hij. Na enkele maanden konden de mensen weer in vrede leven en de kinderen konden weer naar school. De kinderen in de dorpen in deze regio zingen tot op de dag van vandaag een lied over hem: „Merci na Aurelio na Nzapa ti lo" – „Wij danken Aurelio en zijn God, dat hij de geweren van de bandieten heeft omgebogen.“
“Ook als ze me doden, sterf ik niet”
Bozum werd echter vooral wereldberoemd in de bloedige oorlogsjaren 2013-2014, toen Pater Aurelio erin slaagde door onvermoeibare vredesonderhandelingen met alle gewapende groeperingen en tussen de bevolkingsgroepen een bloedbad in zijn stad te voorkomen. Vele media in de hele wereld hebben bericht over de inzet van de moedige priester, die honderden levens heeft gered, maar die meerdere malen bijna daarvoor met zijn eigen leven betaald heeft. Zijn leuze luidt: „Ook als ze me doden, sterf ik niet.“
„Doet goed aan degenen die u haten!“
Bij een aanval kreeg hij van rebellen een draai om zijn oren, zijn auto werd beschoten, en eenmaal heeft een opgewonden mohammedaanse mensenmenigte hem bijna gelyncht. Toen het stenen regende op zijn auto en woedende mensen wapens op hem richtten, bad Pater Aurelio de rozenkrans. De priester nam het Evangelie letterlijk: „Doet goed aan degenen die u haten!“ Meteen na deze gebeurtenis ging hij samen met enkele vrijwilligers uit de parochie op weg, om de moslims die zich allemaal hadden verschanst in een zeer kleine ruimte om zich te beschermen tegen wraakacties, op eigen kosten te voorzien van drinkwater, rijst en medicijnen. Hij wilde vooral troost schenken, zegt de missionaris. En hij voegt eraan toe: „Dit waren dezelfde mensen die mij hebben bedreigd en de ramen van mijn auto met stenen hebben ingeslagen. Nu waren het niets anders dan bange kinderen, vrouwen en mannen, die hulp nodig hadden.“
Naastenliefde jegens de moslims
Het lukte hem zelfs de gelovigen van zijn geloofsgemeenschap ertoe te krijgen daadwerkelijk de naastenliefde te beoefenen jegens de moslims. Aanvankelijk durfde de priester alleen voorzichtig de mensen te vragen om geld en levensmiddelen naar de kerk mee te brengen om daarmee de moslims te helpen. „Ik heb niet te zeer aangedrongen, omdat ik weet dat de wonden nog vers zijn. Velen hebben familieleden verloren, anderen hebben verwanten die werden gemarteld, anderen werden weer beroofd, en allemaal moesten ze wekenlang ver van huis verblijven, wegens de overwegend mohammedaanse Séléka-rebellen en enkele moslims“. Maar uiteindelijk was Pater Aurelio overweldigd door hun vrijgevigheid: „Normaal geven de gelovigen aan de collecte voor de armen die wij eenmaal per maand houden, een paar levensmiddelen voor de wezen en een beetje geld, tussen de 15 en 20 euro. Elke zondag weer opnieuw hebben mijn christenen mij ontroerd: zij hebben zeer veel levensmiddelen meegebracht en meer dan 70 euro opgehaald!“ Dat is veel geld in een bitterarm land. En ontroerd voegt hij eraan toe: „De gelovigen waren in staat om voor de vijanden van voorheen veel meer te doen, dan wat zij normaal voor hun broeders en zusters, de armen van de parochie, doen.”
„geestelijke hoofdstad van de wereld“
Pater Aurelio weet dat het belangrijkste is de vreselijke spiraal van haat en wraak te doorbreken en na de oorlog niet alleen de verwoeste huizen, maar allereerst de harten en de gewetens van de mensen weer op te bouwen. Juist het Jaar van de Barmhartigheid biedt daartoe de aanleiding. Paus Franciscus heeft het Heilig Jaar tijdens zijn reis in de Centraal-Afrikaanse Republiek op 29 november 2015 vroegtijdig geopend door de heilige deur van de kathedraal van Bangui te openen, om deze barmhartigheid heel in het bijzonder in dit van haat en geweld verscheurde land te laten ondervinden. Hij verklaarde in zijn toespraak Bangui tot „geestelijke hoofdstad van de wereld“.
