De toestand in Niger blijft zorgelijk en gespannen. Huizen van christenen zouden gemarkeerd worden. Dat doet denken aan wat de islamitische terreurgroep IS vorig jaar in het Iraakse Mosoel deed om de christenen te verdrijven. Dat blijkt uit een e-mail van een Nederlandse missiezuster in het Afrikaanse land die Katholiek Nieuwsblad in handen kreeg.
"Gisteravond kregen we een sms van ‘hogere bronnen’ dat we op de poort moesten gaan kijken of er een bepaald nummer was geschreven, want ze willen de huisjes van de christenen identificeren. Dat klinkt niet goed! We zijn het meteen gaan controleren en hebben aan de buren gevraagd, mochten ze een vreemd nummer op onze poort vinden, het alsjeblieft meteen weg te vegen", schrijft de zuster.
Ondergedoken
De e-mail is een vervolg op de aangrijpende noodkreet die de zuster eerder deed. Ze schreef daarin dat aanhangers van de islamitische terreurgroep Boko Haram hadden gezegd alle christenen in Niger te willen uitroeien. De zuster meldt dat zij en haar medezusters terug hebben kunnen keren naar het huis van de congregatie. Om veiligheidsredenen zaten de zusters ondergedoken bij een bevriende familie in de Nigerese hoofdstad Niamey.
‘Vruchten van vriendschap’
"Onze buren hebben ons fantastisch goed onthaald met tederheid en tranen. Die hebben ons zo geraakt dat onze tranen hun tranen werden en omgekeerd. ‘Barka’, zegening, dank en vergeving, zeiden ze. Onze buurman had de beslissing genomen te slapen op ons terras toen wij zijn gevlucht. Niet te geloven. De mannen van de wijk hadden samen beslist dat het huisje van de zusters bewaakt moet blijven. Dat heeft ons diep geraakt. Dat zijn de vruchten van vriendschap als je tussen de mensen mag leven", schrijft de zuster.
‘Alles aan Jezus toevertrouwen’
Volgens de Nederlandse missiezuster ondervinden zij en haar medezusters veel steun aan de vele telefoontjes, sms’jes en e-mails die ze ontvangen uit diverse landen. Verder krijgen de zusters "veel bezoek van onze islamitische vrienden en anderen", schrijft ze. "We doen aanbidding tussendoor om alles aan Jezus toe te vertrouwen, want wat we nu meemaken is héél sterk en vraagt ontzettend véél energie en stilte om alles op een rijtje te zetten, want het was een ware schok. Die zwarte dagen van Niger", schrijft ze doelend op de gewelddadige protesten van vorige week tegen het Franse satirische weekblad Charlie Hebdo, waarbij tenminste tien doden en 173 gewonden vielen.
Gaan of blijven?
De generaal-overste van de orde waartoe de Nederlandse missiezuster behoort, heeft contact opgenomen met de zusters in Niger. De zusters mogen individueel beslissen of ze wel of niet in het land blijven. In de e-mail schrijft de zuster daarover: "Waar kies ik voor? Kan ik het aan psychisch, fysiek en moreel? Wat is mijn antwoord daarop?" De zes zusters van Moeder Teresa, die tijdens de gewelddadige protesten een ziekenhuis met patiënten wisten te redden, hebben Niger "meteen verlaten" in opdracht "van hun verantwoordelijken", schrijft de zuster. "De chauffeur van de bisschop is nu onderweg naar Burkina Faso om de zusters daar naartoe te rijden."
‘We leven nog, wat een feest’
De Nigerese autoriteiten hebben inmiddels huizen van diverse gemeenschappen, waaronder dat van de Nederlandse missiezuster, onder politiebescherming gesteld. Alleen het moment dat de agenten kwamen, was ongelukkig en deed de zusters schrikken, schrijft de zuster. "Die nacht geroffel, getrommel en gebonk aan onze poort. Een zware bus met licht en vol politieagenten en militairen. We dachten opgeschrikt uit onze slaap: ‘Ja, nu is het ons uur. Vader ik verlaat mij op U, bad ik."
"We leven nog, wat een feest", vervolgt de zuster in haar e-mail. "De politie laat twee gewapende agenten achter, die nu op ons terrasje dag en nacht over ons waken. Dit alles is voorlopig, tot de waarheid zal zegevieren en alles weer rustig wordt." Volgens de zuster is de politiebescherming "de vrucht van de ontmoeting van onze bisschoppen met onze president Mahamadou Issoufou".
‘Enkel de kathedraal is overeind gebleven’
Verder schrijft de zuster dat de beschikbare priesters in het gebied zich verdelen over de families en gemeenschappen om er te bidden en de H. Mis te vieren omdat er geen kerken meer zijn. "De eucharistie is als zalf voor onze gekwetste harten." Ze vervolgt: "Hoe kunnen ze het voor mekaar krijgen om alle kerken te profaneren in Niamey en Zinder? Zeven katholieke kerken plat in Niamey. Enkel de kathedraal is overeind gebleven na drie uur strijd tussen de demonstranten en militairen. Sommige priesters hebben geen woorden meer. "Deze middag zoeken we de stilte op in onze fraterniteit dichtbij Jezus. Ieder heeft persoonlijk tijd gehad na te denken. Het was zo’n rustige ontmoeting, ook al klonk het intens. Ieder heeft diep kunnen delen over zijn diepe redenen te blijven of niet te blijven."
Blijven
"Prachtig moment van duidelijkheid. Ieder heeft persoonlijk beslist met Zijn genade wat voor ieder nu het beste is. Ieder van ons heeft gestemd om te blijven op dit ogenblik. Het is vanuit het gebed diep in ons dat dit antwoord is gekomen. Ons leven is gegeven. We blijven bij ons volk en samen sterk met onze levende kerkgemeenschap. Alles kan veranderen. We blijven sterk in contact met onze bisschoppen en luisteren naar de situatie die draait of keert. Als zij op een gegeven moment zeggen tegen de zusters, priester en leken ‘nu moeten jullie vertrekken’, dan zullen we ook vertrekken. Het vliegtuig is snel geboekt. Dagelijks is er een vlucht. Onze rugzak en paspoort liggen klaar." 250 christenen, waaronder 10 zusters en vier witte paters, uit Zinder, de tweede stad van Niger, zijn vanwege de gewelddadige protesten geëvacueerd naar de hoofdstad Niamey, schrijft de zuster. "Morgen komen ze met een militaire escorte en twee bussen naar Niamey waar ze opgevangen zullen worden."
‘Vergeven en danken dat we nog leven’
Zondag zijn de zusters uitgenodigd voor een eucharistieviering "tussen de puinhopen van de zeven platgebrande kerken om samen met het volk afscheid te nemen van wat ons is aangedaan", schrijft de zuster. "Er zal niet gezongen worden, geen muziek gespeeld, maar we moeten eerst samen rouwen en huilen, vergeven en danken dat we nog leven en nu vertrouwen terugwinnen en stappen zetten. Als we dit proces niet doen, worden we bitter."
Net zoals aan het slot van haar eerdere e-mail, vraagt de zuster opnieuw te "bidden en kaarsjes te branden" voor hen.
Bron: Katholiek Nieuwsblad
