Volgens een rapportvan de "Beweging voor Solidariteit en Vrede" worden in Pakistan elk jaar ongeveer 1000 Christelijke en Hindu vrouwen gedwongen zich tot de Islam te bekeren en te trouwen met Moslim mannen.
Het rapport meldt dat, naar schatting, door gevallen van gedwongen huwelijken en bekeringen, 100-700 Christelijke meisjes en 300 Hindu meisjes per jaar slachtoffer zijn. Ze voegen eraan toe dat de werkelijke omvang van dit probleem veel groter is, omdat een aantal gevallen nooit wordt gemeld of niet behandeld wordt. Het rapport heeft het samenvallen van gedwongen bekeringen en gedwongen huwelijken als een misdaad beoordeeld, vooral voor de vrouwelijke Christelijke minderheid in Punjab.
Het onderzoek door BSV heeft geleid tot het blootleggen van een heel speciale werkwijze. Christelijke meisjes, meestal in de leeftijd van 12-15 jaar, worden ontvoerd, bekeerd tot de Islam en door het huwelijk verbonden met hun ontvoerder of een derde. De familie van het slachtoffer doet gewoonlijk aangifte waarop de plaatselijke politie een proces verbaal opmaakt. De ontvoerder dient veelal in naam van het ontvoerde meisje een tegen aangifte in. Hij beschuldigt daarin de Christelijke familie van het opstoken van het vrijwillig bekeerde en getrouwde meisje en van een samenzwering om het meisje weer tot het Christendom te bekeren. Tijdens de behandeling in de rechtszaal wordt aan het meisje, dat slachtoffer is, gevraagd te verklaren of zij uit eigen vrije wil is bekeerd en gehuwd of dat zij werd ontvoerd. In de meeste gevallen blijft het meisje onder de hoede van de ontvoerder tijdens het gerechtelijk onderzoek. Na de bevestiging van het meisje dat zij vrijwillig is bekeerd en toegestemd heeft met het huwelijk wordt de zaak gesloten zonder genoegdoening voor de familie. Eenmaal onder bewaking van de ontvoerder, kan het meisje, onderworpen worden aan seksueel geweld, verkrachting, gedwongen prostitutie, mensenhandel, verkoop of een ander misbruik.
Het rapport beschrijft het historisch verloop en de sociale context waarbinnen gedwongen bekeringen en huwelijken plaats vinden, de discriminatie van de Christenen en andere minderheden in Pakistan, alsmede de blasfemiewetten. Het rapport stelt wettelijke, politieke en procedurele garanties voor rechtsbescherming voor en illustreert met een aantal concrete gevallen hoe de wet zich met gebruik van geweld schuldig maakt aan het verlenen van onschendbaarheid aan de daders.
Foto: Kerk in Nood