Boodschap van barmhartigheid
Pater Aurelio wil deze boodschap van barmhartigheid van God aan iedereen verkondigen. Hij is op de eerste plaats met hart en ziel priester. Hij zegt: Als ik iemand die honger heeft, te eten geef, is dat al iets. Maar als ik hem de ware spijs kan geven, namelijk Christus, dan geef ik hem alles.“ Zijn parochie bloeit, elke jaar laten zich meer dan 100 mensen dopen. Uit deze geloofsgemeenschap zijn roepingen tot het geestelijk leven voortgekomen, en de kerk is bij elke H. Mis vol. Maar juist dit, wat eigenlijk een rede tot vreugde is, brengt tegelijkertijd een probleem met zich mee, want de kerk is ondertussen te klein geworden! Bovendien heeft het godshuis, dat in de zestiger jaren in de huidige vorm werd gebouwd, schade geleden en in de fundamenten zijn scheuren ontstaan. Deze schade moet worden hersteld. Tegelijkertijd zou Pater Aurelio de kerk willen vergroten, zodat meer gelovigen er een plaats kunnen vinden. Kerk in Nood helpt met 40.000 euro bij de uitbreiding en renovatie van de kerk, zodat de parochiekerk van Bozoum voor nog meer gelovigen tot een plaats van barmhartigheid kan worden.
Projectcode: 142-01-19
Dit project is een voorbeeld van ons werk. Uw gift zal aan dit of een soortgelijk project ten goede komen en het pastorale werk van KIN mogelijk maken.
Foto: Kerk in Nood/Aurelio Gazzera OCD
Steun bij de renovatie en uitbreiding van de parochiekerk van BozoumProject in Centraal-Afrikaanse RepubliekDe parochie H. Michael van Bozoum is een van de oudste parochies van het land. Zij werd in 1927 als eerste missiepost buiten de huidige hoofdstad Bangui gesticht. Zij werd vooral bekend door de moedige inzet van de Italiaanse Karmeliet Pater Aurelio Gazzera. De momenteel 53jarige priester was al een legende, toen hij midden in de veertig was. In 2007 was het hem namelijk gelukt om de vreselijke situatie met de bandieten, de zogeheten „Zaraguinas“, die plunderden, kinderen ontvoerden, losgeld wisten los te krijgen en de bevolking in angst en beven lieten leven, te beëindigen. Hij ging ongewapend naar de zwaar bewapende bandieten toe en overtuigde hen ervan, terug te keren naar een normaal leven met hun gezinnen, zich te beteren en de mensen met rust te laten. „Mijn enige wapen was het gebed“, zegt hij. Na enkele maanden konden de mensen weer in vrede leven en de kinderen konden weer naar school. De kinderen in de dorpen in deze regio zingen tot op de dag van vandaag een lied over hem: „Merci na Aurelio na Nzapa ti lo" – „Wij danken Aurelio en zijn God, dat hij de geweren van de bandieten heeft omgebogen.“
“Ook als ze me doden, sterf ik niet”Bozum werd echter vooral wereldberoemd in de bloedige oorlogsjaren 2013-2014, toen Pater Aurelio erin slaagde door onvermoeibare vredesonderhandelingen met alle gewapende groeperingen en tussen de bevolkingsgroepen een bloedbad in zijn stad te voorkomen. Vele media in de hele wereld hebben bericht over de inzet van de moedige priester, die honderden levens heeft gered, maar die meerdere malen bijna daarvoor met zijn eigen leven betaald heeft. Zijn leuze luidt: „Ook als ze me doden, sterf ik niet.“
„Doet goed aan degenen die u haten!“Bij een aanval kreeg hij van rebellen een draai om zijn oren, zijn auto werd beschoten, en eenmaal heeft een opgewonden mohammedaanse mensenmenigte hem bijna gelyncht. Toen het stenen regende op zijn auto en woedende mensen wapens op hem richtten, bad Pater Aurelio de rozenkrans. De priester nam het Evangelie letterlijk: „Doet goed aan degenen die u haten!“ Meteen na deze gebeurtenis ging hij samen met enkele vrijwilligers uit de parochie op weg, om de moslims die zich allemaal hadden verschanst in een zeer kleine ruimte om zich te beschermen tegen wraakacties, op eigen kosten te voorzien van drinkwater, rijst en medicijnen. Hij wilde vooral troost schenken, zegt de missionaris. En hij voegt eraan toe: „Dit waren dezelfde mensen die mij hebben bedreigd en de ramen van mijn auto met stenen hebben ingeslagen. Nu waren het niets anders dan bange kinderen, vrouwen en mannen, die hulp nodig hadden.“
