Pater Samir: interne oorlog binnen de Islam

dinsdag, 14 juli 2015
Nieuws
Volgens de Jezuïet Samir Khalil Samir, Islamkenner en adviseur van het Vaticaan, moet de Islam zich grondig met de kwestie van de moderniteit bezighouden. Volgens hen durven weinigen de Koran te interpreteren waar het geweldloosheid en vrijheid van gewete
20150113koran01

Omdat de Soennieten proberen de macht die zij in Irak, Libanon, Syrië en elders hebben verloren, weer terug te winnen, neemt de haat die hen scheidt van de Sjiieten alleen maar toe. De Islam zou zich grondig met de kwestie van de moderniteit moeten gaan bezig houden "door middel van een uitputtende interpretatie van de Koran, de geweldloosheid, de vrijheid van geweten "maar niemand durft dat te doen. In het Westen moet aan immigranten worden verzocht deel te nemen aan het bestaande economische, politieke en sociale systeem. Moskeeën zouden moeten worden gecontroleerd zoals zij dat gebeurt in moslimlanden.

Door Samir Khalil Samir

Onmiddellijk na de aanslag in Parijs op Charlie Hebdo hebben Franse moslimgemeenschappen een zeer evenwichtige en redelijke verklaring gepubliceerd. Toch verraden hun woorden een zekere schroom, die erop wijst dat het niet voldoende is om te zeggen, "Dit heeft niets te maken met de Islam". Want de feiten weerspreken dat. Minstens 80% van alle terroristische aanslagen in de wereld worden uitgevoerd in de naam van de Islam, om het geloof of de profeet te verdedigen. En dit is aan het toenemen, zelfs in het Westen.

Gisteren sprak ik een imam die in Parijs zijn standplaats heeft, en hij vertelde me dat er onlangs een imamschool was geopend in de Franse hoofdstad. Er hebben zich meer dan duizend mensen ingeschreven. De school heeft het plan imams te helpen te integreren en hen te onderwijzen over de Westerse cultuur. Dit is belangrijk nieuws want in de Islam begint alles bij de imams. In Europa worden de imams en de prekers in de moskeeën betaald door hun land van herkomst. Nu willen ze een Franse Islam creëren die zich kan aanpassen aan de Westerse waarden van het land. Dit is echter in strijd met wat de meeste moslimactivisten geloven, namelijk dat het Westen de vijand is, en dat de Islam een systeem is dat, zo nodig met geweld, moet worden verspreid. Inderdaad, in het Midden-Oosten en Europa liggen ze met elkaar overhoop over hoe de Islam moet worden gezien.

Als we naar het Midden-Oosten en verder Oostelijk kijken, dan realiseren we ons hoeveel tegenstand en geweld er bestaat tussen Soennieten en Sjiieten. Ik ontmoette een imam uit Mosoel. Hij is Sjiiet en Soennitische fundamentalisten hebben zijn gezin vermoord. Hij verhuisde naar Najaf, waar de Groot-Ayatollah Ali al-Sistani een dorp bouwde om Sjiieten en Christenen op te vangen die Mosoel waren ontvlucht. De haat tussen Soennieten en Sjiieten neemt toe, in het bijzonder bij Soennieten jegens Sjiieten, die zij als afvalligen beschouwen. Minderheden zoals Christenen, Yezidis, Koerden, enz. zitten tussen twee vuren gevangen. Wat hier gaande is , is een strijd van Soennieten die willen terugwinnen wat zij hebben verloren: Irak dat door Sjiieten werd bestuurd; Syrië dat door Alawi werd bestuurd; Libanon, waar de Sjiitische Hezbollah machtiger zijn dan het reguliere staatsleger. Soennieten, die beweren de ware vorm van de Islam te vertegenwoordigen, willen het verloren grondgebied terugwinnen.

Dus dit alles is allereerst en vooral een strijd binnen de Islam, waarvan minderheden en het Westen zijdelingse schade oplopen. Het Westen heeft Israël gesponsord, is geseculariseerd, enz.; maar toch, dit is een ver verwijderde vijand. Het meest brandende onderwerp is de interne strijd over wie de meest ware Islam verkondigt. Zelfs in Libanon lopen de spanningen hoog op. Daarom vragen beide Moslimgemeenschappen aan de Christenen om in Libanon te blijven, om als buffer te dienen. Zonder de Christenen zou Libanon allang in een oorlog tussen Soennieten en Sjiieten terecht zijn gekomen. De Islam moet de kwestie van de moderniteit diepgaand aan de orde stellen "door een uitputtende interpretatie van de Koran, geweldloosheid, vrijheid van geweten, maar niemand durft dat te doen.

Geweldloosheid
Allereerst moet iedereen het beginsel van de geweldloosheid accepteren. Alle moslims zeggen "De Islam is vrede", dat het geweldloos is, enz. De cartoons van Charlie Hebdo, bijvoorbeeld, dat is iets ouds, dat is iets van een aantal maanden geleden. Ik geef toe dat ze ironisch zijn, sarcastisch, zelfs schandelijk, maar waarom zouden moslims daarop met geweld moeten reageren? Waarom kan de pen niet met de pen worden bestreden?
In het verleden (in 2006), heeft Charlie Hebdo een cartoon gepubliceerd waarop Mohammed stond afgebeeld met een bom op zijn hoofd in plaats van een tulband. Mijn vraag aan mijn moslimvrienden is: Hoe beelden jullie Mohammed af? Met een zwaard. Een museum in Istanbul bewaart zelfs twee zwaarden waarvan wordt gemeend dat zij van Mohammed waren. Wat heeft Saoedi Arabië, het land dat de heilige plaatsen van de Islam bewaakt, op zijn vlag gezet? Twee zwaarden! Alles wat de tekenaars van Charlie Hebdo hebben gedaan, was niet meer dan de afbeelding van Mohammed aan de tijd aanpassen. Toen waren het twee zwaarden; tegenwoordig zijn het bommen!

