De Irakese ambassadeur bij het Vaticaan verdedigt de voorzichtigheid die Christenen betrachten ten aanzien van de Arabische opstanden en waarschuwt om niet te veel belang te hechten aan "ongefundeerde beschuldigingen. Zij zijn onze landgenoten, we hebben alles gemeen, Vaderland, doel en bestemming."
Rome (AsiaNews) "Habib Mohammed Hadi Sadr, Ambassadeur van de Republiek Irak bij de Heilige Stoel, schreef dit artikel over de huidige positie en rol van Arabische Christenen in het Midden-Oosten.
De Arabische Lente raakt Arabische Christenen. Zij worden in toenemende mate bekritiseerd om het standpunt dat sommigen van hen hebben ingenomen ten aanzien van de rellen in Arabische landen. Sommige commentatoren geloven dat het Arabische Christendom zal opleven door de huidige gebeurtenissen in de Arabische wereld en niet door wat er in het verleden is gebeurd. Christus kan nooit een voorbeeld zijn voor dictators, en sommigen geloven dat er een echte en oprechte dialoog tussen Christenen en moslims kan ontstaan uit de revolutie of in de tijd daarna
Er zijn mensen die kritiek hebben op de houding van sommige Arabische Christenen ten aanzien van het huidige protest. Die mensen denken met bewondering terug aan de nobele houding van de Arabische christenen in het Ottomaanse Rijk tijdens de Arabische bevrijdingsbewegingen, en aan de zeer negatieve houding van Christenen ten aanzien van het Franse en Britse beleid in het Midden-Oosten, en in het bijzonder ten aanzien van de plannen en het gedrag van de zionisten in de bezette Arabische gebieden. De werkelijkheid vraagt om een neutrale en realistische kijk op de verschillende posities. We moeten daarom eerst een belangrijk feit erkennen: het Arabisch-christelijke deel is een minderheid in de samenleving waarin ze leven. Het valt niet te ontkennen dat zij een belangrijke en gewichtige rol hebben gehad in de verschillende historische perioden, maar de aantallen tellen. Deze minderheid is bezorgd. Ze is bang dat de politieke, sociale en economische opschudding, die onverwachts uitbrak, die meer door emoties was geleidt dan door heldere programma’s en die geen rekening houdt met interne en internationale omstandigheden, ernstige gevolgen kan hebben voor het leven van de minderheden en de weg bereidt voor een onbekende en vreselijke toekomst.
De eerste Arabische opstanden kregen volledige steun van de Arabische wereld. Maar dit is niet langer het geval. Bijvoorbeeld, de samenlevingen in landen waar er een opstand is "Syrië, Jemen en Bahrein "zijn verdeeld over het vooruitzicht van verandering en de eisen voor democratische hervormingen. Op sommige plaatsen klinken oproepen tot een vreedzame oplossing en protesten tegen buitenlandse inmenging, maar elders zijn er mensen die geweld gebruiken en er zijn mensen die teruggrijpen op gewapend protest en het gebruik van buitenlandse strijdmachten om het regime omver te werpen. De situatie wordt moeilijker gemaakt door de houding van de internationale gemeenschap en van de Veiligheidsraad van de VN. Iedere partij handelt naar haar eigen belangen, analyse en strategie in heden en toekomst van de Arabische regio. En deze situatie betekent dat Arabische Christenen zouden moeten wachten voordat ze zichzelf ergens aan verbinden, zodat ze zich niet vergissen bij het beoordelen van alle mogelijkheden.
Het is niet vreemd dat Christenen deze protesten wantrouwen en vrezen dat ze zullen worden geleid door radicale islamitische krachten die de macht willen grijpen, gebaseerd op het feit dat ze beter georganiseerd zijn en meer en betere mogelijkheden hebben om de kaarten te schudden. Dit zijn krachten die bloed hebben vergoten en christelijke kerken hebben ontheiligd. Als gevolg hiervan zien de Arabische Christenen zich gedwongen om te kiezen voor autoritaire systemen, maar met een zekere mate van scheiding tussen kerk en staat, die godsdienstvrijheid garanderen, of voor totaal andere systemen. Ze kiezen datgene wat in hun ogen het minste van twee kwaden is.
Wat het probleem complex maakt en de situatie verwarrend, is het gebrek aan een goed alternatief voor de systemen die de demonstranten willen veranderen. Daarbij komt dat de protestbewegingen geen eendrachtige leiding hebben, geen helder en specifiek programma of ontwikkeling. Deze situatie stelt opportunisten in staat om mee te liften op de golf van protesten en om ze om te buigen naar extremistische doelen. Arabische Christenen gebruiken wijselijk hun positie om een beslissing te maken. Ze zien het gevaar van de conflicten tussen de demonstranten en de macht, dat onschuldige mensen worden vermoord, de vernietiging van eigendom en dat de realisatie van belangen wordt verhinderd. Ze geloven dat vreedzame oplossingen, het zoeken naar een nuchter en verstandig dialoog tussen mensen en machthebbers, waardoor de weg wordt geopend voor de noodzakelijke hervormingen en herstructureringen, de beste manier zijn om de mogelijkheid van externe interventie te vermijden in het water dat steeds troebeler wordt gemaakt door de rellen.
Het streven om te voldoen aan het verlangen van Arabische burgers naar een democratisch model voor het bereiken van de vreedzame machtsoverdracht door middel van de stembus, is een burgerrecht, maar kan alleen worden bereikt met behulp van grondrechten, niet met de methode en taal van kogels.
Arabische Christenen zijn niet beter dan hun broeders, maar dragers van een zeer krachtige en wijze stem bij het beheersen van deze crisis. Ook zij zijn slachtoffers van wat de dictatoriale regimes hebben voortgebracht, namelijk marginalisatie bij de besluitvorming, het tot zwijgen brengen en tweederangsburgerschap, en daarom hebben velen van hen besloten om hun land te verlaten, op zoek naar vrijheid en waardigheid.
Deze redenen hebben geleid tot een isolement, demografische neergang en tot hun huidige rol. Deze regio is hun geboortegrond, de historische wieg van de monotheïstische religies.
Het Vaticaan is bezorgd en heeft vorig jaar in oktober besloten om een Bisschoppensynode bijeen te roepen die is gewijd aan het Midden-Oosten, om dit ernstige probleem te bestuderen en om de noodzakelijke maatregelen te treffen om deze ontwikkeling een halt toe te roepen. Het onderliggende idee is dat de rijkdom van deze regio is gelegen in de pluraliteit en diversiteit die bestaat binnen de verschillende naties: religie, taal, geschiedenis en het vreedzaam naast elkaar bestaan van verschillende geloven. Christelijke ethiek en cultuur zijn gecentreerd rond het systeem van waarden die zich verzetten tegen onrechtvaardigheid, die ver verwijderd zijn van corruptie en die openstaan voor het concept van vrijheid. De boodschap van Jezus Christus aan de mensen is de afwijzing van autoritair bestuur, de bevordering van de deugd en de verwerping van alle vormen van haat, geweld en dwang.
Daarom, na alles wat we hebben gezien, moeten we de houding van Christenen accepteren en ze aanmoedigen om te interpreteren wat rechtvaardig en logisch is, afhankelijk van de context, en om geen belang te hechten aan ongefundeerde beschuldigingen. Zij zijn onze landgenoten, we hebben alles gemeen, Vaderland, doel en bestemming.
Bron: Asianews Vertaling: Camiel Donkers