Naastenliefde jegens de moslimsHet lukte hem zelfs de gelovigen van zijn geloofsgemeenschap ertoe te krijgen daadwerkelijk de naastenliefde te beoefenen jegens de moslims. Aanvankelijk durfde de priester alleen voorzichtig de mensen te vragen om geld en levensmiddelen naar de kerk mee te brengen om daarmee de moslims te helpen. „Ik heb niet te zeer aangedrongen, omdat ik weet dat de wonden nog vers zijn. Velen hebben familieleden verloren, anderen hebben verwanten die werden gemarteld, anderen werden weer beroofd, en allemaal moesten ze wekenlang ver van huis verblijven, wegens de overwegend mohammedaanse Séléka-rebellen en enkele moslims“. Maar uiteindelijk was Pater Aurelio overweldigd door hun vrijgevigheid: „Normaal geven de gelovigen aan de collecte voor de armen die wij eenmaal per maand houden, een paar levensmiddelen voor de wezen en een beetje geld, tussen de 15 en 20 euro. Elke zondag weer opnieuw hebben mijn christenen mij ontroerd: zij hebben zeer veel levensmiddelen meegebracht en meer dan 70 euro opgehaald!“ Dat is veel geld in een bitterarm land. En ontroerd voegt hij eraan toe: „De gelovigen waren in staat om voor de vijanden van voorheen veel meer te doen, dan wat zij normaal voor hun broeders en zusters, de armen van de parochie, doen.”
„geestelijke hoofdstad van de wereld“Pater Aurelio weet dat het belangrijkste is de vreselijke spiraal van haat en wraak te doorbreken en na de oorlog niet alleen de verwoeste huizen, maar allereerst de harten en de gewetens van de mensen weer op te bouwen. Juist het Jaar van de Barmhartigheid biedt daartoe de aanleiding. Paus Franciscus heeft het Heilig Jaar tijdens zijn reis in de Centraal-Afrikaanse Republiek op 29 november 2015 vroegtijdig geopend door de heilige deur van de kathedraal van Bangui te openen, om deze barmhartigheid heel in het bijzonder in dit van haat en geweld verscheurde land te laten ondervinden. Hij verklaarde in zijn toespraak Bangui tot „geestelijke hoofdstad van de wereld“.
Boodschap van barmhartigheidPater Aurelio wil deze boodschap van barmhartigheid van God aan iedereen verkondigen. Hij is op de eerste plaats met hart en ziel priester. Hij zegt: Als ik iemand die honger heeft, te eten geef, is dat al iets. Maar als ik hem de ware spijs kan geven, namelijk Christus, dan geef ik hem alles.“ Zijn parochie bloeit, elke jaar laten zich meer dan 100 mensen dopen. Uit deze geloofsgemeenschap zijn roepingen tot het geestelijk leven voortgekomen, en de kerk is bij elke H. Mis vol. Maar juist dit, wat eigenlijk een rede tot vreugde is, brengt tegelijkertijd een probleem met zich mee, want de kerk is ondertussen te klein geworden! Bovendien heeft het godshuis, dat in de zestiger jaren in de huidige vorm werd gebouwd, schade geleden en in de fundamenten zijn scheuren ontstaan. Deze schade moet worden hersteld. Tegelijkertijd zou Pater Aurelio de kerk willen vergroten, zodat meer gelovigen er een plaats kunnen vinden. Kerk in Nood helpt met 40.000 euro bij de uitbreiding en renovatie van de kerk, zodat de parochiekerk van Bozoum voor nog meer gelovigen tot een plaats van barmhartigheid kan worden.
Projectcode: 142-01-19
Dit project is een voorbeeld van ons werk. Uw gift zal aan dit of een soortgelijk project ten goede komen en het pastorale werk van KIN mogelijk maken.Foto: Kerk in Nood/Aurelio Gazzera OCD
