In het Perzisch betekent Pakistan "het land der reinen". Een naam waarmee de Pakistani zich na de afscheiding van India in 1947 wilden onderscheiden van de hindoes die zij als onrein beschouwden. Na de afscheiding, die met veel geweld gepaard ging, ontleende Pakistan zijn identiteit aan de islam. Ook nu nog is 95 procent van de Pakistani moslim. Minderheden zijn christenen, hindoes, boeddhisten, sikhs en animisten. Ook leden van deze minderheden worden als onrein en minderwaardig beschouwd en mogen slechts het meest minderwaardige werk doen.
Deze strenge versie van de islam is door de taliban vanuit Afghanistan geïntroduceerd. In delen die door de taliban worden overheerst, mogen meisjes al niet meer naar school en moeten ze gesluierd zijn. Wanneer het eerste kind van een vrouw een meisje is, tast dit de eer van de vader aan en condoleren kennissen het gezin. Christelijke en hindoeïstische vrouwen worden gekidnapt, verkracht en vermoord of tot een islamitische huwelijk gedwongen, vaak met hun verkrachter. Nog nooit is een van deze verkrachters veroordeeld. Een andere oorzaak van deze fanatieke islam is de "herbronning" die de laatste jaren opgang doet; het streven om terug te keren naar de islamitische staat ten tijde van Mohammed. In dat kader is de Pakistaanse wetgeving steeds meer geïslamiseerd. Zo werden de beruchte blasfemiewetten opgesteld; iedereen die de profeet of de Koran beledigt, kan de doodstraf krijgen. Vrouwen die overspel plegen kunnen worden gestenigd
Testament
Paradoxaal genoeg heeft het streng islamitische Pakistan, wellicht onder invloed van buitenlandse druk, een ministerie voor Religieuze Minderheden. Aan het hoofd stond de overtuigde christen Shahbaz Bhatti. Helemaal volgens verwachting werd hij op 2 maart door een islamitisch doodseskader vermoord. Van welk kaliber hij was, blijkt uit zijn geestelijk testament. "Ik herinner me een Goede Vrijdag, toen ik pas dertien jaar oud was", schreef hij. "Ik hoorde een preek over Jezus" offer voor onze Verlossing en het heil van de wereld. En ik kreeg toen het idee dit offer te beantwoorden door mijn liefde te geven voor onze broeders en zusters, door mij in dienst te stellen van de christenen, vooral de armen, de behoeftigen en de vervolgden in dit islamitische land. Ik hoef geen populariteit, ik hoef geen machtsposities. Ik wil enkel dat mijn leven, mijn karakter, mijn daden voor mij spreken en zeggen dat ik Jezus Christus volg."
Golven applaus
Op de Meeting in Rimini rolden twee weken geleden golven van applaus door de zaal. Paul Jacob Bhatti kreeg een staande ovatie toen hij als spreker werd aangekondigd. Niet zo vreemd. Zijn broer Shahbaz is vermoord en hij besloot diens functie over te nemen. Daartoe verhuisde hij vanuit Italië, waar hij chirurg was, terug naar zijn vaderland. "Ik was ondanks de afstand hecht verbonden met mijn broer", zegt hij in een perszaaltje in Rimini. "Ik volgde zijn politieke keuzes, ik wist wat hij deed. Toen hij vermoord werd, stopte de bescherming van de christelijke minderheid. Het raakte mij dat zijn missie misschien voor niks was geweest. Ik heb gebeden of het juist en mogelijk zou zijn dat ik mijn land zou dienen, want de christelijke minderheid had behoefte aan een gids." Bhatti stond niet helemaal alleen in zijn strijd om de christenen te beschermen. Er zijn ook andere kleine organisaties en individuele politici die dat doen. "Het is een gevaarlijk werk, maar tegelijkertijd alleen al om humanitaire redenen hoogst noodzakelijk. Mijn broer was niet getrouwd, dus hij gebruikte al zijn tijd en inspanningen om de minderheden te beschermen. Al op 13-jarige leeftijd verzette hij zich tegen het plan van de regering om een persoonskaart voor christenen in te voeren. In ruil voor zijn werk kreeg hij later veel erkenning van de internationale gemeenschap. Hij zette de abominabele situatie van de christelijke minderheid voluit op de agenda. Zo presenteerde hij Pakistan aan de buitenwereld zoals het werkelijk was."
Onderwijs
Paul Jacob kan gedeeltelijk voortbouwen op het werk van zijn broer. "Hij stichtte de organisatie All Pakistan Minorities Alliance, die de belangen behartigt van Christenen, Sikhs, Hindoes, Boeddhisten en anderen minderheden. In Pakistan is 95 procent Moslim en de minderheden samen vormen 5 procent: 2 procent is Christen en 2 procent Hindoe, de rest zijn kleine minderheden. Shahbaz smeedde al deze groepen tot een eenheid. Ze streefden ernaar dezelfde rechten te hebben als de meerderheid. Ze zouden geen slachtoffer mogen zijn van de blasfemiewetten, en ze zouden niet gediscrimineerd mogen worden door de meerderheid. Wij volgen dezelfde lijn. Daarnaast hebben wij andere initiatieven genomen. Onder de minderheden zijn veel mensen die nooit onderwijs gevolgd hebben. Daar willen wij wat aan doen. Met onderwijs hebben ze een grotere kans om een volwaardige positie in te nemen in de samenleving. Wij hebben ook een soort van raden opgericht waarin Moslims met Christenen, Boeddhisten, Hindoes en Sikhs samenwerken. Ze verlenen financiële hulp en proberen gemeenschappelijk waarden te propageren."
Wie is veilig?
Hebben de moorden op Shahbaz en de gouverneur van Punjab geen veranderingen teweeggebracht? De president kon zelfs niet naar de begrafenis gaan, terwijl hij een vriend was van de gouverneur. "Ik denk dat er veranderingen zijn gekomen bij de politieke leiders, maar ook bij het gewone volk. U moet echter goed beseffen hoe de Pakistaanse samenleving is. Niet alleen de Christenen worden vervolgd. Ook Benazir Bhutto, die geen Christen was, is vermoord. Er is veel terrorisme, instabiliteit en geweld in het land. Na de dood van mijn broer heerst er nog meer angst in Pakistan. Als hij als hooggeplaatste persoon niet veilig is, wie is dan wel veilig? Ten tweede beginnen ook de moslims te beseffen dat zij met dit beleid niet door kunnen gaan omdat zij anders het aanzien van Pakistan in de internationale gemeenschap helemaal verliezen. Als niemand veilig is in dit land, dan zullen veel Pakistani naar het buitenland trekken. En als men niet in staat is de minderheden te beschermen, is men ook niet in staat het land te beschermen."
"Het echte probleem"
"Ik ben helemaal niet zo bezorgd over de blasfemiewetten. Het echte probleem is de mentaliteit van de Pakistani. Als de mensen op een positieve manier gaan denken, dan zal niemand anderen vermoorden. Wij moeten de mentaliteit van de Pakistani veranderen, er moet meer respect komen voor de waardigheid van de menselijke persoon en minder angst. Daarbij is onderwijs onmisbaar. Misschien gaat men elkaar dan respecteren en beschermen en zullen er meer tolerantie en vrede in het land komen. Dan is Shahbaz niet voor niets gestorven." (Bron: BvdV)