Zolang de Islam tegen anderen strijd blijft voeren – afvalligen, Christenen, het Westen, atheïsten "en niet doet aan zelfkritiek en erkent dat het probleem een intern probleem is, verliezen we allemaal. Als dat niet gebeurt zullen de islamitische landen steeds meer terecht komen in onderlinge oorlogen. Ook de gevechten die plaats vinden in Afrika, in de Arabische landen die grenzen aan de Middellandse Zee en de Sahara, dat zijn allemaal interne conflicten van de Islam. Ik wil mijn moslimvrienden graag het volgende zeggen: doe aan zelfkritiek, bedenk een andere islam voor de wereld van vandaag, herinterpreteer de woorden van de profeet. Zelfs in de Bijbel staan passages waarin de oorlog wordt verheerlijkt. Maar we begrijpen allemaal dat deze moeten worden geherinterpreteerd en niet letterlijk moeten worden genomen. Iedereen moet er rekening mee houden dat we ondertussen al in de 21ste eeuw leven. Meestal wordt de prijs voor deze oorlogen betaald door mensen zonder weerbaarheid, minderheden.

Saoedi Arabië
De verdeling tussen Soennieten en Sjiieten uit zich ook in de strijd tussen Saoedi Arabië en Iran. Hier is de godsdienst een onderdeel van een bredere economische, strategische en geopolitieke machtsstrijd. Saoedi Arabië moet duidelijk worden gemaakt dat dit de 21ste eeuw is. Hoe is het mogelijk, bijvoorbeeld, dat vrouwen het recht wordt ontzegd om alleen een auto te besturen? Of dat vrouwen geen stemrecht hebben op nationaal niveau? Welnu, zij die hiervoor verantwoordelijk zijn "Saoedi Arabië "doen dat als trouwe uitleggers van de Islam, in de naam van de Islam. En daarvan walgt iedereen, ook moslims. Als je deze dingen doet in de naam van de religie, dan kun je je niet beklagen als ik je religie aanval, die jou er toe aanzet om zoveel andere mensen te vernederen. Als je met moslims spreekt, zeggen ze: Ja, natuurlijk, Saoedi Arabië is een reactionair, achtergebleven land . . .maar omdat Saoedi Arabië miljarden schenkt aan allerlei landen, zeggen ze uiteindelijk allemaal, "God zegene Saoedi Arabië."

Het Westen weet niet wat het moet doen
Laten we het eens over het Westen hebben. De betrekkingen met moslims zijn een probleem want velen van hen willen niet integreren, omdat de islam een systeem is, niet alleen een godsdienst. Velen, de meerderheid, probeert zich aan te passen, maar zij doen dat langzaam. In Frankrijk waren de Algerijnen 50 jaar geleden beter geïntegreerd dan de immigranten nu. Nu verkopen bijna alle supermarkten in Frankrijk halal producten. Nu zijn er scholen en supermarkten die vaak alleen maar halal producten verkopen, die zelfs door niet-moslims kunnen worden gekocht. Dit brengt sommigen ertoe moslims als een bedreiging te gaan zien, een bedreiging die de Westerse waarden zou kunnen ondermijnen (ook het recht om varkensvlees te eten). Als zij zien dat moslims groepen van activisten vormen, organiseren mensen in het Westen anti-islamitische groeperingen.

Tegelijkertijd hebben Westerse politici nooit echt iets aan het probleem gedaan. Zij zouden tegen immigranten moeten zeggen: Jullie zijn welkom. Wij verwelkomen jullie als broeders en zusters, dat hoort bij de christelijke traditie. Als jullie willen, kunnen jullie blijven, maar jullie moeten integreren. Jullie kunnen de godsdienst belijden die jullie willen, of jullie kunnen atheïsten zijn, maar jullie moeten een onderdeel worden van het bestaande systeem, integreren op economisch, politiek en sociaal niveau. Helaas geven de politici er de voorkeur aan zich hieraan niet te branden; in plaats daarvan kiezen zij ervoor een vaag begrip van aanvaarding te prediken, waarmee de Europese cultuur in de privë©sfeer wordt gedrukt.

In het algemeen zie ik dat in grote delen van Europa de migranten met grote openheid worden tegemoet getreden. Moslims doen hetzelfde. Er is echter een kerngroep van moslims die de integratie verwerpt en deze bestrijdt. Om deze situatie in goede banen te leiden, moeten de moskeeën worden gecontroleerd. Op het eerste gezicht is dat in strijd met ons Europees beginsel van de scheiding van Kerk en Staat. In de islam zijn de moskeeën echter niet alleen een plaats waar erediensten worden gehouden. Het zijn ook plaatsen waar mensen worden geïndoctrineerd en politiek worden gestuurd, soms zelfs zo dat de gemeenschap er schade van ondervindt. Daarom moeten de Europese landen de moskeeën controleren, net zoals dat in alle moslimlanden gebeurt. In de islamitische wereld zijn de moskeeën de eerste instellingen die worden gecontroleerd. Helaas laat dit voorbeeld zien dat de door de georganiseerde islamitische groeperingen geclaimde zekerheden, worden geconfronteerd met de talrijke onzekerheden van de Westerse wereld.

Bron: AsiaNews

Foto: Museon.nl