Patriarchkardinaal Antonios Naguib, hoogste autoriteit van de 250.000 katholieke Kopten in Egypte, heeft een hoopvolle visie op de toekomst van het land na de revolutie. Hij verheugt zich over de mogelijkheid die er nu ligt voor een nieuw staatsbestel. Maar hij beseft ook dat nog niets zeker is.
In de marge van de ***Meeting voor de Vriendschap onder de Volkeren*** in Rimini is Naguib graag bereid tot een interview over de huidige ontwikkelingen in Egypte. Al vormt de katholieke gemeenschap dan een kleine minderheid, hun rol in de Egyptische samenleving is groter dan men op grond van hun aantal zou vermoeden. Dat is toe te schrijven aan hun internationale connecties. Maar vooral door het hoogwaardige onderwijs dat ze aanbieden. Een significant deel van de islamitische elite volgde onderwijs op katholieke scholen. Verder spelen ze een grote rol in charitatieve hulp via Caritas en staan ze open voor oecumene en interreligieuze dialoog. Dat laatste bleek toen ze contact zochten met de nieuwe president van de Al-Azhar universiteit in Caïro, het "Vaticaan voor soennitische moslims". Ook Usama Elabd verklaarde zich een uitgesproken voorstander van interreligieuze dialoog. Hij zei een civiele staat in het nieuwe Egypte te prefereren.
Civiele democratie
We willen van Naguib weten wat de belangrijkste verandering voor de Kerk is als we de tijd voor de revolutie vergelijken met die van na de revolutie. "Voor de Kerk is het belangrijkste dat het vorige regime is verdwenen, een regime van corruptie, dictatuur en leugens. Het is goed dat er nu de opening is naar een nieuwe vorm van civiele democratie met nieuwe instituties en deelneming van iedereen aan het politiek-sociale leven. We hopen dat de mensen nu hun talenten ten volle kunnen gebruiken in een gezonde competitie om de samenleving op te bouwen. De mogelijkheid is er. Maar op dit moment kun je nog niet met zekerheid voorspellen welke kant het uit gaat. Daarvoor is de situatie nog te diffuus."
Ontwikkeling
Er zijn volgens de Patriarch twee evenementen geweest die voor de huidige situatie in Egypte erg belangrijk waren: de bisschoppensynode voor de Christenen in het Midden-Oosten die van 10 tot 24 oktober in Rome plaatsvond, en de Meeting in Caïro van 28 en 29 oktober. "Gevolgtrekking van de synode was dat wij de taak hebben mee te werken aan het algemeen welzijn en de ontwikkeling van ons land en dat we een civiele staat prefereren. We vermijden de term leken, omdat in ons land bijna iedereen godsdienstig is. Ook spreken we niet van secularisme omdat dat slechts een negatieve definitie is die in tegenspraak is met God en de waarde van religie. Wij streven naar een civiele democratie, waarin godsdienst en staat volledig gescheiden zijn." "De synode was profetisch omdat daar al gepleit werd voor een civiel bestel, gebaseerd op de rechtsstaat, met scheiding tussen godsdienst en staat en godsdienstvrijheid. Toen ik de besluiten van de synode las, zag ik daarin al de gebeurtenissen die op het Tahrirplein plaatsvonden. Toen ik van de synode terugkwam, nam ik de volgende dag deel aan de opening van de Meeting in Caïro. Daar waren enorm veel jonge islamitische studenten in feeststemming zoals in Rimini gebruikelijk is en veel jonge Christenen. Ze trokken samen op en discussieerden met elkaar over de toekomst van hun land."
Aansluiten
"Er wordt hard gewerkt om klaar te zijn voor de verkiezingen, die waarschijnlijk in november zullen plaatsvinden. Ook de jonge revolutionairen van het Tahrirplein willen deelnemen. Maar ze hebben nauwelijks ervaring en zijn niet goed georganiseerd. Wij hebben besloten om niet een specifiek Koptische of Christelijke partij te formeren. Er zijn al partijen die hetzelfde doel van een civiele democratische samenleving nastreven, daar kunnen Christelijke kiezers zich bij aansluiten. Het komt er niet op aan een politieke entiteit te hebben in het politiek landschap, het gaat om het bereiken van bepaalde doelen. Er is wel een partij gevormd door de orthodoxe Kopten, maar ook dat is geen partij uitsluitend voor Christenen. Het is meer een sociaal-politieke partij die die een civiel democratisch bestel nastreeft en voor iedereen open staat. Er zijn ook andere partijen die dit doel nastreven. De nieuwe regeringsvorm kan dus alles zijn behalve Iraanse theocratie en westers secularisme. "
Revolutie van de liefde
Op de Meeting had Naguib in zijn spreekbeurt een opmerkelijk uitgesproken standpunt. "De Christenen zijn de echte inwoners van het Midden-Oosten," stelde hij onomwonden. "Wij eisen dan ook een civiele politieke samenleving gebaseerd op de erkenning van de rol van religie. Alle gelovigen moeten samenwerken om de uitdagingen aan te gaan, zonder in relativisme te vervallen. " De Patriarch weet natuurlijk heel goed dat dit ideaal afhankelijk is van de rol die de moslimbroederschap gaat spelen, waarvan men zegt dat ze zeker 30 procent van de stemmen zullen halen. Maar hij is allerminst van plan zomaar het onderspit te gaan delven. Dat bewijst zijn klinkende slotwoord: "we hebben een revolutie van de liefde nodig in alle delen van het leven, in Kerken en in moskeeën. Nu de regering weg is, moeten ook wij veranderen en een dialoog voeren van hart tot hart om een modern Egypte op te bouwen." (Bron: BvdV)
