Christelijke vrouwen hebben zwaar geleden tijdens de golf van antichristelijk geweld die vanaf augustus 2008 een jaar lang het district Kandhamal in de Indiase deelstaat Orissa teisterde.
Christenvrouwen werden geslagen, ontvoerd en hadden zwaar te lijden onder seksueel- en verbaal geweld, blijkt uit onderzoek door leden van het College van Sociaal Werk Nirmala Niketan in Mumbai. Het onderzoek moet een eerste stap zijn voor het vinden van een oplossing voor het fundamentalistisch hindoeïstisch geweld. Een 16-koppig team interviewde eerder deze maand zo"n driehonderd vrouwen uit verschillende dorpen in Kandhamal, en bezocht de plaatsen en hun huizen om informatie te verzamelen over hun sociale situatie, huisvesting en gezinnen. Zuster Anita, lid van de congregatie Dochters van het Hart van Maria en lid van het onderzoeksteam vertelde AsiaNews dat "vrouwen en meisjes uit Kandhamal leden onder uiteenlopende vormen van geweld". Dat betrof mishandeling, seksueel geweld, beledigingen, bedreigingen en ontvoeringen. Velen hebben hun dorpen moeten ontvluchten. Zuster Chata zegt dat veel vrouwen en hun gezinnen nog steeds getraumatiseerd zijn door die tijd en bang zijn om op hun land te werken. Veel vrouwen spreken over een voortdurende staat van benauwdheid, angst, spanning en vrees voor hun leven en dat van hun kinderen. Permanente angst
De 40-jarige Sukumari Digal, afkomstig uit het dorp Latingia en moeder van vier kinderen, lijdt nu ‘slechts" nog onder verbaal geweld en bedreigingen, samen met andere vrouwen van het dorp. Maar dit heeft een stempel op haar leven achtergelaten. Ze zegt dat zij zich samen met andere vrouwen "depressief" voelt. "Wij voelen niet meer voor het land. Onze koeien zijn verdwenen." "Ik kan me niet concentreren op dagelijkse bezigheden, ik ben altijd bang. Ik ben bang om met de bus te reizen. Ik voel een geweldige angst wanneer een lid van mijn familie niet thuis is of wanneer de kinderen niet bij mij zijn. Zelfs als ik naar mensen ga die ik ken, voel ik me beschaamd en ontgoocheld als ik met ze praat. Ik voel woede jegens degenen die me hadden moeten beschermen en het niet hebben gedaan. De situatie is nog steeds gespannen en veel mensen voelen zich niet veilig om terug te keren, omdat de vluchtelingenkampen van de overheid redelijk veilig zijn, maar het dorp niet." PolitieSukumari zegt dat ongeveer vijftig meisjes en vrouwen van haar dorp zijn gevlucht en uit vrees voor hun veiligheid naar andere steden zijn getrokken op zoek naar werk. Ze heeft aangifte gedaan bij de plaatselijke politie, maar deze heeft geen vragen gesteld en niemand is gearresteerd voor het geweld. Ze krijgen echter wel hulp en steun van priesters, religieuzen en maatschappelijk werkers. "Ondanks dit alles, voel ik geen woede tegenover de mensen die dit alles hebben veroorzaakt." Gebrek aan alles
Sunila Bhise, eveneens lid van de onderzoeksgroep uit Mumbai, bevestigt dat vrouwen uit Kandhamal nog steeds gebukt gaan onder het geweld. In hun dorpen is een gebrek aan medische voorzieningen, sociale kansen en veiligheid op het werk. Degenen die naar hun huizen zijn teruggekeerd vinden het moeilijk om hun leven te hervatten als voorheen. Velen zijn naar elders vertrokken.Pastoor Ajay Kumar Singh van het aartsbisdom Cuttack-Bhubaneshwar is van mening dat het onderzoek de Kandhamalese vrouwen geloofwaardigheid moet verschaffen. De Kerk en andere maatschappelijke groeperingen willen, op basis van soortgelijke rapporten, strategieën ontwikkelen om vrouwen en de gehele bevolking van het gebied te helpen. Het onderzoek van Nirmala Niketan is een wetenschappelijk rapport en zal in augustus worden voorgelegd aan de Nationale Commissie voor de Mensenrechten en andere rechtenorganisaties. (Bron: AsiaNews)
